It's time for a talk #

Luid gesnuif klonk vanuit de verte toen de bruine merrie haar lichaam had opgewarmd. Haar donkere ogen schoten van links naar rechts terwijl haar blik gevuld was met woede en haat. Hoe dom kon die witte merrie zijn? Haar zomaar laten verslaan en verdrijven door die schedelmerrie. Anaïs zou niet snel opgeven. Wacht maar. De wraak kwam nog wel eens. Haar moeder moest en zou vermoord worden door haar. Nu zou het bijna gaan starten. Ze kende de kuddeleden nog heel goed en daarbuiten had ze nog een paar bekenden rondlopen zoals de hengst Sens en Warrior. Warrior zou van binnenuit aanvallen, maar door het gedoe tussen haar moeder en die Nar was alles misgelopen. Heel haar plan was door elkaar geschud en ze moest op zoek naar iets nieuw. Ze kende genoeg paarden die haar vanzelf zouden volgen ook al had ze geen echte kudde. Ze zou wel iets starten met die paarden want die paarden liet ze niet zomaar in de steek. Haar oren draaiden van voren naar achteren. Af en toe richtte ze eentje opzij om de geluiden op te kunnen vangen van het leven rondom haar. Ze had een andere plek gekozen dan alles dat gevuld was met zon, witte wolken en bloeiende bomen. Ze snoof geïrriteerd en galoppeerde naar een heel ander gebied. Het was een gebied dat zelf door zon en regen niet verpest kon worden. De Gletsjer.
Hier was alles gevuld met ijs. Alles kon ervoor zorgen dat je meteen kon vallen en dood was. De merrie was niet bang voor dit gebied. Nooit was ze er bang voor geweest. Ze was hier wel vaker op geklommen. Anaïs schudde met haar hoofd terwijl ze stevig doorliep. Vanuit de zon kwam alles tot de maan. Ze liep nu al een tijd rond, maar ze was pas in de nacht bij de gletsjer. Het was donker en de maan stond hoog aan de lucht. Het ijs glinsterde gevaarlijk hard. De bruine merrie stapte tot voor de grote berg en keek strak omhoog. Een lichte grijns sierde haar lippen terwijl ze de ijsberg begon te betreden. Hoeven zakten af en toe weg. IJs kraakte luid en stenen brokkelden af. Ze snoof luid en zette haar hoeven steeds aan een paar grote stenen om haar stevigheid te bewaren. Anaïs negeerde alles om haar heen en klom tot bovenaan de top. Haar donkere ogen gleden over de omgeving en de verste verte. De grijns veegde ze meteen weg van haar snuit terwijl ze nadacht. De maan schemerde op haar vacht en liet haar vacht oplichten. Glimmen. Haar donkere ogen lichten gevaarlijk op en een luide hinnik verliet haar keel. Het was tijd om bijeen te komen. Ze had de witte hengst nodig. Nu.

Warrior #

Warrior was aan het nadenken over wat er was gebeurt in de kudde, Nar had Deina verslagen. Hij moest Anaïs zien te vinden, een nieuwe tactiek verzinnen om Deina te vermoorden, Warrior had besloten zich nu even terug te trekken en dus niet te proberen in de Horcrux te komen voor het geval het voor de nieuwe tactiek beter was dat hij buiten de roedel zijn taak uit zou voeren binnen het complot. Een luide hinnik bereikte Warrior's oren, hij spitste ze, Anaïs. Het kwam niet van heel ver, Warrior ging er in galop opaf terwijl hij nadacht over een nieuwe tactiek en over Anaïs en haar plan. Wat zou zij doen? Zou ze al een tactiek hebben? Deina was de kudde verloren, zwakte? Warrior gleed bijna uit, hij keek naar onderen en zag dat het gebied in ijs was veranderd. Hij was op de gletsjer, Warrior kon best lopen op gletsjers, dat was geen probleem. Hij zag in de verte de gestalte van de mooie bruine merrie opdoemen. Warrior liep nog even door over de gletsjer tot hij met een sierlijke beweging stilhield voor Anaïs. "Ik weet dat je moeder de kudde is verloren, hebben we een nieuwe tactiek?" Hij grijnsde even kort en keek Anaïs in haar ogen, zijn staart zwiepte even heen en weer. Warrior hoopte dat hij nog steeds van pas kon komen in het plan van Anaïs, hij wou haar graag helpen, vooral met een taak als deze. Warrior grijnsde vals en bleef Anaïs in haar ogen kijken, indringend, hij was Anaïs aan het uitproberen. Dat deed hij bij elke merrie, dat waren er niet veel geweest tot nu toe, want ze waren bang voor hem.. "Nou?"

De bruine merrie snoof luid. Haar donkere ogen gleden van links naar rechts. Ze had de hengst door. Hij was al in de buurt dus het duurde niet lang voor hij zou verschijnen. Haar ene oor had ze opzij gericht en de andere stond schuin naar achteren. Haar staart zwiepte heen en weer en haar ogen sloten kort. Ze luisterde naar alles om haar heen en probeerde deels op haar gevoel af te gaan. Ze had gehoord dat blinde paarden op sommige vlakken sterker waren. Daarop kon ze zichzelf trainen. Ze voelde de berg licht bewegen. IJs kraakte en een hengst stapte over het ijs heen. Haar ogen openden zich weer en de hengst stond voor haar neus. Hij keek indringend in haar ogen, maar in zijn ooghoeken merkte ze op dat het deels om uit te testen was. Akkoord. Ze keek hem kalm aan en knikte als begroeting naar hem. De hengst begon meteen over wat er met Horcrux gebeurd was waarop ze nogmaals een knik gaf. Hij werd ongeduldig want hij wou een nieuw plan hebben. Of hij wilde het weten als ze die al had. Even dacht de merrie in pure stilte na. Een plan had ze niet meer. Alles was in duigen gevallen. Zacht snoof ze en keek ze weer in de ogen van de hengst. "Ik heb nog geen nieuw plan. Het enige belangrijke is dat we onze krijgers nog hebben. Je weet nooit dat anderen haar zullen beschermen. Al is het belangrijkste haar dood." Haar stem was duister, zacht. Het zachte gefluister vloeide mee met de wind tot de oren van de hengst. Ze keek hem nog steeds recht aan terwijl ze na begon te denken. Een echte tactiek hadden ze niet. Het enige dat ze wilde doen was aanvallen en de merrie doden, maar ze hadden zeker en vast een duidelijk plan nodig. Gelukkig had ze nog deze witte hengst. Hij hielp wel bij het plan. Anaïs schudde de gedachte alweer weg en richtte haar aandacht weer op Warrior. Het was tijd voor zijn antwoord. Kalmte straalde nog steeds van de jonge merrie af terwijl ze erop wachtte. De maan op haar zware gebouwde lijf gericht. Spieren stonden gespannen en haar donkere ogen duidelijk op de hengst gericht. Waar wachtte hij nog op.

"Anaïs knikte en dacht even na, "Ik heb nog geen nieuw plan. Het enige belangrijke is dat we onze krijgers nog hebben. Je weet nooit dat anderen haar zullen beschermen. Al is het belangrijkste haar dood." Anaïs sprak de woorden zacht uit, maar haar stem klonk duister. Warrior grinnikte vals, hij mocht Anaïs graag en ze was geslaagd voor zijn test, ze kon ertegen als hij haar indringend aankeek. Anaïs kwam erg ver met zijn tests, er was nog nooit een merrie geweest die hem en zijn tests zo lang uit kon houden. Hij snoof en keek naar Anaïs. "Natuurlijk is haar dood het belangrijkste, dus, je kan haar meteen aanvallen met mijn hulp als je die nodig hebt, maar we kunnen ook een nieuwe tactiek verzinnen." Warrior glimlachte verleidelijk, wat was Anaïs' volgende stap? Wou ze een nieuwe tactiek of haar moeder gewoon meteen doden? Het lag eraan hoe sterk Deina was, als Deina te sterk was had Anaïs meer troepen nodig, waar hij dan waarschijnlijk ook een deel van zou zijn. Warrior rolde even met zijn ogen, en keek Anaïs daarna weer strak aan met een charmante glimlach rond zijn lippen. "We kunnen natuurlijk ook even wat anders gaan doen en kijken of er nog een leuke tactiek naar boven komt." Zou Anaïs erg balen van het feit dat haar moeder de kudde kwijt was? Warrior verveelde zich de laatste tijd een beetje, dus het complot op Deina was leuk, gesprekken met Anaïs waren ook erg vermakelijk. Warrior ging zitten, keek Anaïs even aan en wende daarna zijn ogen weer tot de koude gladde gletsjer. Hij grinnikte even, "Ik verveel me de laatste tijd nogal, dus ik hoop dat de moord op je moeder doorgaat, dat is voor mij een vorm van vermaak."

Haar donkere ogen schoten kort naar de omgeving. Het was enorm stil nu ze niets meer te zeggen had. Ze kon wel eens genieten van de stilte. Haar ogen gleden na een tijd weer naar de witte hengst. Hij antwoordde op haar vraag. Het belangrijkste was inderdaad dat haar moeder dood ging en daar was hij het mee eens. Hij wilde haar zeker en vast helpen. De merrie knikte. Ze wilde net een antwoord gaan verzinnen, maar hij hielp haar door zelf iets te zeggen. Hij vertelde dat ze wel eerst iets anders konden gaan doen om iets nieuw te verzinnen. Even bedacht ze iets. Dat kon, maar dat zou dan weer te lang duren. Anaïs snoof en wachtte maar tot de hengst volledig was uitgepraat. Ze had door dat er nog iets uit zou komen. Daarin had ze dan weer helemaal gelijk. Ach, ze was gewoon slim. Een grijns sierde haar lippen terwijl ze rustig naar de hengst keek die hoopte dat de dood doorging. Het was voor de hengst een vermaak. Dat snapte ze wel. Nu was er niet veel te doen op het moment en ook niet met de kudde.
De merrie schudde met haar hoofd en richtte haar volledig op de witte hengst. "Lang zal het niet meer duren voor de merrie vermoord word. Ik zal hinniken naar een paar paarden waarvan ik zeker ben dat ze ons helpen. Dan zullen we wachten. Ik ben slimmer dan mijn moeder en ik weet zeker dat ze nog naar de andere leden zal hinniken om afscheid te nemen. Daarin pakken we haar." Haar donkere ogen leken zwart te worden van de duisternis. Haar ogen glommen gevaarlijk en een valse grijns sierde haar lippen. Haar stem klonk zoet, duister en ook deels mysterieus. Dit was het nieuwe plan. Ze wist zeker dat het zou gaan werken. Iedereen zou hun zien aankomen. Ze wilde hun angst ruiken als de merrie dood voor hun neus zou liggen. Ze zou nog wraak op haar dak krijgen, maar dat maakte haar niet veel uit. De merrie zou doodgaan. Nu was ze alleen nog maar verdoemd. Anaïs veegde de grijns van haar snuit en keek de hengst strak aan. Hij moest er maar aan meedoen en het er mee eens zijn. Dit was het plan.

"Lang zal het niet meer duren voor de merrie vermoord word. Ik zal hinniken naar een paar paarden waarvan ik zeker ben dat ze ons helpen. Dan zullen we wachten. Ik ben slimmer dan mijn moeder en ik weet zeker dat ze nog naar de andere leden zal hinniken om afscheid te nemen. Daarin pakken we haar." Warrior begreep het, Anaïs plan was duidelijk, en hij deed mee. Hij zou meehelpen in een complot tegen de "ex" leidster van Horcrux. "Gaan we voorbereidingen treffen of wat anders doen?" Warrior kon niet wachten tot het complot tegen Deina van start ging, hij verveelde zich, dus misschien kon Anaïs hem vermaken door zijn hulp te vragen bij het treffen van de voorbereidingen, of misschien wou ze iets anders met hem doen. Hij lachtte vals "Ga je haar veel pijn laten lijden, of maak je het meteen af?" Warrior had zijn moeder zelf meer pijn laten lijden omdat ze dat verdiend had, hij haatte haar. Warrior vond het jammer dat hij niet bij de dood van zijn vader aanwezig kon zijn, dat was een mooi moment geweest. Maar jammer genoeg moest hij achteraf horen dat zijn vader vermoord was door de vijandige kudde, die vijandige kudde was de beste kudde die er was. Warrior dacht er met plezier aan terug, maar hij was niet naar die kudde gegaan, hij was hiernaartoe gegaan en het beviel hem hier wel. De paarden waren hier over het algemeen minder bang voor hem, dan kon hij er voor zorgen dat ze ook hier bang voor hem werden, de eerste stap: Het complot tegen Deina succesvol uitvoeren...