Meeting you {Colyat}

Courage liep over een prairie. Het was redelijk warm voor de tijd van het jaar, maar ze stoorde zich er niet echt aan. Ze had wel andere dingen aan haar hoofd. Ze had de hele dag al zitten piekeren over van alles en nog wat, en was nu zo diep in gedachten verzonken dat ze niet merkte dat ze haar hoef op een steen zetten. Haar hoef gleed er vanaf, en de steen maakte een schram op haar been. Even voelde ze een venijnige pijn, maar negeerde die, en liep weer verder. De wond bloedde maar een klein beetje, dus ze had er ook niet heel erg veel last van. Ze raakte weer in gedachten verzonken, en merkte niet dat er voor haar een paard stond. Met haar hoofd naar beneden, liep ze vol tegen hem aan. Ze keek op, wakker geschut uit haar gedachtes. “Sorry,” Zei ze verontschuldigend. “Ik lette niet op.” Ze richtte haar blik op het andere paard, in de hoop dat die niet boos zou zijn.

Met grote zware passen draafde Colyat over de prairie. Het was hier warm. Maar het was toch prima uit te houden. Zijn hoeven klonken hier niet zoals in andere gebieden als zware dreunen op de harde grond. Hier klonk het veel meer als plofjes. En terwijl het geluid van die plofjes zachtjes weerklonk dreef er bij elke stap een klein stofwolkje omhoog. De stofwlkjes van alle vier zijn benen vormden samen een grote stofwolk die als een waas om hem heen hing.
Zijn oren lagen plat tegen zijn schedel gedrukt. Zijn grote blauwe ogen keken kil het gebied rond, en zijn houding was dominant en trots.
Na een tijdje draven maakte hij een overgang terug naar stap. De stofwolk die om hem heen hing werd direct veel kleiner en minder dicht. Al bijna gelijk zag hij een ander paard aan komen lopen. Het paard was diep in gedachten verzonken en lette blijkbaar absoluut niet op want het paard liep recht tegen hem aan. “Sorry, Ik lette niet op.” Zei het paard verontschuldigend. Colyat keek haar onderzoekend aan. Met een beetje een beledigende blik keek hij de merrie weer aan. "Ja dat had ik al door hoor!" Zei hij boos.

De hengst was boos geworden. “Ja dat had ik al door hoor!” Zei hij, duidelijk niet erg blij dat Courage haar hoofd in hem had geplant. Ze snapte dat hij het niet leuk vond, maar het was gewoon een ongelukje, niet iets wat ze expres had gedaan toch? Hij hoefde toch niet zo boos te reageren. Toen bedacht ze zich iets. Dit was duidelijk badass gedrag. Ze hield niet van slechte paarden. De meeste van hun waren zo arrogant, alle slechte paarden waren eigenlijk arrogant, vond ze. “Nou sorry hoor. Ik deed het niet expres of zo.” Zei ze aardig chagrijnig. Hij had totaal geen reden gehad voor dit gedrag, behalve dan dat Courage tegen hem opgelopen was, maar dat was ook niet expres dus had hij totaal geen reden. Arrogant keek ze hem aan. Nu vertoonde zij wat volgens haar slecht gedrag was, maar het maakte haar niet uit. “Je hoeft niet gelijk zo chagrijnig te doen, hoor.” Zei ze kattig. Ze had de nacht ervoor had ze slecht geslapen dus was ze nu aardig chagrijnig, en daardoor kreeg ze soms de neiging om nogal kattig over te komen terwijl ze dat eigenlijk niet echt wilde. Ach, had de hengst pech, had hij maar niet gelijk zo boos moeten reageren. Toen bedacht ze zich dat ze de naam van de hengst nog niet wist. “Zou ik ook mogen weten hoe je heet, of ben je zo’n hopeloos paard die zijn naam niet noemt?” Zei ze nog steeds lichtelijk geïrriteerd.

{21. 250 woorden }

Colyat keek de bonte merrie die voor hem stond dominant aan. "Ik wil niet vervelend doen hoor merrietje, maar je hebt je eigen naam ook nog niet genoemd, dus je noemt jezelf zo'n hopeloos paard." Zijn toon was ijskoud, en tegelijk ook een beetje spottend. Dacht deze merrie nou echt dat ze beter was dan hem?! "Maar omdat ik niet zo'n hoploos paardje ben als jij noem ik mijn naam wel. Die is namelijk Colyat. Merrietje" Hij legde een hele duidelijke nadruk op 'merrietje'. Ze moest niet arrogant gaan lopen doen, want Colyat kon zo zien dat ze dat eigenlijk niet was. Ze was duidelijk geen badass. In ieder geval geen waardige badass. Misschien een wannabe, of neutraal. of misschien zelfs een goedzakje.

De hengst zei dat ze zelf ook zo’n hopeloos paard was, en ze wist dat hij gelijk had. Ze had zelf haar naam ook nog niet gezegd. Toch verwarde het haar. Hij maakte haar uit voor iets wat ze haatte, maar hij had gelijk. Maar dat betekende toch niet dat zij een slecht paard was? Ze besloot zich over haar verwarring heen te zetten, en zich volledig te richten op de hengst voor haar. Hij heette Colyat. Hij zei het samen met merrietje in en zin, en het klonk verschrikkelijk spottend. "Aangezien ik ook geen hopeloos paard ben zal ik ook wel even zeggen hoe ik heet. Courage, aangenaam.” Zei ze vriendelijk, maar met een spottende ondertoon in haar stem. Colyat mocht dan een badass zijn, ze zou niet voor het onderdoen.

{10. verward}

Colyat keek de merrie voor hem spottend aan. "Dus, Courage..." Ze hij op een mysterieuze toon. "Wat doet een merrietje zoals jij alleen in de Prairie? Voor merrietjes die zich geen badass kunnen noemen is dit een erg gevaarlijk gebied om alleen te komen! Je kan er zomaar een of andere badass hengst tegen komen!" Zei hij. In zijn laatste zin was alleen maar spottend heid te horen, of hoe je dat ook wou noemen. Zijn ogen beleven nog steeds ijskoud de merrie voor hem aanstaren. Ze leek een beetje onzeker, maar uit de dingen die ze zei bleek dat niet echt. Hij probeerde gewoon wat meer hoogte van haar te krijgen.

"Wat doet een merrietje zoals jij alleen in de Prairie? Voor merrietjes die zich geen badass kunnen noemen is dit een erg gevaarlijk gebied om alleen te komen! Je kan er zomaar een of andere badass hengst tegen komen!" Zei Colyat spottend. IJskoud keek hij haar aan. Courage moest de neiging om te rillen onderdrukken. De hengst was echt een ploertig persoon. Zij mocht soms dan een beetje schofterig doen, maar hij stook met kop en schouders boven haar uit. “En waarom zou dit dan geen plek zijn voor mij?” Vroeg ze. Ze snapte het echt niet. waarom zou het hier gevaarlijk zijn? Als het enige gevaar was, wat Colyat al zei, een badass hengst was, had ze weinig te vrezen vond ze zelf.

{30. Ploertig}

Colyat greens vals. "Laten we gewoon maar zeggen dat jou type paard hier niet heel goed thuis past." Zei hij spottend. Een valse glimlach bleef om zijn mond heen hangen. Colyat keek Courage een beetje uitdagend aan. Als ze zo'n stoer merrietje was dan moest ze dat maar eens bewijzen! Respect zou je niet zomaar krijgen. Daar moest je wel wat meer moeite voor doen!

[Flut!!!!]

“Laten we gewoon maar zeggen dat jou type paard hier niet heel goed thuis past." Zei Colyat met een valse grijns en een spottende toon in zijn stem. Het valse lachje bleef om zijn mond hangen. Zo, die durfde wel, zeggen dat zij hier niet mocht komen omdat ‘haar type paard’ hier niet thuis paste. “En wat is mijn type paard dan wel?” Vroeg ze geïrriteerd. Waarom zou zij hier niet mogen komen omdat ze anders was dan hem. Ze was wel vaker in gebieden geweest die veel gevaarlijker waren geweest, en daar had ze het er ook min of meer levend vanaf gebracht. Ze dacht terug aan haar ontmoeting met Madness. Die was niet echt geweldig gelopen en ze waren nogal in gevecht geraakt met elkaar. Courage had er niets aan overgehouden, en ze twijfelde er niet over, of Madness had er ook niets aan overgehouden. Ze wou deze ontmoeting niet nog een keer herhalen. Ze vond gevechten nou niet bepaald fijn, maar ze zou ook niet onderdoen voor een omhooggevallen hengst, die dacht dat ze beter was dan haar. Ach, het doel heiligt de middelen, dus ze zou gebruik maken van alle middelen die ze had om niet onder te doen voor deze hengst.

{11. 'Het doel heiligt de middelen.' – Machiavelli}

Een spottende glimlach vormde zich opnieuw rond Colyats mond. Hij merkte dat Courage nu geïrriteerd begon te raken. "begrijp je dan echt niet wat jou type paard is?" Vroeg Colyat op spottende toon. "Je bent een goedzakje! Een goodie!" Zei Colyat nu op een beetje wat bozere toon. Hij had er eigenlijk nog iets bij willen voegen, maar hij had zich ingehouden. Eigenlijk had hij er nog bij willen zeggen dat ze een koe paard was. Met die zwart met witte vlekken, die een koe ook hadden. Hij wist niet of koeien dom waren, maar als ze dat waren dan leken ze nog meer op het paard voor hem! Als een paard als Courage niet snapte dat hij een goedzakje was dan was hij toch wel echt heel erg dom!

[45. koe]

So you can hurt,
hurt me bad
but still I’ll raise
the flag.

"Je bent een goedzakje! Een goodie!" Zei Colyat op een boze toon. Ze kon horen dat hij nog iets had willen zeggen, maar ze hield haar mond. Het zou vast niet erg aardig zijn. Een goodie! Alleen het woord ‘bag’ miste nog, en dan was ze een cadeautje voor kinderen na een verjaardagsfeestje. “Nee, dat had ik nog niet door!” Zei Courage sarcastisch. “Maar waarom zou ik hier dan niet goed thuispassen?” Als je alles toch zo goed weet, moet je dit ook weten, voegde ze er in haar hoofd aan toe, maar ze zei het niet. Ze wist dat ze het er niet zonder kleerscheuren vanaf zou komen als ze dat zou doen, en ze zou deze plek liever verlaten zonder happen vlees uit haar lichaam.

{4. Coldplay - Every Teardrop is a Waterfall}

Colyat keek Courage op een spottende vragende manier aan. "Dat zeg ik net je bent een goodie!" Colyat zie het op een spottende manier, en ook alsof hij het aan een kleuter aan het uitleggen was. "Maar aangezien jij blijkbaar nog al traag van begrip bent: Voor merrietjes die zich geen badass kunnen noemen is dit een erg gevaarlijk gebied om alleen te komen! Je kan er zomaar een of andere badass hengst tegen komen!" Hij zei het weer op een manier alsof hij het aan een kleuter uitlegde, maar nu nog overdrevener. Hij moest zich nu echt gaan inhouden om de merrie niet te lijf te vliegen. Hij had er nog geen 'officiële' reden toe om dat te doen. Hij zou zijn eer schenden als hij zomaar een merrietje aan viel, alleen maar omdat die hem irriteerde.

"Maar aangezien jij blijkbaar nog al traag van begrip bent: Voor merrietjes die zich geen badass kunnen noemen is dit een erg gevaarlijk gebied om alleen te komen! Je kan er zomaar een of andere badass hengst tegen komen!" Legde Colyat uit alsof hij tegen een kleuter praatte. Ze zag dat hij zich inhield om haar niet aan te vallen. Ze snapte niet waarom hij de moeite zou nemen om haar niet aan te vallen, maar verder had ze er weinig problemen mee als de hengst zich inhield, wat zijn motieven ook waren. “Oh, bedankt voor je nuttige uitleg.” Zei ze flatteus. Ze had gewoon zin om de hengst lekker te irriteren met haar vleierige toontje.

{26. Flatteus}