De zon schijnde zachtjes op de dauwdruppels op het gras. De vogels floten zachtjes. Het was een mooie morgen. Ventus schudde zijn hoofd zachtjes en stond rustig op. Eerst wat grazen. Deze nacht had het flink wat geregend. Ventus was daarom onder een boom gaan liggen. Hij was meteen in slaap gevallen. Hij was dan ook enorm moe. Maar hij wou nog is super graag naar de heuvels. Dat was zo lang geleden. Toen Ventus klaar was keek hij naar de lucht. Mmhh... wat schijnde die lekker hard. Heerlijk die warmte. Ventus keek even achter zich. Niks. Hij was helemaal alleen. Even gek doen kan altijd. Hij ging eerst naar de top van deze hevel. Als hij eenmaal daar was keek hij naar alle andere heuvels. De meeste waren vele groter. Behalve een paar, die waren eerder mini. Ventus wou enorm graag nu wat rond galopperen. Maar hij bleef gewoon rustig staan. De zon voelde warm aan op zijn rug. Een zacht windje blies zijn manen naar rechts. Heel zachtjes. De wind klonk als de zee. Als je heel goed luisterde. Of dat was gewoon puur de fantasie van Ventus. Dat kon ook. Ineens werd zijn stilte moment verbroken, door de geur van een ander paard. Hmmm.. Ventus draaide zich traag om. En zocht naar de eigenaar van het geurtje. ;d
Flut, maar okee ;d Snorriii ;o
&&Pearll ♥
Flut, maar okee ;d Snorriii ;o
&&Pearll ♥