I'm not a little foal. So shut up pliezzzz.

Een klein mysteries wezentje trippelde door het hoge gras heen. Zijn hoofd hoog de lucht in en zijn oortjes recht naar voren gedouwd. Zijn staart sloof over de grond heen en nam enkele takjes en blaadjes mee. Zijn oren kwamen net boven en gras uit en bijtjes en vlinders vlogen er langs heen. Zijn bruine vacht viel amper op tussen het groene gras. Jerry was zijn naam, en hij was zeker geen slecht beestje. Met zijn 65 centimeter was hij een van de kleinste paarden hier. Hoe hij hier in DH is gekomen? Simpel hij is over de grens gestapt. Jerry had zeker geen gemakkelijk leven gehad. Zijn moeder was echter net overleden na zijn geboorte. Maar dat was te verwachten, ze had een slechte rug en haar hart kon het niet aan. Zijn moeder was kleiner dan dat Jerry was, en Jerry was een redelijk groot paard voor zijn soort. Maar hij had geluk, hij was in een kleine kudde van slechts 8 andere falabella’s geboren. Zijn tante zorgde voor hem wanneer zijn moeder stierf, maar ze was gemeen, kwaadaardig deed nooit iets goed en wou dat graag overbrengen aan Jerry. Maar zijn ego is hierdoor niet beschadigd, nee in tegendeel hij is er juist liever door geworden en weet wanneer hij moet oppassen met dingen zeggen. Zijn tante was immers een opvliegend persoon, wanneer Jerry 2 was besloot hij de kudde te gaan verlaten en een hele nieuwe wereld te gaan bekennen. Maar goed er viel veel te lopen en zijn kleine voetjes konden dat niet altijd even lang aan. Hij heeft verschillende paarden ontmoet, en hij weet zo ondertussen wel dat ze over hem heen kijken en dat ze over hem struikelen. Dat zou ook hier het geval worden. Jerry zou over het hoofd worden gezien. Maar hij had een sterke persoonlijkheid en wist altijd wel de aandacht op hem te richten. Al kwam dat alleen maar door zijn lengte.

Alleen Kyara.

Een bruine merrie slenterde door het gras van de prairie. Haar staart opgeheven, haar hoofd fier in de lucht. Slenteren kon je het niet noemen. Kyara was de bruine merrie. Ondanks dat ze erg onzeker en een beetje verlegen was, had ze redelijk geleerd om stevig op haar hoeven te staan. Kyara snoof eens en rook de geur van een ander paard. Het was een hengst. De liep richting de geur maar zag niets, ze snoof nog eens en keek omlaag. Het paard wat ze geroken had was een Fallabella! "Heey" zei ze vrolijk. "Ik ben Kyara, en hoe heet jij?" Ondanks zijn grootte, merkte Kyara metteen dat hij ouder was dan haar. Ze grinnikte, dit was de eerste keer dat ze zo'n ponytje zag!

Een onbekende geur drong zijn neus binnen. Een geur van een merrie, dat zeker weten. Hij spitse zijn oren en stak zijn hoofd nog ietsje hoger in de hoop dat hij wat kon zien, maar tevergeefs hij kon niets zien, het gras was te hoog voor hem. Maar zijn oren merkte wel iets op, 4 grote hoeven kwamen razend snel zijn richting op. Jerry zette een paar stappen naar achteren om uit te kijken voor het grote beest wat eraan kwam, en net op tijd stopte de grote merrie voor hem. Want Jerry had geen zin om weer omver gereden te worden, hij zou dan op zijn rug belanden en niet meer overeind kunnen komen. Ooh, hij moest echt nodig op dieet want zijn buik begon rond te worden en zo zou hij dus niet meer overeind kunnen komen. Een lichtelijk zucht ontsnapte uit zijn mond. Maar een harde vrolijke stem onderbreekt zijn gedachten. ‘Heej’. Jerry keek naar boven en zag daar, net voor de zon een grote bruin kleurige merrie staan. Haar manen waren een paar tintjes lichter dan haar vacht en haar grote ronde ogen keken zijn kant op. ‘Kon je niet uitkijken?’ Zij Jerry wat geïrriteerd. Het kwam eerder schattig over dan dat het boos leek maar goed voor Jerry was dit redelijk boos. ‘Je had me bijna omver gereden? En weetje wat er dan gebeurd zou zijn? Ik zou op mijn rug belandde en niet meer overeind kunnen komen omdat ik te dik ben, ik moet op dieet en weetje dat dat een ramp is voor een pony met de lengte van mij?’ spar de geïrriteerde stem nogmaals. Hij had ditmaal alles verteld wat hij daarvoor ook nog een dacht. Hij keek de merrie met de naam Kyara nog steeds aan, en was van plan om ook niet weg te kijken. ‘Mijn naam is Kyara’ sprak de stem vervolgens. O alsof het hem wat kon schelen, hij was bijna dood geweest en dan nog doodleuk je naam zeggen.

‘Kon je niet uitkijken?’ zei de pony geïrriteerd. Kyara keek hem even aan, wat had ze fout gedaan? ‘Je had me bijna omver gereden? En weetje wat er dan gebeurd zou zijn? Ik zou op mijn rug belandde en niet meer overeind kunnen komen omdat ik te dik ben, ik moet op dieet en weetje dat dat een ramp is voor een pony met de lengte van mij?’ sprak de geïrriteerde stem nogmaals. Kyara keek de pony even boos terug aan. "Je leef toch nog, je staat er nog op je vier benen, ik heb je niet omver gelopen, dus hoef je ook niet zo boos te doen." Kyara hield niet van paarden die dachten dat ze beter waren, niet dat deze pony dat dacht, maar hij was wel boos. "Maar ik wil geen ruzie, dus het spijt me" zei ze maar.

Het grote paard keek even boos terug naar Jerry, maar dat kon hem niets schelen. Dat hij nou klein was betekende niet meteen dat hij niets was. Het nog jonge paard noof even en begon te praten. "Je leef toch nog, je staat er nog op je vier benen, ik heb je niet omver gelopen, dus hoef je ook niet zo boos te doen." waren haar woorden die werden aangesloten met haar boze blik. Jerry snoof eventjes en keek het paard nog even aan. 'Nog meer te vertellen?' kwam er als enigste uit. 'Want dan moet je eens goed gaan luisteren. Ik ben dan misschien klein en onzienbaar maar dat betekend niet meteen dat je de keiharde baas over mij kan spelen.' kwam er weer uit, zijn stem klonk een stuk minder geïrriteerd dan ervoor. "Maar ik wil geen ruzie, dus het spijt me" zei het jonge paard. Jerry keek het paard wat doorzien aan. Ze heette trouwens Kyara zou hij zich nu ook moeten verontschuldigen en zich moeten voorstellen? Jerry was eigenwijs dat zeker maar hij besloot toch eens lief te doen en zijn excuus aan te bieden. 'Oke, sorry dat ik zo geïrriteerd werd, maar ik word altijd 'bijna' aangereden en dat is nou niet bepaald het leukste wat je kan meemaken. Ik heet trouwens Jerry, aangenaam.' waren zijn woorden. Hij knikte rustig naar het paard en een vriendelijke glimlach kwam tevoorschijn.

'Nog meer te vertellen?' kwam er als enigste uit. 'Want dan moet je eens goed gaan luisteren. Ik ben dan misschien klein en onzienbaar maar dat betekend niet meteen dat je de keiharde baas over mij kan spelen.' kwam er weer uit, zijn stem klonk een stuk minder geïrriteerd dan ervoor. Kyara keek naar de hengst, dat had ze toch ook helemaal niet gedaan? 'Oke, sorry dat ik zo geïrriteerd werd, maar ik word altijd 'bijna' aangereden en dat is nou niet bepaald het leukste wat je kan meemaken. Ik heet trouwens Jerry, aangenaam.' waren zijn woorden. Kyara glimlachte. "Maakt niet uit, ik ben wel wat gewent, Mijn naam weet je al" Kyara had nu gewoon haar normale blik in haar ogen.