Sweetheart, just watch me. (&Ravena)

Met grote, sierlijke passen draafde de zwarte hengst langs de bomen. Het geluid van de stroomende riever klonk verleidelijk en hij kon er niks aan doen. Zijn dorst had zijn lichaam over genomen. Ofja, dat voelde zo. De bomen leken maar eeuwig te komen en het water leek nog zo ver weg, hoewel het geluid steeds duidelijker werd. En dat deed hem goed. De trotse hengst gooide zijn hoofd omhoog en draafde nog sneller. Zijn passen nog mooier, nog sierlijker. Zijn staart was een klein stukje omhoog. Niet zo hoog als bij een volbloed, maar toch hoog genoeg om zich te kunnen showen. Daar draaide Jordy's leven zowat om. Zichzelf te laten zien. Te laten zien hoe goed hij is, hoe knap hij is. Want het ego van hem was heel wat. Zijn hoeven lieten afdrukken achter in het nog vochtige mos. Zodra de bomen af namen, en de rivier zichtbaar werd, slaakte de trotse hengst een hinnik. Het was een schelle, van blijdschap, maar ook om te laten merken dat hij er is. Want er zal maar iemand hem niet gezien hebben. Hij zal maar eens niet opvallen. Rustig liep hij het water in. Het koude, heerlijke water stroomde zacht tegen zijn zwarte benen aan en rustig ging hij met zijn lippen het water in. Hij zoog het heerlijke water naar binnen en de dorst in zijn keel werd meteen gelest. Het koude water voelde echt heerlijk, alsof hij dit al jaren niet meer gedronken had. Hij liep nog wat verder het water in, hoewel het riviertje niet echt diep was. Gewoon, tot de helft van zijn benen ongeveer. Zo bleef hij een tijdje staan, waarna hij het water uit liep. Hij zag een perfect plekje op het gras en zonder pardon begon hij te rollen. Het was heel gevaarlijk wat hij deed, want hij had helemaal niet opgelet. Als iets of iemand hem nou zou willen doden, zou hij een perfect slachtoffer zijn. Maar toen de geur van een ander paard zijn neus gaten binnen drong, sprong hij overreint en ging trots staan. Maar ook op zijn hoede.

(&Ravana)

~Heel slecht ik weett..~

~Heb btw dyslexie~

De wind woei hard door haar manen, bracht haar staart tot leven. Amenia rustte tussen haar oren, langzaam vielen de eerste regendruppels naar beneden, gleden over haar huid naar beneden toe. Vormde de grond onder haar in kleine plasjes, in gedeeld in modderpoelen. De rivier hemzelf begon harder tegen de randen te beuken, het water sloeg eroverheen. Harde donderklappen werden hoorbaar, eventjes gleed een rilling over haar rug. Ze had nooit van onweer gehouden en zal dit ook nooit doen. Een lichtflits kleurde de donkere hemel eventjes, ze tekende wit af tegen de achtergrond. Waardoor ze erg goed zichtbaar was. Nog altijd stond ze met haar borst tegen de wind in, de wind sloeg tegen haar borst, dwong haar soms eventjes naar achteren en sneed in haar ogen. Maar nog altijd bleef ze moedig staan vechtend tegen de harde wind. Één lang uur bleef ze daar in de wind staan, maar ik zal jullie niet langer vervelen en breng je naar wat daarna gebeurde. Haar manen en staart plakte aan haar huid, eindelijk ging de wind een beetje liggen. Nog steeds vielen de regendruppels zachtjes naar beneden, veroorzaakte een tikkend geluid daar waar ze stenen raakte. Een vieze geur verspreidde zich rond het gebied. Ravena zette eventjes extra veel kracht toen ze zich verzette om eventjes te lopen zodat haar spieren weer warm zouden worden. De modder zoog aan haar hoeven, een extra beetje kracht hielp haar om van de modder verlost te worden. Sokjes van modder tekende zich af tegen haar benen. Eventjes keek ze er naar, daarna dwong ze haar blik weer naar voren. Tegen de wind in, ze kneep haar ogen tot spleetjes en merkte een schim op in de verte. Eventjes glipte een zucht tussen haar mond door, gleed naar achteren op weg naar een nieuw avontuur. Of de oren van een paard in de buurt en na een tijdje zou het gewoon vergaan. Zou het verdwijnen in het niets, daar waar alle woorden waren opgeslagen. Aangezien de wind tegen haar kont sloeg kon de hengst haar ruiken. Langzaam kwam Ravena in zijn richting, ze moest extra kracht zetten om vooruit te komen. De gure wind sloeg tegen haar borst.\


~Nog niet af~