Water met een kleurtje

Galloperend kwam Keyai aan bij het zilveren meer. Hij was er dol op, hoe de wind door zijn manen ging. Het gaf zo'n heerlijk gevoel. Het gevoel van vrijheid. Hij stijgerde kort, en liep toen verder.
Zijn hoeven raakte de grond om de paar seconden. De zon begon wat feller te schijnen op het meer, waardoor het nu leek alsof het water van zilver was.
Het was een prachtig uitzicht, waar Keyai dol op was. Hij kwam aan bij het randje van het meer en deed zijn kop naar beneden. Rustig begon hij te drinken. Het smaakte gewoon als normaal water. En van dichtbij leek het ook als normaal water.
Het was dan ook normaal water, dat een mooie kleur kon krijgen. Vreemd.

komt aan galoperen met dr oren naar achter als tegen dat de andere paarden weg moeten
stijgert hoog
gaat draven kijkt om zich heen of iedereen wel doet wat zei zegt kijkt dan naar keyai
kijkt hem strak aan

Dreamer komt hard galoperend aan. Ze had dorst gekregen na het harde galoperen in de sneeuw. Ze ging zitten en nam een slok. Toen zag ze in de verte opeens 2 paarden staan. Ze stapte er langzaam heen en steigerde hoog. Ze legde haar oren in haar nek en keek de paarden aan. Zouden ze haar teken begrijpen? Ze schraapte haar hoef nog eens langs de grond en keek hun verwachtingsvol aan.

keek de merrie raar aan
hield dominant dr hoofd hoog en dtijgerde naar de merrie
met dr oren plat in dr nek bleef ze staan
ze hield er niet van als iemand haar wou weg sturen en al helemaal geen merrie

Dreamer zag het paard dominant naar haar kijken. Dacht ze dat ze beter was ofzo? Ze zat nog geen eens in een kudde! "Wat moet jij hier?" vroeg ze kil. Ze keek haar vragend aan. Wat moest ze hier wel? Ze hinnikte luid en bokte een keertje. Toen stapte ze een stukje rond het paard en wachtte ze op haar antwoord. "Nou?" vroeg ze met een luide stem. Ze moest niet denken dat ze beter was dan zij!

Het water was zo koud! Toen Mai haar eerste stappen in het water zette begon ze te trillen, en dat leek voor een paar minuten niet op te houden. Pas toen ze aan het water gewend begon te raken, leek het trillen te stoppen.
Ze keek om zich heen. Het leek wel een fantasiewereld; alles leek tot in de details afgewerkt en de kleuren leken te schitteren door de zon. Ze liep verder, nog steeds met haar benen in het water. Af en toe huppelden er wat dieren voorbij, soms een galopperend paard. Pas toen ze verder liep, zag ze twee paarden tegenover elkaar staan, en ze leken niet blij hun ontmoeting...

Twee zwarte ogen bespeurden de omgeving af. Haar staart stond arrogant de lucht in en haar oren in haar nek. Toen ze een geluid hoorde brieste ze in de lucht en keek schichtig rondom haar as. Ze hoorde water knetteren van een waterval en kwam er naar toe. Met opgeheven hoofd toonde ze hoe dominant ze was, en dat zij de leider was. Plots hoorde ze stemmen en stampte nerveus met haar hoeven in het zand. De wind liet haar manen telkens over haar schoft waaien wat een tintelend gevoel gaf. Geconsenteerd zette ze een paar stappen in de richting van het geluid. Zo bleef ze maar stappen en hoorde de geluiden telkens beter. Nu stond ze achter een struik en at wat van de blaadjes, vier paarden kreeg ze in het vizier. Ze zette een arrogante houding op en stapte er naar toe. "Wie waagt mij wakker te maken?!" Klonk er van uit de struiken. Een zwarte gedaante kwam naar hun toe en brieste in hun gezicht. Ze hief haar snuit hoog de lucht in en haar oren nog altijd dominant in haar nek. Haar staart zwiepte van links naar rechts en dat betekende dus dat ze geen interesse had in de pony's en paarden.

toonde allleen dominantie
brieste op een schelle toon
'ik?!, nou ik sta hier!'
kijkt de merrie strak aan
'maar als je na dacht had je dat zelf ook wel kunnen weten'
grijnste

Keyai rolde zijn ogen naar de twee paarden. Allebei merries. En opeens zaten er vijf merries om hem heen. Keyai haalde een wenkbrauw op en keek om zich heen. "Ook aangenaam." brieste hij.
"Mijn naam is Keyai, en nu zeggen jullie hoe jullie heten." legde hij heel simpel uit, alsof ze het nog niet wisten. "Snap je?" een kleine grijns speelde rond zijn bek.

'ach hou je bek toch!'
snauwde ze hem af
en keek wer strak naar de andere merie

loop machtig door rond
met hoofd beetje op geheven.loop langs melody.
'hallo '.zei hij tegen melody.liep daarna weer dominat weg.

kijkt afkeurend naar de hengs die langs liep
dacht in zich zelf wat moet jij nou weer!
richte zich weer op de merrie

gaat naar melody.'wat is hij :affraid: of vind jij niet ik wel'
neemt een hal en slikt door.
neem nog ff en paar happen en slikt door.
keek ff naar dark . nam daarna weer en hap uit en gras en likte het door

'ach donder toch op!, en wat loop jij telkens achter mij aan!'
legte dr oren in dr nek
en hinnikte schel
draafte met grote en dominante passen weg

(Spam is niet...Man! Melody en Angel ik ben dat echt zat met jullie!)

Dragana hoord een gesnauw tegen de hengst. "Houden jullie je grote bekken eens!" Zei ze kil en knikte even naar de enige hengst. "Dragana is de naam. Keyai noem je toch? Aangenaam." Zei ze en bieste even. Ze steigerde dreigend voor de merries en snoof waarschuwen in hun gezicht. "Nauw weg jullie! Voor ik jullie verslind." Snauwde ze en boke naar Melody waarna ze grijnsde. "Jullie hebben blijkbaar geen opvoeding gehad, vriendelijk zijn staat precies niet in jullie woordenboek." Zei ze spottend tegen de andere merrie's. Het waren maar zielige merrie's die dachten dat ze heel eng en gevaarlijk waren. Dragana stond nog steeds hoger aan de rang. Ze was weer de oudste en misschien wel ook de sterkste. Toen ze zag dat ze nog niet weg gingen stonden haar ogen vol vuur. "Ik hoop dat jullie beseffen dat jullie geen hersens hebben." Zei ze weer spottend en grijnsde vals. "Wegwezen!" Snoof ze nu luid. Ze hinnikte dreigend en ging voor hun staan. Ze steigerde nogmaals en liet haar zwarte blinkende manen door de zon wapperen in de wind. Ze zag er heel gespierd en zelfzeker uit. Ze toonde geen greintje emotie, zij was de sterkste, zij stond het hoogst niet die anderen.

Saricha draafde rustig naar het meer en zag een paard of zeven, ze was nieuwsgierig maar tegelijkertijd was ze hier om van het water te drinken dus ze stond besluitloos te kijken, wat ging ze doen? Toen besloot ze om toch maar even te gaan kijken. Stapje per stapje kwam ze dichter en dichter. Ze hoorde het gebekvecht en kwam met haar hoofd hoog dichter bij. Ze hield haar oren naar voor maar niet onderdanig. Ze wou niet de baas zijn, maar ook niet iemand om over de baas te spelen. Ze kwam in een sierlijke draf dichterbij. "Wat moeten de merries hier?" Ze zei het niet dominant, ze wou het gewoon weten. "En als ik me niet vergis ook de hengsten?" Ze had een vriendelijke gloed in haar ogen. Ze stopte bij het groepje. "Als ik jullie was zou ik mijn mond is uitspoelen hoor, ik heb jullie tot helemaal aan de andere kant van het meer gehoord." Ze zei het met een zweem van speelsheid. Ze keek benieuwd naar de andere paarden.