Don't need help.

Haar verdriet was al weggeborgen. Het was nu helemaal niet meer tot haar doorgedrongen. Nu staarde ze alleen nog maar glazig voor zich uit en had een pesthumeur met emotionele uitspattingen. En anders was ze gewoon loom. Depressief was het jonge veulen nu ze gescheiden was geweest van haar beste maat. Terecht of onterecht gestraft voor haar deelname aan de oorlog of de vestiging van een nieuwe kracht in haar lichaam. Ze wist nu wat ze wou. Wat ze was en wíe ze was. Al was dat deel van haar ook verdwenen, die was samen met Eyes. Eyes was degene die haar bij elkaar hield. Haar ingewikkelde persoonlijkheid was te moeilijk om bij elkaar te houden in haar eentje. Eyes was degene die de sleutel had van haar schat. Als die sleutelbewaarder er niet was, kon die schat niet open.
Eyes was nu al een tijdje weg. Nou ja. Vier dagen, maar dat was al vier dagen meer dan dat ze ooit weg van elkaar waren geweest. Zacht werd er gesnuifd en zette ze een draf in. Pijn schoot door haar lichaam maar het bereikte de kern van haar lichaam niet. Aaliyah voelde het wel maar niet zo erg als wat het eigenlijk moest zijn. Stijf tilde ze heel even tijdens een drafpas haar knie hoger op om haar spier te strekken. Met haar andere knie deed ze hetzelfde tijdens een andere pas. De pijn van de stijve spier drong wel tot haar kern door maar het was een aangename pijn. Zo eentje wat je kan vergelijken na een dag achter een tafel te hebben gezeten en je je rug kon strekken. Zo’n pijn maar iets erger.
Even kreunde ze licht en probeerde een eventuele ‘Eyes’ geur op te vangen. Tekenen van het hertje op te vangen. Ze was wanhopig.
Ze was zo geconcentreerd bezig om om haar heen te kijken dat ze de witte hengst in de verte niet had opgemerkt. Pas toen ze op tien meter afstand nog draafde merkte ze de grote witte hengst op. Ze stopte even half slippend door het witte gevaarte op de grond wat sneeuw heette. Nu stond ze op ongeveer drie meter afstand van de hengst. Keek hem normaal aan. Lichtelijk brutaal maar dat ‘Aaliyah’ brutaalheid lag niet in haar ogen. Datgene wat haar zo cool maakte.

Rezziepezzie

Rustig bewoog de hengst zich voort. In slechte paarden had hij geen zin. Hoewel hij wel in goede paarden zin had, waren neutrale paarden ook niet al te gewenst. Maar hij mocht niet zagen, zulke paarden waren er nou eenmaal. En dat was nou juist hét probleem. Nou ja, je moet er mee leven. Net als dat je moet leven met het feit dat sommige vogels je in slaap brengen met de melodies de prachtige melodies die jaren later nog door je hoofd klinken net als de prachtige klanken van vroeger. De prachtige klanken van je moeder en vader. De warme vriendelijke zorgzame klanken van je ouders. Of je pleeg ouders, altijd zullen ze in je hoofd blijven. Hij zwaaide met zijn staart. En keek opeens in de ogen van een kleine merrie. Ze was verdrietig, dat zeker. ''Hallo. Ik ben Remember en jij?'' Zijn stem was kalm en vriendelijk. Zijn zwaart zwaaide heen en weer. Hij snoof eventjes, en keek de kleine merrie nog steeds bezorgd aan. ''Sorry... Is er wat?'' Hij keek de merrie kalm aan. Net zoals zijn stem was.

Hoelang staat jouw deur nog op een kier

---

De witte hengst voor haar was wit en groot. Een andalusiër schatte ze zo. Haar ogen gleden naar de witte sneeuw voor haar hoeven. De hengst liet haar denken aan de schim in haar droom. Alleen was hij wit en de schim was prachtig bruin. Niet die standaard kleur, niet te donker en geen vossekleur. Gewoon de bruin die je lichtjes in Aaliyah kon zien. Aaliyah was niet helemaal goud. Ze was bruin / goud waarbij het goude duidelijk meer in de voorgrond sprong. Op haar hoofd zat een lange bles dat kenmerkend was bij palomino’s, toch was die van haar het mooiste. Maar iedereen was wel mooi. Of je was zo lelijk dat iedereen voor je vluchtte. Dan was je niet bepaald mooi. In dat opzicht was de hengst wel mooi.
Aaliyah ging met haar neus tegen haar been aan toen die jeukte. Haar staart maakte een salto en ze keek weer op. Haar ogen hielden die van de witte vast. Niet bang zijnd om geïntimideerd te worden door de ogen van hem. Hij leek haar goed dus dat zou hij misschien niet doen. Aaliyah zuchtte eens ongeïnspireerd en luisterde hoe de hengst zich voorstelde als Remember. Onthouden betekende dat. ’Hola mi amigo. Mi nombre es Aaliyah.’ Zei ze. Ze probeerde de hengst uit. Keek hoever ze kon gaan tot ze de grens overschreed. Tot de hengst boos werd of iets anders. Op haar lippen lag een brutale grijns, ondeugend en toch nep-onschuldig. Ze kreeg een bezorgde blik toegeworpen. Ondanks de vermissing was ze weer in haar element. ’¿Qué?’ Zei ze op haar beste spaans. Ze kon er geen barst van, op haar lippen was nu een onschuldige glimlach en een onschuldige blik. Al was die lang niet zo cool dat hij kon zijn met Eyes. –Rare zin T_T- Maar ze vond zichzelf geniaal. Ze kon geen barst spaans. Ooit had ze eens een gesprek gehad met zo’n paard dat alle twee talen kon. Had eens een gesprek gevoerd met haar. Aaliyah had geleerd en af en toe sprak ze iets in zichzelf om het niet te vergeten. Ooit wist dat zelf ook.
Er was eigenlijk geen reden waarom ze de hengst zo pestte, het was grappig en ze wou geen medelijden meer. Van iedereen die ze had ontmoet hadden ze allemaal meelij getoond. Aaliyah kón niets met meelij en voelde zich daardoor ook niet echt veel beter ofzo. En dit fleurde haar ietsjes op. Haar kattekwaadstreken waren typisch en kenmerkend. Soms hea, soms waren haar streken echt leuk. Misschien ten koste van anderen maar meestal was het wel grappig.

Vertaling 1: Hallo mijn vriend. Mijn naam is Aaliyah
Vertaling 2: Wat?

Kalm hoorde Remember de woorden van de merrie aan. Spaans sprak ze. Dat was zeker. Misschien ooit geleerd van iemand. Want de meeste dieren konden geen Spaans. Maar Remember kon enkele woordjes en zinnetjes spreken. Hij was immers niet voor niets een Andalusiër, een Spaans gefokt ras. En Remember was er trots op. Hij snoof eventjes. Bekeek de merrie eens aandachtig. Eentje van de Horcrux. Maar zo heel slecht leek ze niet... Maar dat kwam meestal nog wel. De meeste jaarlingen waren nog niet slecht. Remember had ze wel eens gezien, maar dat waren meestal degene die op hun eerste maand gedropt werden. En daarna uit wraak zo hard trainde en hun best deden, dat ze puur slecht werden. Alleen maar om wraak te nemen op hun ouders. En de meeste waren uit naar macht. Of hadden het al. Remember snoof eventjes. ''Agradable Aaliyah'' Sprak hij kalm, dit was zo'n beetje het enige wat hij kon. De merrie kon waarschijnlijk ook gewoon Nederlands. ''Of er wat is!'' Zei Remember nogmaals, dit keer wat harder. Hij mepte met zijn staart, en keek kalm om zich heen.


Ik ben zeer teleurgesteld in het formaat van deze post xD

Vertaling: ''Aangenaam Aaliyah''

Aaliyah deed haar best om haar gezicht in de plooi te houden. Dit was om te gieren. Grote kans dat de hengst ook Spaans was. Het was ten slotte een andalusier. Maar hij wist waarschijnlijk niet dat Aaliyah gewoon paards kon. Aaliyah grijnsde onschuldig en probeerde haar giechelkriebel te stillen. Het gevoel borrelde omhoog maar ze liet het weer zakken voordat een van haar spieren was vertrokken. Haar toneelspel werkte. De hengst zei iets op zijn spaans terug. Als ze het nog goed kon herinneren was het iets van nice. Nice? Hoe kwam die hengst daar nou bij? Aaliyah draaide haar oren ietsjes naar achteren en luisterde naar de wind achter haar. Daarna herhaalde hij zijn vraag maar dan nu wat harder. Aaliyah trok een scheef gezicht. ’¿Qué?’ Herhaalde ze weer.
Ze grijnsde en schudde zich uit. ’Je weet dat je Spaans niet zo goed is? Pleasant is aangenaam hengstje. Maargoed, een ‘nice Aaliyah’ is ook wel cool.’ Kwam de aap uit de mouw. ’Maar leuk dat je het vraagt want er ís iets maar ik weet niet of je dat per sé wilt weten.’ Vervolgde ze. Ze snoof zachtjes en zwiepte met haar staart. ’But you really need to know that your Spanish is’nt good.’ Zei ze rustig. Haar staart striemde tegen haar flanken in maar haar winterhaar dempte de striem. Ze grijnsde even schaapachtig naar Remember en wachtte af.

heb hoofdpijn dus helaas is ie niet lang

Hij bekeek de goudkleurige merrie eens goed. Remember was nog steeds groter, maar het was duidelijk dat deze jonge merrie nog in de groei was. Eindelijk bekeek hij de merrie eens goed. Het had zwarte ogen een witte bles, en een vlekje op haar neus. Goudkleurige manen en staart, maar ook een goudkleurige vacht zoals eerder genoemd. En verder had het geen aftekeningen. Uiteindelijk besloot Remember het dier een andere benoeming te geven in plaats van 'het' dat klonk zo minachtend en verheven. Maar Remember was het verre van dat bij 'fatsoenlijke' paarden. Eventjes stampte hij met zijn hoef op de grond. Toen de merrie begon te praten lachte hij eventjes. ''Ach wat. Dan doet de vertaler het toch niet zo goed.'' Zei hij vrolijk. ''En stel nou dat ik datgene wel zou willen weten?'' Vroeg hij benieuwd naar wat de merrie zou zeggen. Zijn ogen twinkelden. En zijn warme stem gaf een soort gevoel dat je op je gemak stelde, ervoor zorgde dat je je veilig voelde. Alsof niks vanaf dat moment meer fout kon gaan. ''Dan hebben we mazzel dat ik nog gewoon Nederlands kan niet soms?'' Hij glimlachte breed en wachtte geduldig op de reactie van de merrie.


...

Er is hier ergens een inspiratie dief op pad

Ze grinnikte. Niet vijandelijk maar vriendschappelijk. Onbezorgd. Vergenoegd dat deze hengst met haar meedeed, spaans sprak terwijl zij hem in de maling nam. Dat hij, ondanks dat hij waarschijnlijk wist dat ze gewoon nederlands sprak gewoon verder spaans sprak. Nouja, zo’n beetje.
De hengst sprak en wist wat nieuwsgierigheid op te wekken. ’Vertaler?’ nieuwsgierig spitste ze haar oren tot het uiterste en keek hem met haar donkere ogen aan.
Op haar snoet kwam een grote grijns. [colo=green]’Dan heb je pech.’[/color] Sprak ze vrolijk. Ze kantelde haar hoofd en knikte op de laatste zin. ’Mijn vriend is weg. En ik mis hem.’ Zo, had ze gelijk haar urenlange verhaal afgekort tot acht woorden, van de oorlog, de afgrijselijke moord op een onschuldig iemand, het feit dat Eyes gewoon weg was gelopen. Nou niet gewoon maar toch.
’Snapje?’
Ondanks haar verdriet wist ze gewoon onbezorgd te grijnzen. Ze vergat haar verdriet voor een moment. Liet zich meewaaien met de koude wind.
Oke genoeg spiritueel gedoe, genoeg. Aaliyah schudde haar hoofd en liet haar oren wat meer naar achteren draaien om geluiden vanaf achteren te ontvangen. ’Waarom noemde jou moeder jou Remember?’ vroeg ze opeens. Gewoon zonder aanleiding.


Hier ook :c