She inhales a breath she'd never breathed before.

Grote passen, hoeven die krachtig neer kwamen in het zand, dat omhoog spatte tot zijn borst. Met een flinke galop rende de hengst, steets harder, over het zand. Snuifends keek hij om zich heen. Hij gooide zijn staart in de lucht en de dominatie droop letterlijk van hem af. Spieren waren zichtbaar en hij zette nog meer kracht. Zijn nek, nat van het zweet, was krachtig aangespannen en leek dikker en krachtiger, door de flinke bos manen die aan het zweet plakte. Na enkele minuten werd hij wat rustiger en ging over naar een, nog steets voorwaartse en krachtige, draf. Hij was al wat minder op gefokt en staarde nu, naar het water. Het leek met hem mee opzij te gaan, maar misschien kwam het omdat hij zo snel draafde. Wat minder snel en krachtig ging hij maar over in een stap en hij keek rustig om zich heen. Hij kwam krachtig tot stil stand, waardoor zijn hoeven zich eigen in het zand boorde. Hij bleef naar het water kijken, het fel maar toch licht blauwe water. De bodem was al te goed zichtbaar. Het weer was wat minder geworden, dus hij besloot maar niet het water in te gaan. Ontevreden keerde hij zich om, hij was maar al te graag het water in gegaan. Zuchtend ging hij in het midden van het strand liggen. Hij legde zijn voorbenen lang uit en legde zijn hoofd erop. Hij sukkelde wat weg.

[ & Fether ]

Met kleine snelle, maar vooral hele felle passen galopperde Fether over het strand. Ze was in een goede bui voor haar doen vandaag! Al lagen haar oren plat in haar nek en was haar houding trots en dominant voelde zezich goed. Eigenlijk ook juist daardoor wel. Daardoor voelde ze dat er alleen maar puur slecht bloed door haar bloedvaten stroomde. Het voelde goed! Een teken dat ze zeker wist dat ze geen wannabe badass was. Ze had een hekel aan wannabe's! Bijna nog een ergere hekel dan aan goedzakjes! Als je een wannabe badass was dan kon je net zo goed gewoon een goedzakje worden!
Ze hadden zelfs gewoon een nieuw scheldwoord gemaakt om echte badassen uit te schelden. Door hun konden pure badassen uitgemaakt worden voor wannabe's! En dat was het ergste wat je als badass kon gebeuren! Maar als iemand een pure badass uitmaakte voor wannabe dan kon hij zeker de volle laag verwachten. En als ze een slecht paard uitmaakten voor wannabe en dat paard deed niets terug, alleen snauwen, dan was het ook echt een wannabe. Een wannabe die te wattig was om te vechten!
Snel zette ze die stomme wannabe's uit haar hoofd en galopperde stevig verder. Opeens maakte ze een overgang naar draf. en daarna stopte ze vlug. Er lag een paard midden op het strand!
"Heej! Slome! Wakker worden! Je ligt midden op het strand gek!!!" Riep ze boos uit. Welke belachelijke idioot ging er nou midden op het strand slapen?! En dan nog niet eens aan de rand van het strand!

Toen de hengst opstond was het best een groot paard. Daar hield ze wel van!"Ja kom maar op mn rug hoor!"Zei Fether uitdagend waarbij ze zich half omdraaide. "En je hoeft je ook niet groot te maken tegnover mij, want we weten allebei toch wel dat jij grote bent dan mij!" Zei ze met een kille ondertoon. Een klein lachje vormde zich om haar mond. "Zeg eens hengstje, wat mag de naam wezen" Zei ze met een beetje een soort vleierige ondertoon. Ze kon nog niet helemaal precies uit de hengst opmaken of hij nou een badass of neutraal was. Hij was in ieder geval geen goedzakje, daar reageerde hijte fel voor. Fether nam de hengst voor zich nog eens noukeurig op oim te kunnen kijken of ze echt niks vond waaruit ze kon opmaken of hij slecht of neutraal was. Nee, ze kon nog niks vinden. Ze moest maar even afwachten tot ze het zou weten...

[Flut!]

Hij keek weg van de merrie. Hij wist niet of ze neutraal was of slecht. "Ja kom maar op mn rug hoor!" Ontevreden over haar reactie draaide hij zijn hoofd weg, wat een flut humor! "En je hoeft je ook niet groot te maken tegnover mij, want we weten allebei toch wel dat jij grote bent dan mij!" Hah, dat vond hij nog wel grappig. Hij was inderdaad veel groter, veel groter dan de meeste paarden. Maar dat maakte hem niet uit, dat liet hem juist wat machtiger lijken dan alleen een goedzakje. Hij was dan wel neutraal, maar hij had had het niet zo op goedzakjes, badassen of wannebe's. Misschien was ze een wannebe. "Zeg eens hengstje, wat mag de naam wezen" Hij keek haar nogmaals aan, ze was dus een wannebe. Hij moest zich even inhouden om niet gemeen uit te vallen, maar reageerde toch op een arrogante ondertoon ''Painted Black, en jou naam, merrietje?'' hij legde de klemtoon op 'je', om nog het er nog eens diep intewrijven dat ze kleiner was.

"Ik word Fether genoemd..." Zei ze met een ijzig kille omdertoon. "En je heoft het er niet in te wrijven dat ik kleiner ben dan jou hoor. Dat lijkt me nu wel duidelijk bij zo'n paard als jij!" Ze zei het op een verbazend kalme toon. "Je bent groot in lichaam, maar ben je ook groot in geest? En het belangerijkste, in macht?" Ze sprak het op een bijna sarcastische toon uit, ook al was het niet sarcasisch. Ze vond het altijd leuk om te bekvechten. Ze was niet zo van het echte vechten, maar ze kon het wel voor een merrietje van haar bouw. Ze zou het ook nooit zomaar doen, maar voor haar eer en de eer van de badassen zou ze altijd vechten. Ze zou dan nog liever steren dan in zo'n moment niet te vechten!

Een klein trekje ontstond om Fethers mond. "Test het maar." Zei Fether als antwoord op zijn vraag. Hij mocht alles zeggen om het te testen, woorden zouden haar geen pijn doen. Ze wist dat dat bij sommige paarden wel anders was, en dat respecteerde ze ook, maar Fether zelf kon niet gebroken worden door wat woorden. En ze kon zo ook niet echt een gebeurtenis bedenken die haar zou breken. Ja dat wist ze wel, alleen dat was iets wat toch nooit zou gebeuren. Dat was dat alle badassen dood zouden gaan. En dat ze voor de rest van haar leven verder moest gaan door die stomme huppelende overblije goedzakjes! Dat zou een hel voor haar zijn! Daardoor zou ze zo in een ravijn springen!

"Test het maar." Hij greens. Maar al te graag. ''Aáh, een bekvechtertje'' antwoorde hij. Mooi, hij hield van disscusies en hij kon zijn mening goed onder woorden brengen, en volgens zijn moeder, geod doordrammen. ''Nee'' vervolgde hij. ''Ik verspil me tijd hiermee'' nog steets had hij behoefte aan slaap en deze merrie maakte het er alleen maar erger op. Wat een saai gesprek! Hij had het ook niet zo op overblije goedzakjes, maar hij was zelf ook niet slecht. Hij had af en toe dan wel een geirriteerde bui,maar dat hoorde erbij, toch? Hij keek de merrie nogalmaals aan en toen naar het zand onder hem, dat nog steets de vorm had van zijn lichaam. Hij kuchde om de merrie wat aan te moedigen, om nog iets te zeggen.

"Mooi zo.." Zei Fether spottend. Fethre keek Painted Black aan en volgde zijn blik. Hij kek naar het zand dat nog steeds de vorm had van zijn liggende lichaam. "Ja wat?!" Zei Fether geïriteerd toen hij kuchte. het was alsof hij haar aanmoedigde om nog iets te zeggen. Maar wat wou hij horen dan? "Even een vraagje hoor... Maar noem jij jouzelf neutraal of slecht?" Vroeg Fether toen ze er nog steeds niet achter was welke geaardheid hij nou had. Puur slecht kon ze hem niet noemen, maar voor neutraal was hij toch wel erg goed bij woord. Het lukte haar gewoon niet om nou te zien welke geaardheid hij nou had. Maar dat was dus ook de reden dat ze hem die vraag had gesteld.

Een duivelse blik kwam op Fether's gezicht te staan toen hij zei dat ze een wannabe was. Ze kon veel hebben, maar dat liet ze niet zomaar op zich zitten! "Nou Blacky, ik wist niet dat wannabe's andere paarden aanvielen!" Klonk het uit Fether's mond. Haar stem had een dodelijke ondertoon. Een fractie van een seconde schatte ze Painted snel in, waarna ze vliegensvlug op hem af schoot. Woedend zette ze haar tanden in zijn nek. Ze had vast een flinke wond gemaakt, want al bijna meteen proefde ze die heerlijke smaak van bloed haar mond binnen druppelen. Eventjes hield ze zijn nek vast. Toen ze losliet schoot ze gelijk weer, zonder Paint tussendoor enige kans te geven om haar aan te vallen, naar zijn achterkant. Vliegensvlug draaide ze haar achterste naar Paint toe en begon gemeen tegen hem aan te bokken.

Fether zag wel dat Painted op haar af stormde om haar aan te vallen, maar het was al te laat om de aanval nog te kunnen ontwijken. Painted beet haar ook in haar nek. Ze voelde dat er een grote wond ontstond maar het maakte haar niets uit. Ze zou er niet dood van gaan. En al zou dat wel zijn, wat dan nog? Ze had niks te verliezen. Ze bokte naar Painted. Hij ontweek haar bok en schaakte haar voorbeen. Ze verloor haar evenwicht even, maar wist die snel weer terug te vinden. Ze struikelde daardoor half voorover, maar wist nog net op de been te blijven. "Dat had je beter niet kunnen doen!" Siste Fether vals en bijna onhoorbaar. Haar ogen schoten woedend vuur terwijl ze naar de zwarte hengst voor haar keek. Ze schoot weer vooruit. Deze keer met haar hoofd laag. Woedend beet ze zich vast in zijn been. Ze schudde haar hoofd wild heen en weer terwijl ze hem nog vast had. Waarschijnlijk zou hij nu wel een beetje uit balans zijn. Er zat nog geen seconde tussen de tijd dat Fether zijn been losliet en daar tegen aan begon te bokken. Ze wist niet hoe stevig Painted op zijn benen stond, maar als hij niet zo'n goed balans had dan zou hij nu zeker weten vallen.

"Dat had je beter niet kunnen doen!" siste de merrie. Binnen één knippering zette ze zich weer vast aan zijn been,schudde haar hoofd wild, liet los en trapte weer vol tegen zijn been aan. Painted gromde. Hij probeerde zijn balans te houden en viel de merrie nogmaals aan, nu ook in haar been. Hij hoopte dat de merrie het op zou geven, maar het was dus een badass, die doelde op pijn, hoeveel pijn het haar ook deed. Hij liet los, galopeerde een paar meter van de merrie en stond stil. Steunend op zijn -nog- niet aangevallen been reageerde hij vel ''Agh, dat was leuk. Wil je spelen merrie, heb je al plezier?'' hij wist dat de merrie nu een antwoord ging geven als, ik heb pas plezier als je dood bent, maar dan zag hij er teminste nog humor in. Hij grinnekte en wachte op haar reactie..

Painted viel haar weer aan. Deze keer in haar been. Ze voelde de pijn inmiddels al niet meer. Toen Painted haar been losliet galoppeerde hij een paar meter bij haar vandaan. Fether vond het het niet waard om te kijken hoe erg Painted haar verwond had. Daar zou ze vanzelf wel ooit achter komen. Fethr zag dat hij veel gewicht zette op het been dat ze niet aangevallen had. Die andere deed vast pijn! Een evil glimlachje kwam op haar gezicht te staan bij die gedachte. ''Agh, dat was leuk. Wil je spelen merrie, heb je al plezier?'' Zei Painted. Fether grinnikte. "Ik heb al heel veel plezier hoor!" Zei ze met een duivelse ondertoon in haar stem. "En ik heb ook wel tijd genoeg over om nog even met je te 'spelen hoor!" Zei ze met een nep lieve stem.

Painted viel haar nogmaals aan. Deze keer weer bij haar been. Painted hield nog vast. Fether beet fel in zijn hals terwijl Painted nog haar been vast had. Painted was een stuk grote dan haar, daar had hij profijt mee. Maar Fether had meer ervaring met vechten, en wist dus beter wat je allemaal wel kon doen en wat beter niet.

Hij voelde haar tanden in zijn nek maar liet niet los. Hij schudde nogmaals een wild met zijn hoofd en galoppeerde toen gauw weer weg, voordat de merrie hem nogmaals kon pakken. Hij steigerde hoog. Hij had er zin in gekregen, maar nu ging hij zich inhouden. ''Zo merrietje, word je al moe?'' Een valse glimlach vormde zich rond zijn lippen en nogmaals ontbloote hij zijn tanden. Nu niet om aan te vallen, maar om zijn lust te laten zien. Hij bleef nog steets stilstaan maar schraapte mijn zijn voorbeen van ongeduld, kom op merrie, er moest toch iets te doen zijn? Of zou ze het nu al op geven? Pf, wannebe. Hij snoof en gooide speels zijn hoofd in de lucht. Het was niet speels bedoeld, maar toch.

"Moe?!" Vroeg Fether spottend. "Daar heb ik nooit last van hoor slaapkop!" Zei Fether strijdlustig. Haar ogen bleven de hengst voor haar doordringend aankijken. Fel stapte ze weer op Painted af. Ze stormde deze keer niet op hem af, maar liep eerst mysterieus een rondje om Painted heen. Onverwachts draaide ze haar hoofd vliegensvlug opzij en beet painted weer. Ze beet zich vast in zijn schoft.

[flut]

"Moe?!" Inderdaad! "Daar heb ik nooit last van hoor slaapkop!" slaapkop? Hij grinnekt een zette zijn been weer zachtjes neer. Een pijn scheut, maar die negeerde hij. Fel keek hij de merrie aan die weer op hem afkwam en hem bij zijn schoft beet. Dit keer besloot hij geen wraak meer te nemen en alleen te zorgen dat hij los kwam. Hij liep zachtjes naar achter, richting het water. Misschien kwam er wel een haai te voorschijn. Hij grinnikte inzichzelf en schudde zich uit, beet haar terug, in haar nek, niet te hard. Meer een waarschuwing. Hopend dat ze het begreep keek hij de merrie woedend aan..

painted begon achteruit te lopen, en ze stonden nu inmiddels in het water. Painted beet haar in haar nek. Ook al was het niet zo hard, en deed het helemaal geen pijn, toch liet Fether los. Ze moest toch een keer loslaten! Maar haar aanval was nog niet over! Fether keek Painted dreigend aan. Ze steigerde hoog en maaide met haar voorhoeven wild in het rond. Ze raakte zijn hoofd 2 keer met een flinke kracht.

De merrie had gelukkig losgelaten. Hij keek haar fel aan, maar deed niks. Ze steigerde hoog en raakte twee keer zijn hoofd. Een felle pijn scheut ging door zijn hoofd en hij begon wazig te zien. Hij probeerde zijn hoofd te schudde maar hij werkte niet mee. Hij wou een stap naar voren doen, maar voor dat hij het wist, lag hij op de grond, bewusteloos.

Met een duivelse glimlach keek Fether toe hoe Painted op de grond zakte. Voor ze het wist lag de zwarte hengst bewusteloos op de grond. Tevreden keek Fether naar de hengst. Ze stapte rustig weg. Ze keek nog een keer achterom en stoof toen in galop weg. Ondanks dat ze flink verwond was voelde ze niks. Tenminste nog niks. Waarschijnlijk zou dat nog wel komen!

Met een bokkend hoofd kwam de hengst later weer bij. Wat was er zojuist gebeurd? Hij wist niks meer! Hij bekeek de plek waar hij net lag, zijn been zat onder het bloed, ook voelde hij bloedruppels in zijn nek. Zijn hoofd deed enorm veel pijn. Hij was bewusteloos geweest, besefte hij uiteindelijk. Hopend dat hij er ooit nog achte rzou komen, wat er die dag was gebeurd, verliet hij het gebied.