Dude, I'm a pro-skater! 8D [Itz]

[Ik heb mijn inspiratie liedjes toegevoegd voor het dramatische effect, als je wilt kun je ze luisteren~~ xD]

Luister hier dit liedje: https://www.youtube.com/watch?v=4ti3z0OV_S0

De eerste vroege zonnestralen streelden teder het land, braken door grijze wolken heen en verlichtten de wereld. Een glinsterende deken van sneeuw spreidde zich tot zover het oog reikte uit, leek wel gemaakt te zijn van minuscule diamantjes. Hier en daar slingerden vlagen mist rond, voegden nog wat toe aan de mysterieuze, maar adembenemende scène. Een eenzame vogel vloog over het landschap, diens donkere schaduw gleed over de deken van sneeuw, tot het patroon en de textuur veranderde. Waar eerst sneeuw was lag nu een spiegelend, glad meer, glanzend en schitterend in het heldere ochtendlicht. Een eenzame merrie tikte voorzichtig, nieuwsgierig met een hoef tegen het ijs, iets wat een heldere ‘tik’ veroorzaakte. Haar grijze ogen glinsterden terwijl ze langzaam haar volledige gewicht op het ijs plaatste…

Luister hier dit liedje: https://www.youtube.com/watch?NR=1&v=rDu74EVetqw

Woesjjjjjjj. Woesjjjjjjj. Woesjjj. BAM. Het gevlekte achterste van een hypere paint merrie kwam met een dreun in contact met het het ijs dat het meer bedekte en meters dik was. Enkele barsten ontstonden, maar verder was er niets levensbedreigends te zien in de buurt. Tenzij je het gevlekte gevaarte meerekende, dat nu probeerde overeind te krabbelen en wegglibberde met haar hoeven over het ijs. “Ja daaaag! Het ging nét lekker.” Mopperde de merrie weinig boos. Ze brieste enkele keren luid en schudde zich wild een keer uit toen ze eenmaal stond, een actie waardoor ze bijna weer onderuit ging. Ze had na het maken van verschillende bochten, draaien, radslagen en niet te vergeten dubbele salto’s een weinig elegante smak op het dikke ijs gemaakt, maar was daarna met een overweldigende lading optimisme weer opgestaan om het opnieuw te proberen. Ze kon immers niet midden in haar schaatsproef stoppen, haar publiek wachtte. Een daverend applaus weerklonk in Cok’s hoofd toen ze weer opstond, en ze boog met een brede glimlach. Jaja, toch fijn als je zo’n aardig, denkbeeldig publiek hebt, dat zit op tribunes van brokjes lucht. Pro schaatser-zonder-schaatsen Coktail, een expert in het vak, dribbelde er weer vandoor, al haar spieren aanspannend om maar niet weer te vallen. Eerst stapte ze vlotjes en draaide wat rondjes, maar toen ze merkte dat het ijs onder haar iets ruwer werd, en dus meer houvast en grip gaf kon ze het werkelijk niet laten om eerst met grote passen die telkens voor haar gevoel een meter door leken te glijden te gaan draven. En wat komt er na draf? Juist ja. Galop. Ze speerde ervandoor in een roekeloze rengalop, waarin ze om de paar passen wegslipte en zich dan snel weer herstelde voor ze het ijs weer van enkele centimeters afstand kon bestuderen, iets waar ze op dit moment niet zo veel voor voelde.
Ze was zo bezig met haar schaats act dat ze pas laat erachter kwam dat er nog een bruine gestalte over het ijs dwaalde, een hengst. Te laat. Ze probeerde nog af te remmen toen ze hem naderde, maar haar hoeven gleden met gemak nog meters door over het ijs, ze probeerde haar befaamde sliding-stop maar ook dit leek niet te werken. Ze schoof gewoon nog door door de vaart die ze gemaakt had en het gladde oppervlak. Ze knalde pardoes tegen de hengst op en kegelde hen beide omver toen ze op hem in kwam rammen. Ze wist niet of het andere paard z’n evenwicht had kunnen bewaren, maar zij sowieso niet, aangezien ze toch al op haar gevlekte achterste zat door haar poging tot sliding-stop was ze nu doorgegaan en had ze een geweldige schuiver op haar buik gemaakt. Toen kwam ze een metertje of wat van het andere paard tot stilstand, en zo vlug als het maar ging krabbelde ze giechelend weer overeind. Ze grijnsde breed toen haar lichtgrijze ogen zich weer op het paard richtten waar ze tegenop was geknald. “Haaaaaaaaaaaaaaaaaaai.” Zei ze, met een nogal schaapachtige uitdrukking op haar gezicht. “Sorry. Maar m’n remmen waren even een beetje kapoetski, dus ik kon de botsing niet vermijden.” Grinnikte ze, ze kon de lol er direct van in zien en vond het eigenlijk wel grappig.

[& Itz ]

Iets kraakte er, onder het grote gewicht. Heel vervaarlijk leek het door te buigen. Door het trage tempo leek het ook niet te verminderen. Heel langzaam kwam ere en kleine barst. Dat was de juiste aanmoediging geweest. De tempo werd drastisch verhoogd. Wat leidde op krachtigere slagen van het hart en ietwat zwoegende flanken. Ook leidde het op glibberende hoeven en een zware inspanning om overeind te blijven. Een donkere blik gleed over het bevroren meer en kwam uit op sneeuw. Waarom moest hij nou perse hier komen? Voor een ontdekkingstocht? Nee, hij moest zulke keuzes niet meer maken.
Zijn kijkers gingen weer naar iets in de verte, een frons vormde boven zijn ogen en keken naar een snel naderende schim.
Ondertussen waren zijn flanken en hart binnenin alweer op normaal tempo. Precies goed zegmaar.
De schim naderde en het was best komisch. Nog voordat hij kon beseffen dat de merrie niet meer kon stoppen werd hij al geramd. Veel extra gewicht was het niet maar de snelheid die de merrie had geproduceerd was snel. Nog even proberend om zijn evenwicht te bewaren zette hij een half gekruist stapje opzij maar te laat. Daar was het ijs al. De klap galmde even na hoewel hij niet hard geland was. Het paard vond het blijkbaar leuk en had met een schaapachtige grijns Hoi gezegd. Itz keek uit zijn indringende en wijze ogen naar de bonte en spitste een oor toen ze nog verder praatte. ’Maakt niet uit. Dit was een erg… Aparte begroeting vond ik.’ Zei hij even nadenkend. Hij meende het, het was nogal… Opmerkelijk hoe hij begroet werd. Hij knikte.

Haar ongelukkige slachtoffer bleek een appelschimmel te zijn, een hengst die redelijk serieus uit zijn ogen keek. Niet dat Coktail de precieze betekenis van dat woord goed kon plaatsen bij zichzelf, aangezien het nauwelijks voorkwam dat ze een werkelijk serieuze bui had. Wonderbaarlijk maar waar, ja. De hengst leek even na te denken. ’Maakt niet uit. Dit was een erg… Aparte begroeting vond ik.’ Stelde hij vast, en knikte. Coktail flopte een oor opzij en keek hem met haar hoofd schuin aan. Jaa..Zo kon je het ook omschrijven. "Gheheh. Als je het zo zegt...Inderdaad, normaal is anders. Maar dat brengt ons weer bij de vraag; Wat ís normaal?" Je had van die zeldzame buien waarin Coktail na dacht over een vraag. Dit was er één, al waren de oplossingen die haar hersenen verwerkten niet bepaald logisch. Normaal, normaal...Plaatjes van paintmerries die van heuvels af rolden, Merry Christmas zingend door het Bad ass gebied klosten en tegen wilgen praatten schoven stuk voor stuk door haar gedachten heen. Ja, de definitie van 'normaal' verschilde duidelijk bij iedereen. Ze nam nog eens de tijd om naar de hengst te kijken en besloot dat hij sowieso geen gevaar was -Het bewijs hiervoor was dat hij haar epic entrance redelijk kalm opnam en niet direct op haar inbeukte- en dat hij vast wel aardig was. "Nuhh. Watzzyername?" Zei ze na een korte pauze, waarin de ijskoude wind vrij spel had en door hun gesprek heen leek te blazen. Misschien was het niet direct duidelijk, maar deze zin stond synoniem aan 'Hoe heet je' voor haar. "Owja. En ik ben dus Coktail, nice to meet yaa~!" Het laatste gedeelte was half gezongen en klonk opgewekt en helder.