I'm back.. ||open||

"het stinkt hier.." dacht Acapella toen ze wakker werd. Ze was buiten bewustzijn geraakt, dat moest wel, er was geen andere legitieme reden voor haar afwezigheid de afgelopen maanden. Ze moest door een ander paard hierheen gebracht zijn, maar wie was dat dan?
Ze stond op, strekte haar achterbenen en voelde iets branden. Ze keek om, er bleek een jaap van een snee in haar bovenbeen te zitten. "ik mag er niet aan likken, anders gaat het ontsteken. ' mompelde ze. Dit had ze nog onthouden van de wijze lessen van haar moeder van vroeger. Hoe zou het met haar gaan? En met haar broertje?
"under the willow, a bed of grass, a soft green pillow. Lay down you head, and close your eyes, and when they open, the sun wil rise..." zong ze zachtjes. Zachtjes maar loep zuiver, en mooi dat het was... Ze hoorde het moeras stil worden.
Ze stapte verder, zette een drafje in met een prachtig zweef moment. Haar sokken dansend om haar benen. De zompige grond zakte in en liet water los elke keer als haar hoeven neerkwamen.
Ze hoorde iemand anders achter zich draven. Ze verzamelde en viel terug in stap. Ze hoorde dit een ander ook doen. Ze stond stil. De ander deed dit ook. Toen keek ze om, ze zag niemand. Ze tapte weer verder, om onverwacht om te draaien met een sprong en dat was toen ze hem/haar recht in de ogen keek...






*sorry was lang weg door school drukte! dus moet er weer ff inkomen *

Acapella zag dat een schimmelmerrie haar aan keek. Ze snoof een keer. "Wie ben je?" werd er aan haar gevraagd. Acapella schraapte met haar hoef over de grond en bewoog haar oren heen en weer. goed of slecht? Dat ging er door haar heen. Ze moest voorzichtig zijn, de vorige ontmoeting ging niet helemaal goed, en dan voor het andere paard. Acapella lachte in zichzelf, wat zou haar familie wel niet van haar vinden, als ze wisten dat ze slecht geworden was? Ze zouden haar haten, haar waarschijnlijk proberen te vermoorden, en dat allemaal om kudde belang. Tsss...
"ik ben Acapella, wie ben jij?" zei ze, met een gemaakte vriendelijkheid. Omdat ze wist dat als ze goed zou overkomen ze waarschijnlijk veiliger was, dan dat ze haar ware aard toonde.
Ze boog haar hoofd omlaag, om onderdanig over te komen, in werkelijkheid keek ze naar de andere merrie om te kijken of ze kon aflezen of deze goed of slecht zou zijn...
Ze besefde zich dat dit er waarschijnlijk raar uit zag, dus ze deed haar hoofd weer in de lucht. De zon kwam door het bladerdak van het moeras, en verlichte haar gitzwarte glanzende vacht. Op de paar opgedroogde moddervlekken na dan...