Only the beginning.

De wind trok aan de manen en staart van de pikzwarte merrie, die voor een immens uitgestrekt gebied stond, alsof ze ze ervan wilden overtuigen dat het boven aan de hemel veel fijner was. Het was een troosteloze grijze dag. De bijna pikzwarte wolken staken af aan de horizon, de schtosen ijs voor haar leken, ookal was de zon verborgen achter een dikke laag zwarte wolken, zo vrselijk blauw en ze schitterden haar tegemoet. Haar gespierde nek was lichtjes gebogen, ze droeg haar hoofd trots en fier. De drie evenwijdige littekens bij haar hals schitterden mee. Een felle flits doorkliefde het wolkendek, en al snel volgde een donderklap. Haar smaragdgroene ogen vlogen links naast haar, waar een voskleurig veulen aan haar zijde stond. Nee, het dier was niet bang voor onweer. Net zoals Nevaeh. Night Dancer zou ook snel komen. Ze had al een eerste training voor haar dochter in haar hoofd zitten. Al snel volgde een tweede klap. Nevaeh perste een harde hinnik uit haar longen. Als ze over een tijdje hopelijk in de kudde van Sythka zat, moest Nepturos er ook in. Ze wendde zich tot het kleine, voskleurige merrietje. "Nepturos, luister. Dit word je eerste training. Ik wil dat je je voor honderd procent inzet. Als je vader er zo is, dan ren je als de bliksem over deze ijsplaten en weer terug. Kijk uit; het ijs is op sommige plaatsen dun en onbetrouwbaar. Als je valt kom ik je halen, maar probeer het zelf. Ik wil dat je uitgroeid tot een sterke merrie"

Nepperd en Nachtelijke ballerina]
33, onderwijs.

Trots liep ze over een immens grote ijsvlakte, het was er glibberig, koud, en je kon er makkelijk uitglijden. En als je je hals zou uitstrekken en naar de wolkenhemel zou kijken zag je grijs, grauw, en donker. Donkere wolken vulden de lucht en een doffe klap was hoorbaar, gevolgd door een snelle lichtflits, bliksem en donder, onweer. Ze was er niet bang van, ze bewonderde het, alleen al maar om het feit dat zoiets simpels maar toch ingewikkelds zoveel paarden bang zou maken. Toen haar moeder een harde hinnik liet horen keek ze op uit haar gedachten, Nepturos luisterde goed naar haar woorden en grijnsde even een beetje gemeen. Haar training, hier had ze toch al een tijdje op gewacht, en die zou vandaag dus komen. Geduldig bleef ze wachten tot haar vader kwam, toen een bruin paard in zicht kwam zwiepte ze eens met haar staart. Respectvol knikte ze toen naar haar vader, en voordat ze vertrok naar haar moeder. Meteen sprong ze aan in galop, ze versnelde nog wat, en nog wat, en had nu een razendsnelle pas. Haar vader of moeder zou haar wel meteen kunnen inhalen, maar voor een veulen, was dit toch wel erg snel, ze merkte dat er ergens een gat was en sprong erover heen want tijd om uit te wijken had ze niet meer. Maar damn, het ijs was dun en hoewel ze nog niet zo zwaar was, krakte het toch, ze gleed uit en viel voor de helft van haar lichaam in het water. Ze keek eens achter zich, waar ze haar moeder en vader zag staan, ze bracht een schelle hinnik uit en verzamelde al haar kracht om uit het ijskoude water te komen. En ja hoor, uiteindelijk lukte het. Ze draaide zich om en begon meteen weer te rennen, bij haar ouders stopte ze, afwachtend op hun reactie, en wat ze nu moest doen.

Een luide hinnik bereikte de oren van de hengst. Hij steigerde. Schudde zijn hoofd. Een luide schelle hinnik die je rillingen bezorgt verliet zijn keelgat. Hij galoppeerde aan. Sprong over zwakke plekken van het ijsmeer. En keek rond. Uiteindelijk zag ij vaag twee schimmen staan. Ze werden duidelijker. Een vos kleurig veulen. En een zwarte Frieze merrie. Night Dancer maakte een noodstop. Ijs splinters vlogen in het rond. Hij knikte. Zag zijn veulen met respect naar hem knikken. Hij keek hoe zijn veulen rende en rende. Uiteindelijk wou ze over een gat springen. Maar ze krakte door het ijs heen. Night Dancer snoof en keek naar zijn veulen. Te hulp schieten zou hij doen wanneer Nepturos er niet meer uitkwam. Maar dat kwam ze wel. ''Goed zo.'' Zei hij kil en kalm toen Nepturos zich weer bij hun voegde. ''Nou even iets over je houding!'' Hij lastte een pauze in en zei: ''Als je in arbeid zit dan hou je je hoofd normaal. Maar met verzamelde passen krul je je hals, en laat je je neus of voor je borstkas hangen of er tegen aan gedrukt!'' Weer stopte hij even. ''Met uitgestrekte passen hef je je hoofd fier en trots de lucht in net als je hals. Zo kan je beter je kracht en spieren laten zien. Zo dus.'' Night Dancer draafde aan. Met verzamelde passen. Zijn hals gekruld. En zijn neus tegen zijn borstkas. Zijn spieren waren goed zichtbaar. Daarna normale draf. Zijn hals was ook normaal. En daarna kwam de uitgestrekte pas. Hij maakte zijn passen uitgestrekt. En zijn hals en hoofd fier en trots in de lucht geheven. Bij alle passen was zijn kracht en spieren goed zichtbaar. Daarna galoppeerde hij krachtig terug naar Nep en Nev. Hij knikte en zei: ''Nu jij.'' Kil, luid en angstaanjagend dat zijn stem was.

Toen Nevaeh voor het eerst het inmense gebied genaamd Dreamhorses binnentrad, was ze vastberaden met niemand contact te maken en snel in de kudde die toen nog heerste, Bleeding Soul,te stappen. Oorlog te maken. Geen vrienden maken, want dat kon niet. Je kon in zekere zin zeggen dat ze schuw was. Echter was ze wel zo slecht, zo enorm slecht. De dochter van de duivel, de verschrikking zelfe. Iedereen die in de buurt zou komen zou weten hoe haar aard was, en kwamen er met littekens en wonden vanaf. Elk vrolijk ding moest verbannen worden, iets wat de pikzwarte merrie nu nog steeds had. En nu had ze partnerschap met een bar slechte hengst, kil en medogenloos. Samen hadden ze een merrieveulen, genaamd Nepturos. Iedere goedzak zal over een tijd haar naam vrezen, de naam Nepturos zal branden in hun ziel en aan hun geweten knabbelen. Elke goedzak zou voor de nu nog jonge merrie vrezen. de borst van de pikzwarte merrie vloog fier naar voren. Weldra kwam ND naast haar staan. Ze keek hoe het merrietje versnelde en over de ijscschotsen vloog. Toen ze viel wilde ze eropaf en haar moedergevoel nam bijna de overhand, maar ze bleef staan. de manen en staart van de merrie wapperden mee in de wind, haar hals was in een lichte krul gebogen. Ze luisterde naar de tips van Night, en eigenlijk had ze er zelfs niks aan toe te voegen. Ze knikte naar haar dochter als teken dat ze het geod gedaan had.

Aandachtig luisterde ze naar haar vaders woorden, oké, ze wist wat ze moest doen, en dat zou ze nu ook goed doen. Nepturos zag haar moeder teken en wist dat ze het al goed had gedaan, wel, dan zou ze het nog beter doen nu. Ze begon in verzamelde passen, haar hals had ze gekruld zo dat haar neus haar borst bijna raakte. Sierlijk draafde ze verder, en bij het teken van haar vader ging ze in de gewone draf, ze had haar hals gewoon maar haar houding was nog steeds trots. En bij het laatste teken dat haar vader af strekte ze haar passen uit, ze had haar hoofd fier geheven, nog trotser nu, en langzaam draaide ze zichzelf om. Ze kwam aan in een verzamelde galop met haar hals mooi gekruld en stopte netjes voor haar ouders. Een knikje van Nepturos was te zien waarna ze even met haar staart sloeg. 'Wat nu?' vroeg ze toen. Haar toon zoals doe hoorde te zijn, slecht, trots, kil, rustig, maar met respect naar haar ouders toe. Afwachtend keek ze naar hen, hopelijk had ze het voorlopig al goed gedaan, en zou ze dat blijven doen.

-Flut sorry, maar moest gaan -

Ze hief haar linkerachterhoef een keer, om hem vervolgens weer op het ijs te laten vallen. Hier was het ijs behoorlijk dik, het kon wel meerdere paarden dragen, maar verderop kon je duidelijk zien hoe dun het ijs was. Nog steeds onweerde het, de flitsen leken de tere aarde te verschroeien. Toch zou het niet lang meer duren totdat de bui was overgewaaid, het stromde namelijk behoorlijk. Maar dan zou het beginnen te regenen. De pikzwarte merrie richtte haar smaragdgroene ogen eens op het donkere onheilspellende wolkendek, wat even verderop naderde. Ze schudde zich uit, terwijl ze van een afstandje naar het bruine veulen keek. Ze deed het goed, moest Nevaeh toegeven. De trotse blik was in de ogen van het merrieveulen te zien. Haar benen gooide ze ritmisch vooruit, iets wat bij haar ras hoorde. Ze was immers een kruising tossen een Fries en een Rocky Mountain horse, allebij behoorlijk sierlijke rassen. De perfecte kruising volgens Nevaeh. Strak volgde ze de bewegingen van het veulen. Toen ze terugkeerde vroeg ze wat ze moest doen. Dit keer wist ze niks meer te verzinnen, dus ze draaide haar hoofd een kwartslag en staarde naar de donkerbruine hengst naast haar.

Night Dancer knikte een maal tevreden toen Nepturos haar passen liet zien. Ze ging al goed voor een pas geboren veulen. Al zei Night Dancer het zelf. Hij schudde zich uit, knikte naar haar toen ze voor Neveah en hem stopte. ’’Wat nu?’’ Night Dancer wou net vragen aan Neveah of ze iets wist, maar die had haar hoofd al vragend een kwart slag naar hem toe gedraaid. ’’Tja ik zou het niet weten eerlijk gezegd.’’ Zijn stem geluid was kil en emotieloos. Hij zuchtte en zei: ’’We gaan naar de drakenberg. Ook een goede train plek.’’ Zei Night Dancer vast beraden. Hij draaide zich vast om. Keek even naar Neveah en Nepturos en wenkte. Daarna draafde hij rustig, met krachtige grote passen aan. Hij deed het ijs soms kraken. Night Dancer keek rustig rond. Keek soms even naar achter of Nepturos en Neveah volgde. En liep door. Het was prima weer om te trainen niet te koud en niet te warm. Maar toch met een lekker briesje. Night Dancer maakte uitgestrekte passen en had dus zijn hoofd en staart fier en trots de lucht in geheven. Hij brieste en draafde Langzaam door.

[Maakt Nepturos het topic?]