Waiting for you Darling....

Een Gevlekt paard stapte kalmpjes door het moeras. Zijn hoeven kleefden vast in de modder die er allemaal lag. Zijn vacht was meer Zwart-bruin dan bruin-wit. Hij schaamde zich voor zijn vieze vacht. Hij was weer in DH gekomen, Hij was een tijdje weg geweest maar nu is hij weer terug. Velvet heeft hij al heel lang niet meer gezien Maar hij zou op haar wachtten. Zoon lieve merrie mag je gewoon niet ontlopen. Champion hoopte maar dat velvet ook nog gevoelens voor hem had, Omdat het al best lang geleden was.Hij Wou nu met een schoone lei beginnen, En hij zou nooit meer zomaar weglopen met geen reden.

Velvet stampte hard in de modder, waardoor heet tegen haar schouders aan kwam. Waar is hij?! Waar in hemels naam waar is hij?! Waar is die hengst?! Hoe kon hij haar zomaar alleen laten, weg gaan zonder enig ding tegen haar te zeggen! Hoe kon hij! Velvet schudde haar hoofd, en liep door. En wat deed ze in deze vieze ranzige plek. Maar iets zei haar dat ze hier heen moest. Iets in haar. Op de vieze stank na rook ze een geur. Vaagjes een zachte geur. Maar hij werd sterker. Ze herkende de geur niet. Het was ook al lang lang lang geleden dat ze voor het laatst iemand had gezien. Velvet liep door. Ze snoof woest, en keek recht in de ogen van Champion. Ze vond hem nog steeds leuk maar nu was ze wel even boos. '''Wat bezielde je! Dacht je dat ik geen gevoelens had! Weet je wel niet hoe bezorgd ik was toen je zomaar weg was zonder enig bericht!'' Zei ze kwaad.

Champion Dacht diep na. Waar zou ze zijn? Hij wou haar zo graag alles uitleggen. Opeens stond Ze voor hem. Velvet Schreeuwde als een gek tegen Champion waardoor hij nogal de twijfels kreeg. "I..Ik Kan het uitleggen Velvet niet boos op me zijn" Zei hij met Angst in zijn ogen. Hij was zo bang dat hij velvet ging verliezen. "Ik zal nooit meer zomaar weggaan Geloof me!" Sprak hij voorzichtig uit. Hij had geen zin in ruzie, dan was hij haar helemaal kwijt.

Velvet keek Champion nuchter aan. ’’Natuurlijk ben ik boos op je oen!’’ Sprak ze. Maar toch kwam er weer liefde in haar stem te staan. ’’Maar goed, je krijgt je kans leg het me uit.’’ Velvet keek Champion aan ze schudde haar hoofd. ’’Ik geloofde je ook toen je nog niet uit DH was gegaan. Ik geloofde je toen ook. Maar blijkbaar kon dat niet. Blijkbaar kon ik je niet vertrouwen. Het is nog maar de vraag of dat nu wel kan.’’ Velvet keek Champion nuchter en hard aan. Hij zou haar vertrouwen weer moeten winnen. En hij zou er moeite voor moeten doen.

-kan je proberen iets langere posts te maken?-

Jaa xD ik zit ook op vagrusa dus wil Wel beetje T teut topicje bijhouden



Champion sloeg zijn ogen neer. Eigenlijk had hij geen reden. "Nou, Ik zag je steeds minder enzo en ik dacht dat je niet meer van me hield, En dat je een andere hengst had." Sprak hij toen. Dat was eigenlijk ook de reden. Maar misschien werd ze dan boos omdat hij dacht dat ze een andere hengst had. "Tuurlijk kun je me vertrouwen, Wat heb ik nogmeer gedaan waardoor dat niet kon?" Vroeg Champion aan Velvet. Zijn ogen Stonden wat treurig op zijn kop en hij probeerde zo min mogelijk oogcontact te maken met Velvet, Ze keek al zo boos. Dus dacht hij dat ze er geen zin in had als ik haar steeds zo zielig aankeek.



Zo?

’’Champion ik had dagenlang naar je gezocht. Het was alsof het ons niet meer gegund werd zo voelde het. Ik raakte je kwijt. Champion ik heb altijd van je gehouden ik houdt ook nu nog steeds van je. Even veel als altijd.’’ Velvet schudde haar hoofd en keek Champion al iet wat vrolijker aan. ’’Snap je nou nog steeds niet hoeveel pijn je iemand doet als diegene van je houdt, dat je dan zomaar foetsie weg bent?’’ Zei Velvet serieus. Ze drukte haar neus tegen de zijne aan en zei: ’’Dat maakt je juist zo leuk.’’ Ze glimlachte. En knabbelde aan zijn manen. Hier in het moeras, waren misschien veel bomen. Maar bladeren? Ho maar. Die waren hier zeker niet. Een doel had Velvet niet. Nooit niet. Ze ging altijd op het onbekende af. Wat haar vaak in de problemen bracht.

[jep da’s al een stuk beter. Omschrijf anders het weer, je gezelschap, je doel of iets dergelijks.]

Champion Zuchtte van blijdschap. Gelukkig was Velvet niet langer boos op hem. Hij vond het nogal eng om er aan te denken dat Velvet misschien niet meer van hem hield. "W..Weet je het wel zeker, Ik weet niet als het een goeie keuze is van je. Ik wil niet dat je bij me weggaat ofzo. Maar ik wil gewoon dat je het zeker weet dat je bij me wilt blijven.. Want er zijn hier nog genoeg andere hengsten die je leuk vinden en ik ben daar maar een klein hoopje bij. En ik Ben bij je weggelopen Niet omdat ik je niet leuk vondhoor maar gewoon Omdat ik dacht dat je niet meer vn me hield " Champion huilde nu bijna. Hij was zo bang dat Velvet Bij hem wegging. Zo bang. Misschien zei ze wel van ja omdat ze zijn gevoelens niet wou kwetsen.

’’Natuurlijk is het een goede keuze van me. En natuurlijk ga ik niet bij je weg. Misschien zijn er wel veel bekendere hengsten dan jij die mij willen. Maar dat laat me koud. Hoe nieuw of bekend je ook bent. Ik ga niet bij je weg.’’ Sprak ze overtuigd van haar gelijk. Ze kon niet zeggen dat Champion haar droom partner was, dat kon ze bij niemand. Maar ze hield van hem. Dat kon ze wel zeggen, met overtuiging en waarheid. Vooral de waarheid was daar bij aanwezig. ’’Ik denk dat we beter wat kunnen rusten.’’ Zei Velvet rustig, toen de zonsondergang af was, en de zon onder was. Ze liep vast vooruit naar een lege grot, waar ze prima in paste. Rustig liet ze haar zelf vallen. Ja, vroeger was Velvet een echt paard. Later werd ze gevangen. Maar de manieren van hoe je een echt paard bent was ze nog niet verleerd, en nu was ze weer vrij. Vrij, om de wijde wereld in te trekken. Maar niet zonder Champion nooit zonder Champion.

Champion slaakte een mini zuchtje en stapte met velvet weg. Zijn ogen nog steeds een beetje betraand. Bij een boomstronk bleef hij staan. "Ga Jij maar rusten, Ik ben niet zo moe" Sprak hij wantrouwend. Er kwamen een paar konijntjes langs gehuppeld die De twéé paarden vreemd aankeken. Champion staarde voor zich uit het moeras in het zag er vies en modderig uit, Niet echt bepaald waar hij nou wou zijn met een spierwitte merrie.

-Sorry voor kortheid moet eten.