Just walking here!

Verbaast keek Liberty naar Pepper toen die ineens steigerde. Hij merkte pas dat het speels bedoelt was toen ze plagerig een rondje om hem heen sprong."Haha, sorry, dat is mijn hypere uurtje." Zei Pepper met een big smile. Lachend sprong Liberty naar Pepper toe. "o un dat geval!" Bokkend galoppeerde hij een stukje weg. Met een scherpe bok draaide hij zich weer om en galoppeerde weer naar Pepper toe. Liberty had nu even zijn drukte aanval gehad en Pepper ook. Lachend keek hij Pepper aan. Weer rustig begon hij te lopen. Hij dacht eens na. "Weet je Pepper, er is nu nog maar een probleempje tussen ons: We zitten allebei in een kudde, maar wel allebei in een andere. Hij zuchtte een keer en keek Pepper weer aan. "Zou het niet leuker zijn als we allebei in dezelfde kudde gingen, of allebei in geen een kudde?" Dan zijn we denk ik nog dichter bij elkaar. Hij keek Pepper zuhtend aan, en wachtte rustig tot ze antwoord zou geven.

Lachend keek Pepper de hengst na, die had zijn hypere uurtje ook gehad. Ze hoorde zijn vraag, Pepper dacht diep na, uit de PW of de TC? "Ik weet het eigenlijk niet, het is eigenlijk wel verwarrend nu, ik weet de naam niet eens meer! Eerst was het van Sultan en heette het Pride Wish, maar toen heette het The Cimmarron. Ik weet het niet meer, maar ik denk dat dat ik of in de Quiet Sparkle of in geen enkele maar ik denk in de QS als dat van Pearls mag." Na diep nadenken was dit haar antwoord, het rolde gemakkelijk over haar tong maar in werkelijkheid was het erg moeilijk voor haar. Ze keek in de ogen van Liberty en wist gelijk dat ze het niet zeker wist. "Weetje ik overleg met Sultan of Spirit wat ik moet doen, als ik het zeker weet van mezelf dan stap ik naar Pearl in de hoop dat ik erbij mag." Legde Pepper rustig uit, ze koos haar woorden met zorg en keek naar Liberty. Opeens kwam er weer een blije glimlach op het serieuze gezicht, zo was ze nou eenmaal. Pepper liep met hem mee en was even stil, ze luisterde naar de ploffen die de hoeven van de twee paarden maakten en ontspande zich helemaal, ze was met Liberty en niemand kon haar humeur verpesten.

Liberty luisterde naar Peppers antwoord dat snel uit haar mond kwam gerold. Hij zag aan haar dat ze er nog niet helemaal zeker van was. Maar het was ook niet iets wat je elke dag deed. Uit een kudde stappen en dan in een andere gaan. Rustig stapten ze naast elkaar. Het was heel stil. Het enige geluid was het luide gezang van de vogels, en de plofjes van hun hoef stappen. "Zullen we ergens naar toe gaan?" Vroeg Liberty, al nadenkend waarheen dat kon zijn. Er waren zoveel mooie plekken dus hij kon zelf niet goed kiezen waar hij heen wou gaan. Hij liet Pepper maar kiezen waar ze heen wou.