Alone on te world

Myrane zwierf nu al een tijdje zonder haar moeder of vader rond. Hoe lang ze al zonder haar ouders was wist ze niet. Even bleef ze stil staan ze had last van haar achterbeen. De poema waardoor ze haar ouders kwijt was geraakt had haar eerst aangevallen. Op haar been zat een redelijk grote pijnlijke wond. Maar ze liep door ze moest door. Haar moeder zei dat ze moest lopen dat ze weg moest. Ze moest naar een veilig stuk gaan. Als haar moeder klaar was kwam ze achter Myrane aan. Maar tot nu toe had ze nog steeds haar niet gevonden. Myrane was helemaal alleen of haar moeder nog leefde of wat dan ook wist ze niet. Het was koud en ze wist niet wat te doen. Op dat was ze en dat wist ze ook. Ondanks dat er sneeuw lag ging ze toch liggen. Ze kon niet meer lopen haar been was te pijnlijk. Toen ze lag begonnen haar ogen zwaar te worden en viel ze bijna in slaap. Net toen ze in gedommeld was schrok ze omdat ze hoeven hoorde. Ze keek gelijk op en schrok nog een keer omdat ze een grote schim haar kant kan op kwam. Ze probeerde zich zo klein mogelijk te maken en stil te houden in de hoop dat de schim toch niet haar kant op kwam.


[&Smootie&Figaro]

Smoothie en Figaro waren een paar geworden. Ze waren harstikke gelukkig. Ze galoppeerde even door het bloemenveld. Nou ja bloemen. Die stonden er bijna niet meer door de kou, maar het was er als nog prachtig. Smoothie stopte abrupt toen ze een geur binnen kreeg. Waar het vandaan kwam wist ze niet. Ze kon niks zien. Ze keek Figaro aan.''Ruik jij dan ook?'' Vroeg ze aan hem. Haar ogen zochten het veld af, en toen zag ze het. Een kleine veulentje lag in het veld. Hij was duidelijk bang. Smoothie draafde er rustig naar toe en ging naast haar liggen, anders kon ze er niet bij. Ze keek Figaro weer aan. ''Heei, kleintje, waar zijn je ouders?'' Smoothie's stem klonk warm. Het veulens been was dik en zag er niet goed uit. Ze kon er niet op lopen. Ze sprak met Figaro af, dan Smoothie het veulen op zijn rug zou duwen en naar het meer te gaan. Daar konden ze het been verkoelen met het frisse schone water. Daar door zou het wel beter gaan. Ze wachte eerst nog op een reactie van het kleine veulen en van Figaro.

Figaro was zo gelukkig, er kon niks mislopen in zijn leven. Hij volgde Smoothie en luisterde naar haar vraag 'Ja' antwoordde hij. Hij galoppeerde iets verder.Daar kwamen ze in het bloemenveld met al het sneeuw enz..Maar er lag iets bruin in de sneeuw. Smoothie was al gaan rennen en iets gevraagd. Figaro kwam later, Hij sprook met Smoothie af dat; Smoothie het veulen op zijn rug zou duwen en naar het meer te gaan. Figaro knikte en ging naar het veulentje, dat eruit geput lag. Zo zielig. Figaro vroeg 'Gaat het een beetje?' Figaro ging met zijn kopje over dat van het veulentje. Zo zou het veulentje het al warmer krijgen. Hoopte hij. Hij keek het veulentje aan ‘Wat is je naam?’ Vroeg hij. De been zag er echt dik uit. Hoe zou het komen? Hij wou het gewoon willen weten. Hij was ook altijd zo nieuwsgierig. Zo was hij. En zo vond Smoothie hem leuk. En hij vond Smoothie ook leuk, ze had alles! Alles waar hij kon van dromen. Hij vond haar echt zo leuk. Hij ging even naar Smoothie en fluisterde; zodat het veulentje het niet kon horen ‘Als ze geen ouders heeft kunnen we haar toch als pleegveulen pakken? Alleen als jij wil’ Hij duwde zijn hoofd even tegen die van Smoothie. Daarna ging hij naar het veulentje. Misschien zou het leuk zijn als het veulen een pleegveulentje van Smoothie en Figaro kon worden. Maar wie weet had het al echte ouders, of pleeg ouders. Dat kan natuurlijk ook. Maar het belangrijkst voor Figaro was dat hij en Smoothie vooreeuwig samen zouden zijn. Kon dat maar..Figaro was stapelverliefd op Smoothie. Daarna knikte hij naar Smoothie. Als teken dat ze het veulentje op zijn rug zou duwen.


Sorry voor kortheid~

Myrane lag ze stil mogelijk maar het was te laat de schim kwam op haar af. Toen ze heel even op keek zag ze dan het niet één schim was maar zelfs twee. Myra was doodsbang dat het weer zo ding was waardoor ze haar ouders kwijt was. Toen de schimmen voor haar waren zag Myra dat het net als haar paarden waren. Een opgelucht zuchtje verliet haar mond. Één van de twee ging naast haar liggen. Het waren echt aardige paarden. De ene vroeg waar haar ouders waren en de andere of het ging. ”I i ik weet niet waar mijn ouders zijn. Ik moest rennen van mama toen iets ons aan viel. Ik heb honger en dorst.” Ondertussen begon Myra weer een beetje warm te worden door de twee paarden. Het zwarte paard vroeg ineens wat haar naam was. ”Ehum M m myrane. Of Myra.” zei ze zacht. Ze keek even op toen het hoofd van haar hoofdje af ging. Wat bespraken ze, waar hadden ze het over. Ze wilde het graag weten waar het over ging maar ze kon het niet verstaan. Jammer genoeg had ze geen energie meer om op te staan anders was ze al weg geweest. Als die twee het over haar hadden wilde ze weten wat en waarom. Maar alleen haar lichaam en vooral het beentje wilde niet mee werken. ”H h hebben jullie het over mij??” fluisterde ze haast.

het kleine veulentje stelde zich voor als Myrane, of Myra. Ze wist niet waar haar ouders waren. Haar moeder had gezegd dat ze moest rennen, omdat ze aan gevallen werden door iets. Het was waarschijnlijk een poema ofzo, en zag haar ouders niet meer terug. Waarschijnlijk waren haar ouders gedood door het beest. Toen Figaro en zijn aan het bespreken waren, hoorde ze Myra wat zeggen. ''Ja lieverd, we willen je wel meenemen naar het meer en daar kunnen we je been beter maken, daar kun je ook drinken en wat eten.'' Ze had zon medelijden met het kleine paardje. Ze was waarschijnlijk heel erg bang en wou misschien niet mee, maar ze kon haar natuurlijk hier niet achter laten en dood gaan. Smoothie duwde haar op de rug van Figaro en ze stapte naar het meer. Daar aangekomen hielp ze Myra weer van Figaro's rug af en liet haar drinken en haalde wat eten voor haa
r. Figaro hielp met haar been.

flutjee

Het veulentje was dus Myrane, oftewel Myra. i ik weet niet waar mijn ouders zijn. Ik moest rennen van mama toen iets ons aan viel. Ik heb honger en dorst, Zei de kleine Myra. Waarschijnlijk door een beest of zo. Geen idee.Smoothie had ondertussen ook gereageerd. Namelijk dat ze haar naar het meer gingen brengen, nu waren ze al onderweg naar het meer..We waren er nu. Smoothie helpt Figaro met Myra eraf te halen. We deden het pootje even in het water. 'Drink maar' Zei Figaro, met een warme stem. Zijn benen brachten hem met trage passen naar het meer. Hij dronk zelf ook wat. Het ijskoude water deed deugd eigenlijk. Maar misschien wel wat te koud voor Myra. Misschien, maar misschien ook niet. Ze kon waarschijnlijk wel tegen koud water. Hoopte hij toch..

~Alweer sorry voor kortheid, zit bij een vriendin OP ROZE MINI-LAPTOP 8D~