&& Icari
Noefke liep met langzame passen over de uitgestreken velden van de korenvelden. Haar manen wapperde lichtjes in de wind. De merrie brieste en keek slaperig om haar heen. Haar blauwe oogjes zochten naar een plekje in de schaduw. Een grote boom keek haar uitnodigend aan. Ze zette een aantal stappen in zijn richting en schoot er toen in een vlotte draf op af. Met een sliding kwam ze tot stilstand. Met een plof liet ze zich in het hoge gras vallen en keek ze naar de zon die stralend hoog aan horizon stond. Het was een fijn gezicht zo. De merrie brieste in het hoge gras.
Plots besefte ze dat ze wel heel erg voor het grijpen lag zo. Met een ruk kwam ze overeind en keek haastig om zich heen. Niets te zien, dacht ze. Ze draaide een rondje ,maar zag echt helemaal niemand. Of was dat wat ze wilde wat zij dacht? Ja ,ze was achterdochtig. Weer brieste de merrie en langzaam ging ze weer liggen. Ze legde haar hoofd op de grond en doezelde in een lichte slaap. Haar oren nog altijd gespitst.
Toen ze even later weer wakker werd, zag ze vanuit de verte de vormen van een paard opdoemen ze keek er even naar, zodat ze zeker wist dat het een paard was en dus geen spinsel van haar verbeelding. Haar verbeelding nam nog wel vaker de loop met haar, dus ze was niet echt verbaasd als dat nu weer zo zou zijn. Maar na even een paar minuten te hebben geluisterd en gekeken bleek het toch echt een paard te zijn. Ze kon niet zien welke kleur het had. Ze kon niet ruiken of het een hengst of een merrie was. Het enige wat ze zeker wist was dat het een paard was. Ze stond op en stond voor de boom nu. De takken deinden op en neer op de lichte bries. Het was heerlijk weer. Af en toe schoof er een wolkje voor de zon, maar verder was het een stralende dag. Noefke haar ogen schoten schichtig van links naar rechts. De bloesem dwarrelde stilletjes van de boom af.
/FlutFlut/
Noefke liep met langzame passen over de uitgestreken velden van de korenvelden. Haar manen wapperde lichtjes in de wind. De merrie brieste en keek slaperig om haar heen. Haar blauwe oogjes zochten naar een plekje in de schaduw. Een grote boom keek haar uitnodigend aan. Ze zette een aantal stappen in zijn richting en schoot er toen in een vlotte draf op af. Met een sliding kwam ze tot stilstand. Met een plof liet ze zich in het hoge gras vallen en keek ze naar de zon die stralend hoog aan horizon stond. Het was een fijn gezicht zo. De merrie brieste in het hoge gras.
Plots besefte ze dat ze wel heel erg voor het grijpen lag zo. Met een ruk kwam ze overeind en keek haastig om zich heen. Niets te zien, dacht ze. Ze draaide een rondje ,maar zag echt helemaal niemand. Of was dat wat ze wilde wat zij dacht? Ja ,ze was achterdochtig. Weer brieste de merrie en langzaam ging ze weer liggen. Ze legde haar hoofd op de grond en doezelde in een lichte slaap. Haar oren nog altijd gespitst.
Toen ze even later weer wakker werd, zag ze vanuit de verte de vormen van een paard opdoemen ze keek er even naar, zodat ze zeker wist dat het een paard was en dus geen spinsel van haar verbeelding. Haar verbeelding nam nog wel vaker de loop met haar, dus ze was niet echt verbaasd als dat nu weer zo zou zijn. Maar na even een paar minuten te hebben geluisterd en gekeken bleek het toch echt een paard te zijn. Ze kon niet zien welke kleur het had. Ze kon niet ruiken of het een hengst of een merrie was. Het enige wat ze zeker wist was dat het een paard was. Ze stond op en stond voor de boom nu. De takken deinden op en neer op de lichte bries. Het was heerlijk weer. Af en toe schoof er een wolkje voor de zon, maar verder was het een stralende dag. Noefke haar ogen schoten schichtig van links naar rechts. De bloesem dwarrelde stilletjes van de boom af.
/FlutFlut/