Het geheim achter Azacar: Een onthullend en roerend interview door Boots

Boots liep rond door Dream Horses. Haar neus stak hoog in de lucht en haar staart zwiepte een paar kanten op en neer. Ze hield haar hoofd schuin en dacht diep na. Het was inmiddels over heel Dream Horses gegaan dat Azacar wat in Amiya zag. De twee A'tjes. Boots lachte een keer vertedert bij het idee: De veel te grote, in verhouding tot Amiya lompe Fries en de fijngebouwde, bijna ielig naast Azacar te noemen waren de nieuwe roddel van Dream Horses. Elk dier wist het: De badguy en het goedste goedzakje uit Dream Horses gingen samen. Boots grinnikte en had gehoord van de Date die Azacar met zijn geliefde Amiya had proberen op te zetten. Helaas was zijn droomprinses niet gekomen en had hem daar alleen laten staan onder de Fruitbomen. De arme hengst zal wel niet weten hoe het heeft kunnen gebeuren dat hij, Azacar en leider van de Bleeding Soul, alleen werd gelaten door zijn geliefde. Iets roerenders was er bijna niet. Boots wist daarna wat haar te doen stond: Ze zou Azacar interviewen, met als hoofddoel te weten hoe de vork in de steel zat en hoe hij het zolang verborgen wist te houden. Een luide hinnik weerklonk over Dream Horses naar Azacar. Boots bleef zo kalm als ze kon staan, maar intussen gierde de adrenaline door haar lijf heen.

[Alleen Azacar]

Zijn ogen waren gesloten en de wind streek langs zijn gitzwarte lichaam terwijl hij daar stond. Roerloos als een standbeeld. Niemand wist wat hij dacht en wat hij voelde. Tot voor kort. Een roddel was door DH gegaan. Eentje waarvan hij nooit had gedacht dat die boven water zou komen. Met een grom draaide hij zich om bij het horen van het vrolijke geschetter van een vogelpaartje. Geërgerd rolde hij met zijn ogen en liep toen weg. Waarheen wist hij niet. Hij volgde gewoon zijn gevoel. Damn, kwam hij weer bij dat gevoel uit. Chagerijnig drukte hij zijn oren in zijn nek en stapte in een gestaag tempo door. Alles om hem heen scheen de enorme Friese hengst te negeren. Azacar had het idee dat achter ieder boompje, iedere struik overal iemand stond die hem in de gaten hield. Hij schudde zijn grote, maar edele hoofd zachtjes heen en weer om die gedachte van zich af te schudden. Wat niet bepaald hielp. Inplaats daarvan drong een luide hinnik zijn gehoorgang binnen. Meteen stond hij stil. Wie durfde hem nu te roepen? En ergens wist hij wie het was. Zijn gevoel zei dat. Eigenlijk wilde hij geen gehoor aan die hinnik geven. Maar dan zou ze hem beschouwen als laf, zielig en bang. En dat was hij juist niet. Meteen spande hij zijn spieren aan en vloog in een draf het gebied door. Zigzagde tussen bomen door, sprong over lage struiken tot hij haar zag staan. Bij het zilveren meer. Een o, zo geliefde plaats van de hengst. Vlak voor haar kwam hij tot stilstand. Zijn ijsblauwe ogen op de bonte merrie gericht. "Zo, je riep me Boots" sprak hij met zijn rauwe, koude stem.

Boots schrok bijna van de plotselinge, onaangekondigde komst van de hengst. Zijn stem maakte dat Boots even gefascineerd hem aan keek. Boots begreep waarom Amiya hem eventueel zou willen. Want tja, dat Azacar Amiya wilde had hij wel duidelijk gemaakt naar de merrie toen Azacar haar had geroepen op een honingzoete toon. Boots schudde haar hoofd en wierp nog een blik op hem. 'Wel, Azacar, ik zou graag een interview met je doen voor wat duidelijkheid in deze wereld. Als ik alle roddels moet geloven zou je al op de knieën zijn gegaan voor de merrie van je dromen en haar ten huwelijk hadden gevraagd. Ik weet niet of dat klopt, dus zou willen weten in hoeverre dit 'waarheid' te noemen valt,' antwoordde ze op de rauwe stem van de hengst. In tegenstelling tot Azacar, was zij, of in ieder geval deed ze een poging tot, kalm. Hoewel de adrenaline door haar lijf bleef gaan. Ze wachtte kort geduldig, waarna ze met haar hoofd schudde. Ze had geen zin om ze hele dag op dit antwoord te moeten wachten, dus brieste ze een keer. Boots liet haar blik nog eens langs de hengst glijden. Ze moest bekennen dat het een lekker dier was om te zien met een geweldige laag bespiering over zijn lijf heen. Zijn hoofd kon dan wel niet tippen aan het fijnere neusje van Sham, maar toch: Het was een schoonheid om te zien. Balen dat hij slecht was! Hoewel, dat hoefde nog niet eens een handicap te zijn, gezien het feit, of beter gezegd de roddel, ging dat Azacar met Amiya had. Good versus Evil, maar dan heel erg letterlijk genomen. Boots schudde haar hoofd en stopte met peinzen over nu onbelangrijke dingen. 'Wel, ga je akkoord?'

Met opgetrokken wenkbrauw keek hij de bonte merrie aan. Bijna wilde hij tegen haar snauwen dat ze maar snel maar haar verklaring moet komen waarom ze hem geroepen had toen haar stem weerklonk. Azacar keek haar recht aan met zijn ijskoude blik. De merrie was jong maar straalde toch een bepaalde zekerheid en klasse uit. Ze was waarschijnlijk volwassener dan menig ouder paard moest hij toegeven. En hoewel het een neutraal geval was voelde hij eens niet de aandrang haar de grond in te stampen of haar mooie bonte velletje van haar lichaam te stropen. Maar de woorden die hij uitsprak deed hem even huiveren. Zijn lichaam trilde en zijn hoef stampte hij eens hard op de grond waarna hij kort zijn blik afwendde en slikte. Dit was niet het moment op kwaad te worden. Wat zou iedereen dan wel niet denken. Dan gaf hij eigenlijk al helemaal toe. Bij de woorden 'Ga je akkoord?'. Keek hij de merrie eens kwaad aan maar kalmeerde al snel weer voordat hij zijn stem weer liet klinken. "Wel het zit zo ik, euhm." begon hij stamelend. En toen wist hij al dat hij verkeerd begonnen was. Zijn dikke zwarte staart sloeg hij tegen zijn flanken en zijn hals richtte hij nog wat hoger op. Zijn houding was trots maar zijn blik verriedt hem. Hoe? Dat was het enigste. Hoe wist iedereen het? Was het zo overduidelijk geweest? Een grom verliet zijn keel voordat hij weer verder sprak. "Waarmee zou ik akkoord gaan? Wie zegt dat we gaan trouwen? Wat? Ik?". Weer kwam de enorme hengst niet helemaal uit zijn woorden. Een goed gesprek voeren was nou niet bepaald zijn sterkste kant en door dit gestommel moest hij vast een sukkel lijken. Liever dat dan dat ze hem zo schattig zou vinden. Dat zou pas verschrikkelijk zijn.

[aaww. Is Aza niet schattig zo! :3]

Boots zag kort agressie in zijn ogen. In zijn houding was irritatie weerspiegeld. Toch was Boots er niet van onder de indruk. Wat zij noemde, waren slechts kleine feiten die ze snel voor zichzelf op een rijtje zette. Ze brieste kort. Ze maakte door een keer met haar hoef over de grond te schrapen, duidelijk dat ze er niet van gediend was op de agressieve manier die Azacar net had laten zien behandeld te worden. Ze trok haar wenkbrauw op toen ze merkte dat de hengst niet uit zijn woorden kon komen. 'Wow, dat is nieuw voor me' mompelde ze zacht en niet te verstaan voor Azacar. Azacar die niet uit zijn woorden kon komen was al voorpagina nieuws, laat staan dat hij op Amiya was. Boots kon zien dat de vraag van haar hem even van de wijs had gebracht. Ze grinnikte zacht en draaide wat met haar oren toen ze de grom van het zwarte dier hoorde. 'Pardon? Waar heb ik dat nou weer aan te danken dan? Dit zijn de feiten die ik noem. Ik verzin niets. Ik vraag alleen maar aan jou of ik je erover kan interviewen en daarmee dat soort misverstanden de wereld uit te helpen.' Boots snoof een keer, maar toen ze merkte dat de hengst opnieuw niet helemaal uit zijn woorden kwam, was haar irritatie verdwenen als sneeuw voor de grond. Hij was nu bijna adorable te noemen. Boots was wel zo slim haar mond daarover te houden, dat zou hem alleen maar op de kast jagen. 'Weet ik veel wie dat heeft gezegd. Volgens mij meerdere. Het boeit mij eerlijk gezegd ook niet erg veel. Maar kan ik je gewoon een paar vragen stellen om te kijken hoe de vork nou werkelijk in de steel zit?'

Een diepe zucht verliet zijn keel toen hij zich vermandde. Jeesz, waarom liet hij zich zo gaan zeg. Het was maar een simpele vraag. Azacar zoog zijn longen vol met de frisse lucht en drukte zijn borst trots naar voren. "Oke Boots. Ik zal al je vragen beantwoorden." sprak hij plots rustig en beheerst. Hoewel zijn stem zoals altijd koud was. De enorme zwarte hengst had zijn pokerface weer opgezet zodat hij de meeste emoties verborgen kon houden. Zelfs de irritatie en woede die hij voelde moest hij onder de duim zien te houden want deze merrie scheen zelfs de kleinste verandering in zijn houding op te vallen. Aza slikte eens waarna hij een stap opzij zette gevolgd door een stap vooruit in de richting van Boots. "Laat ik dan maar beginnen hé?" zei hij lichtelijk sarcastisch. En daar ging hij sprekend met zijn rauwe, maar enigsinds aangename stem. "Het klopt dat ik ooit, enige tijd geleden met iemand heb gesproken en tegen die persoon heb gezegd dat ik Amiya toch wel erg aantrekkelijk vond. Hoewel ik nooit heb uitgesproken dat ik liefde voor haar voelde. Man zie je het al voor je? Ik? Azacar. Verliefd?". Het was dat hij er zelf om moest lachen. Maar of het een echte lach was? Toch besloot hij niet te lang te wachten met het vervolgen van zijn heftige verhaal voordat er gedacht zou worden dat hij weer onzeker werd of whatever. "Ik kan er ook niets aan doen dat ik goedzakjes haat. Maar dan kan ik ze nog wel zeer aantrekkelijk vinden.". Besloot hij dit eerste deel van zijn verhaal. De rest zou van vragen van de bonte merrie afhangen.

Boots knikte tevreden toen Azacar antwoord gaf op haar vragen. 'Ga je gang Azacar!' zei Boots bemoedigend. Nieuwsgierig wachtte ze tot de hengst verder zou gaan. Het rustige en uiterst kalme in zijn stem had Boots wel even raar op doen kijken, maar wat boeide dat. Waarschijnlijk zou hij niet liegen tegen haar. Boots wilde bijna opnieuw vragen, toen de hengst verder ging. Nou begon Boots beter te luisteren. Het sarcasme viel op, gezien het feit dat hij net met z'n mond vol tanden stond. 'Meer dan dat?' informeerde Boots naar de hengst. Waarschijnlijk zat er wel meer achter. Je zou het toch niet zomaar aan één of ander random persoon vertellen? Zelfs voor een interview ging het gemakkelijk als je keek dat hij net stond te zenuwen. Boots schudde haar hoofd en brieste. Jemig, wat was ze achterdochtig! Dat hij in het normale leven badguy was, wilde niet zeggen dat hij het voor een paar minuten zat was. 'Aha. Weet zij het van je? En ja, ik ben ervan overtuigd dat zelfs Cobrazarao verlieft kan worden. Sythka en hij zijn zo close met elkaar. Waarom zouden alleen de 'goedzakjes,' zoals jullie ze noemen, verlieft kunnen worden?' Boots werd weer stil toen ze hengst opnieuw begon, maar was allang blij dat Azacar gewoon eerlijk een verhaal vertelde en niet één of ander ding dat door een ander verzonnen had kunnen worden. Boots grinnikte zacht bij de laatste uitspraak. 'Ik wist wel dat er iets binnenin jou iets met goedzakjes heeft! En zeg nou zelf: Als je een knappe, goede, vrijgezellen merrie wilt, wie is er dan beter dan Amiya?'

Dit keer was het Azacar die moest lachen om de woorden van de bonte merrie. En hij knikte maar. "Daar ben ik het met je eens." zei hij als antwoord op haar laatste woorden. Toen werd zijn gezicht echter weer vlak en koud. Dat van Cobrazarao klopte ook. Hoe graag de zwarte hengst het ook wilde ontkennen ook dat was overduidelijk. Maar die ging tenminste nog met een slechte merrie. Maar Azacar met zijn stomme kop. Pardon hoofd moest weer anders zijn hoor. Een zucht verliet zijn keel en hij schudde zijn hoofd. Wáár was hij überhaupt mee bezig? Zijn vader zou hem vermoorden. Maar wilde hij dat zowiezo al niet? Ach. En wie zei dat Amiya hém wel zag zitten. Dalijk stond hij mooi voor schut. Want hij begreep best dat de merrie met de smaragdgroene ogen dat een geschikte kans zou vinden om hem voor alle slechte én goedzakjes voor schut te zetten. Zou ze dat écht doen? Zou ze hem zo kunnen kwetsen? Ach zijn reputatie was toch al naar de maan. Hij wist niet eens wat hij zelf wilde. Wie hij was. Een goedzakje werd hij niet dat stond vast. Maar hoe zou iedereen hem vanaf nu zien? Moest hij daar eigenlijk over nadenken? Moest hij niet gewoon doen wat hij wilde? Want stel nou dat de mooiste merrie van DH een goedzakje was, moest hij haar dan maar niet bijzonder aantrekkelijk vinden? In gedachten haalde hij zijn schouders op terwijl hij Boots aan bleef kijken met zijn ijsblauwe ogen. "Wel ik heb het verteld tegen Hikaru als je het graag weten wil. En die was het toch echt wel met mij eens hoor. Want je zegt het al zelf. Volgens mij is ze de meest begeerde vrijgezel van DH." sprak hij nog steeds kalm met zijn rauwe stem. Was hij écht verliefd of vond hij haar gewoon erg aantrekkelijk? Argh! Hij wist het zelf niet eens. Wat moest hij nou zeggen? Normaal gesproken hoefde hij zich daar niet zo druk om te maken. Want dan sprak hij niet zoveel, maar nu. Nu moest hij goed opletten wat hij zei. Even ging hij bij zichzelf te raden of hij nou antwoord op Boots had gegeven. Ach, als het niet zo was zou hij het vanzelf wel horen.

Boots brieste en bleef wat ongemakkelijk staan toen de hengst begon te lachen. Dat had ze even niet zien aankomen! Een fractie van een seconde later had ze zich weer hersteld en keek ze opnieuw de hengst aan. 'Wel, waar ben je over aan het peinzen?' vroeg ze aan de hengst toen deze een tijd in haar ogen verdooft voor zich uit stond te staren. 'Zou je mij willen vertellen wat er door je heen giert of ben je anders ook altijd zo spraakzaam als nu dat je zo lang stil bent.' Boots spitste haar oren bijna direct weer toen Azacar zijn mond alleen al open deed. Aan de lippen hangen, maar dan bijna letterlijk. 'Hikaru? Ow ja, die hengst die met z'n eigendunk is grootgebracht. Dat je verlieft kon worden als 'badguy'? Natuurlijk! Waarom niet!' Boots grinnikte zacht na wat hij had gezegd. 'Het meest begeerde weet ik niet, maar ik weet haast zeker dat ze één van de knapste merrie's uit haal Dream Horses en dat menig hengst een moord voor haar zou plegen. Geef toe, ze is een schat.' Boots zwiepte met haar staart om zo een horde vliegen weg te jagen. Boots kon bijna raden wat hij dacht. De geïrriteerde blik van hem tijdens het nadenken, of in ieder geval kwam het over alsof hij zijn gedachten behoorlijk aan het pijnigen was. Boots schudde haar hoofd. 'Denk je dat je niet goed genoeg bent voor haar? Je antwoordt alsof het al een verloren liefde is voor je haar er überhaupt over gesproken hebt.' Boots wist dat Azacar nu geïrriteerd uit de hoek kon komen springen, maar dat was ze op voorbereid.

Azacar snoof eens terwijl hij Boots vraag hoorde. "Waar ik over peins? Wel ik zal het je zeggen. Want ik ben nou niet een hengst die vaak een gesprek voert en ja. Ik hoef maar één verkeerd woord te zeggen en een nieuwe roddel is geboren. Maargoed. Ik ontken niet dat het een beeldige merrie is. Hoewel ik verliefd wel een erg groot woord vind mijn beste Boots." sprak hij kalm uit. Hoewel hij zijn hersens liet kraken om nou uiteindelijk het juiste antwoord te vinden. Bij de volgende woorden van de merrie knaste hij eens met zijn tanden. "Een moord hé." sprak hij terwijl er een valse grijns op zijn gezicht verscheen. Mocht er een andere hengst zijn dan zou Azacar er niet over twijfelen om die uit de weg te ruimen. Als hij Amiya niet zou krijgen dan zou niemand haar krijgen. Tevreden gesteld met die gedachte luisterde hij naar wat Boots verder te melden had. Azacar had de neiging naar voren te springen om Boots een klap te verkopen maar ze had gewoon gelijk. Plus dat hij niet telkens aan die woede toe wilde geven. Hij moest gewoon zijn kop, hoofd. Erbij houden. Niet toegeven aan die woede en dan maar wat doen. Dat zou pas genant zijn zeg. God Azacar. Er zijn meer merrie's hoor. Sprak hij tegen zichzelf. Het was waar dat er meer mooie merrie's waren. Ook slechte merrie's maar toch. Als hij zich eenmaal iets in zijn hoofd had gehaald dan wilde hij dat ook. Wat dat betreft was hij wel een doorzetter. Beetje bij beetje kwam het antwoord steeds dichterbij. Hoewel hij eerst wilde weten wat de merrie er nou zelf van dacht. Heftig zou het in iedergeval wel zijn. Heel DH zou op zijn kop staan. En ergens vond Azacar dat idee wel heel erg leuk. Hij verborg het dan wel uitstekend, van binnen was hij toch best onzeker. Want het gevoel liefde kende hij niet helemaal. Hoewel hij Amiya leuk vond. Maar was het een beetje leuk of écht heel leuk. Leuk dat je warm werd als je aan diegene dacht. Dat het je deed glimlachen? Oké dat was meer liefde van het standaard paard. Dus niet zoals Aza het voelde. Maar het klopte wel. Hij voelde zich anders de laatste tijd.

Boots hoorde de snuif van Azacar en besefte met de minuut meer hoe gek de hengst was op de karamel kleurige merrie die helaas aan de goede kant stond. Het was raar: Degene die het er altijd over had goedzakjes te verdrijven, waarvan werd beweerd dat hij gevoelloos was, voelde meer voor een simpele merrie. Alhoewel, simpel? Je had veel in huis als je Amiya voor je wist te winnen. Boots grinnikte in stilte bij de gedachte. Boots knikte een keer bij het horen van Azacars stem: Hij wilde het zeggen! 'Nee, dat valt ook niet te ontkennen. Menig hengst is voor haar smaragdgroene ogen neergestreken, maar nu nog is Amiya's liefde onbeantwoord. Maar goed, voor zover dat aan mijn dichtkunsten, even weer terug naar jou en Amiya. Wil jij beweren dat je niet meer voelt voor die merrie dan bij het gemiddelde paard?' Boots trok haar wenkbrauw op. 'Je kunt mij een boel wijsmaken, maar ga me niet vertellen dat jij niets in de merrie met de naam Amiya ziet. Aan je manier van doen merk ik het alleen al. Maar goed, dat terzijde. Wat versta jij dan onder verlieft? Hoe verwacht jij dat jij je voelt als je helemaal van de kaart bent door degene die zelfs jouw zwarte hartje op hol krijgt? Kom nou, zelfs de stomste sukkel merkt nog dat je haar meer vindt dan de andere paarden die je kent. Je raakte gewoon bijna in paniek toen ik naar Amiya vroeg en er over begon, nou ja, paniek is een groot woord, maar je begrijpt wat ik bedoel.' Boots brieste en wachtte op antwoord terwijl ze de hengst doordringend aankeek.