Danger ore not

sweatpy liep langs het wilgenwoud, ze dacht aan haar moeder die overleden was. ze hoopte zoo dat ze een anderen merrie ontmoeten die voor haar kon zorgen... ze liep door het wilgenwoud... opeens horden Sweatpy gejank. ze bleef stokstijf staan, ze luisterde nog eens *onee het zijn de wolven die mijn moeder hebben gedood*opeens zag ze dat de wolven haar kant op kwamen... Sweatpy schrok en rende zo hard als ze kon. opeens zag ze de beelden in haar gedachten dat haar moeder gedood werd door de wolven. ze dacht niet meer waar ze renden en knalde me haar hoofd tegen een harde boom ze viel flauw...

Dit is de eerste keer dat ik een verhaal schrijf

Silvia liep door het wilgewoud opzoek naar eten. Plotseling hoord ze gejank, en hoord hoefje. Silvia dacht * dat is een veulen *. Ze dacht niet meer aan en galoperden zo hard als ze maar kon, en sprong over een gevallen boom stronk. Toen ze stond zag ze het veulen liggen. Ze zag de wolven en sprong over het veulen heen door de wolven. En begon keihard te hineken, en begon te steigeren. En jaagde de wolven weg, en ging er een paar meter achter aan. Silvia keek nog een keer boos waardoor haar manen voor haar gezicht kwamen. Ze snoof de lucht uit van uitputing. En draaide zich om, maar struikelde over de takje die ze niet had gezien. Ze kwam met haar hoeven in de modder maar ging moedig veder. Ze wouw het veulen berijken. Silvia klom uit het drassigen modder en liep veder naar het veulen, en zag dat het bang was.

Sweatpy werd een beetje wakker en zag een wit paard met zwarte manen over haar heen springen. Ze schrok en ging achter de boom verschuilen. Ze zag dat ze midden in de groep wolven sprong en ze weg joeg en achter na renden *kwam ze terug of niet*. Sweatpy keek voorzichtig naar waar de witte merrie heen ging. Maar zonder sucses. Het duurde lang. Maar wist niet dat ze vast zat. Sweatpy liep achter de boom vandaan en liep naar de rustigen vijver, en besloot wat te gaan drinken. ze was nog steeds bang *die merrie lijkt heel veel op mijn moeder *dacht sweatpy *ik hoop dat die wolven niet meer terug komen * daarna keen ze naar de vreemde merrie en zei voorzichtig *H-H hallo*

Hallo kleine zei Silvia. Ze zag het veulen die net klaar was met drinken. Haar snoetje was nat. Silvia liep naar het veulen toe, Maar het veulen keekt bang en deedt een paar passen achter uit. Je hoeft neit bang te zijn ik doe je niks ZIj Silvia. Maar zag dat het veulen aarzedden. Je hoeft geen antwoord te geven hoor . Zo lief had mijn stem nog nooit gekloken. Maar gelukig waren de wolven weg, en was het veulen veilig. Silvia liep langzaam naar de vijver, en ging er in staan tot dat dat je haar rug nog kon zien. Ze wow haar benen even laten rusten. Want ze was in de modder gelopen. Onder tussen ging Silvia drinken. Dat had ze nog niet gedaan. Haar maag maakten een raar geluid. En Silvia wist dat ze moet eten en dat een paard appels, waar het veulen nooit bij zou kunnen komen. Silvia liep uit de vijver en plukten een paar appels voor haar. En legde een stapeltje naast haar. en nu maar hopen dat het veulen naast haar kwam eten.