Water in the Sea! I loved that!

Rollende spieren onder een lichtbruine vacht, vriendelijke zachte ogen. Maar in de hele houding van de hengst was te zien dat hij geen makkelijke tijd in zijn jeugd had gehad; hij had op zijn hoofd een litteken boven zijn oog en op zijn rug meer, van het zadel dat hij gedragen had, maar ook van Fether en de zweepslagen. Geirriteerd sloeg hij met zijn staart een paar vliegen weg, en draafde het water in, zwom een stuk, liep het land weer op en schudde zich uit. Hij wilde gezeldschap! Hij snoof eens, nog geen geur van een ander paard. Hope krulde zijn hals en hief staan staart op, zo zag je pas echt zijn zuivere arabiesche bloed! Hij draafde een stuk toen wel de geur van een ander paard zijn neus binnen kwam. Hij draaide zich naar de geur en snoof nog eens, geen bekende geur, rustig wachte hij af wie hij te zien zou krijgen.

[Kort, maar voor Rival]

Rival grimaste een keer. Verdraaid, de zomer was afgelopen, de winter naderde en de herfst nam wat hem toekwam. Wind, kou, sneeuw en bovenal een harige vacht waardoor hij meer van een Teddybeer weg had dan de meesten voor mogelijk hielden. Rival brieste nog een keer en sjokte daarna verder langs de kust. Hij hield zijn pas in toen hij een ander paard rook. Verdeurie, kon hij zelfs hier niet meer alleen zijn? Rival snoof dominant en liep met wraakgevoelens naar de hengst toe. Wat had hij hier nou te zoeken? Rival brieste nog eens donker en stapte daarna kordaat op de hengst af. 'Over het algemeen lopen alleen poedels zo door het water, maar het blijkt dat Moeder Natuur uitzonderingen gemaakt heeft,' zei hij lichtelijk verbaasd met opgetrokken wenkbrauw. Verdraaid, wat was dit voor wezen? Rival rolde met zijn ogen toen de hengst als een edel tuit door het water liep. 'Fantastisch! We want more!' zei hij uiterst sarcastisch. Jemig, wat liep hier allemaal rond in DH?

Een grijs witte hengst keek Hope spottend aan. Oh nee, wat moest die nou weer. Hij zei iets spottens over hem, maar Hope trok zich er niets van aan. "Heb ik het recht niet om me uit te schudden ofzo?" vroeg hij. Hij keek de hengst aan, gewoon vriendelijk, waarom zou hij boos worden, wat had dat voor zin? Hope keek even het gebied rond, en toen naar de lucht. het was herfst, maar toch had hij het niet koud, ook al had hij gezwommen. "Maar ik ben Hopeful, en zou ik jou naam ook mogen weten?" vroeg hij vriendelijk.

Rival wierp de hengst verveeld een blik toe. Het zal allemaal wel. Deed het er toe? Nee, absoluut niet. 'Doe wat je niet laten kan. Ik attendeer je alleen op de feiten,' antwoordde Rival droogjes terug. Hij strekte zijn benen een keer uit en kwam tot de conclusie dat hij én een stuk knapper was én dat hij een stuk groter was. Rival schudde een keer zijn kop voor hij antwoordde. 'Rival. Ik hoop niet dat ik dat ook nog moet verklaren net als mijn opmerkingen?' zei hij terwijl hij zijn spieren lichtjes aanspande. Hij stelde zichzelf dominant op en blikte 'Hopefull' een keer koeltjes toe. De meesten aan de 'badass' kant waren van mening dat alleen geweld de goedjes tot bedaren kon brengen, maar Rival was er heilig van overtuigd dat er een manier moest zijn waarop dat minder was. Hij vond dat geweld enkel een klein signaal was van machteloosheid. Natuurlijk stond Nykur buiten kijf. Die zou haar eigen redenen wel gehad hebben ervoor.

'Doe wat je niet laten kan. Ik attendeer je alleen op de feiten,' Zei de hengst droogjes terug. 'Rival. Ik hoop niet dat ik dat ook nog moet verklaren net als mijn opmerkingen?' zei hij terwijl hij zijn spieren lichtjes aanspande. Hopeful zag dat de hengst zich dominant opstelde en hem afblikte. Zou Rival een badass zijn? Voor hem was het niet duidelijk. Maar zolang hij hem niet aanviel vond hij alles best. Je moest een paard niet al beoordelen om zijn geaardheid.