ModeratorHet geheugen van de aarde is anders dan dat van de mens. We denken alles te weten over de wereld en haar verleden, maar er zijn vergeten tijdperken waar zich duizenden andere wonderen afspeelden, die nu verdwenen zijn. Alleen de bomen, de hemel en de wind kennen die nog. En als jij ooit op een zomeravond van het verse gras bent aan het grazen en als mens in het gras ligt en goed luistert, met heel je hart, zou je verhalen kunnen horen uit een andere tijd.
Pearl lag uitgestrekt in het gras. Haar twee voorbenen lagen voor haar grote lichaam uit, haar achterbenen lagen langs de zijkant van haar buik en haar hele lichaam was ontspannen. Haar staart hing slapjes langs haar bruine lijf en het enige wat beweging bracht was de wind. De wind die veel verhalen met zich meebracht, geheimen misschien zelfs, die niet te horen waren. Toch had het iets interessants en geheimzinnigs: De manier waarop de wind over de velden bewoog, weer terugtrok en telkens in een perfecte cirkel doorging had nou eenmaal iets fascinerends. Ze wist zeker dat zij niet de enige was die meer achter de wind zocht. De wind, het simpele gras onder haar en de zon... Allemaal elementen die het langste op aarde waren. Die op de hoogte moesten zijn van een enorme hoeveelheid legendes. Gebeurtenissen, waarvoor ze een moord zou doen om van die informatie op de hoogte te komen.
Een blauw vogeltje die opvallend was in de groenige natuur landde een meter van haar verwijderd op een kiezelsteentje en balanceerde. Zo kon ze echt de hele dag liggen. Simpelweg staren en de zon op zien komen en onder zien gaan. Het maakte emoties los. Het raakte haar. Een simpele regendruppel die het vachtje van een eekhoorntje of ander dier raakte kon haar op sommige momenten al emotioneel maken. En waarom? Dat wist ze zelf ook niet. Dream Horses had een ongelofelijk aantal aan mooie gebieden en prachtige diersoorten. Ze had hier zoveel meegemaakt. Hier had ze haar geschiedenis doorbracht en alle belangrijke momenten in haar leven hadden zich hier bevonden. Het was teveel om op te noemen - er waren dieptepunten en zo ook hoogtepunten geweest. Diepe kuilen waar ze in zakte om vervolgens haar koppie weer trots omhoog te steken na een mooie gebeurtenis. Iedereen had ups en downs in zijn of haar leven, maar het verschilde per persoon hoe je met zoiets omging en het oppakte. Zijzelf kon dit behoorlijk goed, ook al waren er situaties die plotseling op kwamen borrelen in haar gedachten en waarbij ze plotseling emotioneel werd. Ze kon het zelf niet uitleggen. Misschien hadden meerdere er wel last van... Opzeker. Pearl sloot haar ogen, luisterde naar het water dat in het rond kolkte en voelde zichzelf wegzakken in iets wat te vergelijken was met een dagdroom. Ze doezelde weg. In een vermoeide bui keek ze met haar groene ogen tot spleetjes geknepen naar de omgeving en volgde ze het vogeltje zijn bewegingen. Hij spreidde zijn vleugeltjes die er teer maar tegelijkertijd zo sterk uitzagen, alsof hij er de wereld mee kon dragen. En ja, zoals ze de hele dag al verwachtte, liep er een traan langs haar wang naar beneden en drupte in het gras. Werd onzichtbaar. Opnieuw was de reden voor deze tranen volkomen onlogisch en onverklaarbaar, maar toch merkte ze dat ze er uit moesten. Ze waren er oprecht. De levendige natuur emotioneerde haar. Net zoals andere dingen bij andere wezens deden.
De natuur inspireerde Pearl. De natuur inspireerde mij.
Pearl lag uitgestrekt in het gras. Haar twee voorbenen lagen voor haar grote lichaam uit, haar achterbenen lagen langs de zijkant van haar buik en haar hele lichaam was ontspannen. Haar staart hing slapjes langs haar bruine lijf en het enige wat beweging bracht was de wind. De wind die veel verhalen met zich meebracht, geheimen misschien zelfs, die niet te horen waren. Toch had het iets interessants en geheimzinnigs: De manier waarop de wind over de velden bewoog, weer terugtrok en telkens in een perfecte cirkel doorging had nou eenmaal iets fascinerends. Ze wist zeker dat zij niet de enige was die meer achter de wind zocht. De wind, het simpele gras onder haar en de zon... Allemaal elementen die het langste op aarde waren. Die op de hoogte moesten zijn van een enorme hoeveelheid legendes. Gebeurtenissen, waarvoor ze een moord zou doen om van die informatie op de hoogte te komen.
Een blauw vogeltje die opvallend was in de groenige natuur landde een meter van haar verwijderd op een kiezelsteentje en balanceerde. Zo kon ze echt de hele dag liggen. Simpelweg staren en de zon op zien komen en onder zien gaan. Het maakte emoties los. Het raakte haar. Een simpele regendruppel die het vachtje van een eekhoorntje of ander dier raakte kon haar op sommige momenten al emotioneel maken. En waarom? Dat wist ze zelf ook niet. Dream Horses had een ongelofelijk aantal aan mooie gebieden en prachtige diersoorten. Ze had hier zoveel meegemaakt. Hier had ze haar geschiedenis doorbracht en alle belangrijke momenten in haar leven hadden zich hier bevonden. Het was teveel om op te noemen - er waren dieptepunten en zo ook hoogtepunten geweest. Diepe kuilen waar ze in zakte om vervolgens haar koppie weer trots omhoog te steken na een mooie gebeurtenis. Iedereen had ups en downs in zijn of haar leven, maar het verschilde per persoon hoe je met zoiets omging en het oppakte. Zijzelf kon dit behoorlijk goed, ook al waren er situaties die plotseling op kwamen borrelen in haar gedachten en waarbij ze plotseling emotioneel werd. Ze kon het zelf niet uitleggen. Misschien hadden meerdere er wel last van... Opzeker. Pearl sloot haar ogen, luisterde naar het water dat in het rond kolkte en voelde zichzelf wegzakken in iets wat te vergelijken was met een dagdroom. Ze doezelde weg. In een vermoeide bui keek ze met haar groene ogen tot spleetjes geknepen naar de omgeving en volgde ze het vogeltje zijn bewegingen. Hij spreidde zijn vleugeltjes die er teer maar tegelijkertijd zo sterk uitzagen, alsof hij er de wereld mee kon dragen. En ja, zoals ze de hele dag al verwachtte, liep er een traan langs haar wang naar beneden en drupte in het gras. Werd onzichtbaar. Opnieuw was de reden voor deze tranen volkomen onlogisch en onverklaarbaar, maar toch merkte ze dat ze er uit moesten. Ze waren er oprecht. De levendige natuur emotioneerde haar. Net zoals andere dingen bij andere wezens deden.
De natuur inspireerde Pearl. De natuur inspireerde mij.
Open
