Cobra, I want to talk

Een grote witte merrie liep rustig over het as. Haar hoeven kwamen hard neer op de grond en as vloog af en toe omhoog. Ze keek kil om haar heen en snoof. Ze sloeg heen en weer met haar staart en schudde haar uit. Het was zomer en ze had vreselijk veel last. Zelfs het moeras kwam droog te staan door de warme zon. Ze haatte het. Maar hier bleef het doods dus dat was goed. Ook goed voor haar veulen. Die moest maar weten wat de gebieden en plaatsen zijn waar ze moest blijven en niet mocht komen. En ook wat goed en slecht was. Ze grijnsde en keek kort achterom naar het grijze merrieveulen dat achter haar aanliep. Ze snoof de geuren even op en liep kalm verder. Ze was nu alfa veulen bij haar vaders kudde. Super vond ze dat. Dan kon ze dingen leren en ook wat mee beslissen. Ze was oud genoeg. Ze snoof en keek nogmaals achterom. "Sage, blijf hier en niet weggaan" zei ze kil tegen haar veulen. Ze stopte na een tijd en dacht na. Ze was nog steeds bondgenoot van Cobra maar wist deze het al van Bleeding Soul? Hoe moest ze dat nu doen? Ze moest ermee praten met de grote hengst. Vragen wat kon. Ze wilde nog steeds bondgenoot blijven maar hij wilde misschien niet dat er een andere kudde was. Hij moest maar beslissen. De merrie hinnikte luid en hard naar de grote hengst en wachtte rustig af.

[Only Cobra & Sage]

Het grijze veulen liep meteen stevig door. Ze had haar oren naar voren gericht en nieuwsgierig keek ze om haar heen. Veel kende ze nog niet maar dat kwam nog wel. Als haar vader er natuurlijk tijd voor had. Ze luisterde al wel heel goed. Ze grijnsde even en keek haar moeder aan. Ze snoof zacht en briesde kort. Ze schudde met haar hoofdje en draafde kort wat dichter bij Deina. Ze zwiepte vrolijk met haar pluizige staart en stopte ook. Ze bekeek de omgeving even en keek weer naar haar moeder die wat zei. Ze knikte meteen. "Ja moeder" zei ze beleefd en keek rond. Ze vond het hier wel leuk. Het was stil en droog hier. Ze briesde nogmaals en liet haar onder de buik glijden. Ze duwde met haar neusje even tegen de buik en begon te drinken. Ze dronk een lange tijd en ging dan tegen haar moeder aanstaan. Ze schrok toen haar moeder hinnikte en keek nieuwsgierig naar haar. Ze zweeg dan een tijd. "Gedraag je bij Cobra" hoorde ze haar moeder daarna zeggen en knikte meteen. Ze kende dat woord al heel goed. Buigen en stil zijn. Luisteren en zwijgen. Ze snoof even en keek rond. Wie zou die hengst zijn?

[Ben ook Deina (a)]

De zwarte hengst stond te eten. Het was laat in de avond. Maar de hemel had nog kleur. Maar de temperatuur begon lekker te dalen. Hij plukte wat gras van de grond en rukte met gemak een dikke tak van de boom af. Zijn scherpe tanden maalden de tak in zijn mond. Na ja normaal gezien eet een paard geen hout. Ze deden dat wel in hongerige perioden zoals in de winter. Dan vond je amper eten. hij bewoog zich snel tijdens het eten. Hap stap hap stap. En hij schrokte het binnen de seconden binnen. Zijn zwarte ogen keken af en toe op. Als hij voedsel zoch mocht niemand in zijn buurt komen. Want hij was niet bereid om te delen. Hij merkte al gauw een hert op die langs liep en af en toe stopte om ook wat gras binnen te schrokken. Vies drukte hij zijn oren in de nek en draafde met slagende hoeven recht op de hert af. De hert smeerde hem meteen. Cobrazarao werd steeds meer chagareinig. Misschien omdat hij ouder werd. Hij vocht zelfs met zijn eigen zoon. Maar dat hoorde bij de training. Hij moest zien hoe ver zijn zoon stond. Hij keek op. Hij hoorde gehinnik. Hij rolde met zijn ogen. Wie stoort hem in hemels naam? Hij at nog eventjes verder en besloot de eigenaresse van de gehinnik te zoeken. het bevond zich in de Ash Valley. Hij stapte op zijn gemak. hij merkte toen Deina. Een van zijn bondgenoten. Met een klein mormel er bij. Hij had het niet zo op veulens. Een niet hoorbare grom kwam uit zijn mond. Zo lang het zijn kop houd vind hij het best. Hij schopte zijn hoeven in de stof. hij keek Deina nors aan.

De witte merrie keek rustig om haar heen en snoof kort. Ze keek even naar Sage en grijnsde. "Goedzo" zei ze kil en keek kort naar de vulkaan. Ze wilde hem wel eens zien uitbarsten. Misschien dan alles op de goedzakjes. Een valse grijns sierde haar lippen en meteen drong een bekende geur haar neus binnen. Ze hief haar hoofd op en zag de grote hengst al snel. Hij zag er slechtgezind uit. Ze boog kort en keek even waarschuwend naar het veulen. Deze boog zacht en zette een stap achteruit zodat ze wat achter Deina stond. Deina knikte goedkeurig en keek weer naar de hengst. "Ik riep je wegens een nieuwe kudde" zei ze kalm en grijnsde kort. "Mijn vader heeft nu ook zijn kudde en ik ben benoemt als alfa veulen. Mijn vraag was of ik nog bondgenoot blijf. Zo niet dan is dat zo. Het maakt mij niets uit. Jou keuze" zei ze emotieloos en snoof zacht. Ze sloeg met haar staart heen en weer en had haar oren in haar nek gedrukt. Ze wachtte kalm op antwoord van de hengst. Ze was er wel nieuwsgierig naar of hij er al van wist. Misschien wel en misschien niet.

Cobrazarao zweeg heel lang. keek even naar dat veulen die Deina prees en dingen gebaarde en daarna haar aandacht op hem richtte. Hij keek de merrie aan toen die boog. En na even een doodse stilte onderbrak Deina die. Hij bleef de merrie strak aan kijken toen die haar verhaal vertelde waarom ze hem stoorde. Hij hoorde een boel nieuws. Zei was blijkbaar de nakomenling van Azacar. En zei is een alfanakomenling. Hij snoof even diep. Ze vroeg of ze nog bondgenoot kon zijn. Hij kon niet direct op die vraag reageren. Deina hoort eigenlijk bij die nieuwe kudde. Maar misschien liet hij haar voorlopig bondgenoot zijn. Maar zodra er ruzie tussen hem en Azacar komt schopt hij Deina buiten. Want waarschijnlijk zou ze bij haar vader staan. En als ze dan nog in zijn gebieden kon glippen kon ze geheime dingen melden. En daar had hij geen zin in. " Deina, ik verschiet dat jij een alfa veulen bent. Aangezien jij respect toont aan een ander alfa. Maar het is je geraden dat jij niet dominant tegen over mij doet. Want daar heb ik een hekel aan. Voorlopig mag je bontgenoot zijn van de Black Rose kudde. Maar zodra er tussen mij en Azacar ruzie ontstaat zul jij geen bondgenoot meer kunnen zijn. Voor de rest nog iets te melden?" De grote hengst keek de merrie streng aan. Hij zou haar wel in het oog houden. Hij zou het nu niet graag hebben als ze in de buurt is van zijn veulens. Want misschien kon dat wel eens tegenvalen met zijn vertrouwen. Verder schonk hij geen aandacht aan dat klein geval dat er nog bij stond.

De witte merrie keek de zwarte hengst aan. Hij zweeg tot ze uitgepraat was. Ze was heel nieuwsgierig naar zijn antwoord natuurlijk. Even gleed haar blik naar het grijze veulen achter haar. Deze bleef kalm staan en zweeg. Respect had het veulen. Dat vond Deina heel goed. Ze grijnsde even naar het kleine veulen en knikte ernaar. Al snel richtte ze haar donkere ogen weer op de hengst. " Deina, ik verschiet dat jij een alfa veulen bent. Aangezien jij respect toont aan een ander alfa. Maar het is je geraden dat jij niet dominant tegen over mij doet. Want daar heb ik een hekel aan. Voorlopig mag je bontgenoot zijn van de Black Rose kudde. Maar zodra er tussen mij en Azacar ruzie ontstaat zul jij geen bondgenoot meer kunnen zijn. Voor de rest nog iets te melden?" Rustig luisterde de merrie en knikte kort. "Ik heb respect. Ik doe niet graag dominant tegenover andere leiders. Elke leider heeft respect nodig. Alfa ben ik niet maar wel een alfa veulen en dat ligt ook wat anders" zei ze kil en keek hem aan. Ze meende de woorden. Ze snoof even en begon opnieuw. "Dat begrijp ik. Ik weet wat er allemaal gebeuren kan maar als er ruzie is zal ik me zeker niet bemoeien en dan stopt de bondgenootschap" zei ze kalm en knikte goedkeurend. Hij wilde dat en dat zal hij ook krijgen. Hij hoorde de vraag en knikte. "Trainingen kan ik nu ook niet meer hebben. Deels met de kudde maar ook wegens mijn veulen en dracht" zei ze kalm. "Dat was het" zei ze dan emotieloos en boog kort.

Cobrazarao luisterde naar wat ze nog allemaal te zeggen heeft. Niet zo veel dingen die hem intereseren. Ze vertelde dat ze niet meer trainingen kon krijgen. Wat hem niet stoorde. En dat ze weer drachtig was. Hopelijk gedroeg het zich dan wat beter tegen over deze futloze veulen dat achter Deina stond. Het gehoorzaamde zijn moeder. Alsof het een robot was. Maar dat was niet zijn probleem. Hij had twee prachtige slechte veulens. EN 1 daarvan word machtig en sterk net zoals Cobrazarao. Zijn zwarte ogen gleden nog even over de witte merrie en onder brak weer de doodse stilte. "Goed, meer moet ik niet weten. Ik heb het zelf toch wat druk met mijn eigen nakomenlingen..." Bromde hij en draaide zich met gemak om. Hij verdween zonder nog maar iets te zeggen. Hij begroete ook niet. Dat koste hem alleen maar nog meer tijd. Zijn hoeven verplaatsten hem snel en verdween dan ook meteen in de duisternis.


(Flut post maar moets nu gaan eten. Sorry dus)

-UIT TOPIC-