Come and get me Satan

Een week geleden zou de lucht nog helemaal azuurblauw zijn. Maar het warme zomerseizoen had plaats gemaakt voor de herfst en nu hingen er meerder spierwitte wolkjes in de lucht. Ook was het water van de zee sneller gaan stromen, omdat het meer regende en zo de zee meer water met zich mee droeg. Het blauwe zeewater kolkte het strand op. Vloed. Het nam wit schuim met zich mee, vermengd met allemaal schelpjes en andere dingen die de zee had meegespoeld.
Dan was daar opeens in de verte de donkerbruine schim. Het silhouette nam de vorm aan van een paard, eentje waarvan het duidelijk was dat ze arabisch bloed van haar voorvaderen had doorgekregen. Flexibel en met veerkrachtige passen traceerde ze in een behoorlijk tempo het strand. Alhoewel de merrie geen slechte was, had ze haar hoofd trots en zelfverzekerd in de lucht gestoken. Statig stak ze haar neus in de lucht , niet om een geur op te pikken, niet om om zich heen te kijken, nee simpelweg omdat zichzelf gewoon geweldig vond. En een geweldig paard moet er natuurlijk ook een beetje leuk bijlopen. Zoals de meeste paarden was ze niet op haar hoede, voor niks of niemand. Want tja, ze hoefde natuurlijk niet voor iemand bang te zijn. Als er ook maar een domme badas aankwam dan zou ze hem een persoonlijk in elkaar slaan. Maar dan natuurlijk wel zo, zodat ze er zelf geen littekens en verwondingen aan over zou houden. Nee dat zou de pracht van haar nette vacht bederven, ze zou nóóit zo gehavende vacht als die badasses willen hebben. Zytana probeerde haar benen precies op de juiste plek neer te zetten en zich mooi op te richten. Zo leek haar gang net op soort passage. Tja het was te zien dat de merrie zichzelf wel een pronkstuk vond, en dan nog te bedenken dat ze ook helemaal niet zo lelijk was..

- Megaflutje [Alleen Satterd]

Omdat Zytana nou niet bepaald aan het opletten was , zag ze niet hoe Satan steeds dichterbij kwam. De merrie ging helemaal in haar eigen gedachten op. Eigenlijk zag ze er ook best wel aanlokkelijk uit zo spelend in het water. Langs de zijkanten van haar glansrijke lichaam spatte druppels water op en degene die op haar vacht vielen , gleden weer langzaam naar beneden. Toen stond er opeens een grote , zwarte hengst voor neus. Diezelfde hengst blokkeerde haar de weg, waardoor ze wel moest stoppen. Meteen wilde ze iets gemeens naar zijn hoofd snauwen maar de merrie werd verblind door de schoonheid van de hengst. Hoe hij langzaam een rondje om haar heen liep. Ze liet haar olijfgroene ogen over de mustang glijden en snoof zijn geur in. Verleidelijk krulde ze haar hals. De hengst kwam dichterbij, dit liet ze meteen toe. Ze voelde zijn staart tegen haar lichaam slaan en hierna gleed zijn neus naar haar hals en maakte hier een horizontale beweging. Pakkend stak ze haar neus naar voren om de zijne aan te raken en er lieflijk in te briesen. Al wist de donkerbruine merrie dat wederzijds was, ging ze toch mee in de hengst die er duidelijk op uit was om haar te dekken. Wat kon het kwaad dat ze een veulen zou dragen van hem, hij was immers niet lelijk. `Wat doet zo mooie merrie in haar eentje hier ? Satan aangenaamd.´ Hoewel ze gevleid was door de zwarte hengst wilde ze liever dat het allemaal maar wat sneller gebeurde. De naam Satan en zijn houding zeiden haar eigenlijk ookal genoeg; hij behoorde tot de duistere kant. Ook merkte ze dat ze hengstig was, daar was Satan vast op af gekomen. `Zytana is mijn naam.´ Haar stem klonk charmant maar had toch iets krachtigs.


Ik ben inspiloos

`Aangenaamd Zytana.´ De donkerbruine merrie zag hoe hij haar geuren in zich opnam. Hierna zocht hij met zijn neus haar hals op en schoof ermee naar haar achterhand. Iedere beweging liet ze toe. Eigenlijk wist ze zelf ook niet wat ze zich allemaal aan de hals haalde, misschien was ze nog te jong om de gevolgen ervan in te zien. Daarna liep hij weer naar haar toe om haar hals aan te raken. Ijdel bracht ze haar hoofd hierna in de lucht om hem hier te houden. Zelfingenomen bekeek ze de hengst kritisch. Ja hij was het zeker waard om een veulen met haar te baren. `Ga je toestemming geven of moet ik het maar gewoon doen.´ Zijn woorden klonken uitdagend maar toch dominant. Precies hoe een leider gesproken zou hebben en van elke klank van zijn stem genoot ze. `Ja ik geef je toestemming.´ Haar stem klonk rustig. Zytana zag duidelijk niet in dat deze hengst een slechte was, een pure slechte. Maar op dit moment was alleen hij er nog, de rest was wazig.

"Ja ik geef je toestemming" Haar stem klonk rustig. Zijn oren drukte zich rustig krachtiger in zijn nek terwijl zijn neus wederom langs een paardenflank streek. Om uit te komen bij haar achterhand, zijn neus drukte zich kort tegen haar staart wortel zodat de geur hem nog doller maakte als eerst, dit keer liet Sat zich als het ware gaan namelijk. Laag steigerde Sat om op de merrie te kunnen klimmen als het ware. Afentoe gleed Sat van haar af om er weer op te springen, er vanaf gleed hij door afentoe geen grip te hebben op haar slanke lijf. Na meerdere malen op haar gezeten te hebben bleef hij kort met zijn inmiddels bezweette lijf op die van Zytana ruste, dit was hem makkelijker af gegaan als de vorige merrie, Midflower. Een duivelse grijns sierde zijn smoel terwijl ogen smachtend naar meer merrie's maar zeker meer macht rond keken. Het gevoel van overheersing was heerlijk, het gevoel van krachtiger en toch slimmer zijn was gemeen! Heerlijk! Kort snoof Sat terwijl zijn bespierder lijf van het lijf van Zytana afgleed. Zijn hoofd schudde zich charmant heen en weer terwijl zijn ogen dreigend en oplettend op die van Zytana gericht waren. "Je kan beter met mij tegen komen, hengsten en merrie's zullen namelijk op je gaan jagen." Met die smoes kreeg Sat simpelweg bijna iedere merrie om zijn hoeven gedraaid.

Sorry voor de laatheid. Druk met school gehad.

Een gespierd lichaam sprong op haar achterste en ze moest moeite doen om goed op haar benen te blijven staan. Elke vezel van haar lichaam was tot het uiterste gespannen. Na een paar keer gedekt te hebben sprong hij er weer af. Oké , nu zou ze dus een veulen van hem krijgen. Charmant schudde hij zijn hoofd en ze duwde haar neus nog even tegen de zijne. Nog steeds wist ze dat dit wederzijds was maar dat maakte niet dat ze er niet van kon genieten. Ook wist ze wel dat deze hengst nooit de ware zou vinden als hij op deze manier bleef doorgaan, maar dat maakte haar dan weer niks uit. `Je kan beter met mij tegen komen, hengsten en merrie's zullen namelijk op je gaan jagen.´ Zytana trok een één wenkbrauw omhoog en brieste vurig. Bruine lokken dansten rond haar gezicht. `Ik kan heus voor mezelf zorgen als je dat soms niet dacht´. Deze woorden werden feller dan die hiervoor uitgesproken. Ze was niet van plan zomaar met de hengst mee te gaan, zo dom was ze nou ook weer niet. Dan moest hij haar maar komen halen ! Met een paar snelle bewegingen stond ze een paar passen van hem af , keek hem ondeugend aan en sprong er toen met een paar krachtige passen vandoor. Zand stoof aan beide zijde van haar lichaam op. Een behoorlijke voorsprong had ze nu al, misschien kon ze nog aan de hengst ontkomen.

Was dit topic vergeten - Zytana is echt raar =D