Feel the love[Olivia]

Het zachte geruis van het water was van kilometers afstand al te horen. Een warme blik drong zijn ogen binnen bij alleen de gedachten al aan water. Water was er nooit teveel in zijn wereld, er was eerder een tekort voor zijn gevoel. Met vlotte passen draafde hij in de richting van het water. Toen de geur zijn neusgaten binnendrong verruimde hij zijn passen tot een snelle galop. Nu kon het niet snel genoeg meer gaan. Hij zigzagde tussen de bomen door, sprong over lage obstakels heen die zijn pad doorkruisten en maakte zo nu en dan een hoge bok van vreugde. Water water water! Gierde door zijn hoofd. Toen hij de bosrand voorbij was en het water steeds dichterbij kwam nam hij een kleine aanloop gevolgd door een krachtige sprong. Even zweefde hij, totdat hij met een harde plons het water indook. Hij werd naar beneden getrokken door de kracht van de waterval maar wist zich staande te houden. Ondanks de ijzige kou buiten moest en zou hij terug blijven keren naar het water. Hij ging nog even kopje onder tot hij de rand weer opklom. Het water droop in straaltjes van zijn manen en vacht af. Hij draaide zich om om nog een paar slokken te nemen waarna hij bleef staan kijken naar de adembenemende waterval waar hij vlakbij stond. Hij herinnerde zich de eerste keer nog wel. Zo mooi.. Hij keek op toen hij ineens wat hoorde. Hij keek naar de bosrand, hopend dat er geen slecht paard kwam om het moment te verpesten. Een goed paard zou altijd welkom zijn, hoe meer goede zielen hoe meer vreugd he.

[&&Olivia]

Olivia was vandaag naar de watervallen gekomen omdat het er erg gezellig was daar. Ook rustgevend natuurlijk, met het geruis van het water dat neerstortte in de andere zee. Ze was enkel bang dat ze mee gesleurd zou worden met de stroom en ook naar beneden zou storten. Ze voelde zich op deze momenten erg eenzaam, Olivia, er was nog geen enkel leuk of schattig paard opgedoken dat interesse in haar had. Of dat snel zou gebeuren wist ze ook niet. Ze hoopte natuurlijk van wel. Ze hoorde een harde plons in het water. Ze ging in een drafje en kwam dan aan bij de rand van het water. Ze zag daar een zwarte hengst. Hij zag er charmant uit. Ze ging er rustig naartoe en stelde zich dan voor als Olivia. Ze vond het wel grappig dat hij in het water was gedoken vanaf de waterval. Het zou toch een zalig gevoel moeten geven als er zoveel paarden er vanaf zouden springen. Natuurlijk ging ze ermee praten en gezellig doen. Anders was het niet zo leuk om hier te zijn. En dan kende ze ook ineens meer paarden en dat was altijd leuker als je eens in de problemen zou zitten. Olivia zat niet zo erg veel in de problemen omdat ze slechte paarden vermeed. Zo wou ze dat ook nog eventjes houden. Niemand vond het leuk om slechte paarden tegen te komen omdat ze altijd zo vies keken en zo raar deden. Alsof ze alles waren en heel DreamHorses aankonden. Maar daar moesten ze dan nog maar lang op trainen want de goede paarden waren nog altijd in de meerderheid. Tenminste dat dacht ze toch...

[flut]

Toen hij het paard in beeld kreeg stond hij wel even te kijken. Wow.. Ging er even door zijn hoofd heen. Toen hij erachter kwam dat hij nog steeds stond te kijken herstelde hij zich gelijk. 'Ik ben Keyaz, aangenaam' Zei hij vriendelijk. Hij genoot van het water wat nog over hem heenrolde. 'Kom je hier vaker?' Vroeg hij om een gesprek te beginnen. Normaal was hij niet zo nerveus, integendeel, hij was spontaan en open tegen ieder paard wat hij tegen kwam. Dit was zo anders. Het voelde vreemd. Het water trok zijn aandacht toen er een vis uitsprong. Hij grinnikte zacht. 'Hou je van water?' Vroeg hij toen aan haar. Hij hoopte van wel. Water was zijn lust en zijn leven. Dan zou hij vast een behoorlijk stuk losser worden. Hij ademde diep in terwijl zijn ogen sprankelend op haar gericht waren.
[moet even guppen doen xD vandaar zo kort]

Hij stelde zich voor als Keyaz. 'Leuke naam hoor.' Ze knipoogde licht. 'Neen, het is de tweede keer dat ik hier kom of zo. Natuurlijk hou ik van water het is verfrissend en het geeft me een ontspannend gevoel.' Vertelde ze erbij. Ze zag dat hij een beetje zenuwachtig was. Dat was altijd zo schattig bij hengsten. Ze hoopte dat het niet zo'n stroef gesprek ging zijn. Ze ging rustig het water in en zwom naar Keyaz. Zijn vacht schitterde nu in de zon. Ze glimlachte hard naar hem. De zon scheen fel in haar ogen. Ze ging naast Keyaz zwemmen en drukte haar neus tegen die van hem. Het was gewoon een connectie die ze had met hem. Ze voelde zo'n dingen aan. Ze hoopte dat ze niet verkeerd overkwam bij hem. Het kon ook nu nog een teken van vriendschap zijn hoor !

Hij glimlachte. 'Dankje, hoe heet jij? Als ik vragen mag' Vroeg hij. Toen ze zei dat ze ook van water hield was hij vrolijk. Gelukkig! Dacht hij. Hij had wel eens paarden ontmoet die er bang voor waren, of terugdeinsde als het wat kouder was. Hij trapte er in de winter zelfs gaten voor in het ijs om erin te komen. Eenmaal in het water met haar spetterde hij plagend wat water over haar heen. Hij werd een stuk relaxter door het water. Toen ze zo naast hem kwam zwemmen keek hij in haar mooie ogen. Toen hij haar fluweel zachte neus tegen de zijne aan voelde komen ging er een warm, liefdevol gevoel door hem heen. Hij glimlachte charmant en duwde de zijne ook zacht tegen de hare.

[Ze zijn wel leuk stelletje ]