VIP Naam: Gracefull
Leeftijd: Ze is net twee en bijna twaalf maanden.
Ras: Ze is een Arabier .
Geslacht: Merrie
Geboortedatum: 21-10- 2009
Kudde: Ze heeft nog niet de behoefte aan zoveel gezelschap.
Partner: Nee, ze is er net.
Verliefd?: Nog niet.
Status: Gezond, blij en nieuwsgierig.
Innerlijk
Gracefull is een lieve merrie, althans ze is op weg om een lieve merrie te worden. Eigenlijk is ze arrogant, gemeen en wilt ze alles wat het beste voor zichzelf is. Ze kan het niet uitstaan als andere paarden iets beter/mooier/etc. hebben dan zij. Ze doet er dan alles aan om het zo te krijgen als ze wilt, dat zij het mooist, elegantst enzovoorts is. Ze zal dan ook niet snel medeleven tonen, zo zit ze gewoon niet in elkaar. Ze kan best lief en vriendelijk zijn, ze zal je nooit pijn of kwaad doen, dat kan ze niet. Ze is ook eigenlijk heel onzeker, als je haar voor het eerste ziet zal ze zich nooit helemaal prijs geven. In eerste instantie doet ze dan ook heel erg aardig en terughoudend, om maar een goede indruk te maken. De eerste indruk is namelijk de belangrijkste, die draai je niet zomaar terug. Als je haar echter beter leert kennen zul je die minder leuke kanten van haar ook ontdekken. Ze is nog jong en het kan veranderen ,maar het zit zo in haar gegrift dat je wel heel speciaal moet zijn om die gewoontes uit haar te krijgen. “Ik zou zeggen, doe je best, het lukt je toch niet.. “zoal Gracefull.
Verder is Gracefull eigenwijs en vast houdend. Opgeven doet ze niet, of in ieder geval zo min mogelijk. Ze is op zo’n jonge leeftijd al een eigenwijze en harde tante. Ze doet wat ze wilt, wanneer ze dat wilt. Als het haar uitkomt natuurlijk. Alles wat ze doet werkt in haar voordeel. Ze heeft een luie kant, die laat ze zo min mogelijk zien. Dat vind ze van zichzelf haar ergste eigenschap, lui zijn. Ze is best vaak hyper en snapt niet waarom andere paarden dat niet allemaal zijn. “Ik ben niet normaal. En trouwens wat is normaal? Wie heeft ooit besloten wat normaal is? Normaal is zoals jij denkt dat normaal hoort te zijn. En ik zie mijzelf als normaal en de rest die niet zijn zoals mij zijn gewoon gek.” Zoal Gracefull.
Ze vind zichzelf heel wat en dat laat ze meestal zien ook. Ze vind dat ze er goed uit ziet. Ze is jong en dat laat ze zien ook. “Je mag toch trots zijn op hoe je eruit ziet? Dan mag je dat toch ook wel laten zien, of niet soms?” . Zoal Gracefull.
Gracefull bezit een rare vorm qua humor. Ze heeft dan ook een sarcastische vorm van humor. Ze vind het ook niet leuk als je haar uitlacht. Daar is zijzelf beter in. “Ik ben wie ik ben en daar kun je niks aan veranderen. Ik kan jou daarom ook wel; uit gaan lachen maar dat vind jij toch ook niet leuk, of wel soms?” zoal Gracefull.
Uiterlijke kenmerken
Gracefull is een zeer elegante witte merrie. Zoals de meeste Arabieren heeft ze een pienter en eigenwijs hoofd. Ze is slank gebouwd en heeft dunne glanzende bijna blonde manen. Ze heeft bruine, warme ogen. Ogen die je uitnodigen om gezellig een bakje koffie of thee te komen doen. Dat is ook precies de bedoeling. Ze is als lokaas. Ze is niet erg groot, 1.65m in totaal. Wat dat betreft kun je haar vergelijk met een Welsh. Daar lijkt ze ook wel een beetje op. Ze is een Arabier met een pony tintje.
Haar vacht straalt, ook al regent het, ze straalt. Haar zijdezachte manen en staart zijn meestal klitloos, echter als ze zich niet goed voelt straalt ze niet. In haar vacht zijn dan doffe vlekken te zien en haar eens zo mooie manen zijn slap. Ieder paard heeft wel eens zo een periode. Maar aan Gracefull zie je het heel erg goed. Toch staat ze op met een lach, dat is wat haar sterk maakt. Ze kan zichzelf huilend in slaap brengen en de volgende dag met een glimlach rond lopen.
Familie.
Ouders: Haar ouders, Bellisimo en Dark Knight. Beide niet te vinden in Dream Horses. Ze heeft haar best gedaan om ze terug te vinden na de dag dat ze verdwenen waren. Maar het was een onmogelijke taak. Een taak die haar een beetje heeft doen beseffen dat de wereld niet alleen om haar draait. Maar lang niet genoeg om haar innerlijke trekken te laten veranderen.
Broers of zussen: Ze had een klein broertje, deze stierf een jaar geleden. Hij was dertien. Een mooie leeftijd, maar toch deed het haar zeer. Ze had hier veel verdriet om gehad, ze had dit echter met niemand kunnen delen. Ze was alleen. Helemaal alleen in een woestijn der pijn en verdriet. Het had haar bijna laten dichten. Een gedicht over haar broertje.
Veulens: Nee, daar is ze nog niet aan begonnen. En ze hoopt dat dat ook nog een jaartje of twee duurt.
Geschiedenis.
Gracefull leefde gelukkig in een kudde. Haar vader was de leider, haar moeder de merrie naast de leiders hengst. Ze had de tijd van haar leven, met haar vrienden en vriendinnen. Jamie, Binkie, Lady, Crocks en Frog, haar beste vrienden en vriendinnen toen der tijd. ze was gelukkig en er bloeide zelfs een relatie op tussen haar en Jamie. Ze kon niet gelukkiger zijn dan dat ze was. Ze noemde zich zelf ‘Het gelukkigste en beste veulen van het jaar.” Ze had dan ook wel haar stommiteiten maar ieder volwassen paard hield van haar alsof het hun eigen veulen was. Ze was een populaire merrie en daar was ze dan ook trots op. Alles ging koe en ei dus, tot het vreselijke gebeurde. Een troep wolven viel hun kudde aan. Omdat hun vader de leider was offerde hij zich op. Haar moeder vluchtte met de kudde weg. Doordat ze eerder gevlucht werden dan haar vader weg was, wist Gracefull niet of haar vader nog leefde of niet. Leefde hij nog? Had hij veel pijn gehad? Zou hij nu eindelijk rust hebben of niet? Zou hij hier ergens rond zwerven of niet? Dat waren vragen die door haar hoofd spookte als ze terug dacht aan vroeger.
Gracefull was niet de snelste en dus raakte ze al snel achterop. Toen ze de rest niet meer zag was er een weg die zich scheidde van de weg die ze volgde. Ze wist niet waar ze heen moest dus hinnikte ze zo hard ze kon. Ze kreeg geen antwoord dus moest ze kiezen. Links of rechts? Links of rechts? Links of rechts? Het was een levensbepalende keuze. Toch na een eindeloze discussie met haarzelf koos ze voor links. De weg was donker, het was er koud en de grond was licht besneeuwd. Het was winter. Ze draafde en draafde en kwam tot de conclusie waarschijnlijk een verkeerde keuze te hebben gemaakt. Toch bleef ze doorlopen, omkeren was geen optie! Tot haar geluk hoorde ze hoeven .. tenminste, waren het wel hoeven? Nee! Het waren duidelijk geen hoeven. Wat dan wel? Het liep met vier poten dat zeker, maar het rook niet als wolf. Nee, het rook iets minder heftig. Ze hoorde een blaf en het deed haar minderen van vaart. Het deed haar stoppen. Een klein bolletje witte hond kwam uit de bosjes gekropen. Het piepte , een akelig hoge toon en het deed pijn aan haar oren. De hond bleef piepen tot het uiteindelijk de bosjes weer in kroop en het piepen langzaam veranderde in een ondragelijk gegorgel. Het maakte haar misselijk. Het gegorgel stierf weg in het ruisen van de zoete wind en het ritselen van de blaadjes. Gracefull slikte en zette weer een draf in. Een pijnlijk onderbuik gevoel vertelde haar dat dit geen leuk deel van het bos zou gaan worden. Ze wist waar ze zich bevond, Shadow woods …
NOG NIET AF
Leeftijd: Ze is net twee en bijna twaalf maanden.
Ras: Ze is een Arabier .
Geslacht: Merrie
Geboortedatum: 21-10- 2009
Kudde: Ze heeft nog niet de behoefte aan zoveel gezelschap.
Partner: Nee, ze is er net.
Verliefd?: Nog niet.
Status: Gezond, blij en nieuwsgierig.
Innerlijk
Gracefull is een lieve merrie, althans ze is op weg om een lieve merrie te worden. Eigenlijk is ze arrogant, gemeen en wilt ze alles wat het beste voor zichzelf is. Ze kan het niet uitstaan als andere paarden iets beter/mooier/etc. hebben dan zij. Ze doet er dan alles aan om het zo te krijgen als ze wilt, dat zij het mooist, elegantst enzovoorts is. Ze zal dan ook niet snel medeleven tonen, zo zit ze gewoon niet in elkaar. Ze kan best lief en vriendelijk zijn, ze zal je nooit pijn of kwaad doen, dat kan ze niet. Ze is ook eigenlijk heel onzeker, als je haar voor het eerste ziet zal ze zich nooit helemaal prijs geven. In eerste instantie doet ze dan ook heel erg aardig en terughoudend, om maar een goede indruk te maken. De eerste indruk is namelijk de belangrijkste, die draai je niet zomaar terug. Als je haar echter beter leert kennen zul je die minder leuke kanten van haar ook ontdekken. Ze is nog jong en het kan veranderen ,maar het zit zo in haar gegrift dat je wel heel speciaal moet zijn om die gewoontes uit haar te krijgen. “Ik zou zeggen, doe je best, het lukt je toch niet.. “zoal Gracefull.
Verder is Gracefull eigenwijs en vast houdend. Opgeven doet ze niet, of in ieder geval zo min mogelijk. Ze is op zo’n jonge leeftijd al een eigenwijze en harde tante. Ze doet wat ze wilt, wanneer ze dat wilt. Als het haar uitkomt natuurlijk. Alles wat ze doet werkt in haar voordeel. Ze heeft een luie kant, die laat ze zo min mogelijk zien. Dat vind ze van zichzelf haar ergste eigenschap, lui zijn. Ze is best vaak hyper en snapt niet waarom andere paarden dat niet allemaal zijn. “Ik ben niet normaal. En trouwens wat is normaal? Wie heeft ooit besloten wat normaal is? Normaal is zoals jij denkt dat normaal hoort te zijn. En ik zie mijzelf als normaal en de rest die niet zijn zoals mij zijn gewoon gek.” Zoal Gracefull.
Ze vind zichzelf heel wat en dat laat ze meestal zien ook. Ze vind dat ze er goed uit ziet. Ze is jong en dat laat ze zien ook. “Je mag toch trots zijn op hoe je eruit ziet? Dan mag je dat toch ook wel laten zien, of niet soms?” . Zoal Gracefull.
Gracefull bezit een rare vorm qua humor. Ze heeft dan ook een sarcastische vorm van humor. Ze vind het ook niet leuk als je haar uitlacht. Daar is zijzelf beter in. “Ik ben wie ik ben en daar kun je niks aan veranderen. Ik kan jou daarom ook wel; uit gaan lachen maar dat vind jij toch ook niet leuk, of wel soms?” zoal Gracefull.
Uiterlijke kenmerken
Gracefull is een zeer elegante witte merrie. Zoals de meeste Arabieren heeft ze een pienter en eigenwijs hoofd. Ze is slank gebouwd en heeft dunne glanzende bijna blonde manen. Ze heeft bruine, warme ogen. Ogen die je uitnodigen om gezellig een bakje koffie of thee te komen doen. Dat is ook precies de bedoeling. Ze is als lokaas. Ze is niet erg groot, 1.65m in totaal. Wat dat betreft kun je haar vergelijk met een Welsh. Daar lijkt ze ook wel een beetje op. Ze is een Arabier met een pony tintje.
Haar vacht straalt, ook al regent het, ze straalt. Haar zijdezachte manen en staart zijn meestal klitloos, echter als ze zich niet goed voelt straalt ze niet. In haar vacht zijn dan doffe vlekken te zien en haar eens zo mooie manen zijn slap. Ieder paard heeft wel eens zo een periode. Maar aan Gracefull zie je het heel erg goed. Toch staat ze op met een lach, dat is wat haar sterk maakt. Ze kan zichzelf huilend in slaap brengen en de volgende dag met een glimlach rond lopen.
Familie.
Ouders: Haar ouders, Bellisimo en Dark Knight. Beide niet te vinden in Dream Horses. Ze heeft haar best gedaan om ze terug te vinden na de dag dat ze verdwenen waren. Maar het was een onmogelijke taak. Een taak die haar een beetje heeft doen beseffen dat de wereld niet alleen om haar draait. Maar lang niet genoeg om haar innerlijke trekken te laten veranderen.
Broers of zussen: Ze had een klein broertje, deze stierf een jaar geleden. Hij was dertien. Een mooie leeftijd, maar toch deed het haar zeer. Ze had hier veel verdriet om gehad, ze had dit echter met niemand kunnen delen. Ze was alleen. Helemaal alleen in een woestijn der pijn en verdriet. Het had haar bijna laten dichten. Een gedicht over haar broertje.
Veulens: Nee, daar is ze nog niet aan begonnen. En ze hoopt dat dat ook nog een jaartje of twee duurt.
Geschiedenis.
Gracefull leefde gelukkig in een kudde. Haar vader was de leider, haar moeder de merrie naast de leiders hengst. Ze had de tijd van haar leven, met haar vrienden en vriendinnen. Jamie, Binkie, Lady, Crocks en Frog, haar beste vrienden en vriendinnen toen der tijd. ze was gelukkig en er bloeide zelfs een relatie op tussen haar en Jamie. Ze kon niet gelukkiger zijn dan dat ze was. Ze noemde zich zelf ‘Het gelukkigste en beste veulen van het jaar.” Ze had dan ook wel haar stommiteiten maar ieder volwassen paard hield van haar alsof het hun eigen veulen was. Ze was een populaire merrie en daar was ze dan ook trots op. Alles ging koe en ei dus, tot het vreselijke gebeurde. Een troep wolven viel hun kudde aan. Omdat hun vader de leider was offerde hij zich op. Haar moeder vluchtte met de kudde weg. Doordat ze eerder gevlucht werden dan haar vader weg was, wist Gracefull niet of haar vader nog leefde of niet. Leefde hij nog? Had hij veel pijn gehad? Zou hij nu eindelijk rust hebben of niet? Zou hij hier ergens rond zwerven of niet? Dat waren vragen die door haar hoofd spookte als ze terug dacht aan vroeger.
Gracefull was niet de snelste en dus raakte ze al snel achterop. Toen ze de rest niet meer zag was er een weg die zich scheidde van de weg die ze volgde. Ze wist niet waar ze heen moest dus hinnikte ze zo hard ze kon. Ze kreeg geen antwoord dus moest ze kiezen. Links of rechts? Links of rechts? Links of rechts? Het was een levensbepalende keuze. Toch na een eindeloze discussie met haarzelf koos ze voor links. De weg was donker, het was er koud en de grond was licht besneeuwd. Het was winter. Ze draafde en draafde en kwam tot de conclusie waarschijnlijk een verkeerde keuze te hebben gemaakt. Toch bleef ze doorlopen, omkeren was geen optie! Tot haar geluk hoorde ze hoeven .. tenminste, waren het wel hoeven? Nee! Het waren duidelijk geen hoeven. Wat dan wel? Het liep met vier poten dat zeker, maar het rook niet als wolf. Nee, het rook iets minder heftig. Ze hoorde een blaf en het deed haar minderen van vaart. Het deed haar stoppen. Een klein bolletje witte hond kwam uit de bosjes gekropen. Het piepte , een akelig hoge toon en het deed pijn aan haar oren. De hond bleef piepen tot het uiteindelijk de bosjes weer in kroop en het piepen langzaam veranderde in een ondragelijk gegorgel. Het maakte haar misselijk. Het gegorgel stierf weg in het ruisen van de zoete wind en het ritselen van de blaadjes. Gracefull slikte en zette weer een draf in. Een pijnlijk onderbuik gevoel vertelde haar dat dit geen leuk deel van het bos zou gaan worden. Ze wist waar ze zich bevond, Shadow woods …
NOG NIET AF