Flower power yeah

Vlug sprong Multi overeind uit de bloemen. "Nee hoor ik vind het niet erg dat hij dat doet hoor!" Zei ze vrolijk naar Yara. Een beetje verveel begon Multi met haar hoef over de grond te schapen. Het was wel een beetje saai zo eigenlijk. Ze keek Pepper eens onderzoekend aan. Ze zag er wel heel aardig uit! Net als Yara. maar van Yara was ze er ook al echter dat die ook echt aardig was, en er niet alleen aardig uitzag.

[Sorry maar ik denk dat ik in mijn volgende post dit topic zal gaan verlaten! Niet omdat Pepper er bij gekomen is hoor, maar ik ben hier gewoon een beetje inspiloos! ]

NEEEE Pepper wilt met een ander acc van haar de broer van Yara spelen dus dan komt er wat actie in, als hij dan ook gezellig (Kuch kuch) in dit topic komt

Yara lachte toen het veulen opsprong Ze keek nog eens naar de merrie. Ze was inderdaad aardig, zoals Yara al had vermoed. Maar toch knelde haar iets. Ze rook haar broer! Of leek dat maar zo? Nee, dat kon niet toch? Ze had het verkeerd geroken. Dat moest wel. Dat kon niet anders. Ze ondspande zich weer en keek weer rustig naar de 2 paarden. Die waren ook gewoon vrolijk en ondspannen, dus waarom zou zij zich gespannen voelen? Geen reden voor dus

[ Ow okee dan zal ik blijven!]

Multi zag dat Yara even een keer gespannen rond keek. Multi keek ook om zich heen of er iets te zien was. Nee ze zag niks! Maar toen ze weer terug naar Yara keek zag ze dat die zich ook al weer had ontspannen. Er zou wel niks aan de hand zijn. "Zullen we wat gaan doen? Ik verveel me!" Zei Multi droog. Normaal was er altijd wel iets te doen in het bloemenveld maar om de een of andere reden verveelde ze zich nu een beetje. Het lag niet aan Pepper of Yara want die vond ze allebei heel leuk. Ze was gewoon zelf een beetje verveeld. Er kwam een vlinder langs gevlogen en vrolijk huppelde Multi die een paar passen achterna. Ze stak haar neus in de lucht zodat de vlinder er langs zou strijken met zijn mooie vleugels. Opeens rook Multi een geur van een ander paard. Ze kende de geur niet. Ach, wat zou het ook als er een ander paard was? Ze huppelde vrolijk weer terug naar Yara en Pepper. Toch zat het andere paard wat in de buurt was haar een beetje dwars. Ze had het gevoeld dat ze zometeen een verrassing zouden krijgen die niet echt leuk was.

Ze hoorde naar de namen van de 2 paarden en glimlachte naar Multi en naar Yara. "Leuke namen! Helaas kan ik niet zo lang blijven, ik heb een doel, mijn ouders hebben me verstoten toen ik klein was omdat ik goed was, maar nu moet ik ze onder ogen komen." Ze zuchtte, het was zeker een lastige klus, niet prettig. Pepper had er ook haast bij, hoe eerder hoe beter. Ze brieste zacht en knikte naar de 2 paarden, als de bliksem keerde ze om en galoppeerde weg.
Ze kwam nog een donker paard tegen, vast een goed paard, toch? Veel tijd had ze niet en knikte snel naar het paard, snel ging ze weer verder, haar reis zou niet voor niets zijn.

Zeus stapte rond, hij had een doel, hij zou Yara opzoeken en een kijken hoe ze zou reageren. Een lichte grijns krulde om de mond van Zeus, hij keek er naar uit! Hij zag opeens een gevlekt paard opdoemen, in het voorbij gaan knikte ze snel en ging er vandoor, ze had niet gezien dat hij een vernietigende blik toewierp. Hij haatte dat zulk soort paarden, waarom wist hij ook niet. Er kwam een sterke geur in zijn neus, Yara's geur! Hij hinnikte woest en galoppeerde snel aan, in rengalop ging hij ernaartoe, er stond ook een veulen bij. Leuk, toetje! Dacht hij. "Zozo, wie hebben we daar, Yara toch? Mijn nutteloze zusje." Sprak hij kil, dreigend maar ook woedend, Yara had hun ouders aandacht toegeeist, hij pikte dat niet en ging in een gevecht, hij won en had Yara een fikse wond toegebracht. Zeus greens bij de gedachte. Snel beet hij in de neus van Yara en bleef staan.

[moet snel weg, sorry, tot morgen!]

Yara schrok zich rot toen Zeus ineens voor haar stond. Een rilling gleed over haar rug. Nu was ze echt bang, dat gaf ze eerlijk toe. Ze wist goed hor boos Zeus was. En nu was hij opgegroeit tot een groot, sterk paard. "Zeus! W-wat doe jij hier?!" vroeg ze stotterend. Ze duwde Multi naar achter met haar achter been. Ze moest maken dat ze hier wegkwam! Voor ze het doorhad merkte ze dat zeus haar in haar neus beet. Ze stijgerde en gaf hem een trap op zijn borst. "Waarom ben je hier?" wat een nuttelose vraag, dat wist ze zelf ook wel....

Opeens kwam er een groot eng paard aan. Multi merkte gelijk aan alles van Yara dat ze bang werd. Ze wist het meteen, dit was Yara's broer! Ze had geen idee hoe ze dat wist, maar ze wist het gewoon zeker! Even liep een bange rilling over haar rug, maar al heel snel verdween al haar angst voor de hengst. Ze moest moeit doen zich aan haar belofte met Yara te houden. Ze had opeens totaal geen angst meer voor het paard. Het enige wat ze nu voor het paard voelde was vechtlust! Ze kon hem best aan! Want zij was super Multi! Maar ze moest zich aan haar belofte met Yara houden! Stoer keek ze de hengst aan zonder enige angst in haar blik.

[Multi graag lichamelijk niets aan doen!]

Yara voelde dat Multi geen angst voelde voor de hengst. Yara zuchte en bekeek haar broer nog een keer goed. Onder zijn bruine vacht zag ze zijn sterke spieren liggen, die nu heel gespannen waren. Dat hij helemaal hier heen is gekomen om haar te zoeken... En te vermoorden. Yara wist dat ze twee keuzes had, want hij zou straks gaan vechten, dat wist ze zeker. Ze zou kunnen vechten, of kunnen vluchten. En Multi dan? Zeus zou Multi pijn doen, dus ze kon niet vluchten, dat kon ze niet maken!

Ook al zag Multi hoe bang Yara was, ze begon steeds minder angst te voelen. Ook al was die toen net al ongeveer weg. Wat deed zo'n badeend eigenlijk in zo'n vrolijk gebied als het bloemenveld? Die badeenden werden daar toch helemaal misselijk van of zo? Multi liet haar ogen nog eens een keer over het lijf van de grote hengst glijden. Hij was eigenlijk wel heel erg gespierd! Maar zelfs bij die gedachte voelde Multi geen angst voor het paard. Eigenlijk vond ze het best wel grappig. Ze kreeg een lichte grijns op haar gezicht. Ze moest de grootste moeite doen om die niet te laten uitgroeien naar een lachbui.
Toch werd de grijns op haar gezicht groter en groter. Opeens hield ze het niet meer. "Whahaha! AHAHhaha!" Klonk het uit Multi's mond. Ze kon er niks aan doen, maar ze vond het gewoon zo grappig. Ze wist nog niet eens wat ze nou precies zo grappig vond. Zo hard lachde ze maar zelden. Haar ribben begonnen zelfs al een beetje pijn te doen van het lachen. "Hahahah! HHAAHAh ahaha!" Weerklonk het nog steeds door het bloemenveld.

[Misschien even wachten tot Zeus weer post?]

De vel gekleurde bloemen straalde zo als nooit te voorren. Tussen die bloemen stondt een witte arabier genaamdt Rusty. Rusty was nooit de makkelijkste geweest ookal was ze niet slecht. Ze hielt er van om dominant te zien maar als het kon hielt ze er ook van om raar te doen. Ze zette haar oren recht naar voorren en terwel ze dat deed genoodt ze erg van de prachtige zon die mooi straalde aan de prachtige hemel van de aarde. De zonnen stralen lieten de vacht stralen van Rusty wat een mooi effect maakte. Haar lippen krulde wat op bij deze gedachtte. De wereld is mooi ookal kon het vele nadelen hebben. Na enkele minuten te staan zonnen was het wel weer tijd om wat actie in haar te krijgen. Ze gooide haar voorvlank naar voorren waardoor haar benen outomatis mee gingen. Rusty zette een vlinken snelle pas in haar vaart om haar stijve gevrichten weer op gang te krijgen. Ze zuchtte eens diep. Er was amper iets te doen. Het was wel mooi weer maar.... verder. Ze zuchte nog eens diep en vervolgens nam ze er wat adem er bij op. Een onbekende geur versprerde haar neus gaten. Haar oranje ogen vlitste snel over het gebied heen om de onbekende paarden te kunnen zien. Begevenmoment stopte haar ogen bij een groepje paarden. Een veulen en 2 volwasse paarden stonden er. Met een snelle pas liep ze er naar toe. Vervolgens stopte ze vlak voor de onbekende paarden. Vervolgens liet ze haar hoofd wat meer omhoog komen. En begon te spreken 'Goededag.' zei ze met een vriendelijke maar toch een vonkje toonloos-heid in haar stem 'Wie mogen jullie voorstellen?' Onste beurt keek ze de paarden aan. En vervolgens wachtte ze wat er ging gebeuren.

[Als het erg is als ik er heel evetjes tussen worm mogen jullie het wel zeggen ]

Aan Multi's lachbui kwam een einde toen er een ander paard aan kwam. Het was een spierwitte merrie. "Ik ben Multi!" Riep Multi een beetje over enthousiast naar het paard. Een brede grijns krulde nog steeds haar mond. "En dat is Yara. En dat" Ze knikte in de richting van Yara's broer. "Is ook iemand!" Zei ze blij. De grijns op haar gezicht verdween langzaam. Ze werd al weer iets serieuzer. Ze had niet meer het gevoel dat er elk moment nog een lachbui op zou komen.
Ze keek weer naar Yara's broer. Onee! Het was nog steeds niet over. Ze schaterde het weer uit van het lachen. Haar buikje schudde heftig heen en weer door het lachen.

[Geen probleem hoor! Alleen probeer iets meer op je spelling te letten!]

"Zeus! W-wat doe jij hier?!" vroeg ze stotterend. Zeus draaide geïritteerd met zijn ogen, wat een nutteloze vraag. "Ik kwam mijn favo zusje ontmoeten, nou goed!" Toen Yara hem tegen zijn borst sloeg steigerde Zeus ook en sloeg haar waarschuwend in het gezicht. Het veulen keek hem brutaal aan, hij schraapte gevaarlijk met zijn hoef over de grond, net langs het veulen. Opeens begon het veulen onbedaarlijk te lachen, hij draaide met zijn ogen, dit was net als met praten met een dood iemand, er kwam niets nuttigs uit. Waarschuwend beet Zeus in de kont van het veulen, het was niet hard maar hard genoeg voor een fikse waarschuwing. Er kwam een wit paard in de verte aan, hij snoof, nog meer gezelschap, fijn! Toen ze begon te praten hief hij dominant zijn hoofd, zijn ogen straalde iets uit, het was geen kilheid, het was echt iets dodelijks. "Gaat je dus niets aan, ik ben iemand, meer niet." Sprak hij dominant en bulderend. Het veulen begon te praten en stelde zich voor als Multi, ze begon weer te lachen, zo irritant. Hij deelde een trap uit, het was tot nu toe nog niet raak, maar als ze zo door zouden gaan kwam hij zeker in actie.

[sorry, was naar een feest ]

Een beetje beledigt keek Multi de broer van Yara aan. Waarom deed hij zo gemeen? "Waarom ben jij zo gemeen?" Vroeg Multi aan de grote hengst. Ze snapte echt niet waarom hij zo chagrijnig moest doen. Dat was toch nergens voor nodig?! "En waarom gaat het haar" Ze wenkte deze keer in de richting van het spierwitte paard. " Niets aan hoe jij heet? Dat is niet netjes om je niet voor te stellen hoor!" Zei Multi boos tegen het paard.

Dacoda grijnsde eens breed. Hij zwiepte met zijn staart. Opeens hoorde hij wat paarden een kleine woordenwisseling tegen elkaar geven. Zuchtend schudde hij zijn hoofd. Rustig draafde hij er op af. Hij had veel van het gesprek meegemaakt, dus met die hengst wist hij wel raad. Hij grijnsde eens breed. Tilde zijn staart dominant op net als zijn hoofd. Fier en trots, maar ook dominant liep hij een rondje om de hengst en sprak: ''Dus naamloze hengst. Ik neem aan dat jij denkt dat je goed genoeg bent voor ons?'' Dacoda greens eens breed en zwiepte met zijn staart. Hij hield zijn hoofd een beetje schuin en knikte.

Er kwam nóg een paard aan. Zeus vond het maar irritant. Een half kalm trekje gleed over het gezicht van de grote hengst bij de woorden van het andere paard. "Ligt eraan." Waren de ingehouden woorden van Zeus. Hij gunde het paard geen oogcontact, niet omdat het kinderachtig was maar meer omdat Zeus hem niet waard vond. Hij was hier om Yara te doden, meer niet. Even bleef zijn blik hangen op Multi, dat onnozele veulen die had totaal geen hersenen! Even stoorde hij zich aan de andere hengst die rondjes om hem heen liep, dominant nog wel. Zeus liep kalm een stukje vooruit en nu was het zijn beurt om dominant en fier een rondje te lopen, hij sloeg met zijn staart en raakte de hengst. "Jij kan me wel naamloos noemen maar volgens mij heb jij jezelf ook nog niet voorgesteld, en ik ben niet naamloos, mijn nutteloze zusje weet mijn naam." Sprak hij minachtend, hij had 'zusje' heel walgend uitgesproken. Uitdagend keek Zeus de andere hengst aan. Het was een dikke knol, een bolle Fjord. Hij lachte even vals, dat zo'n dikzak het tegen hem op durfde te nemen. Wat zielig!

[sorry, wist je karakter niet ]

Yara stond al een tijdje zonder iets gezegt te hebben. Misschirn wel van angst. Een andere hengst zag eruit alsof hij Zeus wel eens zou laten zien hoe hij zich moest gedragen. Ze bekeek de drie paarden eens. Ze leken haar niet onaardig. Snel liep ze naar de fjorden hengst toe die Zeus zonat had uitgedaagt. "Let maar niet op Zeus, hij is een beetje chagrijnig, als ik zo nog leef vertel ik je wel waarom, maar dan moet hij me niet vermoord hebben" zei ze tegen de hengst. "Ik ben trouwens Yara" ze glimlachte even kort en hielt Zeus toen weer nauwlettend in degaten.

Dacoda grijnsde op de reactie van de hengst: "Jij kan me wel naamloos noemen maar volgens mij heb jij jezelf ook nog niet voorgesteld, en ik ben niet naamloos, mijn nutteloze zusje weet mijn naam." Wie dacht die hengst wel niet dat die was? Dacoda knikte eens en fronste zijn wenkbrauwen. Waarna hij kalm sprak: ''Zeg eens ik hoor net dus dat je Zeus heet. Ik ben Dacoda. En het boeit mij niet veel wie jou naam weet. Je wilt je naam niet vertellen aan niemand. Op logische wijzen ben je gewoon naamloos klaar.'' Dacoda haalde eens uit naar de hengst en miste op een haar naar. Hij keek even naar Yara en knikte. Vervolgens doorboorde hij met zijn fonkelende kalme zwarte kijkers.

Geboeid luisterde Multi naar de andere paarden die aan het ruziën waren. Ze vond het eigenlijk wel grappig. En die Dacoda leek haar ook wel aardig! Wat een hoop aardige paarden vandaag in het bloemenveld. Onee! Toch niet! Want die Zeus die was niet aardig! Maar hij was wel heel erg grappig. Multi wou zich ook in het gesprek voegen, maar ze wist even niks om te gaan zeggen. Haar hersenen gingen even alles na wat ze mogelijk kon gaan zeggen. Nee, ze kon niet echt iets vinden wat toepasselijk was. Dan maar iets wat niet toepasselijk was! "Wie wil er mee verstoppertje spelen?" Vroeg Multi doodleuk aan de andere paarden. Zou het leuk zijn om verstoppertje te spelen met die andere paarden. Dan zou ze vast winnen want die andere paarden zouden niet stil kunnen zijn waarschijnlijk. Die zouden waarschijnlijk weer gaan ruziën. Maar dan won zij lekker wel!

Auw! Die gemenerd had haar gebeten! Eugenlijk wou ze bij zijn opmerking dat als ze door zou gaan ze verstoppertje met haar leven zou spelen zeggen dat ze heel erg goed in verstoppertje was. Maar ze wou niet dat hij haar nog een keer zou bijten! Dus ze hield haar mond maar. Hij was een heel erg stout paard! En Multi mocht stoute paarden niet!

Even keek Zeus weer naar Multi. "Ja, dat doet pijn hè kleintje!" Spotte hij, het bloed kwam uit de neus van het kleintje, "Nou Yara, als je echt mijn zus was zou je je niet achter Dacoda verschuilen." Hij spande zijn spieren weer aan, klaar om aan te vallen. Hij haatte Yara echt! Altijd zielig en verlegen! Hij had er genoeg van, zijn geduld was op, met een schreeuw vloog hij langs Dacoda en duwde Yara van hem af, hij beet haar in haar manenkam en rukte een pluk manen uit haar hals. Zeus schopte haar en duwde haar weer weg, weg van Dacoda en Multi. Hij steigerde en sloeg met zijn voorbenen hard tegen het voorhoofd van Yara, net tussen de ogen, er kwam een straaltje bloed ervandaan. Hij greens. Weer trapte hij tegen haar been, zo hard dat ze voorlopig alleen maar met pijn kon lopen. Even zag hij in zijn ooghoeken dat brutale veulentje, hij liep naar achteren en trapte het beest nu ook, lang niet zo hard maar toch, toch lekker hard. Zeus genoot, zichtbaar zelfs!
['k wacht wel wat jullie doen voor ik reageer ]

Yara schrok toen Zeus aan ruw weg jaagte achter Dacoda. Zeus steigerde en ze kreeg een klap op haar voorhoofd. Bloed druipte langs die plek. Maar zo te zien was Zeus nog niet klaar; hij beet in haar nek een trok een pluk manen eruit, daarna trapte hij haar op haar been, waar ze doorheen zakte. Ze kon nu alleen maar naar beneden kijken, maar ze voelde dat Zeus haar spottend aankeek. Ze had alweer verloren, en dan te bedenken dat Zeus haar dood wilde hebben! Dit was voor hem nog maar het begin...

Dacoda was in gedachte in verre gedachte. Maar opeens schoot hij wakker uit die gedachte. Yara lag verslagen op de grond. En Dacoda merkte meteen dat Zeus haar dood wilde hebben. Dacoda gooide zijn hoofd kalm de lucht in. Schoot naar voren trapte Zeus volop met een scherpe rand van zijn hoef precies op een pijnlijk plekje. Maar Dacoda was ook nog niet klaar met Zeus. Hij beet in zijn schoft, hield een tijdje vast. Opeens toen hij los liet, viel Zeus het veulentje aan. Kalm ging Dacoda ook verder. Hij beet Zeus in zijn been. En tegen de zelfde wond trapte hij hard. Waardoor hij daarmee voorlopig alleen maar pijnlijk zou kunnen lopen. Dacoda deed het nog eens bij een ander been.

[Omgh. Ben echt niet goed in vecht posts maken.]

Verslagen bleef Yara op de grond liggen, haar einde was nabij, Zeus greens vals, hij had bloed geproefd! Dacoda dacht zeker dat ie sterk was ofzo, hij viel ook Zeus aan, wellicht voelde hij het amper, hij kreeg een trap tegen zijn benen maar Zeus was niet zo'n type dat dan pijnlijk en zielig zou lopen, hij zou gewoon lopen, wel zou hij Dacoda te grazen nemen! Zeus draaide zich snel om, de hengst kreeg op zijn beurt een trap tegen zijn neus, een heel pijnlijk plekje! Zeus beet zich los van Dacoda en ging verder met Yara, dat nutteloze mormel! "Heb je nog laatste woorden." Spotte hij vals. Even bokte hij tegen Dacoda, die kwam te dichtbij ookal had hij geen stap verzet. Met een krachtige beet achter de oren van Yara rukte hij haar overeind, niet dat ze veel zou hebben, hij had haar benen lelijk geblesseerd. Met een krachtige stoot duwde hij haar weer op de grond, met haar hoofd tegen een boom aan.

[meen je dat? ]

Dacoda was het nu helemaal zat. Hij voelde het aardig. En Zeus kon ook niet altijd blijven doen alsof hij niks voelde! Dacoda schraapte met zijn hoef over de grond en stampte op de grond. Maar Zeus zou het niet kunnen zien of horen. Opeens schoot Dacoda kalmpjes naar voren. Pakte Zeus in zijn neus met zijn tanden. Steigerde hoog, en gooide Zeus mee. Misschien waren Fjorden iets breder en forser. En kleiner, maar sterk waren ze wel. Dacoda zag het bloed uit de neus van Zeus stromen. Steeds sneller, en steeds meer. Da grijnsde vals en zei: ''Ze heeft geen laatste woorden. Want ze zal blijven leven!'' Dacoda schoot weer naar voren. En trapte Zeus tegen zijn buik. Niet echt knoert hard. Maar wel hard.

[Ja. Trouwens niet te erg verwonden .]