Nieuw in deze vreemde land

Ze draavde tot ze niet meer kan. Ze had het zo moeilijk toen ze in de Arabic kudde zat. Niemand mocht haar. Nu kon ze weg omdat ze sterk genoeg was om te vechten. Ze vond het wel erg dat ze haar beste vriend Nobble moest achter laten. Zei kon altijd lachen als hij bij haar in de buurt was. Ze slaakte een zucht en liet haar nek hangen. Ooit zal ze Nobble wel vinden. Ze vond het ook cool en een eer dat zei vrienden was met Nobble. Omdat Nobble de leider was! Maar dat was niet zo wat ze intreseerde aan Nobble. Nobble was zo zwart als de nacht en had altijd trots. Hij was heel lief voor de kudde. Toen.... Haar gedachte duwde ze meteen op zei. Ze mag er niet aan denken en keek naar het zilveren meer die zo mooi blonk. Ze draavde er elegant naar toe en dronk rustig van het water. Haar witte vacht reflecteerde door de zon en het leek of zei licht gaf. Haar ogen gleden naar het meer die lekker cool en fris was.

Hij briesde en liep als een Schaduw rond de omgeving. Af en toe leek hij wel verdwenen. Hij hield er van om te verdwijnen en te verschijnen. Met een strakke blik keek hij naar het water die bewoog. Als hij dan uit de struiken verscheen merkte hij een witte schim die blonk als licht. Deze keer deed hij rustig en dronk op een afstand naast de merrie Himanasja. Hij toonde geen angst. Hij was zo slecht dat hem niets angstig maakte. Hij hield zijn neus gaten groter om de vreemde in het oog te houden.

Met sierlijk gebogen nek en met haar staart in de lucht alsof het een vlag was liep Pride door het gebied. Haar manen en staart golfden mee met het ritme van haar elegante passen. Pride vertraagde toen ze bijna bij het zilveren meer was en stopte uiteindelijk. Ze keek even rond en snoof de frisse lucht op. Ze zag nog twee andere paarden, maar lette niet verder op hen. Ze stapte naar het meer toe en begon te drinken. Het meer was groot genoeg voor drie paarden, dus Pride hoefde de twee andere paarden niet weg te jagen. Ze had er trouwens ook geen zin in om de paarden weg te jagen. Ze was juist aangekomen en wilde een plek om uit te rusten. Haar bruine vacht glansde door het zonlicht, waardoor haar spieren goed zichtbaar waren.

Hij merkte nog een paard op. Terwijl hij dronk hield hij de andere merrie in het oog. Hij snoof al en hield nog steeds zijn oren in zijn nek. Hij merkte een doorzichtige kleur rood in het water. Hij keek naar zijn zei en zag dat een litteken weer open was gescheurd. Met een zucht zachte hij door zijn benen en ging op zijn zei waar zijn wond was liggen. Hij hield zijn neus nog boven water. Met een zucht van deugt sloot hij zijn ogen.

Ze keek geschrikt naar Zarao. Die haar compleet negeerde. Ze snoof en stapte boos naar hem. "Je kunt ook wat aardiger zijn hoor!" Maar ze sprong daarna achter uit en bleef aanstaren. De hengst was zo zwart als de nacht. Ook had ie leuke ogen. Ze zag aan zijn littekens dat hij geen braaf karakter en keek toen onzeker naar de hengst. In de hoop dat ie niet al te boos zou reageren. Ook zag ze een ander paard dat haar negeerde en ze hief elegant haar hoofd op. "Jij bent ook niet zo beleefd!" Ze had niet zo'n apart karakter tussen goed en kwaad. Ze is soms slecht en dan aardig. Ze schraapte met haar hoeven.

liep naar het meer en zag de andere paarden 'hallo' zei ze vriendelijken ze stapt het water in waar ze de hengst zag met een plasje donker rood water erom heen ze zag ook gelijkd at het geen al tevriendelijk paard was en bemoeide zich niet met hem ze liep naar een schoon stukje water en begon rustig op dr gemak te drinken en keek onder tussen naar de anderen paarden

Hij keek drijgend en stond op. Weer te veel merrie's. Met een galop sprong verdween hij in het duister. Het leek wel of hij een merrie magneet was. Met zijn oren in zijn nek keek hij nog even achter zich. Zijn ogen stonden wat gemeen. Hij had geen zin in merrie's die hem bijwonderen. Hij ging verder op zoek naar rust.

Pride keek op toen de witte merrie tegen haar sprak. Pride zag hoe ze elegant haar hoofd in de lucht stak en Pride brieste beledigd. Pride keek de merrie strak aan en hief haar staart. "Wat wil je eraan doen?" brieste Pride tegen Himanasja. Plots keek Pride naar Nikita. Ze had niet echt zin om vriendelijk terug te doen tegen haar en keek daarna naar Cobrazarao, die verdween in het duister.

Ze hief nog steeds haar hoofd en keek Cobrazarao na. Wat heeft die nou weer? Daarna richtte ze haar aandacht aan de merrie die dreigde. " Niets je praatte juist tegen me dus ik heb al mijn zin." Ze gleed met haar lange neus in het water. Ze liet haar oren in haar nek en speelde wat met het water. Ze glimlachte. Ze vond de geur van Zarao niet zo lekker. De geur rook van de slechte kant. Toch was ze niet bang van hem. Ze had heel wat geruis gehoord over de kudde.

Pride snoof toen Himanasja vertelde dat ze haar zin al had gekregen. Pride legde haar oren in haar nek en draafde een eindje van de andere paarden weg. Alles hier was sneeuw, en toch was de rivier niet bevroren... Pride keek de andere paarden nog een hooghartig aan en verdween daarna.

Saricha draafde elegant door de sneeuw en stopte bij een schimmel. Ze keek haar met een vriendelijke gloed in haar ogen aan, ze was ouder dan zij maar niet veel. Ze was niet een dominant type maar wel een elegant. Saricha keek haar een tijdje aan. "Hallo, wie ben jij?" Ze kende de merrie niet dus ze wou ook niet de verkeerde indruk maken, ze bleef beleefd en hield haar oren naar voor. Ze zwiepte haar staart om de witte sneeuw eruit de halen. Ze keek ook nu naar een vos-kleurig paard dat was een jaar en een beetje ouder dacht ze maar dat liep al weg. Ze duwde de sneeuw opzij een graasde wat. Ze deed haar hoofd terug omhoog. Het gras was sappig en een beetje bevroren maar dat vond ze niet erg. Ze schudde met haar manen. Daar hing ook sneeuw in, dat was erin gekomen toen ze iets te snel stopte en sneeuw omhoog duwde en die had ze op haar nek gekregen.