I will join the Fire Flame.

Rustig zette Urash haarzelf voort, door steeds haar benen weer telkens op hetzelfde tempo weg te zetten. Soms stond ze even stil en keek ze naar achteren, haar hoeven drukte steeds in de sneeuw bij iedere stap die ze zette. Nu zouden paarden haar kunnen volgen. Maar of het haar wat boeide? Echt niet. Langzaam sjokte Urash verder en zwiepte ze een aantal keer hard met haar bonte staart heen en weer, even dacht ze weer aan wat ze pas geleden had meegemaakt. Ze was er achter gekomen dat haar moeder het verborgen had gehouden dat ze hier een zus had, die hier beter bekend stond als Boots. Tenminste, halfzus dan want Urash zelf had een andere vader dan Boots. Boots werd meteen boos, n'ja, niet op haar maar ze viel uit en je merkte wel dat ze boos was. Maar Urash vond het niet erg, het luchtte volgens haar eigenlijk alleen maar op als je het aan een ander vertelde. Toen ze nog verder dacht had ze gehoord van Boots dat ze een kudde had, en eigenlijk wilde ze daar wel lid van worden dus besloot ze naar haar zus te hinniken. Het was dan eigenlijk wel haar halfzus maar Urash zou haar gewoon als een echte volle zus beschouwen, alhoewel dat niet zo was in het echt. Urash bleef snel stilstaan en een krachtige maar toch een zuivere hinnik verliet haar keelgat en ze gaf een zwiep aan haar staart. Terwijl ze rustig wachtte of haar zus naar haar zou komen, want ze wilde echt dolgraag bij de Fire Flame horen, de kudde van Boots en daar zou ze eigenlijk vrijwel alles voor doen als het zou moeten.

[Urash &'nd Boots.]

Boots sjokte over de sneeuwvlakte. Wat er net was gebeurd zat haar nogal dwars. Ze had mams afgebekt, wat wel de schuld van dat bonte geval was. Zij was immers vergeten te vertellen dat ze een zusje had en had Urash hardhandig laten vallen. Boots snoof minachtend. Ze had haar moeder misschien iets te hard toegesnauwd en terecht gesteld, wat in haar ogen op dit moment alleen maar goed was. Anders had ze nu nog niet geweten dat ze een zusje had. Boots liet een diepe zucht horen en rilde een keer. Getver wat was het hier koud! Sneeuwvlokjes bleven aan haar vacht hangen. En laat die dingen nou net nul komma nul graden zijn. BRR! Het was hier qua temperatuur wel even anders dan in het bos of waar ze zonet waren met Neytiri en Urash. Damm, begon ze daar nu alweer over te tobben?! Boots liet een zacht grommetje, of ies wat daarop moest lijken, horen en liep verder, ploeterend en wel door de plakkerige, witte sneeuw. Haar zwarte vlekken vielen nu bijna niet meer op, maar goed. Dat moest dan maar! Boots draaide haar oren een paar keer rond en snoof. Hmmz, wie ging er nou met dit weer de sneeuwvlakte op? Niemand was toch zo gek als zij om met dit, DIT weer de storm in te gaan? Boots schudde haar hoofd en zwiepte met haar staart in de hoop een sneeuwvlok weg te pushen. Toen ze dichterbij kwam, hoorde ze een luide hinnik die aan haar gericht was. 'JAJA, ik ben er bijna!' zei ze luid over de vlakte heen. Het kwam nauwelijks over de wind heen, maar voor degene met een beetje oren moest het te doen zijn. Toen Boots dichterbij kwam, betrapte ze zichzelf erop dat ze spijt had van haar opmerking tegen Neytiri. 'Damm, dat moet mij weer overkomen.' Ze sjokte verder en stond uiteindelijk bij Urash. 'Haj.'

Toen ze Boots aan zag komen en ze haar hoorde zwiepte ze met haar staart en drukte ze haar neus nog even in de sneeuw. Eigenlijk vond ze de sneeuw niet echt fijn, maar soms ook weer wel om af te gaan koelen na misschien een warme dag, lekker even in de sneeuw liggen was dan wel fijn om te doen. Ze snoof en trok haar hoofd meteen omhoog toen ze haar zus aan zag komen lopen vanuit haar ooghoeken, een speelse glimlach stond op haar gezicht en ze slikte een paar keer en schraapte haar keel even een aantal keren rustig. 'Boots!' riep ze vrolijk, maar ze wist allang dat niemand zou komen behalve haar eigen zus. 'Allesgoed? Weetje, misschien moeten we mam maar vergeven, we hebben er immers zelf toch ook niet om gevraagd of we nog verdere familie zoals een zus hadden? N'ja, ik ben wel heel blij dat ik jóu als zus heb, of wie dan ook maar komop, voor mam is het anders toch ook niet leuk als we haar niet vergeven en ze ons samen ziet, tenminste, als we het goed kunnen vinden met elkaar?' ze keek haar zus serieus aan, wat ze niet zo vaak deed en dus uitermate zeldzaam was. Daarna schudde ze haar hoofd en keek ze naar de grond; snel maakte ze een kuiltje in de sneeuw met haar hoofd en stampte er toen hard op en keek toen weer rustig en geconcentreerd naar Boots toe, wat zou ze gaan zeggen? 'N'ja, als je het niet wilt hoeft het niet hoor maar er was iets heel anders dat ik aan je wilde vragen,' begon ze, 'ofdat ik als je een kudde had zoals ik had begrepen, ik daar misschien een lid van kon worden?'