VIPThe challenge is to be yourself in a world that is trying to make you like everyone else.
Regendruppels die op de groene bladeren achter gebleven waren drupte sloom naar beneden, enkele kwamen terecht tussen zijn nog dikke haren waarna ze zich verdeelde over zijn huid. Ontspannen brieste hij een enkele keer, liet zijn edele hoofd naar beneden zakken waarbij hij zijn ogen half dicht liet zakken.
De lente was eindelijk aangebroken, her en der waren al enkele bloemen zichtbaar en het jonge gras baande zich een weg naar boven, om vervolgens de fel groene kleur weer terug te laten komen in de natuur. Altijd heerlijk de Lente, dan was het nog niet te warm, werden de meeste veulens geboren en was alles weer in de bloei. Paarden vrolijkte weer wat op en dit jaargetijde was in het voordeel van de goede kuddes! Hierbij voelde ze zich het meeste thuis, waardoor ze tevens dat beetje kracht wat ze verloren waren in de Winter weer terugvonden. Tijd om de activiteiten weer van start te laten gaan, alles weer actief te maken; want in de Lente had Sultan altijd méér animo voor de kudde. Iets wat hij altijd al gehad had, aangezien hij enorm dol was op de kleurrijke omgevingen, de huppelende en dartelende veulentjes en natuurlijk de zon die laat op de avond geleidelijk achter de horizon verdween, om de volgende dag de aarde weer opnieuw te verwarmen. Dat een kwartaal lang; wat was de natuur toch prachtig als je het zo bekeek. Maar desondanks konden paarden het ook enorm somber bekijken, iet waar hij naar nijgde als de witte sneeuw alle kleuren wegnam, weg liet vagen en het er allemaal maar enorm saai uit liet zien. De eerste dagen was het leuk, de jonge paarden die voor de eerste keer het koude spul meemaakte, maar ergens tóch verlangde naar het wat warmere weer. Vroeger vond hij het veranderen van seizoenen geweldig, hoe álles ineens zo kon veranderen; van wit naar een kleurrijk gebied. Fascinerend vond hij het, Sultan had zich altijd verdiept in de werking van de natuur, maar was er nooit achter gekomen hoe het nou precies zat. Het maakte verder ook niet uit voor hem.
Een zachte wind blies over het gebied, wat los zand woekerde op. De temperatuur was wat gestegen sinds vanmorgen, maar veel scheelde het niet. Het was desalniettemin goed te doen in het zonnetje, gewoon een heerlijk voorjaarsweertje waarbij Sultan zich totaal kon ontspannen, even geen zorgen en nadenken over de volgende activiteit van de kudde. Een keer een grote, speciale; waar álle leden aan mee moesten doen. Want het was belangrijk voor de band tussen de leden, dat ze ook iets met zijn allen zouden doen. Kon hij er meteen een meldpunt van maken, had hij dat ook weer gehad! Natuurlijk eerst alles nog met Pearl bespreken, want zonder haar toestemming kon hij het toch niet uitvoeren. Hij zou haar binnenkort wel roepen, hij wilde zo wie zo weten hoe het met het veulen ging. Die zou al snel geboren worden, aangezien het al een hele tijd geleden was dat de bonte merrie hem had verteld dat hij vader zou worden.
Iedereen die wilt.
