Can anyone love you, before you love yourself?

"Moet je nou perse hier heen?" Yara trok haar wenkbrauw op. Ja Dyani, ze wilde even naar de watervallen. Weg van andere. Ze voelde zich raar na de ontmoeting met Aegir. Sinds dien was haar stem in haar hoofd teruggekomen. Omdat hij het ook had, en ze had het gehoord. Het klonk raar, ze wist niet hoe dat gekomen was. Ze was bang. Was ze raar? En als dat zo was, wat is dan normaal?

Vragen vulde haar hoofd, maakte haar bang. Yara liep door naar het meer onder de watervallen. Ze liet het water door haar mond haar lichaam binnen. Ze was nogsteeds mager, en haar vacht zag er niet uit. Ze was verminkt. Door Madness, Dark Spirit en Zeus. Ze wilde dat ze de tijd kon terug draaien.

-Open voor goede paarden-

Vrolijk en druk liep Gulietta verder en verder. Toen spitste ze haar oren en hoorde ze een bekend geluid dat ze allang niet meer had gehoord. Watervallen. Ze bleef een klein momentje staan om te luisteren en besloot toen dat ze wel even een pauze kon nemen voor ze bij de rivier zou aankomen. Door middel van haar instinkt volgde Gulietta het geluid van het vallende water. Achter de laatste struiken die ze zonet had gepasseerd lagen ze dan. De watervallen. Gulietta had altijd al genoten van het prachtige geluid. Ze sloot haar ogen en luisterde. Eenmaal helemaal afgesloten was ze een geworden met het geluid. Haar ademhaling was gevuld met rust en vrede precies zoals het hoorde. Toen Gulietta haar ogen weer opende zag ze een merrie staan in het water. Ze zag er niet erg goed uit, eerder slecht. Gulietta besloot dichterbij te komen staan om zichzelf voor te stellen. De merrie was mager, broodmager en het leek wel alsof ze pijn leed. Gulietta betwijfelde of ze wel kon helpen maar van een klein beetje vriendelijkheid in deze harde wereld konden veel problemen worden opgelost en misschien dat het de merrie goed zou doen. Gulietta liep voorzichtig het water in en liep op de merrie af. 'Hallo, mijn naam is Gulietta,' zei Gulietta vriendelijk. De merrie hief haar hoofd en keek Gulietta aan. Nerveus wachtte ze op een antwoord af en keek de merrie in haar ogen.