It's Time...

Haar fiere neus was trots naar voren gestoken, gevolgd door haar naar voren gepriemde oortjes. Zwarte oogjes staarden strak vooruit en haar donzige vacht pluisde enorm. Je zou kunnen zeggen dat het veulen goed was maar dan zou je geconfronteerd worden met de werkelijke waarheid. Haar beentjes waren zwart van de modder door het moeras. De bomen staken grimmige schaduwen en bogen over haar heen. Alsof ze haar wouden grijpen… Alleen was ze ongrijpbaar voor de dood. Niets kon haar goed genoeg temmen om zich over te geven, ookal was ze pas net op aarde geland. Ze was er geland voor een missie; het duister te laten overheersen. Beetje bij beetje. Goed, Aaliyah was niet slecht getraind maar haar vader; Azacar zou haar trainen. Dat wist ze zeker. Met een scherpe beweging rukte ze zich los uit de modder die haar wou meesleuren en hinnikte fel. Voor Azacar.

[azziepazziepoepchinees =3]

Als een zachte fluistering streek de frisse wind langs zijn ravenzwarte lichaam. Zijn vacht die donkerder van kleur was dan zijn oorspronkelijke kleur. Of nou ja om het beter te zeggen. De kleur die zijn vacht in de lente en in de zomer had. Met een diepere glans. Druppels dropen van zijn gespierde lichaam en vielen met een zachte *drup* op de grond. In de punten van zijn lange, ravenzwarte manen hingen druppels die het licht vingen en leken te glanzen. Jeesz hij leek zo net een My Little Pony! Geïrriteerd schudde de enorme Friese hengst met zijn hoofd om zich van de laatste druppels te ontdoen. Zijn vacht had onder het bloed en de modder gezeten. Nou niet bepaald iets dat een leider als hem sierde. Want al was hij niet iemand die veel met zijn uiterlijk bezig was toch moest hij er wel toonbaar uitzien. Wat er nu in hem omging? Niet veel. Enkel dat hij een paar plannen had die in gang waren gezet. Zo was hij bezig zijn eigen leger op te zetten. Niet alleen voor nu, ook voor in de toekomst. Vandaar dat hij een aantal merries gedekt had in andere gebieden en nu die veulens op kwam eisen. Zo ook zou het hier in DH geschiedden. Merries zouden uitgezocht worden op hun sterke punten en daar zou hij bijgevoegd worden. Van geboorte af aan zou hij er bij zijn. Alles in de gaten houden. Om ze daarna op te leiden tot monsters. Een gemene grijns krulde zijn lippen. Echter trok een hinnik zijn aandacht. Hoog hief zijn edele hoofd. Ondanks dat hij een Fries was, was hij echter niet lomp of iets in die trant. Hij was barok gebouwd, gespierd en met brede schouders en een flinke hals. Lange manen en veel behang. Maar niet vettig of dik of hoe je het ook wilde noemen. Qua elegantie zou hij niet veel onder doen voor een Arabier. En dat had niets met erfelijkheid of ras te maken. Nee, het was gewoon zijn uitstraling. Traag trok hij zijn benen uit de modder. Links, rechts, links, rechts. Tot hij het veulen zag. Tot het buikje aan in de modder. Klein en hulpeloos. Tenminste zo leek het. Want de blik in de ogen van het merrieveulen sprak boekdelen. Hij wist wie dit was en het deed hem deugd dat het dit keer een dochter was die naar hém toe kwam. Met zijn ijsblauwe ogen op haar gericht boog hij zijn hoofd en snoof aan haar. ”Welkom in Dream Horses dochter.”

-Sorry voor de korte!! :3

Aaliyah snoof even en liet zich meevoeren met de gevaarlijke krachten van het moeras. Ze stond er tot haar buikje al in, het deerde niet, het enige wat ze wou was dat ze haar vader weer eens zag. Met een grote frons tuurde ze door de bomen. Moeizaam gooide ze haar voorhand naar voren en worstelde zich uit de modder. Achter zich hoorde ze geluid en draaide zich strak om. Haar neusgaten gingen wijd open en haar ogen werden duister maar sluw. Azacar was gekomen met de verwelkoming hier in dh. ’Hoi pedopapa. Ik was eigenlijk al in dreamhorses. Heb jij de naam gegeven?’ Vroeg ze sluw en met een geweldig coole glimlach. ’Hoeveel veulens heb je nou al gebaard? Nog gevangenen? En mijn plek in Horcrux?’ Vroeg ze rustig. Haar oren waren gespitst maar niets was goedzakkig aan alles.

[pedopappaaaaaaaa ]