Only the black world

De merrie stapte op de tast voorruit. Als je eenmaal gewent was aan het blind zijn was het alsof je ogen een andere plaats in je lichaam hadden genomen. Bij je hoeven, je gehoor. En je neus. Ze wist niet waar ze heen liep, ze wist alleen dat ze een nieuw gebied binnen liep. Ze hoorde vogels fluiten, maar hoorde geen bladeren. Misschien was ze bij een sneeuw gebied. Mabel schrok toen ze haar hoef weer neer zette, en deze onder haar vandaan gleed. Een bevroren meer. Voorzichtig zette ze zichzelf weer recht. Het ijs was sterk genoeg om over te lopen. Voorzichtig zette ze alle vier haar hoeven op het ijs, gleed wat weg, maar bleef wel staan. Natuurlijk. Van alle gebieden moest zij er een uitkiezen met een bevroren meer! Ze maakte het zichzelf ook niet makkelijk of zo. Voorzichtig sleepte ze zichzelf het ijs over, zonder haar hoeven van het ijs af te halen. Ze kon het zichzelf ook echt niet makkelijk houden.

-open voor goedjes, eerste post met een blind paard...-

Navayo's karamalkleurige vacht bewoog boven zijn spieren. Zijn lange zwarte manen kletsten tegen zijn dikke hals aan. Rustig slofte hij wat verder. Zijn staart hing nonchalant achter zijn kont aan te wiegen. Zijn oren gingen wat heen en weer bij het horen van geluiden. Wat had hij weer eens een heerlijke bui, niet dus. Hij schudde zijn hoofd eens en ging in een drafje. Niet een gewoon drafje maar meer een huppelpasje. Zijn krachtige benen bewogen netjes terwijl hij verder 'huppelde' zover een paard kon huppelen dan. Want niet dat paarden echt konden huppelen maar Navayo vond het te normaal om gewoon te draven. Het ijsmeer wat best koud eigenlijk. Hij zette zijn eerste stappen op het ijs en gleed een stuk verder. Hij fronste even zijn hoofd en sprong toen een stuk vooruit. Hij stak zijn kont wat naar achteren en gleed tot zijn verbazing een stuk verder. Perfect gewoon. Kon hij lekker wat 'schaatsen' zolang het ijs zijn gewicht zou dragen. Een ander paard leek zich ook op het ijs te wagen. Niet dat ze zich geweldig overeind wist te houden. Misschien moest hij maar eens een kijkje gaan nemen. De donkere merrie ging een stuk trager als hem. Hij schoof rustig naar der toe en ontweek de merrie.
'Lukt het my dear?' Sprak hij rustig.