Hinnik naar Sultan

Frizo stapte rustig door het bos. even verderop zag hij een rivier, hij draafde er heen en bleef daar staan.
Dit was de plek waar hij had afgesproken met Sultan, de kuddeleider van de Dénali kudde.

Frizo was zenuwachtig. Hij hoopte dat hij geaccepteerd zou worden en dat hij misschien zelfs vrienden zou krijgen. waarvoor hij alles zou over hebben. om hun te beschermen, om voor hun te vechten, om voor hun voor het vuur te gaan. Frizo keek nog eens achter om en hinnikte luid. 'Zo dit moeten ze vast wel gehoord hebben'.

Het ritmische geluid dat afkomstig was van de stappen die de zwarte hengst maakte, galmde nog wat na over het gestrekte pad, omringt door met sneeuw bedekte bomen. Langzaam bracht hij zijn hoofd wat naar beneden, liet zijn zachte snuit door het witte spul heen glijden waarna hij zijn edele hoofd een keer de lucht in gooide, zijn voorbenen een sprongetje maakte en hij daarna zijn oren naar voren duwde.
De ijzige wind streelde zijn donkere, dikke wintervacht. Koud had hij het niet, ondertussen waren de haren steeds dikker geworden en had hij het éindelijk niet meer koud. Eindelijk een goede wintervacht, dan was hij tenminste goed voorbereid op de kilte en kou van de winter.
Een luide hinnik weerklonk in zijn gehoor, Sultan maakte een overgang naar galop en pikte de echo nog iets op, waarna hij de richting bepaalde en die weg volgde. De wind ruiste, liet sneeuw van de takken vallen wat zich vervolgens vermengde met het dikke pak dat al tegen de grond aan lag. Al snel verscheen een zwarte schim op zijn netvlies, langzaam verminderde hij zijn tempo en kwam uiteindelijk voor de hengst tot stilstand. `Hallo, waar kan ik je mee helpen?` Klonk zijn warme, doordringende stem die langzaam over het gebied wegvaagde, wachtend tot de hengst zou vertellen waarom hij Sultan geroepen had.

Frizo keek achterom, hij zag de mooie maar toch stoere hengst in het dikke pak sneeuw staan. 'Hallo, ik ben Frizo ik ben eigenlijk opzoek naar een kudde' Frizo briesde zachtjes van de kou en ging verder 'Ik ben blij dat ik eindelijk een ander paard zie' zei hij met zijn glunderende zwarte ogen. 'Ik hoorde dat jij een kudde leider was, en ik zou zo graag een in een kudde willen, zodat ik vrienden heb, niet meer alleen hoef te zijn' Zei Frizo en hij keek achterom en verschuilde zijn tranen. Hij ging met zijn neus richting de grond waar het koude, witte sneeuw lag. Hij groef er even in met zijn neus maar door de kou haalde hij hem er snel weer uit. Frizo schudde zijn hoofd en keek de hengst aan...

Geheel ontspannen zette hij zijn linker achter hoef op rust, liet zijn hals een tikkeltje zakken en sloot voor een moment zijn ogen. Zodra de stem van de hengst voor hem in zijn oren klonk werd hij weer oplettend, alert keek hij hem aan terwijl hij even knikte nadat hij uitgesproken was. Het waren redenen die iedereen gaf, maar volgens Sultan verdiende iedereen een plekje in de kudde; alleen moesten ze vervolgens bewijzen dat ze goed genoeg waren. Een zachte snuif verliet zijn wijdgesperde neusgaten, zijn oren waren naar voren gericht terwijl zijn reebruine ogen nog even kort over de hengst heen gleden.
'Ten eerste, aangenaam Frizo. Mijn naam is Sultan.' Klonk zijn warme stem, die zachtjes met de wind wegvaagde. Zijn blik was warm, gericht op de ogen van Frizo. 'Dus je wilt in de kudde? En wáárom denk je dat je goed genoeg bent om ons te komen vergezellen?' Een kleine grinnik was hoorbaar na zijn woorden. Altijd leuk om te weten waarom paarden dachten dat ze goed genoeg waren om toegelaten te worden. Niet dat hij twijfels had over de hengst, in tegenstelling; hij had een vriendelijke uitstraling en dát was wat Sultan wilde in een goede kudde.

Het begon weer te sneeuwen, Frizo keek op, Hij wist dat hij hier in goede handen was. Even flitste er iets door zijn hoofd, een merrie, een mooie merrie tussen de bomen aan het eind van het bos, en de gedachte was weer weg. Frizo volgde een sneeuw vlokje en keek de hengst aan. 'Ik zou zo graag in de kudde willen, ik zou iedereen beschermen, ik ben nergens bang voor en ik ben ook vooral altijd vrolijk, ik bekijk het leven van de positieve kant en probeer er uit te halen wat erin zitten' Frizo ontspande zich en keek achterom, alsof iemand vanuit de hemel naar hem keek. 'Ik zou graag de kudde willen helpen met het zoeken naar voedsel & problemen oplossen' Frizo keek Sultan recht in zijn ogen en ging verder 'Ik zal echt voor iedereen door het vuur gaan. Ik zal de kudde niet achterlaten, ookal kost dat me mijn leven...

Sneeuwvlokken dwarrelde naar beneden, vermengde zich met de al liggende sneeuw en een gehele, nieuwe en schone laag werd over de bruine mud heen gelegd. Een glimlach rond zijn lippen was zichtbaar, de fonkelende ogen van Sultan keken in die van Frizo terwijl hij aandachtig naar zijn woorden luisterde. Af en toe draaide hij zijn zwarte oren naar achter, om zo alle geluiden van de omgeving op te kunnen vangen en tóch naar de hengst te luisteren. Zo te merken wilde hij enorm graag in de kudde, Sultan twijfelde ook niet langer en wilde hem toe laten. 'Welkom in de kudde Frizo.' Zijn woorden klonken overtuigend terwijl de glimlach rond zijn lippen breder werd. Altijd fijn om nieuwe leden te krijgen, want op de een of andere manier had hij het idee dat de kudde helemaal stil gevallen was. Tijd om een nieuwe, schone start te maken met nieuwe leden!
De kille wind streek zijn vacht, zorgde ervoor dat hij kort rilde. 'Heb je nog vragen over de kudde?' Na die woorden deed hij een stap naar achter om te kunnen gaan wanneer alles duidelijk was voor Frizo, hij had nog veel te doen en de dingen die hij vandáág nog wilde doen, moest hij af krijgen. Anders werd het veel te druk, dan haalde hij alles met de kudde al helemaal niet. Een zachte bries verliet zijn keelgat, Sultan priemde zijn oren naar voren terwijl zijn warme blik even door het gebied gleed, langzaam weer richting de ogen van Frizo waar zijn blik stil bleef hangen.

Nog in zijn gedachten klonken de woorden achter elkaar 'welkom in de kudde' Hij kon het gewoon niet geloven. Hij is geaccepteerd, ze accepteren hem. op zijn hoofd verscheen een lach, een lach van blijdschap, een lach van opluchting een lach van vertrouwen. Frizo was blij hij stak zijn hoofd in de lucht en hinnikte van blijdschap. 'Dankjewel, heel erg bedankt. Dit betekend veel voor mij zij hij terwijl hij het nog steeds niet kon geloven.'Ben ik nu officieel lid van de kudde? of moet ik nog ergens een aanvraag doen' Hij schraapte met zijn hoef en legde hem op rust terwijl hij rustig en geduldig wachtte op het antwoord dat Sultan hem zou geven.