Remember me.

Remember my name.

Hoefstappen. Klik. Klak. Klik. Klak. Snuifen. Adem. In. Uit. In. Uit. Haar blauwe ogen onderzochten de omgeving opzoek naar leven. Een perfect leven, iemand die ze kon vertrouwen. Ze zuchte. Plotseling stond ze stil. Ze snoof. De geur van een onbekende hengst drong haar neus binnen, maar in dit gebied konden het er zovele zijn. Ze schudde haar hoofd, hief hem weer en liep verder. Haar staart golfde in de wind, achter haar aan. Haar manen dansde, speelde met de wind en sloegen alle kanten op. Faceless's oren lagen in haar nek, maar toch deed haar blik geen kwaad. Het was oplettendheid.

You'll be screaming it later.

[ & Giovanni. Inspiloos. Srry]

Met een trotse houding ging de zwarte hengst Giovanni over de prairie, zijn blik strak vooruit en zijn oren dominant naar voren. Niemand kon over hem heen lopen, hij was een levend rotsblok. Toch was hij best alleen. De meeste paarden wilden niet zo veel met hem te maken hebben. Had hij ook niet nodig, hij was degene die de baas was en niemand anders. Hij stond op de top! Zijn lange zwarte manen dansten op de wind. Plotseling drong een onbekende geur zijn neus binnen. Het was van een merrie. Hij ging er maar op af, dan kon hij zichzelf laten zien en zijn überschoonheid(uche XD). Hij ging op de merrie af, maar toen hij de merrie zag openden zijn ogen. Ze was wit en had ontzettend lange mooie manen die prachtig mee golfden op de wind. Met open mond stond hij naar haar te kijken, ook al was die open mond niet echt te zien. Hij keek alleen naar haar, ze was gewoon zo mooi en knap enzo. en en en... "Eh, hohohoi!" zei hij halfstotterend, halfproberend om charmant te zijn. "I..ik ben Giovavavanni. Wewie ben jij?" Nu moest hij iets charmants zeggen maar hij wist niets omdat hij te opgewonden was. Wat moest hij nu zeggen? Hij hoopte dat de merrie ook wat in hem zag.

[w8, pedoGio XD Faceless is 2 xd]

Omhoog. Omlaag. Omhoog. Omlaag. Haar staart dansde mee op het ritme van haar hoefstappen. Haar manen golfde in de wind en leken haar af en toe te knuffel, wanneer haar manen zich om haar nek planten en zich vast zogen aan haar bezweten nek. Haar hoofd was opgeheven en elke moment dat haar hoeven de grond raakte, schoven de stukke aarde alle kanten op. Ze schudde haar hoofd even, zodat haar voorhoofd vrij zou zijn, los van haar zware, lange manen. Een zwarte hengst verscheen. Ze zuchte. Fijn. Ze zette haar passen minder in en binnen een fractei van een seconde stond de hengst ovor haar stil en moest ze op haar noodrem trappen. "Eh, hohohoi!" Faceless zuchte nogmaals. Eerst zo stoer verschijnen en vervolgens als een bang veulen tegen haar gaan praten. Ze mopperde even in zichzelf en negeerde hem. "I..ik ben Giovavavanni. Wewie ben jij?" ging de hengst verder. Waarom liet hij haar nou niet gewoon met rust? Hij zag toch dat ze hier geen zin in had? Ze had genoeg aan haar hoofd, Tarzan, de groep. Maar toch bleef de hengst haar maar aankijken, aanmoedigen om iets te zeggen. Faceless zuchte nogmaal en antwoorde met een snauwende ondertoon; ''Faceless!'' ze keek hem aan. Het was een fries, uiteraard zwart. Groter als haar, gespierd. Maar niet echt haar smaak. Zijn blik leek de hare niet los te laten. Ze keek van hem weg, ze voelde zich aangestaart. Even trilde haar huid, alsof er een ijskoude windvlaag langs haar vloog. Maar dat was niet zo, het waren zijn ogen.