Where are the flowers? #

Jump. Jump. Jump. Ze sprong over een paar grote dikke lagen sneeuw. Waarom houdt het toch niet op? Ze zuchtte diep. Dieper. Diepst. Ze was het echt wel beu. Ze méénde dat ze het beu was. Ze wilde geen stomme koude natte sneeuw meer. Ze wilde de lente en de zomer. De vogels die hun leuke melodie floten en hun nest begonnen te bouwen. Kleine dieren en veulens die geboren werden. Nog meer speelkameraatjes, yes. Al was het nog lang niet zover. Ze stond er nu helemaal alleen voor want haar moeder zag ze niet elk uur. Elke minuut. Elke seconde. Daarom was ze op dit moment even alleen en toch vond ze het niet echt gezellig. Soms dacht ze wel eens na over een paar keren alleen rondlopen. Je kon doen wat je zelf wilde en je kon iedereen lekker plagen zonder dat iemand boos je naam roept. Ze grinnikte zacht en sprong nog een keer over de laag sneeuw. Ze dacht echt dat dit nog steeds een mooi gebied zou zijn. Het bloemenveld. Altijd die mooie kleurrijke bloemen waar je aan kon gaan snuffelen. Soms at ze wel eens een mooie gele of rode bloem op. Jammie, maar nu niets. Er was geen enkele bloem te vinden. Niet eentje. Ze stopte in het midden van het veld en liet haar heldere bruine ogen over de omgeving glijden. Alles was wit. Alles was bedekt met die koude sneeuw. Ze rolde met haar ogen en sloeg tegen het witte spul aan. "Ik háát joú." Haar veulen stem galmde door het gebied alsof het een echo was, maar dat was het niet. Hier was geen grot te vinden dus ook geen echo. Ze verbeeldde het haar dan ook. Dat deed ze wel vaker. Iets verbeelden. Zoals vrienden terwijl die er niet waren. Dan was ze tenminste niet alleen. Daesha schudde met haar hoofd en liep weer verder. Ze wilde een bloem vinden en wel nú. Ze had geen zin om te wachten tot het lente was. Echt niet. Dat duurde nog véél te lang. Nog twee maanden ofzo. Langer misschien wel. Hoe erg kon het zijn om te moeten wachten op zoiets. Het vosse merrieveulen snoof de geuren op en duwde haar zachte fijne neus in het witte spul. Ze snuffelde vrolijk aan het koude spul en liep net als een zoekende hond door het gebied.