[Story] Kiara Torani. De verdwenen stam.

~Proloog~
De dampige nevels van het moeras dwaalde door elkaar heen en grepen de betreders bij hun kelen, of eerder gezegd, neuzen en monden. De warmte was alsof je in een sauna zat, maar dan wel in een hele vies dan, waar je leven niet zeker was. Door het diepe donkere water bewoog een roeibootje zich voort. Een gestalte roeide zo hard als hij kon en een andere gestalte tuurde voorovergebogen tussen de dikke moerasplanten en de enkele kromme wilgen die op de zandbanken groeide. “Richard, schiet toch eens op’’ fluisterde de kijkende man tegen de roeier, de roeier spande zich in en de boot schoot even door het water. “’Ik wil hier ook best wel vandaan’’ Zijn zware stem hijgde tijdens het praten en het zweet stond op zijn voorhoofd. De andere man stond op, zodat het bootje even wiebelde en keek nog wat beter in de verte. Maar de duisternis van het moeras hielp niet bepaald mee, hoe erg hij ook zijn best deed. ‘’Volgens mij zijn we er bijna’’ mompelde hij en ging weer op het bankje zitten. “Zal wel, Theo’’ snoof Richard, hij gaf nog een krachtige slag met de roeispanen en zuchtte vermoeid. ‘’Waarom moeten wij altijd zulke klusjes krijgen’’ kreunde hij. ‘’En waarom roei jij niet een keertje?’’ vroeg hij daarna verwijtend aan Theo. Die haalde zijn magere hand door zijn lichtblonde haar, ‘’Omdat mijn handen door niet goed genoeg voor zijn’’ hij had een deftige stem, maar het een onheilspellend ondertoontje. Richard keek even naar zijn ruwe grote behaarde handen en grijnsde. ‘’Het zal wel’’ en zo gingen de twee weer verder. Ze verdwenen het donkere stuk in en gingen richting een klein hout huisje.