Gracefull de merrie die mooi, elegant en ja gratie vol was, liep met een langzame maar sierlijke pas door de korenvelden. De koren kietelden tegen haar buik en knakten onder haar hoeven. Dat liet haar koud. De koren stonden immers in háár weg. Dus moesten ze maar aan de kan gaan voor haar. De witte merrie versnelde snel haar passen. Ze draafde met een sierlijk sprongetje aan. Haar lange manen dansten op haar hals die ze zoals altijd een beetje gebogen had zodat je de spieren in haar hals kon zien rollen onder haar dunne witte vacht. Er was geen vlek te bespeuren op de merrie. Ze zorgde immers goed voor haar vacht en het resultaat mocht er wezen. Haar bruine warme ogen waren gericht op één punt. Dat voor haar. Waar ging ze heen? Geen idee. Ze wilde gewoon voelen hoe het was om vrij te zijn. Het gevoel dat je alles aan kon. Dat niets je in de weg stond. Alsof je aan de drugs zat dus. De merrie grinnikte zacht.
Haar witte vacht glom als het licht van de maan in de donkerste nacht. Langzaam maakte ze haar sierlijke passen langer, en trok ze haar benen nog hoger op. Alsof het niet anders mogelijk was galoppeerde ze in een keer aan. Haar voorbenen trok ze hoog op terwijl haar achterbenen laag bij de grond bleven. Haar achterbenen haakte het zand daar los van de plek waar door er een zand wolk achter haar ontstond. Ze grijnsde kort. Ze schudde met haar hoofd. Een seconde, een korte seconde leek het alsof ze vloog. Het leek of ze geen grond meer onder haar hoeven had en zee vrij was. free like an angel. Free forever. Het kon haar ook geen hol meer schelen of er andere stonden te kijken of niet. Ze gooide haar achterbenen hoog op en bokte. Ze liet zich even helemaal gaan. De wind speelde met haar zijdezachte manen en staart. haar ogen stonden roekeloos. Woe, she is feeling good guys. Het maakte haar allemaal niets meer uit. Ze brieste en gooide haar achterbenen nog wat hoger omhoog terwijl ze haar hoofd naar de grond liet vliegen. Ze gooide haar hoofd weer omhoog en kraamde een zachte hinnik uit. Graceke was los. Helemaal los. Ze voelde zich opperbest in het geweldige Dream Horses. Zee had meerdere leuke en lieve paarden ontmoet. Ventus, Aragorn. Wie vergat ze nu? Vast wel iemand. Ze grinnikte.
Gracefull maakte langzaam een overgang naar draf. Ze trok haar benen weer hoog op, waardoor ze leek te dansen. Ze léék te dansen, vergis je niet. Langzaam begon de merrie toch wat moe te raken en dus besloot ze maar even te gaan stappen. Haar hals en flanken waren een beetje bezweet maar agh.
De merrie rook een geur. Ze kon hem echter maar kort vasthouden en toen verdween het weer. Gefrustreerd probeerde ze het geurtje weer op te pakken. En ja hoor, de eerste de beste windvlaag die er was had het geurtje weer in zich. Deze keer hield ze hem wel vast. Een paard, een hengst zo te ruiken. Wie? Geen idee. Deze geur was absoluut onbekend. Het paard leek op haar af te komen, want ze zag de hengst al.
539 woordjes C:
Haar witte vacht glom als het licht van de maan in de donkerste nacht. Langzaam maakte ze haar sierlijke passen langer, en trok ze haar benen nog hoger op. Alsof het niet anders mogelijk was galoppeerde ze in een keer aan. Haar voorbenen trok ze hoog op terwijl haar achterbenen laag bij de grond bleven. Haar achterbenen haakte het zand daar los van de plek waar door er een zand wolk achter haar ontstond. Ze grijnsde kort. Ze schudde met haar hoofd. Een seconde, een korte seconde leek het alsof ze vloog. Het leek of ze geen grond meer onder haar hoeven had en zee vrij was. free like an angel. Free forever. Het kon haar ook geen hol meer schelen of er andere stonden te kijken of niet. Ze gooide haar achterbenen hoog op en bokte. Ze liet zich even helemaal gaan. De wind speelde met haar zijdezachte manen en staart. haar ogen stonden roekeloos. Woe, she is feeling good guys. Het maakte haar allemaal niets meer uit. Ze brieste en gooide haar achterbenen nog wat hoger omhoog terwijl ze haar hoofd naar de grond liet vliegen. Ze gooide haar hoofd weer omhoog en kraamde een zachte hinnik uit. Graceke was los. Helemaal los. Ze voelde zich opperbest in het geweldige Dream Horses. Zee had meerdere leuke en lieve paarden ontmoet. Ventus, Aragorn. Wie vergat ze nu? Vast wel iemand. Ze grinnikte.
Gracefull maakte langzaam een overgang naar draf. Ze trok haar benen weer hoog op, waardoor ze leek te dansen. Ze léék te dansen, vergis je niet. Langzaam begon de merrie toch wat moe te raken en dus besloot ze maar even te gaan stappen. Haar hals en flanken waren een beetje bezweet maar agh.
De merrie rook een geur. Ze kon hem echter maar kort vasthouden en toen verdween het weer. Gefrustreerd probeerde ze het geurtje weer op te pakken. En ja hoor, de eerste de beste windvlaag die er was had het geurtje weer in zich. Deze keer hield ze hem wel vast. Een paard, een hengst zo te ruiken. Wie? Geen idee. Deze geur was absoluut onbekend. Het paard leek op haar af te komen, want ze zag de hengst al.
539 woordjes C: