Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

 » O O S T E N » Het Wilgenwoud » Wie heb ik aan de lijn, hallo ,hallo || Ravena xD

Wie heb ik aan de lijn, hallo ,hallo || Ravena xD

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

Gracefull

Gracefull
VIP

Gracefull liep met elegante lange passen door het bos. haar lange manen streken over haar schouders. Het was een prachtige verschijning, al zei ze het zelf. Een triomfantelijke en zelfverzekerde grijns stond op haar gezicht. Haar bruine ogen tuurde in de verte. Vandaag zou ze zich bij een kudde voegen. Althans, ze zou de leider vragen haar in de kudde te laten. Ze was er van verzekerd dat ze er wel bij kwam. Ze was perfect. De grijns werd steeds groter. Gracefull schudde met haar manen en maakte een overgang naar galop. Het was een elegante en rustige galop. Niet het soort galop dat je van een wild paard verwacht. Al was ze echt een wild paard. Het deed haar een seconde rillen. De gedachte om écht wild te zijn deed haar niets. Maar om gemeen te zijn, dat was een pijnlijke gedachte. Dan dacht ze aan haar vader en aan de wrede wolf die hem waarschijnlijk gedood had. Een koude onaangename rilling gleed over haar rug. Een korte seconde struikelde ze en ging ze weer draven, dan stappen. Weer schud ze met haar manen.

Gracefull wist van zichzelf dat ze nooit zou kunnen kiezen tussen goed of slecht. Daarom was Utopia een perfecte keuze qua kudde. Het zou haar misschien ook wel goed doen om eens wat meer in contact te komen met andere paarden. Het zou vast leuk worden! Vrienden maken met de rest van de kudde en de andere veulens! Een lieve en bijpassende glimlach maakte plaats op haar gezicht. Een glimlach die je vertelde dat ze er wel het een en ander van snapte. Het gevoel om klein te zijn, een klein frummeltje in de grote boze wereld. Oké zo groot was ze nou ook weer niet. Over precies zes dagen was ze jarig. De eenentwintigste. Dan werd ze twee. Dan was ze alsnog een jaarling, maar ja. Dan zagen de veulens haar in ieder geval als groot. Het moest wel leuk zijn om met die beestjes te spelen en op ze te passen. Ook al zou ze zelf nooit maar dan ook nooit een eigen veulen willen. Omdat het heel veel verantwoordelijkheden met zich mee bracht. Je moest er altijd zijn voor het kleine ding. Het wilde altijd met je spelen en een momentje van rust kwam er niet aan te pas. Tuurlijk, er waren vast ook leuke kanten aan, maar die wilde Gracefull niet in zien. Ook al noemde ze ,ze hierboven net op.

Waarom Gracefull perfect geschapen was voor de kudde? Nou, dat zal ik even ophelderen. Gracefull beschikt over talenten die zich nog moeten ontwikkelen maar al zeer sterk aanwezig zijn. Ze is verschillend van de rest. Of hoe zij het graag noemt; de rest verschilt van haar. Ze wilt niet kiezen tussen goed en kwaad. En ze houd er van om veulens bezig te houden, te praten met andere paarden en paarden te helpen met wat dan ook. Ze is zelfverzekerd en sterk. Ze helpt paarden er graag weer boven op. Ze doet alles wat ze doet met plezier. Ze houd zich wel sterk aan haar eigen geloven.

Toch, ook al leek ze perfect, was ze zenuwachtig voor het aangebroken moment. Een korte seconde gleden haar ogen door de beschutte omgeving. Het was een mooie plek, ze liep op een open pad, dat toch omringd werd door bomen waardoor het er minder open uit zag dan dat het was. Ze hield halt op een volgens haar perfecte plek. Net zo perfect als zij zelf en richtte haar hoofd naar de hemel. Ze liet een schrille en hoge hinnik de prachtige stilte door breken. Het galmde na door het enorme gebied van het bos als een zuchtje lucht dat de wolken verplaatst op een zonnige dag als vandaag. De triomfantelijke grijns keerde terug op haar gezicht. Ze liep een korte rondje en hield de bomen sterk in de gaten. Ze hoopte dat Painted Black, de leider van Utopia. Snel zou arriveren. Ze had echt niet heel de dag de tijd voor een activiteit als deze. Ook al was het dan wel zeer belangrijk. Ze zwiepte met haar staart en probeerde de zenuwen er zo uit te laten glijden. Eruit laten glijden alsof je van een enorme grote water glijdbaan af gaat. Vroeger had ze paarden wel eens over menselijke activiteiten horen praten. Zo verschillend waren ze niet van paard hoor. Ze moesten worden bezig gehouden, dat was erger bij mensen dan bij paard.

Gracefull schudde zich nog eens uit en haar manen zwiepten rond haar hoofd en hals. Een kleine grijns verscheen op haar gezicht. Tot er een vlieg op haar kont landde. Ze irriteerde zich aan het beestje dat daar nukkig bleef zitten. Ze maakte een boos geluidje naar het beest. Het bleef zitten alsof Gracefull niet bestond. Nu had ze er genoeg van met een hoog geluid gooide ze haar benen in de lucht. Het stof vloog alle kanten op en de vliegen verdween .. Een seconde of twee. Daarna landde het weer op haar kont. Ze was er nu zo klaar mee dat ze riskeerde vies te worden. Ze zakte door haar benen en rolde een aantal keren om. Ze stond lenig weer op en schudde zich weer helemaal uit. Nu was de vlieg geplet tussen haar bips en de grond. Grinnikend keek ze naar de grond waar ze kort daarvoor nog gelegen had. Het verbaasde haar dat er hier geen gras was.

Gracefull was zo afgeleid geweest dat ze vergeten was waarom ze hier was. dus schrok ze zich rot toen ze een paard hoorde naderen. Ze herpakte zich echter snel door weer rechtop te gaan staan . Ze zwiepte eens kort met haar staart en bleef zo rechtop staan wachten op haar toelatingspunt voor de zwarte hengst. Een vriendelijke glimlach verscheen op haar gezicht en haar bruine ogen stonden warm en vriendelijk. Door haar ogen wilde je een bakje koffie bij haar doen alsof je elkaar al jaren kon. En dat was precies de bedoeling …

Precies 1.000 woorden :') .


Alleen Ravena



Laatst aangepast door Gracefull op za 20 okt - 4:14; in totaal 1 keer bewerkt

Ravena

Ravena
VIP

Wie heb ik aan de lijn, hallo ,hallo || Ravena xD 24cxdz9


''We are different from the others and still we are the same. Maybe we don't chose a side, we follow our own ways. But still we are the same as you are, dear good or bad reader. We are a family, just like you. On our own we are just like a star, all alone, high above us. But together we are on.''


Ravena


Haar hoeven bewogen zich met regelmaat en zorgvuldigheid terwijl ze over de steile kliffen van Mount Utopia heen liep. Het prachtige gebied met zijn steile kliffen en bergen had eigenlijk een beetje een groen grijzige kleur, het had een beetje iets weg van het drakengebergte. Alleen dan. Een vrolijkere versie van het Drakengebergte. Alsof het Drakengebergte hierop uitliet, maar de mist verdreven was en de donkerheid niet tegen de ‘neutraalheid’ van het gebied kon. rechts, links, rechts, links, rechts, links, rechts, link, rechts, links en weer over. Zo ging het ritme van haar passen terwijl ze langzaam háár –want dat mocht ze tegenwoordig zeggen- gebied ‘uitwaadde.’

Haar leven van het afgelopen jaar was net zo geweest als die van de grote verhalen, de verhalen die er echt toe doen. Vol duisternis en gevaar, soms wilde je dan het einde niet weten. Want hoe kon het einde in hemelsnaam vrolijk zijn? Als alles zo verdrietig was, zo triest, hoe kon het einde dan vrolijk zijn? Hoe kon alles toch goed komen? Hoe kon haar leven dan weer terug gaan naar hoe het was als al deze dingen gebeurd waren? Na al dat kwaad dat geschied was. Maar uiteindelijk is het allemaal maar een voorbijgaand ding, zelfs duisternis vloog voorbij. Uiteindelijk moest er een nieuwe dag komen. Want na regen kwam er altijd zonneschijn. Dan zou de zon feller schijnen dan ooit tevoren, dan zou het water helderder zijn dan ooit tevoren. De wolken witter en de lucht blauwer, de sfeer vrediger en gezelliger. Dat waren de verhalen die je bij bleven zelfs als je te klein was om ze te begrijpen. Dat waren de verhalen die er echt toe deden. De verhalen die iets betekende, alsof ze er waren om de wereld te verbeteren. Maar Ravena snapte ze nu wel, ze snapte waar deze verhalen over gingen, dingen in die verhalen hadden de kans om terug te keren, maar ze deden het niet, omdat het verhaal beter zou aflopen als zij hun eigen pad zouden volgen om op de goede tijd herenigd te worden. Ze bleven doorgaan omdat ze zich aan iets vastklampte, hoe klein en teder ook, ze klampte zich aan die ene hoop vast en daardoor, door niets meer of minder kon het eind toch wel gelukkig zijn. En dan vroeg je je af waarom ze het niet op de makkelijkste manier hadden gedaan, maar dan was er nooit een verhaal geweest, dan waren de personen geen karakters meer.

Het steenachtige gebied van Mount Utopia begon te veranderen, de grond werd zachter en her en der al bedekt met mos. Kleine struikjes die uit de vruchtbare grond tevoorschijn waren gekomen, uiteindelijk ook boompjes, boompjes die groter en groter werden, boompjes die dichter op elkaar begonnen te staan. De groen grijzige kleur van Mount Utopia maakte plaats voor een kleur uit het bos. Groen, vermengd met bruin en hier en daar de vrolijke kleurtjes van bloemen. Een rustig briesje speelde met de hoge takken van de soms gigantische bomen. Enkele vogels zigzagde tussen de bomen door, zo ook Amenia, haar gigantische vleugels spreiden zich uit, ze vloog horizontaal en verticaal tussen de takken door. Het was een groot doolhof van takken. Een gezang – gekrijs als je het haar vroeg. – van de wind overheerste alles in het bos.

Er was iets dat zelfs het gekrijs van de wind overstemde, iets schrils en hoogs, iets wat duidelijk aan de witte merrie in het midden van het pad gericht was. Ravena spitste haar witte oren, een hinnik. Een glimlach kwam rond haar gezicht, maar deze ging al snel weer weg. Ze had zichzelf het afgelopen jaar aangeleerd dat je nooit te vroeg blij mocht zijn, als je dan werd teleurgesteld kwam de klap vele malen harder aan. Dus ging ze, toch wel met een beetje goede hoop op het geluid van de hinnik af. Amenia vloog voor haar uit. Ravena verwonderde zich erover hoe de vogel zo lang in de lucht kon blijven en op deze hoogte kon blijven terwijl ze maar enkele keren met haar vleugels klapte. Ravena’s hoeven lieten een spoor achter in het zachte mos op de grond, her en der kraakte takken als ze erop stond.

Ravena ging gewoon in een rustige stap op de merrie in de verte af – want inmiddels kon ze haar al zien. – Ravena’s staart zwiepte vrolijk heen en weer, terwijl de toch wel kleine merrie op de andere witte afstapte. Al vanaf hier onderging de onbekende merrie een grote keurbeurt van Ravena, wat was haar bouw? Zag ze er uit als iemand die paarden moordde of zag ze eruit als iemand die vrolijk achter vlindertjes aan rent? De merrie was groter dan Ravena, maar dat bleek bijna iedereen tegenwoordig te zijn. Soms voelde ze zich net een of andere hobbit of dwerg. Amenia was inmiddels natuurlijk al bij de merrie aangekomen en cirkelde nu om haar heen, wachtend tot ze tussen Ravena’s oren kon landen. Wat al snel kon. Ravena stond rustig stil voor de merrie.

De merrie had een open plek in het bos uitgekozen om te hinniken, de merrie glimlachte vriendelijk en toen Ravena in haar ogen keek had ze eventjes het gevoel dat ze hier was gekomen om gezellig een kopje thee te drinken met de merrie en wat dingen te bespreken als oude vrienden. Maar ze wist niet eens de naam van de merrie, eigenlijk was het enigste wat ze van haar wist dat ze neutraal was – waarschijnlijk - en dat ze – ook waarschijnlijk – in de Utopia wilde. Maar of ze dit waard was, was weer een heel ander verhaal. Ravena knikte een paar keer en voelde toen eindelijk de scherpe nagels van Amenia op haar hoofd. ,,Ravena, kudde leidster van Utopia tot uw dienst.’’ Klonk haar stem, kalm en zelfverzekerd net als ze keek. Haar ogen priemde zich in die van de merrie tegenover haar, alsof ze zeiden: ‘Geef me een hele goede reden waarom jij in de Utopia zou mogen en misschien laat ik je erin.’’ En alsof ze zeiden: ‘Vertel me alles over je wat ik mag en moet weten.’


~1.013 woorden C:~


Gracefull

Gracefull
VIP



Gracefull, haalde haar neus op. Ze rook een geur, en wat voor geur was dat? Ze kon het niet helemaal plaatsen, het leek op een moes van paard en vogel. Maar welk paard reist er nou samen met een vogel? Dat is gewoon bespottelijk, een minachtend gesnuif kwam als een rookwolkje uit haar neus. Het geluid vulde de koele ruimte, het wolkje steeg op en verdween toen langzaam. De geur van eerder werd sterker en plots zag ze een kleine beweging. Een vogel en een paard? Ja hoor, eerst kwam de vogel die irritatie verwekkend boven haar hoofd bleef cirkelen. Ze liet haar oren even kort naar achter vliegen om het beest te laten weten dat ze het niet tof vond wat hij deed. Voor het kon reageren volgde er een grijzige merrie. Gracefull wist donders goed wie dat was. Dat was de nieuwe leider van de Utopia. Ravena, wist ze. De merrie stond nu voor haar stil en het grote beest, wat ze eerder vogel noemde, landde tussen haar oren. Wacht, landde tussen haar oren? Dus ze reisde echt met een vogel aan haar zijde? Een vogel? Het was dus waar wat ze gehoord had over de merrie. Ach, zolang ze een goede leider zou zijn liet het haar wel koud. De merrie leek kalm en zelfverzekerd, maar was ze ook echt zo? Was hetgeen wat ze hier zag een masker, een masker om de schijn op te houden dat ze niet bang was voor de grote boze buiten wereld? Een masker en dan ook niks meer dan dat? Gracefull kon het niet zeggen ze wist het immers niet. En dat haatte ze, ze wilde het weten, maar dolgraag ook! Ravena begon te praten, ze noemde haar naam en dat ze kudde leidster was. Ja, dat wist ze zo ondertussen wel, waarom zou ze hier anders zijn niet waar?! Gracefull schudde kort haar hoofd, om haar gedachte kwijt te raken. “Wel hallo Ravena... Ik ben Gracefull .. En ik zou mij meer dan graag bij je kudde voegen..”. Zei ze met een stralende glimlach van oor tot oor. Zou ze direct uit moeten leggen waarom ze er perfect voor geschapen was of zou ze wachten tot de merrie er naar zou gaan vragen? Het maakte haar weinig uit, het kon nu, het kon later. Nog steeds een beetje niet gelovend keek Gracefull naar de vogel op het hoofd van Ravena. Het was toch redelijk frappant, zo een vogel op het hoofd van het paard tegenover je. Dat zag je niet vaak, net als een paard alleen trouwens. Althans hier in Dream Horses zag je er wel meer dan één, als ze zich niet vergist.


Het begon kouder te worden, de lucht begon te betrekken. En de eerste druppels van koel regenwater drupte op haar vacht en maakte het donkerder. Ze leek zo bijna grijs. Dat was ze natuurlijk niet, maar het leek erop, tot haar spijt. De kleine volmaakte regendruppels begonnen steeds snelle te vallen en de druppels werden steeds groter. Gracefull haatte regen, dan werd je nat en vies. Haar eens zo glanzende vacht werd nu steeds natter. Met een betreurd gezicht keek ze naar Ravena. Wat zou zij van de regen vinden? Zou ze het niet erg vinden en blijven of zou ze weg willen van de regen? Gracefull liet de keus aan Ravena over.




FLUUUT OMG

Ravena

Ravena
VIP

Wie heb ik aan de lijn, hallo ,hallo || Ravena xD 24cxdz9


''We are different from the others and still we are the same. Maybe we don't chose a side, we follow our own ways. But still we are the same as you are, dear good or bad reader. We are a family, just like you. On our own we are just like a star, all alone, high above us. But together we are on.''


Ravena


Ravena had wel gemerkt dat de wit grijzige merrie niet al te blij was met het gezelschap van de vogel die boven haar cirkelde. Maar het enige wat Ravena deed was eventjes snuiven, het was niet haar probleem, als die merrie afknapte op de vogel en daarom niet meer in haar kudde wou was dat niet Ravena's probleem. Oké, misschien wel een beetje maar dat deed er eventjes niet toe. Daarbij, de merrie mocht niet doen alsof ze van niks gehoord had. Ravena leefde al lang genoeg in Dream Horses om te weten dat als je een beetje bekend was plots heel Dream Horses alle details over je wist op te noemen. Ravena bekeek het allemaal nogal sceptisch, ze moesten zelf weten wat ze allemaal over Ravena zeiden, zolang ze haar dierbare maar met rust lieten, dan stond ze het met genoegen toe. Het was altijd leuk om te horen hoe andere over je dachten.

De scherpe nagels van Amenia prikte pijnlijk in de huid van Ravena, die dit liet merken door met haar hoofd te schudden waardoor de vogel weemoedig op een tak ging zitten en de onbekende merrie strak aankeek. Ravena wierp Amenia een vernietigende blik, het mocht Ravena dan niets boeien dat de merrie niet van vogels hield, maar Ravena had er geen zin in dat nota bene de vogel die met haar meereisde de merrie compleet zenuwachtig zou maken. Amenia wierp Ravena haar man-doe-toch-eens-rustig-ik-gein-maar-wat blik en vloog toen koppig weg. Die hield een blik wedstrijd met Ravena toch nooit lang vol en over een paar minuten zou ze terugkomen om weer op diezelfde tak te gaan staren. Waarschijnlijk.

“Wel hallo Ravena... Ik ben Gracefull .. En ik zou mij meer dan graag bij je kudde voegen..” Damn merrie, als je zo begint kon je net zo goed zo beginnen; ‘’Wel Halle geachte mevrouw Ravena. Ik ben Gracefull. En ik zou u zeer dankbaar zijn als ik me bij uw kudde mag voegen.’’ Maar Ravena trok zich er niets van aan. Gracefull glimlachte van oor tot oor. Ravena kreeg er rillingen van. Ze wachtte geduldig tot Gracefull nog wat zou zeggen, maar dat kwam niet. ,,Dat is heel fijn voor je.’’ Zei Ravena rustig. Eventjes wachtte ze om de reactie van Gracefull te pijlen. ,,Ik neem aan dat je, als je echt zo dolgraag in mijn kudde wilt, ook een specifieke reden hebt waarom je in mijn neutrale kudde wilt.’’ Ravena legde de nadruk op neutrale met een kleine ironische glimlach op haar gezicht. De glimlach verdween al snel en maakte plaats voor haar normale, zelfverzekerde en kalme Ravena ‘look.’

Daar kwam Amenia al aan hoor, ze ging, verrassend genoeg, tussen Ravena haar oren zitten, nu iets voorzichtiger dan eerst. Ravena keek geërgerd naar de steeds donkere lucht boven haar. Geweldig. Regen. Ravena keek naar Gracefull om haar reactie te pijlen. Alles wat Ravena tot nu toe gedaan had was een test. Het was gewoon allemaal een grote test om te zien of Gracefull het waard was om in haar kudde te komen. ,,Laten we een droge plek gaan zoeken.’’ Zei Ravena terwijl ze wegliep. Na een tijdje keek ze om naar Gracefull. ,,Zeg eens. Wat is volgens jou de definitie van neutraal?’’ Vroeg Ravena de merrie. Het vragenspel was begonnen.




Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

 » O O S T E N » Het Wilgenwoud » Wie heb ik aan de lijn, hallo ,hallo || Ravena xD

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum