Tyshja godin van geluk

Daar liep de witte merrie, alleen in deze nieuwe wereld. Ze was hier nog maar net. Haar nam was Tyshja. Het betekend, godin van geluk. Tyshja kwam aan bij de vallei en keek even om haar heen. Haar donkere ogen tuurde de horizon af, opzoek naar nog meer nieuws. Ze zocht naar contacten. Haar kleine oortjes priemde ze naar voren waarna ze haar zwarte neusje even in de wind stak om alle geuren die de wind met zich mee neemt op te nemen in haar geheugen.

Ze zette haar kleine lichaam in een drafje en draafde door de vallei. De vallei was groot. Ze liep tussen twee grote bergen in. En het enige wat er was, liep ze nu op. Een redelijk breed pad, wat ergens naar toe zal lijden. Het duurde haar wat te lang en zag alleen nog een recht stuk voor haar. Ze versnelde haar gangen van een draf naar een gallop, en versnelde uiteindelijk in een uitgestrekte gallop. Ze voelde hoe de wind met haar manen speelde, en hoe de wind haar oortjes naar achteren drukte en haar staart doen optillen. Ja dit was een moment waar tyshja haar heerlijk in kon laten gaan.

Ze kwam uiteindelijk uit op een groot veldje in het midden van de vallei. Ze ging terug naar een drafje, een stap en uiteindelijk stond ze stil. Omdat ze toch wel een tijdje gegallopeerd had, was ze toch door haar wintervacht heen bezweet geraakt. Het was niet veel, maar wel genoeg om een rilling van de kille winter wind te krijgen. Ze keek om haar heen naar iets waar ze haar mee kon drogen en vond een plekje mul zand. Ze stapte erheen en begon met haar voor voetje te graven, draaide een rondje en liet haar zakken. En plofte midden in het zand. En begon te rollen. Eenmaal opgestaan was ze eindelijk al wat droger.

Tyshja schudde haar vacht uit en vond even de rust hier. Op eens hoorde ze hoefstappen. Haar oortjes priemde naar voren. Het was onduidelijk waar het vandaan kwam. Want ja, in een vallei lijkt het van alle kanten op te komen. Rustig en assertief, wacht tyshja het moment af.

Galopperend baande ze zich een weg door de sneeuwkluiten die haar konden laten uitglijden. Toch kon ze een obstakel niet zien en gleed over haar kont verder de vallei in. Ze gleed van een helling af. Nijdig bokte ze hoog toen ze eindelijk stil stond. ’Verdomme!’ Siste ze luid. Weer gooide ze haar hakken in de lucht. Waarom wou het niet?! De sneeuw. Die stomme sneeuw. Het liet haar vallen en dan moest ze de kracht telkens weer opnieuw vinden om op te staan. Telkens een lastiger parket dan dat het leek. Nu had ze er genoeg van. Ze was moe. Had honger en enorme dorst. Vol woede draafde ze naar een soort beek maar hij was natuurlijk bevroren. Met al haar kracht gooide ze haar voorhand omhoog en bij het neerkomen stampte ze extra hard op het ijs. Met haar oren plat in haar nek herhaalde ze haar actie. Nijdig om het weer. Nijdig om de lange dagen. Nijdig om de trainingen van de Horcrux. En vooral nijdig om de oorlog tussen de Horcrux en de Quiet Sparkle. Ze kon niet meedoen. Niet oud genoeg. Het was voor minstens één jaar en ouder. Nou ze was geen één dus kon ze niet meevechten. Boos reageerde ze zich af op het ijs dat zich koppig verzette tegen haar gewicht. Opeens zakte haar hoef weg toen ze voor de zoveelste keer neerkwam. Haar andere voorknie belandde dubbel op de grond. Aaliyah gromde en hapte naar adem zodra het water haar vel aanraakte. Verdomd koud. Snel trok ze haar hoef weg en begon met drinken. Ze rilde. Nu had ze het koud. Opeens hoorde ze hetgeen wat ontbrekend was; Eyes. Haar maat. Gelijk was haar boze bui over. Ze wierp haar hoeven over zijn rug en stond op haar achterbenen. Daarmee zette ze zich af. Een week geleden was het nog gelukt, hem op de grond te krijgen maar het jonge hertje groeide als kool. Nu liet hij zich niet zomaar opzij kegelen. Inmiddels was Aaliyah ook aan het groeien. Niet zo hard als Eyes maar toch wel een beetje. Opeens hoorde ze achter zich en in de verte iets. Alert sprong ze – zichzelf omdraaiend en keek onderzoekend om zich heen. Haar ogen onzeker fronsend en op haar smoel een smalle streep. Aaliyah liep richting het geluid en belandde zo bij een witte merrie. Haar gezicht was nog steeds gefronsd. Haar koppige gezicht was geconcentreerd. ’Goedzo. Nog een nieuweling in DH.’ Uit haar stem viel niets te halen. Het was emotieloos uitgesproken maar er zat niets ongemakkelijks in. Je kon zo denken dat het gemeend was. Aaliyah schrok er trouwens zelf bijna van. Zo was ze niet. Ze was eerder respectvol maar nooit brutaal geweest tegen een paard dat ze niet kende. Maar dit was de eerste keer. Even drukte ze haar oren koppig in haar nek om het onzekere gevoel de das om te doen maar een schuldgevoel nam de overhand. ’Sorry. De naam is Aaliyah.’ Zei ze zacht.

Tyshja bleef naar de zelfde richting kijken, als waar het geluid vandaan kwam. Ze drukte even haar ogen tot spleten, zodat ze het beter kon zien. Ze zag een klein paardje. Een palomino gekleurd paardje. En niet zo zeer omdat het een klein paardje was. Maar deze merrie is nog een veulen. Tyshja haar oortjes, oogjes waren op het veulen gericht die haar naderde.

Even wachtte ze af. Tyshja opende haar mond om wat te zeggen, maar voor dat ze een woord kon uitspreken, had de jonge merrie al wat gezegd. De woorden kwamen bij tyshja een beetje nors en gevoelloos over. Even drukte ze ook haar oortjes plat, maar dat was al gauw weer over toen de merrie weer tot haar toesprak. Tyshja luisterde naar de stem van deze merrie.

' hallo aaleya, aangenaam. Ik heet Tyshja, ik ben hier inderdaad zoals je net al zei nieuw hier. ' sprak de merrie uit. Tyshia twijfelde, hoe moest ze nou reageren? Als het aan haar ligt dan kan ze uren door praten. Maar misschien was deze merrie daar helemaal niet in geintreseerd. Het was dan wel een jong paardje, maar Tyshja zag alle paarden jong of oud, klein of groot allemaal het zelfde. En verdienen zo ook allemaal evenveel respect.

Tyshja wacht toch maar af, misschien dacht de jonge merrie wel dat ze verlegen was, en niet zoveel durfde te praten. Maar het enige wat haar scheelde, was deze eerste ontmoeting met een paard uit deze omgeving. Een contact. Misschien voor heel even, maar misschien ook wel voor de rest van de leven. Wie zal het zeggen? 

De oortjes priemde naar voren,haar ogen gleden over het lichaam van deze merrie. Al zei Tyshja niet veel, met haar lichamelijk contact en oogcontact, liet ze zeker zien dat ze geintreseerd was in deze jonge merrie.

Aaliyah keek gevoelloos in de ogen van de witte merrie. Het had voor haar toch geen zin wat ze nou deed of niet. Vroeg of laat werd haar goede, aardige gedrag afgestraft en werd Eyes haar afgenomen. Dat was iets wat ze wou voorkomen. Omdat Aaliyah nu nog een veulen was gedroeg ze zich nog zo roekeloos en lief maar als ze ouder werd moest ze meer doen als toewijding voor haar kudde. Langzaamaan groeide ze van veulen tot iets minder veulen maar ze bleef Aaliyah. Haar zachte karakter zou voorlopig toch wel blijven. Langzaam drong het tot haar door dat het hertje moe was en niet naast haar stond. Hij stond verderop, te zoeken naar eten. Ze begreep het. Hij had niet veel vet op zijn lijf. In tegendeel. Eigenlijk was hij best wel mager. Aaliyah was weer wat grover. Dat is omdat ze nu nog veel gras eet. Tenminste als ze dat kan vinden. In de winter zijn alle vitaminen en mineralen uit het gras en dient het alleen nog maar als buikvoer. Dus het vult de leegte in je maag wel maar je krijgt niet de dingen die goed voor je zijn binnen. Aaliyah had genoeg van de winter. De trainingen maakten het niet makkelijker door het weer. Nog altijd lagen haar wonden nog duidelijk op haar knieën van de laatste training in het kudde gebied.
Langzaam draaiden Aaliyahs oren richting de merrie. Even gniffelde ze. Ze zei haar naam verkeerd. ’Aáá- liyáh.’ Zei ze. Haar naam was spottend uitgesproken. Bijna pestend. Toch lag er een grijns op haar gezicht. ’Tyshja. Tyshja.’ Herhaalde ze de naam van de vreemdeling. ’Ja. Vreemd genoeg merken de paarden die al langer in Dream horses altijd op wie er nieuw is of niet. Dus het zou voor de hand liggen dat ik hier langer dan vandaag ben.’ Zei ze nonchalantjes om het even uit te leggen. Simpelweg behandelde een veulen van amper tien maanden het paard voor zich bijna als een kleuter. Ze wist niet waarom. Ze was enorm humeurig. Aaliyah schudde haar manen even. Haar ogen waren hard en afstotend. Iets verveeld zwiepte ze met haar staart. Ze dwong zichzelf vriendelijk te glimlachen om een goede indruk te maken maar haar opmerkingen die er tussendoor kwamen waren ook niet echt je van het. Ze ademde uit. ’Dus zeg eens. Tyshja. Wat heeft jou zo gemotiveerd om een stap te zetten in dit niet zo vredige landje Dream horses. Hét land waar we elkaar vermoorden zodat wij lekker denken dat we de besten zijn. Meestal schrikken we nieuwelingen af maar blijkbaar heb je dat niet in de gaten. Ook hierzo wat merkwaardig is zijn de kuddes. Twee goeden, Dénali en Quiet Sparkle. Dan de neutrale de Erinyen en dan de twee slechte kuddes de Horcrux en de Valkyrie. De families zijn hier ook afschrikwekkend. De moeders koppelen hun dochters voor hun eerste levensjaar al aan hengsten van acht jaar oud en de vaders laten hun veulens achter. Zoals ik. Maarja. Mijn moeder is dood en mijn vader zal wel ergens zijn. Boeien. Nou. Interessant gesprek. Nu jij.’ Eindigde ze.

Tyshia haar ogen gleden opnieuw even over gaar lichaam. Ze zag wondjes en littekens. Wat moest dit voorstellen? Waarom is zo'n jong paard al zo beschadigd aan de buitenkant. Binnen in kon ze niet kijken, maar op dit moment kon het haar ook niet veel schelen. Tyshia priemde haar oortjes naar de merrie toen ze begon te spreken. Ze luisterde aandachtig. Blijkbaar had ze de naam van haar niet goed uitgesproken. Maar daar reageerde tyshia niet op. Alleen een knikje kwam er af.

Toen de kleine merrie een vraag stelde met daarin waarom tysia dit gebied als woonplaats had gekozen? Veranderde haar blik van een vriendelijk warme uitstraling naar een kille en norse blik. Ze snoof eventjes en antwoorden op haar vraag. ' nou waar ik vandaan kom hadden we geen eens kudde's iedereen was daar individueel en voor zich zelf. Het was lastig. Een paard hoort namelijk thuis in een kudde, maar dat ging voor ons niet op. De reden dat ik een plek als dit heb uitgekozen is omdat ik wou vluchten voor mijn vader. Hij heeft mijn moeder vermoord, toen hij eigenlijk mij wou vermoorden. En moeder beschermde mij tot haar laatste hap adem." zei tyshia op een kille chagerijnige manier, maar totaal niet op de kleine merrie bedoeld. 

Haar blik veranderde weer naar een warme en vriendelijke uitstraling en boorde haar ogen in die van het paardje voor haar. Toen ze vroeg aan tyshia of ze nog een verhaal had, moest ze even nadenken. Ze schudde haar hoofd. ' nee sorry meis, eigenlijk heb ik veel negatieve dingen in het leven meegemaakt, waar ik liever niet met vreemde over praat " zuchte tyshia met aan lange zucht uit. Haar oortjes draaide even onzeker heen en weer met het terug denken aan het verleden. Maar dat was echt een fractie van een seconde, haast niet op te merken, alleen bij goed oplettendheid. Tyshia vermande haar. Ze keek even boven aaliyah uit, en zag een ander wezen. Het was duidelijk geen paard, het was een mager klein ding. Maar algauw had tyshia door dat het een hertje of iets dergelijks was. Ze glimlachte vriendelijk naar het hertje waarna ze toch, ondanks het een beetje norse en stugge merrie voor haar ook een glimlachje wierp.

Aaliyah volgde Tyshja’s blik tot aan haar wonden en littekens. Wow. Het waren er zelfs meer geworden. Achja. Ongeïnteresseerd keek ze ernaar en daarna met dezelfde blik naar Tyshja. ’Cool he? Die littekens.’ Sprak ze verveeld. Toen de merrie knikte als antwoord op haar naam kon ze zich er nog net van weerhouden om een gekke bek te trekken. In plaats daarvan grijnsde ze schaapachtig. En toen werd het interessant. De merrie’s blik veranderde naar een mislukte kille blik. Aaliyah keek echt heel saai verveeld terug. Kille blikken hielpen niet bij Aaliyah. Zij was degene die altijd die blikken moest trekken. Als een goed paard kil ging kijken zou dat helemaal geen verwondering opleveren bij het veulen. Toen luisterde ze met een half oor naar het gróte levensverhaal. Wow. Haar vader die haar moeder vermoordde en geen kuddes. Dat is toch hélemaál rampzalig! ’Zeg luister. Dit is toch geen grap? Jij komt hier omdat je vader je moeder vermoord heeft en nu jou wilt vermoorden. Are you kidding?’ Bij die zinnen keek Aaliyah sarcastisch. ’Mijn vader vermoordde mijn moeder bijna gelijk na mijn geboorte omdat ze góed was. Ik heb dus geen essentiële voedingsstoffen ingekregen. Alleen mijn eerste maand. Daarna moest ik op water leven. Mijn vader is nu waarschijnlijk nergens. Ik zit in een slechte kudde; Horcrux. Iedere maand minstens twee trainingen. Nou na die trainingen zie je er behoorlijk gehavend uit-‘ Aaliyah knikte naar de grote korsten op haar knieën, ’en dan zeur je over een vader die je moeder vermoordt?’ Eindigde ze haar verhaal. Nog altijd zat er een sarcastische blik in haar ogen. Dit kon je niet menen. Toen Tyshja ‘meis’ tegen haar zei snoof ze verontwaardigd. ’Wow. Negatieve dingen.’ Sprak ze spottend. En dan finally, de merrie merkte Eyes op. Inmiddels kwam hij aan haar zijde staan. Aaliyah begroette het dier met een neus tegen zijn schouder.

Tyshia bekeek de aaliyah en het kleine hertje. Spottend begon ze de merrie uit te lachen. ' en jij wil een slecht paard zijn? Jij volgt trainigen voor een slecht paard? En staat hier voor mijn neus te kroelen met een hertje. " zei tyshia spottend. Tja, ze heeft het een paar keer vriendelijk geprobeerd bij deze merrie, maar het hielp niet. Dus begon tyshia haar bitchie kant te laten zien :p

" en wie zegt nou dat die littekens van een training komen? Weet je zeker dat je niet gewoon af en toe de lompigheid nog heb van een veulen? Ten slotte ben je nog een baby paardje" zei tyshia met een grijns op haar zwarte lippen.
Even elegant gooide ze haar witte manen achterin haar nek, en boorde met haar donkere oogjes in die van aaliyah.

" goed kleintje, ik weet niet wat jij gaat doen, maar ik ga even wat eten zoeken." zei tyshia tegen de merrie. Waarna haar ogen op het magere hertje viel die naast haar stond. " misschien kan je vriendje ook wel wat voeding gebruiken. Hi ziet er magertjes uit." vertelde ze.
Ze zette haar ranke lichaam in een langzaam stapje, en keek even achterom. Een paar stappen verder wachtte ze op antwoord.

Paarden konden denken dat deze merrie misschien verlegen is, of terughoudend doordat ze zo stil is naar andere paarden toe. Maar alles is bedrog. Tyshia kon heel goed voor haar zelf zorgen. Deinsde nergens voor terug, geen paard, geen hertje. Maar ondertussen bleef ze nog steeds die kalme blik houden. Even briesde ze en wachtte op reactie, wat ze waarschijnlijk al kon raden.

Aaliyah zuchtte als reflex alweer toen Tyshja haar begon uit te lachen. Verveeld rolde ze met haar ogen. Wow. Dat deerde haar ook iets. ’Ik vólg geen trainingen. Ik héb trainingen. Alsof ik dat voor mijn lol doe. Maar zoals jij al zei;’ Ze wierp de witte merrie een blik toe, ’Ik ben een veulen. En ja. Ik – als ‘slecht’ paard kroel met een vriend van mij. Is het dan verkeerd? Om vrienden te hebben?’ Spotte ze droogjes. Ze keek eventjes naar Eyes die de witte merrie niet aanstond. Nou geweldig. Een lange zucht kwam er uit haar mond. Vooral toen ze de witte weer hoorde zeuren. ’Wow. Voor een volwassen paard kan je redeneren als een kleuter. Misschien is het je niet opgevallen. Een veulen is niet altijd lomp. En ik heb toevallig mijn eenjarige leeftijd bereikt. Toch wel een leeftijd van minder lompigheid aangezien een veulen na drie dagen al stevig op zijn hoeven staat. Dus jij denkt dat deze wonden niet door de trainingen komen? Dat ik voor de lol in een rengalop over het ijs scheur. Voor de lol ‘vecht’ met mijn soortgenoten. Nou bedankt.’ Aaliyah keek er boos bij. Haar koppig gevormde hoofd stond op brutaal. Deze merrie kon de pot op als ze dacht dat ze gelijk al iets was hier. Misschien was ze in haar vorige land wel een totale queen maar hier moest ze terug bij af beginnen. Opeens zei Tyshja dat ze eten ging zoeken. ’Da’s ook fijn om te weten.’ Spotte ze. Gelijk drukte ze haar oren verder haar nek in. ’Eyes is tenger dat weet ik maar hij is niet graatmager. Denk je niet dat ik zelf geen eten kan vinden? Maar als hij eten wil gaat ie met je mee en anders merk je wel als hij honger heeft. Tot nu toe maakt hij geen aanstalten toe om eten te vinden.’ Siste ze. De merrie voor haar kwam in beweging. Bij haar eerste stap keek ze al om. En die geforceerde kalmte uit haar blik mocht ook de pot op trouwens.

Tyshia zuchtte eventjes en dacht na. Ze keek even omhoog naar de blauwe lucht. Haar oortjes gingen even rustig haar achteren. Ze slaakte opnieuw een zucht en draaide haar lichaam weer naar het veulen. Ze had gelijk. Tyshja deed kinderachtig, tyshja deed gemeen. En liet haar inderdaad op dr kop zitten door een minderjarige. Zo leek ze op haar trieste vader, wat ze gewoon absoluut niet was, of wou zijn.

Ze maakte oogcontact met aaliyah. " sorry, ik doe inderdaad niet echt aardig tegen je, maar je kunt begrijpen dat ik mijn plekje in deze sameleving moet vinden, en voor mij is het niet makkelijk, en ik vraag niet om medelijden, of dat je me meteen accepteerd, maar een beetje begrip zal fijn zijn" zei de witte merrie. Ook keek ze even naar het hertje. " er is ook inderdaad helemaak niks mis mee, om bevriend te zijn met zo lief hertje. " zei ze toen. Ze was eerlijk en oprecht.

Oke misschien was aaliyah ook niet echt aardig tegen tyshia, maa tyshia moet beter weten. En opnieuw kwam er een vriendelijk glimlachje op haar zwarte lippen. Op een of andere manier, voelde het goed om zo te reageren. Beter dan nors en gemeen. Nee hier voelde ze haar beter bij. Ze keek aaliyah even aan maar keek algauw weer langs haar heen. Wat kon ze nu verwachten van haar? Waarschijnlijk gewoon als elke keer. Tyshia zal gewoon weer opnieuw de grond in worden getrapt, maar tyshia was er klaar voor. Ze bleef gewoon rustig afwachten

De merrie voor haar zuchtte. Het leek verslagen. Een grijns kwam rondom haar smoel. Het was gelukt. Een vreugdegevoel ging door haar lichaam, of nee. Geen vreugdegevoel. Naja. De ogen van de witte merrie zochten de hare. Aaliyah boorde haar ogen zonder aarzeling in die van Tyshja. Aaliyah wierp de merrie een verveelde blik toe toen ze hoorde wat de merrie zei. ’Serieus. Een sorry om je onvriendelijke houding is voor mij niet nodig. Ik hoef niet dat iemand aardig tegen me doet. Mag je zelf weten.’ Zei ze rustig. Aaliyah glimlachte zoetjes toen ze de glimlach ook zag van Tyshja. Aaliyah snoof zachtjes. ’Feitelijk was het grappig. Hoe een volwassen merrie tekeerging tegen een jaarling. Misschien zelfs een beetje schattig.’ Zei ze zoet. Haar ogen waren fijngeknepen. Ze nam de witte merrie in zich op. Best wel groot en wit. Aaliyah schudde haar manen. Een grote open wond werd zichtbaar op haar hals. Haar manen lagen rommelig aan één kant van haar hals. Haar vacht rondom de wond was roodgekleurd. ’Nog steeds denkend dat ik onstuimig ben?’ Vroeg ze met geforceerde kalmte in haar stem. Haar wond was aan het prikken en haar lange donsharen in de wond hielpen ook niet echt veel. Maar zo veel pijn deed het niet. Haar knieën waren er erger aan toe.

Ze wachtte nog steeds de reactie af van aaliyah. Haar geduld werd beloond, want het veulen begon te praten, en op een andere manier dan tyshja had gedacht. Tyshja luisterde aandachtig naar wat de merrie te zeggen had en zette even haar beentje op een rust stand. Tyshja zuchtte.

Toen de merrie was uitgepraat met het eerste deel knikte ze. " eigenlijk was het helemaal niet mijn bedoeling om zo te doen tegen je. Je moet geloven dat ik ergens van binnen zo echt niet ben, en ik ben meer bij mijn vader weg gegaan omdat jij elke keer als ik vriendelijk en behulpzaam wou wezen er uitgetrapt werd. " zei Tyshja. Waarom weet ze ook niet waarom ze dat tegen aaliyah zei. Maar het zal wel zo wezen. 

Toen aaliyah haar warrige manen schudde zag tyshja ook de wond zitten en schrok ervan. Het liefst wou ze het veulen verzorgen. Haar wonden schoonlikken, om te voorkomen op ontstekingen door de viezigheid van buitenaf. Haar ogen gleden van haar hals tot ook aan haar knieen. Tyshja beet op haar lip en keek met een angstige blik weer terug in haar ogen. " waar ben je dan mee bezig? Ik bedoel, van wie moet jij je zelf zo toetakelen? " vroeg de tyshja. Toen de vraag over onstuimig kwam liet tyshja even een speelse grijns zien. " oke niet zo meer als hoe ik je eerst zag, maar je bent wel een pittig dametje " antwoorde ze op haar vraag. Het antwoord kwam er zeker niet vals uit. Integendeel. Het kwam er ten opzichte van vorige gesprekken er vriendelijker uit. " maar hoe heet je vriendje " vroeg tyshja belangstellend aan aaliyah, terwijl ze even een blik opwierp naar het hertje, en haar hoofdje verlaagde op de hoogte van het hertje zelf

Je zou bijna kunnen zeggen dat Aaliyah ziek werd van het gezucht van de merrie. Maar ach. Maar het was ook best grappig hoor. Aaliyah priemde haar ogen in die van Tyshja. Haar blik was bot en hard. Toen knikte Tyshja. Aaliyah spitste haar oren iets en luisterde rustig. Iets van, niet geloven dat ze zo was. Niet de bedoeling van het tekeergaan, bij vader weggegaan en toen een zin die ze niet goed begreep. ‘Omdat jij elke keer als ik vriendelijk wou wezen er uitgetrapt werd?’ Wha? Ze fronste en keek toen weer rustig. Ze snapte het al. ’Problemen mee dan? Kan je daar niet tegen?’ Vroeg ze bot. Toen keek ze ergernis toe hoe de merrie schrok van haar wond op haar hals. Toen werd iedere wond bekeken. ’Kan je het zien?’ Vroeg ze sissend. Nijdig sloeg ze met haar staart tegen haar flank. Toen keek ze plots weer in de angstige ogen van Tyshja. ’Wow. Ben je nou bang ofzo?’ Vroeg ze niet-begrijpend. Toen sprak de merrie iets. Aaliyah gierde het bijna uit. ’Trainen.’ Snoof ze kort. ’Voorbereiden op het gevecht. De oorlog.’ Sprak ze nonchalant. ’Van wie? De kudde en niemand. Het is niet verplicht. Het is leuk.’ Legde ze met pretogen uit. ’Pittige dame?’ Ze keek er verontwaardigd bij. Ze hield haar mond er maar over. Toen keek ze naar Eyes. ’Eyes. Hij heet Eyes. Ik heb hem gevonden tijdens een storm, na een brand. Ik was… een maand en zag er misschien nog gehavender uit dan nu. Ik kwam in een grot en daar school hij ook. Hij was toen drie maanden. Nu ben ik een jaar en hij één jaar en drie maanden.’ Zei ze rustig. Even keek ze naar de actie van Tyshja. ’Hij ziet je zo ook wel.’ Merkte ze droog op.

Tyshia verbaasde weer over de reactie van de merrie. Wat had ze nou weer niet goed gedaan. Tyshja schudde haar hoofd. Het was misschien gewoon verstandig om om te draaien en weg te lopen. Tyshja hield er niet val om geen hoogte te krijgen van iemand. Dan leek ze weer wat vriendelijker te worden en het gesprek daar na begint ze weer te sissen en vals te doen.

Tyshja luisterde nog eventjes naar haar en hoe ze toch verbaasd antwoord gaf op haar vraag. Maar voor dat ze het gesprek wou afkappen had ze nog wat vragen. " oke aaliyah, wanneer doet iemand iets goeds in jou ogen? Nooit? Of af en toe wel. En accepteer jij wel van andere? " vroeg tyshja. Het was gewoon op een normale toon. Ze wou haar niet nog eens op haar hoeven trappen, of het gevoel geven van aanvallen. al was daar weinig van nodig. Nee ze had nog iemand hier ontmoet, en het kon duidelijk anders dan hoe tyshja en aaliyah met elkaar om gingen. Terwijl ze alle twee van de zelfde kudde komen. Tyshja briesde eventjes een kriebel uit haar neus weg. Op de andere vragen van aaliyah reageerde ze gewoon even niet. Want elk antwoord wat tysja gaf, was blijkbaar niet goed. Dus om het gezellig te houden zweeg ze daarover

Ze grinnikte hard. Whahaa. De merrie had de neiging om weg te lopen. Aaliyah moest zich echt inhouden om het niet uit te schateren. Hoe vaak gebeurde het dat een jaarling een volwassen merrie zo op haar kop kon zitten. Dit was echt lol. Dit was zo geinig. Tyshja vond het niet echt geinig maar Aaliyah. Die had lol. Lol. Lol. Lol. Lol. Oke genoeg lol. Ze kapte het lachen af en ging over naar haar serieuze gezicht. Ze luisterde naar de woorden van de witte merrie. ’Bij mij doet iedereen alles goed. Al schelden ze me de huid vol, ik laat het toe en weet het wel te waarderen. Ik houd ook normale gesprekken met paarden. Goed of slecht. Maakt mij niets uit. Alleen heb ik mijn meningen. Toevallig was mijn verhaal over Eyes normaal gezegd. Gewoon rustig zonder enig greintje sarcasme of andere vorm van het zogenaamde slechtheid. Ik snap niet waar je nu dan over kan zeuren. Ik word al mijn hele levensjaar verplicht om slecht te zijn. Dat tolereerde ik niet bepaald en toen ontmoette ik Eyes. Langzamerhand gedraag ik me meer naar mijn werkelijke aard. Vóór dit gesprek had ik nog niet één keer disrespectvol gedaan tegen ook maar íémand. Toevallig was jij de pineut die eronder moet leiden. Maarja. Wie heeft er nou geen winterdip?’ Aaliyah borde haar ogen duister in die van Tyshja. ’Plus dat je zelf begon door je wannabe te gedragen. Eerst van overdreven vriendelijk tot een lelijke wannabe. Jouknow. Van dat stukje over je rampzááálige vader. Tss. Mijn ouders hebben me nooit echt liefde gegeven dus daarover hóór je niet eens te klagen. Daarna zeur je over al je negatieve dingen in je leven. Nou ik ben nog maar net één jaar oud en ik geloof dat mijn levensjaar wel zo ongeveer jouw negatieve dingen overschat. Dáárna behandel je me als klein kind door te zeggen hoe onstuimig ik ben maar dat ben ik niet. Ik doe mezelf niet expres pijn. Mijn soortgenoten doen me ook niet expres pijn. En tot overmaat van ramp denk je te kunnen denken dat Eyes en ik niet voor onszelf kunnen zorgen. Dus wíé was hier nou de slechterik?!’ Eindigde ze haar waslijst van gedoetjes.

Thysja luisterde naar de merrie voor haar. " ja druk al die schuld maar in mijn hoeven, en lach me maar uit omdat je denkt dat k me door een veulen op me kop laat zitten, maar niets is minder waar. En trouwens, dat met familie, ik ben er totaal niet trots op, maar jij blijkbaar wel. Je schept op over je familie. Maar goed, dat zijn jou zaken en niet de mijne. Ik denk gewoon dat ik er verstandig aandoe om nou gewoon weg te lopen, ik kan persoonlijk zo geen gesprek met je voeren. " zei tyshja ze vond het vervelend, want ook tyshja had dit nooit eerder gehad. 

Tyshja hoorde iets over een winterdip. Maar reageerde er niet op. Ze draaide om " misschien spreek ik je wel weer eens " zei ze toen. Aaliyah kon denken wat ze wou, zeggen wat ze wou, maar op dit moment ging het bij tyshja het ene oor in en het andere oor weer uit. En stapte bij aaliyah vandaan.

- kunnen beter niet doorgaan denk ik, je antwoorden ook el metten met een moeilijk karakter zeg haha.. Maar ga eerst maar weer eens trainen in rpg, mss ben ik er dan beter in, maar deze was niet eerlijk genoeg hihi -