I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight [SHAM]

Boots liep rond. Het nare, hengstige gevoel liep weer vrolijk met haar mee en was blijkbaar alleen maar bezig met haar irriteren. Boots legde haar oren in de nek en hapte er een keer naar. Een moedeloze poging natuurlijk: Lucht is en blijft lucht en kun je niet opeten of ophappen. Maar dat wist Boots niet. De bonte merrie stampte nog eens agressief naar de geur en liep daarna mokkend verder. Ze keek niet uit waar ze haar hoeven neerzette en struikelde daardoor zo nu en dan over haar eigen lange stelten. Boos liet Boots nog een grauw horen naar de geur, waarna ze haar oortjes weer naar voren zette alsof er niets aan de hand was. Lees: Tijdens het hengstig zijn heeft Boots nogal snel last van stemmingswisselingen, in Real Life overigens ook, maar dat terzijde. Boots proefde bijna dat het misschien een keer tijd was voor een waar eigen veulentje. Ze slikte een keer. 'Je weet wat ze dan zeggen, I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight,'zei de bonte merrie. Natuurlijk is dit een titel van de meest geweldige, awesome band ever en dan heb ik het natuurlijk over niemand anders dan U2, maar ook dat laten we even voor wat het is. Boots brieste nog eens en schraapte met haar hoef over de grond. De vorige keren dat ze een veulen wilde, was het een puinhoop geworden. Ze gooide haar hoofd omhoog, neem dit niet te letterlijk alsjeblieft, en hinnikte luid naar Sham.

'Ah C'mon, niet alweer' mopperde G'lies chagrijnig vanachter haar computer. Had Boots niet weer eens een nieuw pleegveulen, was ze weer hengstig.. Nu ze het zo las zag het er vrij vreemd uit, omdat ze beide versies van Boots kende. Met een zucht zette ze House op pauze, keek ze nog één keer naar haar The Mentalist achtergrond en begon te tikken.

Sham *POEFDE* neer in de wereld van DH, verdwaasd keek hij om zich heen. Wat een rare droom had hij gehad? Het leek wel alsof Boots hem riep. Het galmde zelfs nog na! Maar nee, Sham zat lichtelijk fout, de hinnik was echt. Slaapdronken zette hij een stevige pas er in -ofzo- richting de merrie die hij nog wel leuk vond, maar die hem voor zijn zin veel te vaak riep. x]

Neen G'lies, Boots heeft dit keer geen nieuw pleegveulen gevonden. Dit keer niet. Hoewel ze vaker eentje vind dan de gemiddelde merrie die hier met een partner leefde. Hmmz, misschien moest Boots dan toch wat meer nadenken over het feit dat een veul'ke opvoeden toch wat werk was. En terwijl de échte, ja, je leest het goed, de enige echte, echte Boots nog een slok melk naar binnen werkt omdat ze geen zin heeft om sparood te gaan maken, besluit ze dat het uiteindelijk tijd is om Boots het paard maar eens in actie te gaan zetten.

Boots tuurde voor zich uit. Waar bleef die verrekte Sham nou? Of zoals je dat in het Engels zo mooi zei: Where on earth is that blasted Sham? Of het goed gespeld is en grammaticaal klopt, geen idee, maar het gaat om het idee. Boots brieste en schraapte met haar hoef over de grond heen. Waar bleef dat grijze spook nou dan? Boots wilde bijna opnieuw hinniken, tot dat ze hoefstapjes in de verte hoorde weer klinken. Alhoewel, eerst hoorde ze één of ander vaag iets dat nog het meeste weg had van een vogel die de vliegles had gemist. Boots grinnikte zachtjes. Toen ze Sham zag aanlopen, op z'n charmanst kwam hij ook aanlopen, vloog Boots hem tegemoet en sprong hem in de hoeven ver zover dat wilde. 'SHAM!' riep ze luid en hyper.

En nu zwoegt de RL Boots om nog een paar kleine zinnetjes eraan vast te plakken maar komt dan tot de conclusie dat haar inspiratiebron leeg is.

Wow, Boots die Engels gebruikte.. Dan moest er wel iets mis zijn... En ook nog eens tegen Sham aanbotsen, tsss... Gelukkig was ze, alhoewel, serieus genoeg voor een.. Redelijk serieuze post misschien? :']
'Niettus'
'Wellus'
'Waarom praat ik met mezelf?!'
'Antwoord dan ook niet, verlepte poepdoos'
'Heee, waarom scheld ik mezelf uit..'
'Weetikveel'
En zo ging het nog even door, met andere woorden, G'lies was niet serieus te noemen... DAMN. :')


Sham was wat minder melig, en keek daarom ook raar op toen Boots nogal heel elegant tot stilstand kwam. Blijkbaar was het een soort 'knuffel', dus besloot hij het maar bij wat gefriemel in de manen te houden. :3
'Zeggehm, alles goed.. Je stuitert nog door zie ik?' hij kneep zijn ogen een beetje samen.
'Je hebt me toch niet geroepen om zo'n pleegveulen te laten zien he?' hij deed zijn hoofd een beetje schuin opzij alsof hij naar een veulen zocht, maar besloot dat een veulen te slecht was in zich zo goed verborgen te houden.

'AUW'

Sham keek op..

'Verdorie, daar ging mijn elastiekje' *vloek scheld blabla gecensureerd* :3

'Sorry Sham' :']

Boots brieste en kwam dicht tegen Sham aan staan. Vergelijk het maar met een dekengevecht tussen de RL Boots en Sham. Neen, je leest het goed: Dekengevecht. Dan lagen Boots en Sham ook tegen elkaar aan [achum, geen verkeerde gedachten hierbij, maar dan kon je meer kracht zetten. Oef, en daar krijg je weer een foute gedachte bij, maar daar denk je vast niet aan heah G'lies? Knolliebollie Boots stond nog altijd bijzonder ongemakkelijk tegen Sham aan. Verdorie, het was niet eerlijk. Iedereen had al een veulen. Nirvana, Fontanella, Pearl. Het was niet eerlijk! Boots stampvoette een keer agressief [Je weet wel G'lies, als de RL Boots d'r broertjes achterna jaagt] en brieste vurig. Sham had waarschijnlijk geen idee waar ze heen wilde. Boots zette zich af van Sham toen deze haar begon te kroelen aan haar manen. Iets wat vaagjes schudde ze haar hoofd. 'Nee, dat niet.' Boots aarzelde even en wist niet hoe ze dat onder woorden brengen moest. Negen van de tien mensen, oops, paarden, hadden daar geen enkele moeite mee. Maar zoals gewoonlijk moest zij, Boots, weer voor een uitzondering zorgen. [Net als de meeste mensen wel weten dat je de koppeling op een trekker niet moet loslaten als je aan het rijden bent erop.] 'Zeg, Sham, mis jij Rival?' vroeg ze op een toon zodat Sham wist dat ze op wat anders doelde dan dit wat ze nou uitkraamde. Boots haalde één keer diep adem en zei daarna in een fractie van een seconde en in één adem: 'Wiljijeenveulenmetme?' Sham kon dat met geen mogelijkheid hebben begrepen. Ze begreep haarzelf niet eens, wat als hyperste paard van Dream Horses raar. Shame on you Boots!

Voor hij ook maar een 'ja' kon antwoorden op haar vraag kwam de tweede, blijkbaar was het retorisch gesteld. Het klonk als 'wil je een veulen met me', maar dan zelfs voor Boots haar normen raar.
'Kan je die vraag een keer herhalen? Ik denk niet dat ik je nog helemaal snap tot hier' hij probeerde zijn vragende blik een smalle glimlach te maken. Helaas besefte hij dezelfde beweging al dat het er vast debiel uitzag en besloot hij het maar gewoon bij vragend te houden. Gelukkig was Boots nog niks vergeleken bij Ethan uit de film Due Date, anders zouden de problemen te snel op stapelen. Alhoewel G'lies niet echt kon voorstellen dat Boots ineens koffie ging drinken die gezet was van de'r eigen vader.. :') Omg, waarom begin ik hier überhaupt over, owja.. Omdat ik gister die film heb gezien! :3 *beseft ineens dat Sham nog rondloopt naast Boots en nog steeds niets weet te doen*. Omdat Sham maar beter iets kon doen, gaf hij een vragend duwtje met z'n snuit tegen haar hals aan. Hij pakte op de terugweg een paar manen mee en liet die na wat gefriemel weer 'netjes' op hun plek landen.

Boots d'r normen raar? Kom nou, dat viel reuze mee. De sneeuw die viel door de dikke wolken heen was koud, ijskoud en Boots had geen zin om langer stil te staan. De glimlach van de hengst zag er inderdaad niet uit.
'Wel, uhm.' Boots vloekte luid. Hoe kon ze in vredesnaam iets herhalen waar ze zo ontiegelijk veel moeite al mee had om het op een veel te hoge snelheid te vragen en Sham vroeg het haar nog eens te zeggen in normaal tempo.
'Ik-wil-een-....' Boots haalde diep adem en besloot het nog eens te proberen, maar dan op haar manier.
'Geen pleegveulen, ons veulen!' zei ze daarna met een glimlach van oor tot oor. Dit moest toch duidelijk zijn voor Sham. Ze stak haar staart wat omhoog en liet de hengstige geur ruiken.
'Nu?' vroeg ze aarzelend aan de hengst. Nirvana had er al één, Pearl, enzovoort had er al één, en nu begon het toch echt een keer haar beurt te worden, niet? Ze bleef nu dicht tegen Sham aan staan en liet het kroelen dit keer wel toe. Nou, hoe deed je zoiets?

'Goed dan Boots' een zacht zuchtje was in zijn stem te ontdekken, hij had het zolang geprobeert af te wimpelen, omdat het telkens deed denken aan Rival. Zijn eerste nakomeling, die nu waarschijnlijk al een jaarling was en nog steeds weg was. Doch besefte hij -eindelijk- dat Boots best een goede moeder kon wezen, dat had ze immers bewezen met haar hoeveelheid pleegveulens. Hij wreef ondertussen met zijn snuit langs haar hals, naar haar schoft tot haar achterhand. -Het volgende stuk skippen we even voor de kleine DH-ertjes en voor het gemak van G'lies die geen idee heeft hoe ze het proper kan beschrijven- nadat hij ehm, datene gedaan had kwam hij met zijn snuit vragend naar de hare.
'Leef je nog? ;p'