You're herd interests me [Deina]

De zwarte hengst kwam trots Dream Horses binnen gewandeld. Hij hield zijn hoofd licht geheven en zijn staart ook omhoog. Zijn normale dominante houding. Hij wist al wat zijn doel hier ging zijn. Eerst in een kudde komen. Dan alle goedzakjes proberen uit te moorden, met natuurlijk succes als gevolg. Normaal ging het niet moeilijk zijn om goedzakjes uit te moorden omdat ze toch niet terug vechten. Als ze dat wel zouden doen dan zouden ze toch geen stap verder komen. Ze zouden altijd zwakker blijven dan de bad asses. Op het eerste zicht zag Vivaldi er niet zo geweldadig uit. Maar als je hem meer en meer zou leren kennen zou je merken dat hij bloed wilde zien vloeien. Bloed kon enkel zijn dorst lessen. Niets anders. Okee, paarden zien lijden was ook wel amusant maar bloed. Elk paard zijn bloed was anders. Met deze gedachten stapte Vivaldi rustig door. Hij was benieuwd hoeveel echte, pure slechte paarden er hier rondliepen. Want er waren veel fakers. Die dachten dat ze slecht waren maar echter neutraal of goedzakkerig waren. Je had dan ook nog paarden die soft slecht waren... Vivaldi was zo niet. Hij was puur slecht. Hij stopte en gaf een duidelijke,strenge ,net niet dwingende hinnik voor Deina. Hij was hier nog maar net maar hij had al genoeg informatie over de kudde Horcrux. Hij kon veel te weten komen over verschillende paarden en kudde's. Hij wachtte af totdat deze merrie ging afkomen.

[Deina]

Een witte merrie liep in het gebied van de drakenberg. Het noorden. Ze was op verkenning gegaan en daarbij had ze een hinnik gekregen van een onbekend paard. Ze wist welke reden die hinnik had. De merrie snoof luid en liep richting de drakenberg waar de hinnik vandaan gekomen was. Haar donkere ogen gleden over de omgeving terwijl ze alles afzocht naar de bestemming. Haar blik was koud en zonder emotie. Je vond niet zo snel emotie bij haar. Ze was benieuwd wie er nu had geroepen naar haar. Ze bekeek het gebied dat duister zou moeten zijn, maar sneeuw had een kleine witte laag gemaakt. Ze rolde met haar ogen en liep stevig door tot ze bij de drakenberg aangekomen was. Ze grijnsde kort toen ze in de verte een zwarte hengst zag staan. Ze liep naar hem toe en stopte vlak voor zijn neus. Ze had niet super veel te melden want hij was de reden waarvoor de merrie gekomen was. Hij hinnikte dus hij zou zijn woord moeten geven. Deina draaide een oor naar voren en bekeek de hengst. Hij was wat ouder dan haar. Ze knikte naar de hengst en stopte voor hem. Hij deed haar denken aan Night Dancer. Ze had haar partner al een tijd niet meer gezien. Deina snoof woest bij die gedachte en keek weer naar de hengst. "Je riep me?" Haar stem klonk kort en ijskoud. Geen emotie was van haar af te lezen. Ze spande haar spieren op en wachtte meteen op een reactie van de zwarte hengst.

Toen de witte merrie genaamd Deina na een tijdje kwam opdagen keek Vivaldi recht voor zich uit. De merrie stopte zo vlak voor zijn neus. Typisch voor een slechte merrie... Natuurlijk was het weer zo'n normale begon zin van 'Je riep me'. Hij knikte rustig van boven naar beneden. Zijn lange voorpluk lag schuin over zijn oog. Hij snoof diep in en uit. Daarna zei hij ;' Inderdaad, heb je goed gehoord.'. Hij liet geen enkele spier krimpen of bewegen. Hij wist ondertussen wel hoe hij moest omgaan met slechte paarden. Hij was er dan zelf ook één en hij was natuurlijk opgegroeid in een slechte familie. Hij was niet verbannen van zijn vaders kudde maar hij moest nu zelf voor nakomelingen zorgen en in andere gebieden ervoor zorgen dat daar ook de goedzakjes werden uitgeroeid. Hij grijnsde bij die gedachte. 'Ik heb al erg veel van je gehoord Dark Mare.'. Zei hij droogjes. Met een licht ,heel licht, toontje respect in zijn stem. De sneeuw dwarrelde vanuit de lucht naar beneden. Recht op Vivaldi's zwarte blinkende vacht. 'Om tot zaken te komen, ik wil in je kudde. Ik weet dat er nog een slechte kudde is maar daar hebben ze al genoeg volwassen paarden. In jouw kudde zitten er meer veulens dan volwassen paarden.' Hij nam een korte adempauze en ging toen verder. 'Wat natuurlijk niet altijd even slecht is. Je kan ze nog slechter opleiden dan dat ze al zijn. Bij volwassen paarden dus niet, maar dat wist je hopelijk al wel?'. Licht sarcasme was erin verborgen. Sommige konden daarmee omgaan andere ook weer niet. Het ene paard nam het leven als bad ass een beetje TE serieus, een beetje lachen kon toch ook nog wel in Vivaldi's leven. Als de rest er niet mee om kon dan moesten ze het maar uitzoeken. Als ze er commentaar op hadden dan zouden ze er niet te goedkoop van afkomen. Hij zweeg nu en wachtte rustig en onstpannen af op een reactie van de merrie.

De witte merrie keek naar de hengst en snoof luid. Ze bekeek hem eens goed terwijl ze rond hem heen wandelde. Haar houding was een beetje dominant om te tonen dat de leider was, maar niet dominant om hem uit te dagen. Zoals anderen wél doen bij leiders. Ze vond zo'n paarden onbeschoft. De merrie hoorde de woorden van de zwarte hengst en knikte even. Haar oren waren op hem gericht, maar zodra hij uitgepraat was hield ze deze schuin. "Fijn dat je veel over me hebt gehoord. Dat is héél leuk als je bekend bent. Beroemd om te zeggen. En je bent zeer welkom in onze kudde. Een hengst als jij kunnen we nog zeer goed gebruiken. En ja dat weet ik wel dat volwassen paarden niet kunnen veranderen." Ze was uitgepraat. Ze hadden er weer eens een nieuw lid bij. Super toch. Ze grijnsde breed en keek hem rustig aan zonder nog iets te doen. Haar donkere ogen strak op hem gericht terwijl ze de laatste en belangrijkste woorden uitsprak. "Gefeliciteerd nieuw lid.. Je krijgt ook al meteen een rang: dementor. Samen met een jonge driejarige hengst zal jij onze gebieden verdedigen." Een valse grijns sierde de lippen van haar. Ze hield van zo'n woorden.