VIPNaam: Falcon
Betekenis: Jagende Valk
Geslacht: Hengst
Ras: Mustang X Arabier
Karakter: Vriendelijk, kan soms bot uit de hoek komen
Uiterlijk: onveranderlijke schimmel, donkergrijze staart en manen
donkere, bijna zwarte ogen
Geschiedenis:
Een voorbijtrekkende Arabische kudde dreef de pure mustangs uit elkaar en dekte hierbij een aantal merrie's.
Waaronder ook Falcons moeder; Suega. Falcon werd als zwart veulen geboren, al snel werd
echter duidelijk dat hij een schimmel was, de witte irissen rond de ogen, de grijze haren in de dekvacht.
Alles wees erop. Het was de regel dat een halfbloed veulen gedood werd, dit, om de kudde zuiver te houden.
Suega stond dit echter niet toe en vluchtte samen met haar, toen nog naamloze veulen, weg.
Toen hij een half jaar oud was, kreeg hij, volgens traditie, zijn naam. Tijdens deze ceremonie werd aan de natuur
gevraagd duidelijk te maken welke naam dit jonge dier behoorde te krijgen. Als bij pure toeval vloog een valk over,
een jagende wel te verstaan. De beslissing was gemaakt en hij werd Falcon gedoopt.
Falcon, de Jagende Valk. In het begin was hij uitermate trots om de naam van een dier met dat kaliber mee te hebben
gekregen. Hij werd ouder en leerde zelf te overleven. Toen hij een jaar oud was, nam zijn moeder hem mee naar
de kudde. Ze dacht dat het nu veilig was, maar niets was minder waar. De leidende hengst daagde Falcon uit voor een
gevecht. Een die hij niet zou kunnen winnen, maar het was tegen de regels om een uitdaging af te slaan. Levenslange vernedering
zou je achtervolgen. Zo goed en zo kwaad als het ging begon de jaarling aan het gevecht, hij vroeg zijn beschermgeest om
hulp en de kracht om het juiste te doen. Na de eerste uithaal van de leider storte hij zich als een blinde in de slag.
Ze brachten elkaar diversen wonden toe, en raakte uitgeput. Maar het voordeel lag onbewust aan de kant van Falcon.
Het bloed van de machtigste arabische paarden stroomde in zijn aderen, net zoals dat van de sterke mustangs.
Een nooit overtroffen combinatie van een kampioen, zijn uithoudingsvermogen was beter en zijn behendigheid groter.
De meeste aanvallen kon hij ontwijken, of in ieder geval zover dat het een schampstoot werd. Het werd een strijd op
leven of dood, een die hij nooit had willen voeren. Uitendelijk storte de oudere hengst in, hij was al op leeftijd en had
zichzelf te ver gedwongen. Het werd zijn dood. En of hij het nou wilde of niet, Falcon werd de nieuwe leider.
Omdat Suega hem had verteld dat de mustangs puur waren en hij daarom verstoten was, droeg hij het leiderschap
over. Hij bleef wel bij de kudde, maar dekte geen merrie's. Al met al werd hij toegelaten, maar niet volledig geacepteerd.
Hij was altijd het buitenbeentje, sloeg alle wedstrijden over en verliet de kudde toen hij drie jaar was.
----------------------
Hij dacht dat het zijn bestemming was geworden om voor de rest van zijn leven alleen rond te zwerven.
Nergens kon hij zijn plaats vinden, geen enkele kudde kon als zijn thuis fungeren. Meestal bleef hij enkele weken bij
een kudde om hun daarna weer achter te laten. Niet wetend dat hij soms een hart verscheurde als hij dat deed.
Want buiten alles om wat hij had meegemaakt was hij uiterst charmant en goed opgevoed. Hij wist alles af
van verleiding, maar tact was helaas niet zijn sterkste punt. Niet dat hij zich daar ook maar iets van aan trok,
het maakte hem allemaal niet uit. Niks kon zijn leven veranderen, ook een merrie niet.
Zo dacht hij over het leven, simpel, rechttoe, rechtaan. Zijn leven was redelijk ongecompliceerd,
behalve de zeldzame tijden dat zijn gedachten uitgingen naar zijn moeder, door de tijd heen werd hij er steeds
beter in die gedachten te onderdrukken. Lange tijd leefde hij op deze manier, al snel verworf hij bekendheid
en begonnen kuddes intresse te tonen om hem te laten blijven. Elke keer dat er zo'n aanbod werd gedaan
sloeg hij het af, wetend dat hij vervloekt was.
Het werd hem teveel, nooit meer wilde hij het buitenbeentje zijn. Zijn streven was om normaal te worden,
net zoals ieder ander. Gewoon, simpel, onopvallend.
Door gewoonte ingesleten gebruikt hij altijd zijn volledige naam, het maakt hem niet meer uit,
zijn beschermgeest was dood, vermoord door het verraad van zijn vertrek, hoe oneervol zijn leven dan ook was...
Nu is hij hier, in een gebied waar iedereen geacepteerd word, goed of slecht, bruin of schimmel.
Hier kan hij zijn wie hij is;
Falcon, de Jagende Valk
Phew, ik denk dat dit het wel zo'n beetje is voor nu. Zal binnenkort de rest toevoegen.
Dus, stay tuned voor het tussenliggende gedeelte van Falcon's Story!
Betekenis: Jagende Valk
Geslacht: Hengst
Ras: Mustang X Arabier
Karakter: Vriendelijk, kan soms bot uit de hoek komen
Uiterlijk: onveranderlijke schimmel, donkergrijze staart en manen
donkere, bijna zwarte ogen
Geschiedenis:
Een voorbijtrekkende Arabische kudde dreef de pure mustangs uit elkaar en dekte hierbij een aantal merrie's.
Waaronder ook Falcons moeder; Suega. Falcon werd als zwart veulen geboren, al snel werd
echter duidelijk dat hij een schimmel was, de witte irissen rond de ogen, de grijze haren in de dekvacht.
Alles wees erop. Het was de regel dat een halfbloed veulen gedood werd, dit, om de kudde zuiver te houden.
Suega stond dit echter niet toe en vluchtte samen met haar, toen nog naamloze veulen, weg.
Toen hij een half jaar oud was, kreeg hij, volgens traditie, zijn naam. Tijdens deze ceremonie werd aan de natuur
gevraagd duidelijk te maken welke naam dit jonge dier behoorde te krijgen. Als bij pure toeval vloog een valk over,
een jagende wel te verstaan. De beslissing was gemaakt en hij werd Falcon gedoopt.
Falcon, de Jagende Valk. In het begin was hij uitermate trots om de naam van een dier met dat kaliber mee te hebben
gekregen. Hij werd ouder en leerde zelf te overleven. Toen hij een jaar oud was, nam zijn moeder hem mee naar
de kudde. Ze dacht dat het nu veilig was, maar niets was minder waar. De leidende hengst daagde Falcon uit voor een
gevecht. Een die hij niet zou kunnen winnen, maar het was tegen de regels om een uitdaging af te slaan. Levenslange vernedering
zou je achtervolgen. Zo goed en zo kwaad als het ging begon de jaarling aan het gevecht, hij vroeg zijn beschermgeest om
hulp en de kracht om het juiste te doen. Na de eerste uithaal van de leider storte hij zich als een blinde in de slag.
Ze brachten elkaar diversen wonden toe, en raakte uitgeput. Maar het voordeel lag onbewust aan de kant van Falcon.
Het bloed van de machtigste arabische paarden stroomde in zijn aderen, net zoals dat van de sterke mustangs.
Een nooit overtroffen combinatie van een kampioen, zijn uithoudingsvermogen was beter en zijn behendigheid groter.
De meeste aanvallen kon hij ontwijken, of in ieder geval zover dat het een schampstoot werd. Het werd een strijd op
leven of dood, een die hij nooit had willen voeren. Uitendelijk storte de oudere hengst in, hij was al op leeftijd en had
zichzelf te ver gedwongen. Het werd zijn dood. En of hij het nou wilde of niet, Falcon werd de nieuwe leider.
Omdat Suega hem had verteld dat de mustangs puur waren en hij daarom verstoten was, droeg hij het leiderschap
over. Hij bleef wel bij de kudde, maar dekte geen merrie's. Al met al werd hij toegelaten, maar niet volledig geacepteerd.
Hij was altijd het buitenbeentje, sloeg alle wedstrijden over en verliet de kudde toen hij drie jaar was.
----------------------
Hij dacht dat het zijn bestemming was geworden om voor de rest van zijn leven alleen rond te zwerven.
Nergens kon hij zijn plaats vinden, geen enkele kudde kon als zijn thuis fungeren. Meestal bleef hij enkele weken bij
een kudde om hun daarna weer achter te laten. Niet wetend dat hij soms een hart verscheurde als hij dat deed.
Want buiten alles om wat hij had meegemaakt was hij uiterst charmant en goed opgevoed. Hij wist alles af
van verleiding, maar tact was helaas niet zijn sterkste punt. Niet dat hij zich daar ook maar iets van aan trok,
het maakte hem allemaal niet uit. Niks kon zijn leven veranderen, ook een merrie niet.
Zo dacht hij over het leven, simpel, rechttoe, rechtaan. Zijn leven was redelijk ongecompliceerd,
behalve de zeldzame tijden dat zijn gedachten uitgingen naar zijn moeder, door de tijd heen werd hij er steeds
beter in die gedachten te onderdrukken. Lange tijd leefde hij op deze manier, al snel verworf hij bekendheid
en begonnen kuddes intresse te tonen om hem te laten blijven. Elke keer dat er zo'n aanbod werd gedaan
sloeg hij het af, wetend dat hij vervloekt was.
Het werd hem teveel, nooit meer wilde hij het buitenbeentje zijn. Zijn streven was om normaal te worden,
net zoals ieder ander. Gewoon, simpel, onopvallend.
Door gewoonte ingesleten gebruikt hij altijd zijn volledige naam, het maakt hem niet meer uit,
zijn beschermgeest was dood, vermoord door het verraad van zijn vertrek, hoe oneervol zijn leven dan ook was...
Nu is hij hier, in een gebied waar iedereen geacepteerd word, goed of slecht, bruin of schimmel.
Hier kan hij zijn wie hij is;
Falcon, de Jagende Valk
Phew, ik denk dat dit het wel zo'n beetje is voor nu. Zal binnenkort de rest toevoegen.
Dus, stay tuned voor het tussenliggende gedeelte van Falcon's Story!
