White world {Open}

Wit was de wereld gekleurd door alle sneeuw en ijs. Elke keer leek er wel meer uit de hemel te vallen. Paden werden glad, gras was nauwelijks meer te vinden, dieren hielden hun winterslaap, de wilde paarden verdwenen. In het bos was het stil, vogels vloten deze dagen niet. Het enige geluid wat te horen was, waren de voetstappen van een donkerbruine hengst. Geen snelle passen, maar toch dreunde ze goed door in de grond. Een bladerdak beschermde hem niet meer tegen de sneeuw wat naar beneden viel. Elke sneeuwvlok dwarrelde neer op zijn lichaam. Hoe langer de vlok er lag hoe slechter je hem ging zien. Uiteindelijk was er dan ook niets meer van over. Het enige wat over bleef was water. Filco zijn bruine wintervacht zat hem totaal niet in de weg. Integendeel zelfs. Op dit moment was hij erg dankbaar dat hij hem had. Als wild paard liep je niet met een deken rond, had je geen lekkere warme stal en moest je wel een wintervacht hebben om de winter door te komen. Bij elke pas die hij zette kwam hij steeds dichter bij het meer. Alle plassen waar je drinkwater kon vinden waren bevroren, het meer was groter dus was de kans op bevriezing minder groot. De plassen die hij had open weten te breken met zijn hoeven waren ongeschikt geweest om uit te drinken. Vissen stierven door de kou en het zuurstof tekort in het water, hierdoor werd het water ongeschikt om te drinken. Filco zijn gelaatsuitdrukking veranderde toen hij het meer zag. Er zat geen beweging in het water. Ijs had zich verzameld op het water. Her en der zaten er wat wakken in het ijs. Gemaakt door dieren die wouden drinken. Geen van de wakken stond hem aan om uit te drinken, het had gewoon zijn voorkeur niet. Bij de rand van het meer bleef hij stilstaan. Damp wolkjes kwamen uit zijn neusgaten bij elke keer dat hij uitademde. Voorzichtig begon hij met zijn hoef een aantal keer op het ijs te slaan in de hoop dat het makkelijk zou breken. Toen dit niet gebeurde zette hij er kracht achter. In een regelmatig ritme sloeg hij tegen het ijs aan tot het brak. Zijn warme neus stak hij naar beneden richting het koude water. Gretig begon hij van het ijskoude water te drinken tot hij merkte dat hij niet meer alleen was. Langzaam hief hij zijn hoofd en zette een pas achteruit waarna hij de grond afspeurde naar iets eetbaars. Wanneer hij aangesproken zou worden zou hij wel kijken wie hem op deze plek vergezelde.


Voor iedereen

Wit, overal was het wit van de sneeuw. Het was midden in de winter het was zo koud. Zelfs de wintervacht van paarden hielp sommige paarden niet. Eclips haar vachtje normaal wel, alleen toen niet. Die dag daar kreeg ze de rillingen van. Toen zakte ze in ze wist niet wat ze had moeten doen. Eclips hield even halt,en strekte haar nek, zodat ze naar haar buik keek..Jammer dat je het nog niet kon zien, of ze u zwanger was of niet. Het duurt 11 maanden voor ze eigenlijk bevalt, als ze zwanger was. Eclips zuchtte even, en zette daarna voort. Zo’n dikke laag sneeuw dat hier lag. Eclips hield halt en groef nog wat in de sneeuw. Ze hief haar hoofd op toen ze gretig gestompt hoorde, en daarna een krak. Ze spitste haar oortjes en snoof, duidelijk een paard. Een hengst, nee niet weer.. Eclips rilde en ging met heel trage pasjes voort. Na wat minuten stappen, zag ze een paard. Eclips hield haar hoofd laag, het paard zocht nu naar eten. Eclips deed wat stapjes dichter. En keek het paard aan. 'Eclips’ zei ze kortaf, om zich voortstellen eigenlijk. Eclips keek het paard aan, en dan de grond. Ze stond ongeveer twee meter verder van het paard voor haar.

~Flutt~

Onder de dikke sneeuwlaag vond hij grassprieten. Bevroren, helaas. Desondanks zette hij zijn tanden in de grassprietjes, trok ze los en at ze rustig op. Filco was veranderd, of het in een positieve zin was moest hij nog maar bekijken. Tegenwoordig kon hij met andere paarden over weg, was hij niet meer chagrijnig, viel hij niet zomaar meer uit, en zo waren er nog veel meer dingen. Wijsheid kwam met de jaren, bij hem was het alleen een beetje langzaam aan komen waaien. "Eclips"klonk er kortaf. Eclips interessante naam bedacht Filco zich nog niet bekend voor zover hij het wist. Hij hief zijn hoofd een klein stukje op en zag een witte merrie, nog jong 5 zo te zien. Ze had niet echt een dikke wintervacht vond hij maar het kon ook aan hem liggen."Filco, en wat brengt jou hier als ik vragen mag?"vroeg hij met zijn zware stem. Hij keek haar vriendelijk aan hij zou haar niet zomaar aanvallen. Hij richtte zijn aandacht weer op zijn grassprietjes er waren nog enkele over hij duwde zijn neus weer in de sneeuw opzoek naar meer hij vond er nog een paar maar toen hield het op. Hij hield de bewegingen nauwlettend in de gaten. Ze rook naar een kudde hij wist alleen niet meer precies welke, hij begon zich echt een oude hengst te voelen bij al die hieper actieve jonge hengsten die random merrie's besprongen. Zo was hij niet meer niet meer hij had vroeger wel merrie's gedekt maar met hun toestemming hij had zich nooit vader van de veulens gevoeld van de merrie's en trok meestal gewoon door. De merrie's die hij had gedekt waren meestal onder de hoede van een mens dus hun veulens zouden het wel reden.

De hengst at van het bevroren gras, maar Eclips had niet echt honger. Ze was de laatste tijd in een soort van groote dip na die dag. De hengst zei "Filco, en wat brengt jou hier als ik vragen mag?" Nou, wat moest ze daar nou op zeggen. Ze was eigenlijk meer wat aan het rondzwerfen, ze kon nog amper lachen door die dip. En ze was al twee keer ingezakt omdat de vragen haar precies aanvielen. Alsof ze in een zee zwom van vragen. Met een grote golf die één vraag stelde; Wat moest ik doen? Daar had ze nogsteeds geen antwoord op. Ze zuchte en antwoorde "Ik zwerf gewoon wat rond, ik zit in een dipje dus ik weet niks beter" Dat was het enigste wat ze er kon uit krijgen. Het begon harder te sneeuwen. Ze schudde zich uit en keek even naar achter. Nu had ze maar een vraag in haar hoofd, dat was de enigste die er niet uit kon; Wat moest ik doen? Dat was een vraag waar ze echt geen antwoord op kon vinden. En nu leek haar hoofd op een grote witte plek waar maar een vraag stond, het enigste wat je kon zien was, Wit en de vraag Wat moest ik doen? Ze wist het echt niet meer. Ze schudde zich even uit.

-Flut, maar ik kan me ineens niet meer concentreren, sorry =C -

Geintreseerd snufflede hij aan de sneeuw, aha toch nog een paar grassprietjes gevonden. Hij at ze een voor een op, hij hoorde Eclips zuchten hij keek omhoog, "ik zwerf gewoon wat rond, ik zit in een dipje dus ik weet niks beter"Filco nam de informatie op de merrie rook naar een kudde welke wist hij niet precies maar dáár kon ze veiligheid ect. Vinden dus waarom ging ze daar niet heen of ze was al uit de kudde gestapt en zwerfd enu rond. Een steek van pijn raakte Filco vroeger had hij een kudde mogen leiden werd hij overal met respect aangekeken kon hij gaan en stana waar hij wou. Maar dat veranderde door die verdomde twee beners die een tuigpaard van hem woude maken. Hij had zich kunnen los rukken maar de tweebeners waren toen al verdwenen met zijn kuddegenoten. Toen was hij alleen geweest ook dat had hem niet veel gedeerdt kwa reputatie betreft. Maar toen hij een winter was weggeweest omdat hij uitgehongerd was geweest en onderdak bij de mensen had gezocht waren ze hem allemaal vergeten. Een half jaar had hij bij hun mogen blijven en pijnlijkste was nog dat ze aardig tegen hem waren geweest ze hem alle aandacht hadden gegeven toen hij ziek was geweest. In het voorjaar liet hij hun dochtertje met hem wandelen maar toen ze hem wouden beleren pikte hij het niet meer. Een zadel op zijn rug oké maar als er dan nog meer gewicht bij kwam. Hij vond mensen niet logisch hij ging toch ook niet op hun rug zitten? Hij had zo hoog gesteigerd als het maar kon, ze hadden hem kunnen kalmeren en in zijn stal gezet die had hij gemold en de stalhulpen verwond. Met schuim rond zijn mond was hij weg gegalopeerd hij kon het huilen van hun kleine dochtertje nog horen...Hij schudde met zijn hoofd om de nare gedachten weer weg te krijgen, "waarom ga je niet gewoon naar je kudde toe?"kwam er nijdig uit. De merrie kon er niks aan doen maar ze had zijn humeur verpest.

-geeft neit als de volgende maar ietsiepietsie langer is -

---

Eclips gig een beetje naar achter, waarom wist ze niet. Ze deed haar ogen toe, ze voelde zich slecht. Nee, ze mocht niet weer inzakken. Ze moet zich sterk houden, niet dat dat altijd ging. Maar deze keer moest het, volgens mij is het een teken dat ze wel zwanger is. Misschien zakte ze daarom zo vaak ddor haar benen. Ze deed haar hoofd laag om evenwicht te houden. Ze rilde even, en stak haar snout in het sneeuw, ook opzoek naar sprietje. Na wat naar links en naar rechts te gaan met haar hoofd vond ze een paars sprietjes. Maar die waren na een hap al op. Eigenlijk had ze helemaal geen honger, maar zo dacht ze niet aan dat een. Eclips schudde haar hoofd, wat de hengst toevallig ook deed en de hengst zei nijdig "waarom ga je niet gewoon naar je kudde toe?" Had ze iets verkeerd gezegd dan? ze ging noog een stap naar achter, en zei 'Dat ga ik nog doen, maar waneer weet ik niet.' Ze wou er iets bij vragen, maar misschien was het niet zo een goed moment want, hij was zo nijdig. Nu ze toch op een nieuwe plaats stond kon ze weer opnieuw sprietjes zoeken. Hier vond ze er meer, het drie dubbel van net dus zoveel ook niet, dus in drie happen was het op. Ze ging wat naar rechts, en wat naar links, daarvond ze niks meer. Ze deed haar hoofd wat hoger. En kek de bruine hengst met zwarte manen aan, genaams Filco. Eigenlijk had ze hem nog niets eens bekeken. Ze keek naar rechts, naar het mooie zilveren meer, niet dat het nu een meer was. Meer een ijsbaan, om op te schaatsen. Maar misschien was het niet zo sterk om op te schaatsen. Als je daar op staat zou het misschien breken.. Best pijnlijk als je eraan dacht. Ineens Bam en dan in dat ijskoude water, daar krijg je de rillingen van. En dan kan je niet zwemmen door de kou en daan.. Brrr niet aan denken. Eclips schudde haar hoofd even. En keek nu de bruine hngst genaamd Filco weer aan.

Beter?

Eclips deed een stap naar achter waarschijnlijk geschrokken, "dat ga ik nog doen, maar waarneer weet ik niet"Filco keek haar vragend aan dat ging ze nog doen? "Als ik jou was zou ik ze snel gaan zoeken het wordt alsmaar kouder" met een knikje naar haar vacht dat niet veel kou leek te kunne verdragen. Eclips zag er ziek uit niet helemaal gezond of er was iets anders aan de hand dat kon ook. Eclips was zijn voorbeeld gaan volgen en ook opzoek naar grassprietjes gegaan, ze leek niet echt honger te hebben aan de manier van eten gezien. Witte ademwolkjes kwamen uit zijn neusgaten elke keer dat hij uitblies, hij brieste zachtjes toen hij de koude sneeuw wer voelde vallen. Sneeuw verzamelde zich op zijn rug en smelte toen weer hij keek het meer rond op een paar ijswakken na was het helemaal bedekt met sneeuw op de ijswak die hij had gemaakt kwam al weer een dunlaagje ijs te liggen. Het leek eerder een soort koudvlies dan ijs. Hij deed weer een paar stappen achteruit en duwde zijn warme neus weer in het water. Na een paar tellen drinken had hij al weer genoeg het was trouwens ook te koud om lang te drinken. Zijn humeur was weer opgeklaard en hij keek eclips onderzoekend aan.