Ashko draafde met grote ruime passen door het bloemenveld. De geur die hier al eerder aanwezig was, was plotseling verdwenen, samen met de zon en het warme weer toen het herfst werd. Ook de vervelende kleine beestjes die altijd kwamen kriebelen in haar vacht en de vervelende blindazen die steeds bloed uit haar zaten te zuigen leken plotseling verdwenen te zijn. "Waar zouden ze ineens naartoe gaan ?": dacht Ashko bij haar zelf. "Misschien worden ze wel geboren in de lente en sterven ze in de herfst ? Of misschien trekken ze net als de vogels naar een warmer land ? Of misschien hadden die kleine, anders altijd actieve beestjes ook wel een winterslaap nodig zoals een eekhoorn dat ook deed". Nee eigenlijk had ze gewoon geen idee waar de anders zo actieve beestjes ineens naartoe verdwenen. De herfst vond ze best wel een leuk seizoen. Alles lach er een beetje somber bij en alle takken verloren stilletjes al hun bladeren. Ook de bloemen begonnen ondertussen al hun bloemblaadjes te verliezen en hier en daar was al is een verwelkte bloem te zien. Toch was het gebied in de herfst nog niet kaal, door de roze bloemblaadjes die zich op de grond hadden gelegd en waardoor er een sprookjesachtige sfeer naar boven kwam. Er was nu een goede temperatuur, niet te warm en niet te koud, precies zoals zij het wilde. Alles leek perfect vandaag en hoe kon ze vandaag ook chagrijnig doen naar andere paarden. De geuren die in het gebied te ruiken waren lieten zich in de neusgaten van de merrie binnen dringen. Echt alle geuren van bloemen waren stilletjes aan het vervagen maar een andere geur kwam haar wel bekend voor. Een geur die ze al wel kende, maar ze kon er geen paard op plakken. Haar intresse werd steeds groter naar wie het paard zou zijn en haar nieuwsgierigheid werd te groot. Met een ruk draaide Ashko zich richting de geur en volgde het geurspoor, niet-wetend wat voor een paard ervoor haar neus zou staan. Toen ze in de verte een schim zag van een paard vertraagde ze haar verzamelende passen en liet haar neus netjes tegen haar borst gedrukt waardoord ze netter, sjieker en vooral sterker en groter toonde. Toen ze op een paardenafstand van de merrie over haar stond bekeek ze haar is goed en aan haar houding te zien kon het zeker geen groot paard zijn. Toch hield ze haar nette houding met haar hals houdende zodat ze mooier overkwam en ze naar haar op zouden kijken. Stilletjes begin de schimmelmerrie rustig rond de andere merrie te stappen en bestudeerde haar nauwkeurig. Alle details werden in haar geheugen gegrift en alles wat de merrie deed werd door haar geobserveerd.
[&& Flame]
[&& Flame]