Nog even en dan was er alweer een klein vrolijk mormeltje dat naast hem huppelde. De witte hengst, wist dat zijn bruine merrie alweer hoogdrachtig was, hij had zelfs laatst nog gezien. Even keek hij verstoord op naar de arenden die hard krijste, hij zuchtte. Daarna richtte hij zijn blik op een enkel boompje dat daar eenzaam stond, met een enkel blad aan zijn takken, ééntje maar, aan deze reusachtige boom, langs de oever van het kleine meertje, dat rustig heen en weer wiegde. De witte gespierde hengst keek een tijdje lusteloos naar het oranje blaadje, een zacht windje woekerde, de boom trilde een beetje, en daar ging het laatste blaadje, langzaam dwarrelde het naar beneden, met zijn mooie oranje kleur, steeds dichterbij de grond komend. Toen kwam er een arend langs, en toen die weg was lag het blaadje op de grond. Langzaam gingen ook zijn buiten randjes naar beneden. Langzaam slofte Remember ernaar toe, snoof even aan het blaadje. Langzaam gleed een traantje bij hem naar beneden, hij knipperde even met zijn ogen, en toen viel het blaadje op het blad, het leek alsof het even huiverde. Remember schudde zijn hoofd, nee, hij moest het vergeten. Vergeten wat zijn vader allemaal had gedaan, vergeven en vergeten. Hij zuchtte, met een stralende blik keek hij naar de arend, die net langs was gevlogen. Een tijd stond hij daar stil, nergens aan denkend, gewoon naar het dier starend. Tot er een gedaante op de heuvel kwam staan, Remember keek ernaar, daarna volgde zijn ogen de arend, die uiteindelijk bij de gedaante ging zitten. Die had nu een vriend, Remember wou kijken, wie de gelukkige was. Nou ja, erg gelukkig was het paard dat daar onderaan de heuvel stond niet. Remember wist niet echt wat hij moest doen. Hij stond voor een lastige, verschrikkelijk zware keus. Sultan had Magnifico uitgedaagd en mocht Sultan winnen dan had hij het niet heel erg gemakkelijk gemaakt voor Remember. Zou hij dan in de kudde blijven? Of zou hij net zoals Magnifico er regelrecht uitgaan? Hij wist dat Magnifico Daesha ook uit de kudde zou halen. Remember wou ze allebei niet teleurstellen. Hij wist dat Sultan boos zou worden als hij uit de kudde zou gaan, maar hij wist ook dat Magnifico boos zou worden als hij zou blijven. Maar in hoe verre zouden ze boos worden? Met wie zou hij het liefste door willen? Met wie zou hij het liefste ruzie hebben, als het ware. Hij wist het niet, hij wist het gewoon echt niet. Maar nu eerst naar Sunset. Rustig draafde hij aan en kwam voor haar stil te staan. ,,Hallo Sunset!,’’ begroette hij haar opgewekt.
VIP