Just a time for myself ~

Jezelf zijn. Ook weer zo een onderwerp. Dat was één van de belangrijkste dingen die je in je leven moest doen. Je moest jezelf gaan blijven. Je werd geboren met een bepaald karakter. Goed, neutraal of slecht. Zo bleven de meeste paarden. Het was niet echt bepaald wat als je van een slecht paard naar een goedzak veranderde. Dan was je gewoon een zielig ding en een wannabe. Zo was hij bepaald niet. Thaw de nieuwe hengst. Hij was geboren als een slecht veulen en hij zou zo blijven ook. Hij kon agressief en gemeen zijn, maar af en toe speelde hij nog wel eens. Hij was een echte player. Toen hij klein was, deed hij dat ook. Altijd rond de merrie veulens hangen en ze niet uit het oog verliezen. Jong geleerd is oud gedaan. Zijn vader was ook altijd zo geweest en daarom leerde hij het ook steeds. Spelen alsof het een pop was die aan touwtjes hing. Leuk toch? Hij grijnsde vals bij die gedachte. De gedachte aan vroeger. Opgegroeid in een kudde vol players en merrie's die aan elke hengst hing. Ze vonden ze allemaal charmant en leuk. Ze wisten niet hoe de hengsten waren, maar als ze erachter kwamen waren ze niet zo gelukkig meer. Thaw had het nog niet veel gedaan, maar dat kwam nog wel. Zeker en vast. De zwarte hengst was nog maar een dag in Dreamhorses. Hij kende nog niet veel paarden of eigenlijk nog geen enkele. Hij geeuwde even verveeld en zette zijn reis verder. Deze keer stapte hij door het bos in het oosten van dit grote gebied. De bomen waren aan het groeien en maakten hun bladeren mooi groen. De dieren waren altijd bezig en de zon liet alles groeien. Er was ook genoeg schaduw voor als je het te warm kreeg. Daar liep hij dan ook vaker. Hij haatte de hitte van de zon. Zijn zwarte vacht leek de zon aan te trekken. Hij gromde even en schudde met zijn hoofd. Zijn zwarte staart sloeg heen en weer om de vliegen van hem af te schudden. Zijn oren draaiden en zochten naar een beter geluid dan de fluitende vogels. Hij luisterde er niet zo graag naar. Hij genoot er zeker niet van. Thaw keek om zich heen en plantte zich onder een boom. Hij negeerde de hitte en wachtte wat af. Hij had deze keer iets meer zin in gezelschap. Niet dat hij een goedzak in zijn buurt wou. Merrie's, oké. Dat mocht nog wel. Hij had een tijd niet meer gespeeld en hij had er wel zin in. Een valse grijns sierde zijn lippen en zijn bruine ogen begonnen gemeen te glimmen. Hij spande kort zijn spieren op, maar ontspande. Zijn oren draaiden meer naar achteren toe en zijn manenbos lag alweer in de war. Dat was normaal. Hij voelde een zachte bries tussen de bladeren doorgaan waardoor een deel ritselde. Hij snoof eens goed en ook een geur kwam in deze richting. Weer een paard. Hij rook niet wie of wat het was, maar veel maakte het niet uit. Hij kon met alles wel wat doen. Hij sloeg nog een keer hard met zijn staart en schraapte met zijn hoef op de grond. Kom maar.

Uitgeput stapte Perfect Lullaby door het bos. Haar hoeven maakte afdrukken in de zachte grond. Oplettend keek ze om haar heen opzoek naar een beetje water om van te drinken. Ze liet haar hoofd naar beneden zakken en stapte door. Ze genoot van het bos de vogeltjes die floten, de zachte bries van de wind en de bomen met zijn mooie groene bladeren. Ze voelde hoe de zon op haar rug brandde. Ze stopte en stak haar neus in de lucht en snoof de geuren van het bos op. Even schudde ze met haar hoofd waardoor haar manen speels in de war zat. Ze vervolgde haar weg en versnelde haar pas. Aangekomen bij een appelboom snoof ze de zoete geur van appels op. Ze liet haar neus over de grond gaan opzoek naar appels. Met haar lippen voelt ze over de appels en neemt er zachtjes één in de mond. De zoetigheid vervulde haar mond het smaakte naar de appels bij de boer op het land. Ze zakte door haar benen en liet zich vallen in de schaduw van de bomen, uitgeput sloot ze haar ogen en dacht aan vroeger. Ze zag het weer voor haar als de dag van vandaag. De rode vlammen die de stallen verwoesten. De geur van verbrand hout kon ze nog ruiken en het geschreeuw van de boer. Haar familie die verdween in de vlammen en waar niks meer van over was. Ze deed haar ogen weer open en keek om zich heen. Alles was anders nu ze op haar zelf was. Met haar grote bruine ogen scande ze het gebied. Ze zwiepte met haar staart de vliegen van haar af en brieste. Ze genoot van de rust om haar heen het was een lange tijd dat ze een paard had gezien.



-----

Sucks haha, eerste post in lange tijd, forgive me.

Hij hoorde enorm veel in de omgeving. Eikels vielen op de grond en takken kraakten onder de poten van een dier. Ook de struiken ritselden door vogels die naar besjes zochten. Hij had geen zin om naar dit te luisteren. Hij was geen natuur liefhebber zoals anderen. Nee, hij genoot er zeker niet van. Geschreeuw en angstige blikken interesseerden hem wel. Heel hard zelfs. De zwarte hengst schudde met zijn dikke manen en de geur van het paard kwam steeds dichterbij, maar uiteindelijk bleven ze maar op één enkele plaats. Dat betekende dat het paard gestopt was en hem zeker niet had opgemerkt. De hengst draaide met zijn oren en sperde zijn neusgaten wijd open. Hij hief zijn hoofd op en rook een merrie. Hij grijnsde vals en draaide zich om. Een merrie kon nog wel leuk worden. Hij was de beste in het verleiden van een merrie. Daarna even wat spelletjes spelen en we gaan weer verder. Op naar de volgende. Thaw snoof even en stapte richting de geur van de merrie. De geur kwam steeds dichterbij. Bingo. Hij zag een palomino op de grond liggen. In de schaduw. Ze was nog niet zo oud want hij was duidelijk ouder. Ze was iets kleiner en smaller doordat hij enorm veel spieren had. De hengst sloeg met zijn staart heen en weer om nog wat vliegen bij zijn achterhand weg te kunnen jagen. Hij draaide zijn oren neutraal zodat het nog niet te zien was dat hij slecht was. Dat gebeurde pas als hij zijn spelletje gespeeld had. Thaw stopte vlak voor de merrie en sloeg kort met zijn hoef op de grond om te laten zien dat hij er was. Zijn blik was neutraal, alsof hij een masker op had. Hij zette geen enkele grijns op en ook nog geen glimlach. Gewoon neutraal. Meer niet. Hij snoof even en wachtte tot de merrie wakker zou worden. Met een slapende rustende merrie kon je ook niet veel. Vogels vlogen op en zochten naar een rustige plek. Nog steeds vielen de eikels op de grond en ritselden de bladeren af en toe. Ook door de wind die zacht tussen de bomen door kwam. Zijn manen volgden de wind en leken te dansen in zijn gespierde hals. Hij ontspande zich helemaal om zich zo normaal mogelijk te kunnen gedragen. Hij rolde even met zijn ogen en zei maar wat om haar toch wakker te kunnen krijgen: "Ahum.." Hij schraapte zijn keel luid en wachtte af. Hopelijk werd ze nu wel wakker want hij had hier zo geen zin in. Dan zou hij gewoon er weer vandoor gaan. Hij vond dit veel te saai en zou geen uren op een merrie wachten. Nooit.

Ze lag heerlijk in de schaduwen van de bomen ze voelde de warmte wel maar door de wind was het lekker. De wind waaide zachtjes haar kant op waardoor haar manen speels op en neer gingen. Ze hoorde de bomen heen en weer gaan door de wind en soms viel er een eikel van de boom. Langzaam opende ze haar ogen en rook de geur van een ander paard. Het was haar niet opgevallen dat ze niet alleen was in het bos. Ze liep gewoon nietsvermoedend door het bos opzoek naar wat water en eten. Misschien was ze wel te vermoeid door de lange reis en was het haar daarom niet opgevallen. Haar oren lagen wat in haar nek en haar blik stond strak gericht op de onbekende zwarte hengst voor haar. Het was tijden geleden dat ze een paard had gezien laat staan een hengst. Ze liet haar ogen over zijn lichaam glijden en bekeek zijn spieren, zijn zwarte vacht, zijn manen en zijn neutrale blik. Niet verkeerd dacht ze. Perfect Lullaby wist even niet wat ze moest zeggen ze was overdonderd door het plotselinge bezoek van de hengst en was er even stil van. ''Ook hallo,' zei ze maar om nonchalant over te komen en ze bracht voorzichtig haar oren naar voren. Haar grote donkere ogen stonden nog steeds gericht op de hengst nog en ze kon nog niet echt hoogte krijgen van hem. Ze stond op en schudde zichzelf uit met haar staart jaagde ze de vliegen weg. Ze luisterde naar het gevloot van de vogels en het geritsel in de bosjes van de eekhoorns. Haar blik nog steeds gericht op de hengst. Ze vond het best spannend dit was haar eerste contact met een paard ze had zich goed verborgen gehouden op de achtergrond. Ze had helemaal geen behoefte aan contact ze voelde zich goed als ze op haar zelf was maar dit kon toch geen kwaad dacht ze. Perfect Lullaby stapte even ongemakkelijk naar achter en snoof even maar haar blik nog steeds op de hengst. Er was iets met de hengst maar ze kon het niet zo goed plaatsen. Ze brieste even en wachten geduldig het antwoord af van de hengst. Met haar staart jaagde ze weer de vliegen weg.

Zijn bruine ogen gleden over de merrie die lag te dutten. Ze leek wakker te worden en hem aan te kijken. Hij fronste zijn wenkbrauwen even en hief zijn hoofd hoog op. Wat zat ze te kijken? Hij schudde even zijn hoofd en keek haar kalm aan. Zijn oren stonden schuin en zijn blik was neutraal. Hij was natuurlijk puur slecht, maar hij hield van deze spelletjes. Hij kon pérfect een neutrale of goede hengst nadoen, nu begon hij dan ook even neutraal tot ze wat losser zou komen. Hij zwiepte met zijn lange staart om de vliegen weg te jagen en volgde de merrie haar bewegingen. Ze krabbelde overeind en schudde haar vacht uit. Ze keek hem alweer aan en had intussen al geantwoord. Hij knikte kort begroetend naar haar en bekeek haar lichaam. Ach, hij hield best van alle merrie's. Ze waren allemaal perfect om mee te spelen. Ook deze merrie. Hij zweeg en keek haar rustig aan, neutraal zoals hij de hele tijd al aan het doen was. Hij merkte op dat ze haar even ongemakkelijk voelde en ze snoof. Hij bleef rustig staan en liet merken dat hij geen kwade bedoelingen had, nog niet. Hij moest een grijns onderdrukken en dat lukte. Anders had hij nu een valse grijns op zijn snoet gehad. De hengst glimlachte even, maar veegde die weg. Hij zou niet de hele tijd gaan glimlachen, dat ging hem iets te ver. Hij wilde toch nog een tikkeltje mysterieus blijven. Daar hielden sommige merrie's wel van. "Heeft u een goede rust gehad? Of was je wat anders aan het doen?" Zijn stem was kalm en neutraal. Hij probeerde ook te doen lijken dat hij best nieuwsgierig naar haar was. Dat werkte ook wel eens. Hij sloeg een keer met zijn staart en keek even naar het bos. Hij richtte zijn bruine ogen weer op de merrie en voelde de wind zacht in zijn manen. Hij snoof kort en besloot maar om zich voor te stellen. Dan werden de meeste merrie's ook een stuk kalmer. Dan voelde het alsof ze de hengst al wat beter kenden. "Mijn naam is Thaw. En hoe noemt deze beeldschone dame?" Hij gaf de merrie een knipoog en liep rustig om haar heen. Hij liet zijn ogen even nieuwsgierig over haar heenglijden en stopte weer bij haar. Hij spande kort zijn spieren op om wat stoerder te lijken in haar ogen. Het voelde voor hem alsof de geest van een goed of neutraal paard in zich zat en vertelde wat hielp om dit te doen.

De hengst schudde zijn hoofd en Perfect Lullaby keek hoe zijn manen speels op zijn plek vielen. Hij stelde haar een vraag en ze luisterde naar zijn stem. Ze schraapte even haar keel en knikte kort: ''Ja hoor prima. Ik heb nogal een lange reis achter de rug,'' begon ze en ze e probeerde niet zenuwachtig over te komen. Ze begon zichzelf te ontspannen en knipperde even. Ze begon zichzelf meer op haar gemak te voelen nu de hengst een gesprek met haar aanging. Ze keek even weg toen de hengst genaamd Thaw haar een compliment gaf en knipoogde. Het bracht haar in verlegenheid en ze glimlachte even kort. Het compliment deed haar goed het was lang geleden dat ze een compliment had gekregen, laat staan dat een onbekend paard tegen haar sprak. Ze genoot er eigenlijk wel van. ''Mijn naam is Perfect Lullaby maar noem me maar Perfect,'' zei ze zo kalm mogelijk ze probeerde niet te geïnteresseerd over te komen. Ze zwiepte weer met haar staart om de vliegen weg te jagen. Ze begon zich behoorlijk aan die beeste te irriteren ook stampte ze even met haar achterhoef op de grond en de vliegen vlogen verder. Niet veel later zaten ze weer. En haar staart zwiepte weer heen en weer. Met haar donker bruine ogen keek ze even door het bos om Thaw niet de hele tijd aan te kijken. Ze probeerde een glimp van water op te vingen maar tevergeefs er was niks te zien.

De zwarte hengst keek rustig naar de merrie, wat hij eigenlijk de hele tijd al aan het doen was. Zijn staart sloeg heen en weer naar de vliegen. Hij luisterde rustig naar de merrie en knikte zacht op haar woorden. ''Ja hoor prima. Ik heb nogal een lange reis achter de rug,'' ''Mijn naam is Perfect Lullaby maar noem me maar Perfect,'' Hij bekeek haar nog eens even en moest opnieuw zijn grijns weghouden. Hij vond de naam best grappig. Hij was een slechte hengst dus paarden die goed waren vond hij altijd wel een naam hebben dat gewoon weg grappig was. De hengst dacht even na waarover hij kon praten. Hij moest het gesprek op gang houden want dan werkte het spel een stuk beter. "Mooie naam voor zo'n mooie dame." Ieuw. Hij hield totaal niet van slijmen, maar ach het moest wilde hij zijn spel voortzetten. Hij merkte op dat de merrie ook een enorme last van de vliegen had en eerlijk gezegd kon hij dat haar niet kwalijk nemen. Hij haatte ze ook. Hij zou ze zo één voor één doodtrappen. Allemaal. Hij snoof even en hief zijn hoofd hoog de lucht in. Hij keek naar de merrie. "En waarom heb jij zoveel gereisd? Ben je ook naar hier gekomen? Nieuw zoals mij?" Zijn stem kalm, neutraal en mysterieus. Zijn blik was nog steeds hetzelfde, maar verleiding pastte er ook wel bij. Hij hield van dit gedoe, alhoewel.. Dit was nog maar het begin en tegen het einde was het nog véél leuker. Paarden laten blozen, aanraken en verleiden en dan BOEM. Hij schudde met zijn manen en liet zijn blik over de omgeving glijden. Hij luisterde kort naar de geluiden, maar negeerde ze alweer. Te saai voor woorden. Hij richtte zijn blik weer kalm op de merrie voor zijn neus. Zijn staart sloeg nog eens extra hard naar de irritante vliegen. Hij schraapte kort met zijn hoef over de grond en voelde opnieuw de wind met zijn manen spelen. Het was rustig en hij wachtte dan ook op enige reactie van de merrie. Kom op merrie, geef toe dat je dit leuk vind. Hij snoof en keek haar aan.

Ze glimlachte even kort. Door zijn vraag kwamen haar herinneringen weer terug. Ze zag het weer voor haar het vuur, de brandlucht en de paniek. Ze kneep even haar ogen dicht en opende ze weer. Ze had zichzelf beloofd er niet meer te veel aan te denken het maakte haar alleen maar ongelukkig en verdrietig. ''Ja ik ben hier pas en kom hier eigenlijk helemaal niet uit de buurt,'' Ze stak haar hoofd in de lucht en ze probeer de geur van water op te snuiven. De dorst begon haar gek te maken ze had echt een slokje water nodig. Haar mond was droog en snakte naar de zoete smaak van vers water. ''Waar kom jij vandaan als ik vragen mag,'' ze begon geinteresseerd te raken in de hengst. Ze draaide haar oren naar voren door te laten merken dat ze zich op haar gemak voelde. Er was iets mysterieus aan hem het trok haar eigenlijk wel aan.

Hij keek haar aan en merkte haar glimlach op. Oke, het begon dus echt te werken. Eindelijk. Hij glimlachte maar terug en zwiepte nog een paar keren met zijn staart. Blijf toch weg beesten! Hij had zin om te schreeuwen en te schelden omdat hij er echt geïrriteerd door begon te raken. Hij snoof luid en keek de merrie aan. Ze vertelde hem over de reis en het gebied allemaal. ''Ja ik ben hier pas en kom hier eigenlijk helemaal niet uit de buurt,'' Hij knikte even begrijpend. "Ach, ik ben ook net nieuw hier. Ik ken de helft van de gebieden niet eens want ik kom uit iets heel simpel." Hij schudde met zijn manen en merkte op dat de merrie iets zocht. Hij zag dat ze dorst had, maar de rivier was hij toch nog een stukje verderop. Hij negeerde het maar. Het boeide hem eerlijk gezegd niet dat ze dorst leed. Nee, niets kon hem schelen. Hij speelde het allemaal maar en zijn gedachten kon ze toch niet lezen. ''Waar kom jij vandaan als ik vragen mag,'' Hij dacht na. Ja, een naam voor dat land had hij nooit gehoord. "Wel, ik heb geen idee. Ik kom uit een normaal gebied met grasvelden en niets meer. Best saai, maar wat maakt het uit." Pure kalmte stroomde door zijn lijf. Hij moest echt moeite doen om zijn blik, stem en houding niet opeens te laten veranderen naar de normale houding. Hij was het nog niet echt gewend voor die spelletjes. Deze merrie leek hem in het begin amper te vertrouwen dus dan moest je extra je best gaan doen. Nu leek ze een stuk meer op haar gemak te zijn. Hij keek haar kalm aan en veegde de glimlach alweer van zijn snuit. Hij vond neutraal zijn toch een stuk beter. Goedzakken haatte hij enorm en ze nadoen was te lachwekkend in zijn ogen. De hengst zette kort een stapje dichter bij de merrie en keek diep verleidend in haar ogen terwijl hij zijn spieren goed opspande. Hij wilde dat ze zich tot hem aangetrokken voelde, dan zou alles nog perfect lopen. Hij sloeg een keer met zijn staart en bleef met dezelfde blik in haar ogen kijken zonder weg te kijken. Misschien hielp dit al een groot deel. Dan moest hij nog wat minder moeite doen voor de rest van het spel.

Ahw stiekem vind ik het zielig :'D

Ze knikte kort op zijn antwoord en zwiepte met haar staart de vliegen weer vanaf. Ze boog haar hoofd richting achter en hapte naar de vliegen. Ze werd er gek van. De hengst deed een stap dichterbij en ze hield haar adem in. Haar blik veranderde even en keek wat onzeker uit haar ogen. Haar oren legde ze in haar nek en keek strak naar de hengst. Maar ze bleef staan op de plek waar ze stond. Maar ze keek in zijn ogen en merkte dat er niks aan de hand was. Ze snoof even en probeerde zich te ontspannen. Haar hoofd hief ze op en voelde zich weer zekerder. Ze moet zichzelf niet zo aanstellen dacht ze bij haar zelf. Ze ademde rustig in en uit en schudde even haar hoofd. Ze bekeek zijn ogen en verdronk er zowat in. Ze probeerde er niet teveel erop in te gaan. Haar oren stonden neutraal en haar gezichtsuitdrukking veranderde lievelijk en ze glimlachte charmant.



Arme ik haha xD

De zwarte hengst keek diep in haar ogen en wachtte nieuwsgierig af. Ze leek even onzeker te worden omdat hij een stuk dichter dan daarvoor stond. Hij wachtte rustig af en merkte dat ze weer kalmeerde. Ze ontspande haar en zette een glimlach op. Ze keek hem lieflijk aan en hij moest zoals altijd de grijns onderdrukken. Oh, hij kon niet wachten tot ze zijn werkelijke aard zou zien. Dit werd nog grappig. Hij snoof zacht haar geur op alsof hij het 'leuk' vond. Hij spitste voorzichtig en met moeite zijn oren naar voren. Hij strekte zijn hals en blies in haar neus. Hij zei niets meer. Nu was het tijd om het spelletje te spelen. Hij streelde met zijn neus over de hare en zwiepte terwijl even met zijn staart naar de vliegen toe. Hij keek nog steeds verleidend in haar ogen en zette nog een kleine stap dichterbij. Dit werd leuk, echt leuk. Het was veel te lang geleden dat hij dit nog gedaan had. Hij kon niet wachten tot het einde van het spel. Hij wachtte rustig af op de merrie en even aan vroeger. De merrie's keken verliefd in zijn ogen, bloosden en werden verlegen. Ze durfden hem na een tijd niet meer aan te kijken en lieten hem zijn gang gaan. Hij nam de meeste merrie's beet toen hij plots op hun rug sprong. En dan begon het nog maar net. Hij was er verslaafd aan, zo voelde het toch. Hij schudde de gedachte van hem weg en probeerde nog steeds neutraal en mysterieus in haar ogen te kijken, maar het werd moeilijker nu. Hij had er duidelijk zin in. Hij snoof nog eens zacht alsof hij haar geur opsnoof. Hij streelde langs haar hals en wachtte af wat ze zou doen. Ze moest alles toelaten of het zou niet werken en dat zou balen zijn. Hij sloeg nog eens naar de vliegen en draaide af en toe eens met zijn oren. Kom op meid. Doe je best. Hij keek kort naar haar ogen, maar richtte daarna zijn ogen op haar lichaam zodat het minder zou opvallen moest hij even een valse glim in zijn ogen krijgen. Je weet maar nooit wat er kon gebeuren. Merrie's waren onvoorspelbaar.

Haar ademhaling versnelde haar bloed stroomde sneller door haar bloed en ze voelde haar hart op een neer gaan. Ze voelde zijn neus tegen de hare haar ogen stonden er verbaasd van. In het begin deinste ze een beetje terug het ging wel erg snel maar ze vond het eigenlijk niet erg. Het was te lang geleden dat ze aandacht krijg een ze genoot ervan ze genoot van de aandacht die ze kreeg. Ze hield altijd wel van de aandacht vroeger al. Het deed haar goed en werd er zelfverzekerd van. Ze liet haar hoef over de grond glijden en stapte voorzichtig naar voren. Haar hoofd was lichtelijk gebogen. Ze besloot het spelletje maar mee te spelen een beetje fun in je leven moet er ook zijn dacht ze bij haar zelf. Zachtjes schud ze haar hoofd en haar manen vallen speels op hun plek. Ze duwde zachtjes met haar neus tegen zijn hals aan. Er was een stilte maar dat maakte het alleen maar spannender. Haar blik stond nog wel oplettend je weet nooit wat er gebeurd in dit soort situaties. Na de aanraking stapte ze naar achter en hief haar hoofd hoog op. Een beetje hard-to-get kan wel ze wilt zichzelf niet te snel geven. Haar staart zwiepte de vliegen weg en snoof. Met haar ogen keek ze doordringend in die van hem. Met haar hoef stampte ze even op de grond.

De zwarte hengst spande zijn spieren op en probeerde de grijns te onderdrukken. Hij sloeg geïrriteerd met zijn staart naar de vliegen die hem steeds harder lastigvielen. Hij moest zich inhouden om zijn oren niet in zijn nek te duwen want dan kwam zijn ware aard naar boven. Hij voelde de merrie weer onzeker worden en hij zette een stap opzij. Hij snoof luid en wachtte nog even af. Hij voelde dat ze weer ontspande en hij kwam dichterbij. Hij drukte zijn neus tegen haar schoft en begon met zijn tanden te kroezelen. Hij keek haar niet aan want hij vond dit te grappig. Hij voelde haar neus tegen zijn hals en grijnsde vals. Hij stopte met kroezelen en zette nog wat stappen dichter bij haar. Hij drukte zijn gespierde lijf tegen de hare en liet zijn neus over haar heenglijden. Hij draaide met zijn oren en was er helemaal klaar voor. Hij deed nog even lief, maar zodra hij kon sprong hij op haar zij. Hij drukte zijn oren in haar nek en zette zijn tanden in haar schoft. Ze was niet hengstig en wat hij deed was ook niet voor een dekking bedoeld, zeker niet. Hij drukte al zijn gewicht op haar en beet in haar schoft. Hij wilde niet te hard verwonden want dat was oneerlijk omdat hij veel sterker was. Hij snoof luid en sprong van haar af. Hij steigerde hoog voor haar neus en een valse lach verliet zijn keel. "Jij dacht toch niet dat ík werkelijk met jou wat lief zou doen? Je bent niet zo slim kleine meid. Vertrouw nooit een hengst te snel." Zijn stem was koud en vals. Een grijns sierde zijn lippen en hij landde weer voor haar neus. Hij ontblootte zijn tanden en drukte zijn oren plat tegen zijn schedel. Zijn bruine ogen glommen gevaarlijk en zijn staart zwiepte uitdagend heen en weer. Wachtend op haar reactie. "Als je bang bent, zou ik vluchten voor ik je verscheur." Hij sloeg met zijn benen nét niet tegen haar aan. Hij spande zijn spieren op en schraapte ongeduldig met zijn hoef op de grond. Klaar voor een aanval als dat moest.

Perfect Lullaby schrok uit haar gedachte. Ze bekeek de hengst die nu in één klap was veranderd. Zijn ogen stonden agressief en zijn oren in zijn nek. Ze zag hoe zijn spieren stonden aagespand. Haar oren lagen strak in haar nek en brieste luid. Ze stapte achteruit en bedacht wat ze moest doen. Haar blik stond strak en haar hoef schuurde over de grond. Ze schrok van de beet. Een pijnscheut ging door haar lichaam heen maar ze bleef op haar benen staan. Ze gooide haar hoofd in de lucht en begon hoog te steigeren en maaide met haar benen in de lucht. Ze kwam voor hem neer en sprong op zij en probeerde geen angst te laten zien. Haar ogen op hem gericht het maakte haar boos hoe langer ze naar hem keek dat was te zien in haar ogen. Haar oren lagen nog in haar nek. Oh god waar heb je je nu weer ingewerkt dacht ze bij haar zelf. Ze kon gaan rennen ze wist dat ze snel was dat onderschatte de meeste paarden vaak. Vechten was geen optie zij was kleiner dan hem en minder spieren dat zou ze verliezen. Maar als het moest zou ze in de aanval gaan alles om zichzelf te verdedigen. Ze zette het toch maar op het rennen, haar draf veranderde in een galop. Haar hoeven dreunde op de grond en de grond begon te trillen. Ze dacht aan het vuur hoe ze toen wegrende. Ze versnelde haar galop en sprong over een boomstam dat op de grond lag. Ze kwam neer op de grond en zigzagde tussen de bomen door. De adrenaline raaste als een gek door haar lichaam heen ze schudde wild met haar hoofd en hield de galop aan.

Hij grijnsde vals toen de merrie meteen reageerde. Ze leek boos te worden en terug te willen slaan, maar ze deed het niet. Ze steigerde hoog en had hem bijna van haar afgegooid. Toen ze neer kwam, sprong ze opzij. Ze leek even af te wachten en na te denken wat ze zou doen. De hengst gooide zijn voorhand laag de lucht in en lachtte vals. Plots schoot de merrie langs hem heen en galoppeerde ze ervandoor. Hij draafde even met zijn spieren gespannen achter haar aan. "Dag dag! Wacht maar als ik je nog eens tegenkom!" Spottend riep hij haar achterna. Hij draaide zich om en lachend stapte hij weg. Dit was het leukste spel ooit en dit zou hij vaker gaan doen. Hij stapte rustig het bos uit op zoek naar een nieuwe plek of een nieuw slachtoffer. Hij zou de merrie niet snel vergeten. Hij was nieuwsgierig of hij haar nog eens zou tegenkomen. Ja, dat moest wel. Hij kon haar stiekem opzoeken. Hij wist het nog niet. Hij snoof de geuren op en merkte dat ze verdwenen was. Gevlucht. Thaw negeerde alles om zich heen en zette zijn stappen weer verder. Zijn staart zwiepte naar de vliegen en nog steeds zat die valse grijns op zijn snuit. Hij verdween in de schaduwen en was niet meer te zien.

Topic uit