flowers waving with the wind

Musaiya liep met grote langzame galopperende passen door het veld. Ze zag de vrolijke kleuren en voelde zich daardoor ook heel vrolijk. Niets kon haar dag nu nog verpesten. Opeens stopte ze. Ze keek om zich heen en nam een grote snuif door haar neus en rook de heerlijke geur van de bloemen. Ze boog haar hoofd een beetje en liet zich vallen op het zachte bloemenbed." heerlijk zo'n zacht en donzig bed". Ze sloot haar ogen en focuste zich op het gezoem van de bijen die het stuifmeel van de bloemen met zich meenamen opweg naar hun nest. Het gezoem werd steeds zachter en zachter. Voor haar gevoel was het net alsof iemand een prachtig slaaplied aan het zingen was. Ze viel in slaap en droomde van een stoere hengst die met een uitslovend veulen die precies op haar leek aan het spelen was."haha pak me dan als je kan!" zei het veulen. De hengst galopeerde zachtjes naar het veulen toe en deed net alsof hij uitgeput was van het rennen om het veulen een plezier te doen."ik raak uitgeput" zei de hengst met een zware hijgende stem. Het veulen lachte "ik weet heus wel dat je niet moe bent hoor!".

Ze schrok wakker. Het was aan het begin aan de ochtend dat ze weer aan het denken was hoe haar ouders er uit zouden kunnen zien. Ze schrok uit haar gedachten door een bij die op haar neus was gaan zitten "pffffff..pffff!" Ze probeerde hem weg te jagen door te blazen. Ze keek scheel naar de bij en tot haar verbazing bleef hij gewoon zitten. Opeens viel de bij dood op de grond neer. Ze keek hem in zij val na, het leek net alsof het in slow-motion ging. "en zo kan het leven opeens voorbij gaan". Ze maakte een sprongetje over de dode bij heen en liep sjokkend weg.

voor iedereen!!
maakt niet uit of je lang of kort schrijft ^^

Dravend vloog hij door het veld heen. Hoog met zijn neus in de lucht snoof hij de geur van de prachtige bloemen op. Dat was lang geleden dat hij zo'n mooi veld vol bloemen had gezien. Langzaam ging hij over naar stap en hoorde zijn maag knorren. Het was tijd om wat te eten. Langzaam liet hij zijn hals zakken om bij het gras te kunnen. Heerlijk vers en mals gras. Al even was hij aan het eten tot hij iets voorbij hoorden zoemen. Het was een bij. Stilletjes hield hij de bij in de gaten en volgde hem op de voet, totdat hij een paard zag liggen. De bij vloog steeds dichterbij maar de hengst volgde hem niet. hij was aan het staren naar de merrie. wat een pracht. langzaam liep hij naar een boom om er achter te gaan staan dat de merrie niet schrok als ze in een keer een ander paard zag. De bij ging op de merrie's neus zitten. de merrie blies een keer zodat de bij weg ging. Nadat de bij weg was stond de merrie op en liep sjokkend weg. Had ze hem dan niet gezien. Voorzichtig maakte de hengst een briesend geluid met een stille hinnik er achteraan. Hopend dat de merrie hem had gehoord.