![Slecht weer besteld??? [open] Empty](https://2img.net/i/fa/empty.gif)
Een donkere lucht trok over het gebied en langzaam vielen kleine drupjes uit de hemel naar beneden. Een dreunend geluid – wat men donder nam – was in de verte te horen. Lichtflitsen of te wel bliksem was te zien. De herfst was gekomen, en had niet veel goeds voorspeld. Na een paar minuten was de hel losgebarsten en kwam het bakken vol naar beneden. Bij de Ash Valley was het uitgestorven, op 1 paard na…
Geïrriteerd slofte een wit/grijze merrie door de regen over het veld - wat naar de Ash Valley leidde. De merrie was Heartbeat genaamd. En ze was terug op de plek waar het ooit allemaal was begonnen. Bij de dode vulkaan…
Maanden terug in de tijd, was Heartbeat aangekomen in DH:
Slecht geboren was ze. Ze had haar ouders achtergelaten, omdat ze haar zat waren en de merrie was alleen verder gegaan. Ze had tijden buiten DH rondgezworven en zich aangesloten bij een slechte kudde. Bij die kudde hadden ze haar opgeleid en alle trucjes geleerd.
De mondhoeken van de merrie vormden zich in een krul en sierden haar glimlach mysterieus. Ze draaide haar spitse oren van links naar rechts en van voor naar achteren. Door de vochtige druppen die uit de donkere wolken boven haar kwamen, was het moeilijk om de aftekeningen uit haar omgeving uit elkaar te houden. De merrie stapte rustig door en gleed met haar zwarte kraaloogjes nogmaals over het gebied. Af en toe werd haar beeld helder door de lichtflitsen die zich meebrachten met alle regendruppen. Al snel was de merrie helemaal doorweekt waardoor haar ranke lichaam en haar opbollende spieren bij elke stap duidelijker werden.
De merrie was dan netjes opgeleid bij de kudde, maar diep in haar kriebelde iets om een nieuw avontuur tegemoet te gaan. Al snel was de beslissing gemaakt en de merrie vertrok in de richting van DH. Ze had verhalen gehoord over het gebied en was erg benieuwd. Ze was binnengekomen bij de Ash Valley, de plek waar ze vandaag weer stond! Al snel kwam ze paarden tegen en binnen enkele weken was ze helemaal ‘ingeburgerd’ in DH. Toch mistte ze een paar maanden later de kudde en besloot DH voor korte tijd te verlaten om terug te keren naar de kudde.
En je raad het al, nu was ze terug. Terug, als nooit te voren! De merrie grinnikte bij dat gevoel. Ze kon nu weer de hele wereld aan. Tenminste dat gevoel had ze! Tijd voor een nieuwe uitdaging!
In de verte kwam de dode vulkaan in zicht, maar ook de donder en bliksem was daar. Zonder enige twijfel, en zonder na te denken over de gevaren, ging ze over in draf richting het hart van de storm..
Na een hele poos rustig te hebben gedraafd – met zwevende lange passen, hoofd tussen haar benen, oren in tegen haar schedel gedrukt en luisterend naar haar hoeven die de aarde lichtjes raakten – kwam ze bij de dode vulkaan aan. Ze keek naar de donkere lucht boven haar, waaraan af en toe en flits verscheen en keek naar de aftekening van de steile klim. Het was te slecht weer om naar boven te gaan en dus besloot ze hier te blijven, tot het weer zou opklaren. Tot die tijd zou ze zich hier moeten vermaken, met het eten wat hier te vinden was. Misschien zou ze nog een paard ontmoeten, of nog een beest kunnen vermoorden. De lucht werd donkerder en donkerder en de schemering was het enige wat nog een beetje licht gaf. Ineens kreeg Heartbeat iets door, want niet ver bij haar vandaan zat een zwerm kraaien in het hoge gras. Heel voorzichtig draaide Heartbeat haar om een sloop richting de vogels. Stilletjes volgde ze de met haar zwarte kraalogen 1 van de beesten, die druk hopte in het gras op zoek naar voedsel, waarschijnlijk wormen. Het dier had niets in de gaten en Hearbeat krulde haar mondhoeken, zodat deze een grijns vormde. Dit was haar kans..
Net toen ze weg wou spurten, voelde ze dat er iemand naar haar zat te kijken. Snel en schichtig keek ze om zich heen en concentreerde zich op een schim niet ver bij haar vandaan. De vogels waren geschrokken van haar plotselinge beweging en vlogen luid krijsend bij haar vandaan. “Wie is daar?!” riep ze luid terwijl ze naar de schim keek die in de schaduw van de berg stond. Afwachtend bleef ze trillend op haar benen en in startpositie staan. Ze verroerde geen vin, totdat de schim iets van zich zou laten horen of zien.
VOOR IEDEREEEN
