Maybe I'm just out of my mind

Een liedje - de enige die ze zich kon herinneringen en die op de één of andere manier herinneringen van haar moeder voortbracht - spookte als een slang van melodieuze klanken door haar hoofd. Haar hersenen stonden nergens aan en ze voelde zich een beetje leeg in haar hoofd. Niet dat dit uitmaakte, door haar opvallende intelligentie wist ze zich altijd wijs te maken. Ook vandaag voelde ze zich normaal, niks afwijkend van hoe het normaal was. Het was geen mooi weer, maar ook geen slecht weer. De lucht zweefde als een doorzichtig en leeg vlies rond al het levende wat op het gebied te vinden was, zonder een spoor van regen of zonneschijn acher te laten. Een doodnormale, simpele dag. Eentje die daardoor precies met haar stemming kon combineren. Een goudgekleurd lichaam bracht zich vooruit, met een uitdrukking in haar gezicht die voor een moeilijk doordringbaar beeld zorgden. Het enige wat je kon zien was dat ze bijzonder was, zonder dat daar echter een verklaring voor was.
Er waren ook geen verklaringen voor nodig - ze stond voor zichzelf bekend waarvoor ze stond. De enorme intelligentie en schoonheid die ze met zich meedroeg was bijzonder op deze leeftijd, maar voor haar niet uitzonderlijk. Zo was ze geboren, het was iets hoe ze was. De schim die zich langs de watervallen werkte werd omsingeld met natuurlijke schaduwen, en de takken die de zon raakten weerspiegelde op haar vacht. Hele lichtgroenige ogen verkenden het gebied, liet de mooie natuur op haar gedachten inwerken. Voor haar was dit prachtig: ze was dol op de natuur. De natuur betekende voor haar iets, een heel belangrijk iets. Voor haar was het een soort moeder, raar genoeg.
Rustig - het woord dat de omgeving gevuld met het paard omschreef. Er hing een soort vredige rust over deze plek, iets wat haar goed deed. Haar hoofd hing lichtjes naar beneden en bekeken de takjes die vervolgens door haar hoeven vermorzeld werden met lichtjes gekraak.

Vogels neuriëde hun langdradige melodieën, die samensmolten en voor een prachtig gezang zorgden. Sommigen zouden dit haten, sommigen zouden genieten van de pure klanken. Zij was zo iemand die genoot van deze levende wezens. Aangezien het pas vroeg was, was de zon nog niet helemaal tot boven het aardoppervlak gestegen en hing nu op een halfpunt. Feloranje, rode en rozige stralen verspreiden zich over het gebied, de zon langzaam maar zeker opkomend vanachter de bergen. Een opkomende zucht verliet enkele seconden later haar keelgat, terwijl ze haar ogen omhoog wierp om zo meer over het gebied te overzien. Gekletter van de watervallen bereikten haar oren, die onderzoekend naar voren lagen en soms heen en weer bewogen om alle opkomende geluiden op te vangen. Het herhalende geklop van haar hoeven stief weg in de duisternis die het geluid leek op te slokken. Het geluid van de vogels en de rest van de bewegende natuur was dan ook zo mooi, iets waardoor het ritmische geluid van bewegende hoeven wegkwijnde in het niets, zonder bijzonder te zijn. Vogels leken het nieuwe gezelschap niet erg te vinden, want ze gingen herhalend door met hun symphonieën.
There's nothing but the rain. No footsteps on the ground. I'm listening but there's no sound. Insecten waren goed te zien, en met hun zoemende geluid baanden ze zich een weg door de dichtbegroeide boomtoppen. Veel bladeren die door het seizoen op de grond waren gevallen, kleurden de bomen en de grond op met rood, bruin en gelige blaadjes. Door de onderzoekendheid waarin ze zich bevond merkte ze gelijk de geur op van een nieuwkomer. Een paard - de geur van medegenoten waren gemakkelijk af te houden van anderen wezens. Ze had gelijk: binnen enkele seconden kwam er een merrie op hetzelfde pad maar via de andere kant haar tegemoet. Haar uitdrukking was anders dan die van haar. Die van de merrie leek ontevreden, in tegenstelling tot haar genietende gevoelens. Ze stopte, besloot de merrie toch een begroeting te gunnen.
"Hallo, goedemorgen." zei ze, de wijze en beeldschone klanken vermengden zich met het gefluit van de vogels om net als haar hoefgetik weg te sterven in het niets.