Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

 » M I D D E N » De Woestijn » Let's meet again my darling. [Treasure]

Let's meet again my darling. [Treasure]

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

Adia

Adia

Het was een hele tijd geleden dat ze hier in Dream Horses was geweest en zo dus ook dat ze haar partner had gezien. Zelf was hij ook weggeweest, want in die lange tijd dat ze hier nog was geweest had ze niets meer van hem gehoord. Was er nog wel iets tussen die twee, of was het nu definitief over? Voor duidelijkheid zou ze vandaag naar de hengst waar ze nog steeds van hield hinniken, om met hem te bespreken wat er tussen hun ging gebeuren.
Kalm schudde de arabische merrie haar hoofd, duwde haar oren naar achter en liet de harde blik langzaam terug in haar ogen vloeien. Met edele passen stapte ze voort, een tikkeltje passief maar ze had toch alle tijd van de wereld. Nu hadden ze elkaar toch allang niet meer gezien dus die twee uurtjes ofzo maakte ook niet meer uit. Adia snoof, rook de geuren van allerlei paarden maar richtte zich alleen om de geur van Treasure eruit te pikken, om te kijken of hij eventueel in de buurt was. Nee dus, want de geuren werden vervolgens vager en vager. Langzaam hief ze haar hoofd, draaide hem naar de rechterkant en ving een schim op, maar ook die had niets weg van Treasure. Was hij hier nog wel dan? Het was vast slimmer om hem te roepen, dan wist ze zeker dat hij het gehoord had als hij nog in Dream Horses leefde. Al snel galmde haar rauwe hinnik na over het gebied, maar tegelijkertijd was hij liefdevol. Treasure was immers de enige waarbij ze haar emoties toonde, maar als er een ander paard in de buurt was veranderde ze drastisch. Alleen hij mocht weten hoe ze echt was. ~

[Treasure!]

Treasure

Treasure


Eindelijk was de tocht door de drakenberg voorbij voor de hengst. Hij draafde nu rustig en beheerst langs een riviertje wat de laatste herinneringen wegvaagde van zijn moeizame tocht. De hengst brieste eens en snoof toen luid om zijn neusgaten te vullen met verse vallei-lucht. Sinds hij teruggekeerd was in DH, was hij gelukkiger dan ooit te voren. Nu pas merkte hij hoeveel DH hem kon bieden, de gevechten, de gesprekken en de omgeving. Hij was weer actief gaan trainen en voelde zich weer een jonge fitte hengst. Het riviertje leidde hem de vallei in. Hij was het ijsmeer in een enorme sneltrein vaart over gestoken om het contact even te ontvluchten. Nog eenmaal keek hij achterom naar het ijsmeer en de drakenberg om zich daarna weer te concentreren op het onbekende gebied voor zijn neus. De vallei bestond nog niet toen Treasure voor het laatst in DH was geweest en dus was het tijd dit gebied goed in hem op te nemen. Overal om hem heen was het rijkelijk gevuld met eetbaar spul, de grond was hier immers erg vruchtbaar. Treasure had geen tijd om te genieten van het lekkere spul om hem heen en besloot meteen een uitweg te vinden uit dit paradijsje. Stiekem had de hengst wel een beetje honger, maar hij voelde zich niet helemaal op zijn gemak in dit goedzakjes gebied, er hingen hier zoveel vreemde geuren in de lucht die elke seconde zijn neus binnendrongen. Treasure zuchtte diep en week onmiddellijk af van het riviertje om een stukje omhoog te klimmen en zijn weg te vervolgen. Amper een half uurtje later was er om hem heen niets meer van de vallei over en kwam hij in een uitgestorven gebied. Het was er droog en tot het oog kon reiken leek er geen voeding voor dieren te zijn. Treasure zuchtte opgelucht, het gebied van slechte paarden en hij snoof met een gelukkig gevoel in zijn buik de geur op. Zijn oren duwde hij verder in zijn nek en op een klein heuveltje hield hij halt om eens goed om hem heen te kijken. Toen hij kort achterom keek, zag hij de vallei nog liggen, hij was op het randje tussen de 2 gebieden. Het mocht dan herfst zijn, maar het was nog steeds behoorlijk heet in dit gebied. Treasure had al snel door waar hij was gebleven. “De woestijn.” Gaf hij zelf aan en grinnikte. Hier waren vast weinig goedzakje, er lag hier namelijk een gevaar op de loer. Wie hier te lang bleef zou uitdrogen en hallucineren door de warmte. Terwijl de hengst van het uitzicht genoot, hoorde hij een hinnik die hem deed denken aan Adia. Hij trok een verbaasd gezicht en vroeg zich af waar dat vandaan kwam. ‘Ik ben hier toch nog niet zo lang? Hallucineer ik nu al?’ vroeg de hengst zich af. Treasure had Adia als zo lang niet meer gezien en waarschijnlijk wou zij hem ook niet meer zien. Hij hield nog steeds van der, maar hij had nooit afscheid van der genomen. Hij was DH ontvlucht, zonder het aan zijn merrie te melden. Hoe kon hij!? Treasure draaide zijn hoofd een klein stukje en speurde met half dichtgeknepen oogjes het gebied af. Ergens in de verte was een schim te zien, maar hij kon niet ontdekken of het Adia ook echt was. Even wilde hij de hinnik uit zijn hoofd zetten, maar zijn nieuwsgierigheid nam de leiding. Een harde brul verliet zijn keelgat, met de vraag of het echt Adia was geweest. Hij was maar een paar seconden voor hij in volle galop de woestijnvlakte op schoot. Hij kon niet langer wachten. Ditmaal had hij 1 van zijn oren ver naar voren gedrukt om alle kleine geluidjes te kunnen horen. Zijn hoofd was ver opgeheven en lichtjes richting zijn borst gebogen. Zijn staart zwiepte sierlijk achter hem aan, terwijl de wind met zijn manen spelen en hij zich zo snel mogelijk over de vlakte verplaatste. Vol ongeduld hinnikte hij nogmaals, ditmaal liever maar onwennig van z’n merrie. Hij snoof luid de geur op en leek Adia te ruiken.. Nog steeds zat de gedachte in zijn hoofd dat hij aan het hallucineren kon zijn, maar hij negeerde het voor een groot deel. Een smekende kreet ontsnapte uit zijn mond: “Adia, waarom antwoord je nou niet?”

Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

 » M I D D E N » De Woestijn » Let's meet again my darling. [Treasure]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum