Sing a song for me please :)

Rustig trok de bonte hengst verder. Onderzoekend, elk gebied onderzocht hij grondig. Hij wilde dingen ontdekken. Alle geheimen van Dream Horses te weten komen. Zijn mooie blauwe ogen die zo ijskoud leken gleden tevreden om zich heen. Zijn ogen waren echter zo warm. Als je naar ze keek zou je geen ijskoud gevoel krijgen. Maar juist een warm gevoel. Saronse keek op toen hij prachtige naaldbomen in het oog kreeg. Grote bomen, allerlei naaldbomen soorten. De zon scheen met moeite door deze bomen. Hij liep onder de bomen. De grond was lekker zacht. De bodem was bedekt met vochtig met en dode dennennaalden. Het was best wel donker onder die enorme reuzen. De bomen hadden een heerlijke frisse geur. De grond voelde prettig onder zijn hoeven. Hier en daar was een straaltje zon te zien. Saronse kreeg een stel konijnen in het oog die rustig rond zaten te huppelen en van de jonge bomen zaten te eten. De jonge dennenbomen zouden het niet overleven. Hun schors werd er afgevreten. Maar zo was het leven, de sterkste overleven. Hij was er niet altijd mee eens. Maar soms kon hij die zin niet ontkennen. De grond was niet gelijk. het was bezaaid met hoge heuvels. Zelfs bergen, Saronse klom een steile heuvel op. Dat enkele 200 meters was. Hij versnelde zijn pas. Anders zou hij naar beneden tuimelen. Zijn krachtige spieren rolden onder zijn dunne huid. Met gemak geraakte hij hoog aan de top en wurmde zich tussen de bomen. Hij kreeg wat greep door uitstekende wortels. Hij keek op. Een prachtige rivier stroomde tussen de bomen. Ze leek heel oud. Ze had in de aarde diepe sneeën gesneden. Ze is hier vast al miljoenen jaren. Dat zag je wel. En Saronse had de kennis om dit te weten. Hij kreeg plots wel zin om te drinken. Rustig liep hij naar beneden. Heel voorzichtig. Behoedzaam. Vogels schoten geschrokken vlak voorbij hem. Gelukkig was Saronse een kalm karakter dat niet zo gauw schrok. Hij holde van de steile heling af en lande veilig op de grond. Saronse! Weerklonk een bekende stem. Daar schrok Saronse wel van. Verward keek hij om zich heen en struikelde over een tak en zakte door zijn knieën. Hij keek verward om zich heen. Het leek wel of hij Minty hoorde, of was het gewoon een verbeelding geweest? Saronse kreeg een koude rilling. Hij miste ze verschrikkelijk. Treurig staarde hij voor zich uit terwijl hij nog op de grond lag. Plots vlogen er enkele vrolijke vogeltjes in het rond en moedigde hem aan. ''Het is lenteee!!'' Zongen ze in een vrolijk koor. Saronse begon zich weer prettig te voelen. Inderdaad! Hij zette zich weer recht en luisterde genietend naar hun gezang. Wat hadden de vogels toch een prachtige gave. Ze konden de natuur laten opbloeien door alleen maar te zingen. Saronse ging weer verder. Hij deed zich goed aan het ijskoude water. Dat zo zoet was. En het smaakte hem zeer.


Aan de kleurrijke Multicolour

Met haar oortjes vrolijk naar voren gespitst huppelde Multi vrolijk door de taiga. De naalden van de vele naaldbomen die hier in de taiga stonden prikkelden de zintuigen in haar hoeven. Ze giechelde zachtjes bij het gevoel in haar hoeven dat dat opleverde. Multi bereikte een stukje waar de hoge naaldbomen ineens veel dichter op elkaar stonden. Dat dwong haar om slomer te gaan huppelen. Anders zou ze zich niet goed tussen de bomen door kunnen manoeuvreren. Ja inderdaad. Multi draafde niet. Ze stapte niet, en ze galopperde ook niet. Ze huppelde. Het was een soort zelf ontworpen Multi huppel. Ze had nog nooit een ander paard gezien dat dezelfde gang als haar kon lopen, en ze twijfelde aan het feit of er wel een paard was die dat wel kon. Multi keek eens omhoog naar de beangstigd hoge naaldbomen die dicht op elkaar stonden. Ze ziekten allemaal dreigen heen en weer. Multi's instinct zorgde ervoor dat het haar een angstig gevoel opleverde. De angst kwam door haar instinct, maar ze was ook van zichzelf redelijk angstig aangelegd. Het was de laatste tijd wel al een heel stuk minder geworden dan toen ze nog een veulen was. Sommige van aarden vonden haar nog steeds een veulen, maar ze vond zelf dat ze al wel veulen af was met haar 3 jaar. Ze wist wel dat ze nog niet helemaal volwassen was, maar ze vond het wel een belediging als een paard haar nog een veulen noemde. Een opgeluchte zucht verliet Multi's luchtwegen toen ze het hele dichtbegroeide stukje van de taiga verliet. Hier voelde ze zich tenminste niet meer zo ingesloten.
Ineens drong een geur van een ander paard haar reukorgaan binnen. Het was de geur van het een hengst. Al snel werd er een gevlekte hengst zichtbaar voor Multi. "haai!!" Riep Multi vrolijk naar het paard. Vlak voor hem hield ze halt. Ze merkte op dat hij net als haar ook een Paint was. Ze had nog nooit eerder een mede Paint Horse ontmoet. Ze vond het eigenlijk wel leuk. Met een zachte blik keek ze de hengst aan en wachtte op zijn reactie.

Saronse was een rustig karakter, verschrikkelijk geduldig en veel te slim. Hij was natuurlijk geen saaie loom hengst. Want hij hield er ook van om plezierige dingen te maken. Maar niet te overdreven dan. Hij was heel serieus en dacht eerst goed na over de dingen die hij zou doen. De hengst hoorde een raar geluid. Het klonk als hoefgetrappel... maar het had een andere ritme. Saronse kon het niet plaatsen. Plots kreeg hij een bont dier in het oog. Dat hem blijkbaar ook had opgemerkt. Saronse keek haar rustig aan. Het actieve dier holde opgewekt op hem af. Haar gedrag leek wel verdraaid op Minty. "Haay." Weerklonk ze opgewekt. Ze ging vlak voor hem staan. Hij bekeek haar eens nieuwsgierig. Een pittige merrie. Het was moeilijk om haar leeftijd te beschrijven. Maar Saronse had zeer veel kennis en kon veel te veel van paarden lezen. Hij kon zo bepaalde verborgen emoties lezen, en natuurlijk kon hij ook wat van het karakter lezen en de leeftijd en of het gezond is. Haar lichaam is al mooi gevormd. Ze was veel te groot voor een paar maanden oude veulen. En ze is zeker een geen jaarling. Want die waren altijd zo onhandig gebouwd. Ze was al sterk ontwikkeld. Ze zal waarschijnlijk rond de 3 a 4 jaar. Maar bij haar Was het nogal moeilijk af te lezen omdat ze zich nogal... veulenachtig gedroeg. Maar ach, ze was wie ze was. Dat maakte haar speciaal. Saronse keek haar met een aangename glimlach aan. " Hallo schoonheid, wat ben jij in een goede bui. Heeft de lente je hart gekleurd?" Weerklonk zijn suikerzoete stem, maar nog steeds mannelijk. Het klonk zo fijn en betrouwbaar. Het maakte je rustig. "Mijn naam is Saronse. Welke naam draag jij met je mee hmm?" Vulde hij er gauw nog aan toe.


Sorry een beetje flutje :-)

Multi zag dat de hengst haar goed bekeek. Als,sof hij elk detail van haar in zich op wilde nemen. " Hallo schoonheid, wat ben jij in een goede bui. Heeft de lente je hart gekleurd?" klonk een suikerzoete stem die van de hengst afkomstig was. Ondanks het zoete wat er in zijn stem te horen was klonk hij alsnog wel heel mannelijk. "Mijn naam is Saronse. Welke naam draag jij met je mee hmm?" vulde de hengst die blijkbaar Saronse heette er nog aan toe. Zijn stem had een rustgevende invloed. Het voelde wel goed. "msschien." Gaf Multi antwoord op de eerste vraag van Saronse. "nou een beetje. Eigenlijk ben ik altijd wel vrolijk. Behalve als er een zonnebloem is, want die willen me altijd opeten." antwoordde Multi bloedeerlijk. "en mijn naam is Multi. Eigenlijk Multicolour maar er is eigenlijk nooit iemand die me bij m'n hele naam noemt." antwoordde Multi vervolgens Saronse's 2e vraag. Saronse leek haar echt een hele aardige hengst. Hij keek haar tenminste niet gelijk aan alsof ze compleet gestoord was, al was.dat soms wel zo. Maar vandaag had ze een normale bui. Vandaag geen zonnebloemen of blaadjes die een haar op wilden eten. Al vertrouwde ze de zonnebloemen toch niet helemaal dat ze haar niet gingen achtervolgen. Buiten alle badassen in DH waren zonnebloemen haar grootste vijand.

-voor als je dat nog niet wist, Multi is soms dus een beetje raar-

Saronse zijn ogen keken rustgevend naar Multicolour. Af een toe dook hij rustig naar beneden en nam een smakelijke hap van het gras dat zijn tong verwende, de heerlijke zoete smaak van gras. Zijn adem rook fris en zoetig. Hij keek zoals altijd, charmant en betrouwbaar. Hij keek aandachtig op toen hij haar vrolijke stem te horen kreeg. "nou een beetje. Eigenlijk ben ik altijd wel vrolijk. Behalve als er een zonnebloem is, want die willen me altijd opeten." Saronse zijn mondhoeken krullen van plezier. Zijn zachte ogen zoekend naar de hare. Merkwaardig geval. Bang voor een simpele zonnebloem. Maar, dat deerde hem echter niet. Ze gedroeg zich misschien zeer anders. Maar hij bewonderde haar. Iedereen was speciaal. Ook al waren ze een beetje vreemd. De meeste speciale paarden hadden een gouden hart. En dat was wat telde. Hij glimlachte speels. En speelde in haar wereldje mee. "Je bent veilig ik heb geen enkele zonnebloem gezien." Sprak hij sussend. Uiteindelijk weerklonk haar stem nogmaals. Keurig beantwoorde ze hem iedere vraag die hij haar gesteld was. "en mijn naam is Multi. Eigenlijk Multicolour maar er is eigenlijk nooit iemand die me bij m'n hele naam noemt." Het was een bijzondere lange naam. "Een bijzondere naam. Maar ik ik zal je Multi noemen. Aangezien de meesten je zo aanspreken." Weerklonk zijn betrouwbare stem weer. Nog steeds keek hij naar zijn ogen. Je kon verdrinken in zijn gevoelige, tedere en warme ogen. Hij snoof zacht. Deze merrie leek een zorgeloos leven te leiden. Was met alles blij. Saronse zijn ogen gleden even nadenkend weg. Hij toonde zijn sombere gezicht niet. Nu liever niet... Hij wilde gewoon dat ze die glimlach nog steeds behield. Was hij maar zoals zij. Altijd tevreden altijd gelukkig. Een beetje overdreven natuurlijk want soms had je nu eenmaal tegenslagen.


Fluuuutjeeeeessss

Met een vrolijke glimlach keek Multi Saronse aan. Ze zag dat hij af en toe een hap gras nam, en Multi besloot dat ook maar eens te doen. . "Je bent veilig ik heb geen enkele zonnebloem gezien." Zei Saronse sussend. Multi keek hem een moment verbaasd aan, maar herstelde de vrolijke blik die eerder ook al te zien was al snel weer. Dit was een van de eerste, nee de aller eerste zelfs die niet gelijk begon uit te leggen dat zonnebloemen niet gevaarlijk waren. Multi snapte niet dat zij als enige het gevaar van de zonnebloemen zag. Misschien hadden zonnebloemen wel een schijnvertoning, en was Multi de enige die de superkrachten had om door die camouflage heen te kijken! Een soort 6e zintuig! Maar dan had Saronse dus blijkbaar ook een 6e zintuig! "Dus jij ziet ook wat voor enge dingen die zonnebloemen uitspoken?!" Sprak Multi op een blij verraste toon. "Een bijzondere naam. Maar ik ik zal je Multi noemen. Aangezien de meesten je zo aanspreken." Sprak Saronse, opnieuw met dezelfde betrouwbare toon in zijn stem hoorbaar. Eigenlijk was Multicolour inderdaad best wel een aparte naam. Maar ze was ook wel een apart paardje. Ze had dat vaak genoeg gehoord, en uiteindelijk ga je dat zelf ook zo zien. De levenslustige glans die bij haar zowat altijd zichtbaar was, liet ook nu een heldere glans in haar ogen zien. Ze keek Saronse vrolijk strak in zijn warme ogen aan.

Saronse keek genietend op. Multi was best wel een schattig geval. Hij vond het eens prettig om een speciaal paard tegen te komen. Die altijd vrolijk leek te zijn. Zijn hart werd er warm van. Hij zakte zijn knappe hoofd. Nog steeds rustig. Hij liet haar lekker gek gedragen. Zonder haar te beoordelen. Saronse snoof verbaast. Hij herkende die geur van ergens... Zijn ogen gleden onderzoekend naar de merrie. Hij heeft haar nooit eerder ontmoet. Maar die geur. Saronse keek even peinzend weg. Plots herinnerde hij het zich! Kai! Multi moet van de zelfde kudde afkomstig zijn! Ha dat is puur toeval. Hij grijnsde bij die gedachte. Hij keek op toen hij de opgewekte Multi hoorde spreken. Benieuwd wat voor gekkigheid daar weer uit zou komen. "Dus jij ziet ook wat voor enge dingen die zonnebloemen uitspoken?!" Saronse wist er eerst geen antwoord op. Maar herstelde zich snel. Hij deed gewoon lekker mee op dat lieve ding nog blijer te maken. "O jaa, natuurlijk! We moeten echt gaan oppassen." Saronse grijnsde speels. Maar nog steeds heeeeeel rustig. Hij is rustig van aard en zal nooit zich te dol gedragen. Saronse begon rustig te grazen en plots had hij een schitterend idee. Haastig hief hij zijn hoofd op en deinste achteruit. Alsof er een valse wolf naar hem aan het loeren was. "Multi!! Pas op! Daar heb je een baby zonnebloem!" Hij galoppeerde weg. Uiteindelijk draaide hij zich met een ruk om en lachte ondeugend. "Grapje!" Hij knipoogde naar haar. "Sorry! Ik kon het niet laten!" Saronse zijn verdrietig hart was een beetje opgefleurd. Nu dacht hij eens een moment niet aan zijn verschrikkelijke zorgen. Die hij al eindeloos lang meesleepte. Het deed eens goed.

"O jaa, natuurlijk! We moeten echt gaan oppassen." Zei Saronse, terwijl een speelse grijns om zijn mond hing. Ondanks dat hij speels keek was zijn uitstraling nog steeds rustig. Wat tot tegenstelling van Multi zelf was. Bij iedereen die haar ooit tegen was gekomen was ze in de gedachten blijven hangen als een druk en vrolijk paardje. Maar Multi kon wel rustig zijn. Ze kon het ja. Maar dat betekende nog niet dat ze het deed. Soms wel, maar dat waren dan weer van die uitzonderlijke gevallen. Saronse begon rustig te grazen. Met op het moment dat Multi zijn voorbeeld wou nadoen hief hij zijn hoofd haastig. Verbaasd keek Multi hem aan. Hij deinsde een paar passen achteruit en staarde strak vooruit alsof er een zonnebloem achter Muti stond. "Multi!! Pas op! Daar heb je een baby zonnebloem!" Riep waaronder ineens terwijl hij weg galoppeerde. Multi nam niet eens meer de tijd om achterom te kijken en de situatie in te schatten. Datnzou haar alleen maar vertragen. Multi had Saronse goed in het oog, doordat hij een voorsprong op haar had. Ineens stond Saronse met een ruk stil en draaide lachend om. "Grapje!" Zei hij knipogend. "Sorry ik kon het niet laten!" Riep hij blij. Multi onderdrukte een gniffel. Ze ging doen alsof ze zwaar beledigd was door Saronse's actie. "Denk je dat dat grappig was?!" Schreeuwde Multi nep kwaad naar de hengst. "Ik had wel dood kunnen zijn!! Ik heb een zwak hart ja!!!" Riep Multi op een nu nog bozere toon. Op dat moment hield ze het niet meer om haar rol vast te houden. Multi barstte in een schaterlach uit. "Nee hoor grapje! Ik heb helemaal geen zwak hart." Zei Multi nog grinniken toen ze weer de adem had gevonden om te praten. "En ik kan ook best tegen een geintje!" Riep ze vrolijk. Met pretlichtjes in haar ogen draafde ze weer naar de hengst toe, zodat ze Weer vlak bij hem stond.

Saronse grijnsde tevreden. Ze was in zijn flauwe grap ingetrapt. Saronse gniffelde even. Het was grappig dat Multi meteen achter hem aan liep. Maar dat was ook zeer slim vond Saronse. Multi reageerde zeer goed op waarschuwingen en dat kon nog eens haar leven redden. Saronse keek haar onderzoekend aan. "Je reageert zeer goed op waarschuwingen. Dat kan nog eens je leven redden Multi." Prees hij haar op een rustige toon. Hij trok een speelse glimlach op toen hij haar heftige reactie hoorde. Zo slim als Saronse was trapte hij er echter niet in. Maar hij deed mee om haar toch ook die lol te gunnen. Hij glimlachte schijnheiliger. Saronse toonde zijn rustige karakter. "Denk je dat dat grappig was?!" Saronse glimlachte fijntjes naar haar. "Maar natuurlijk vind ik dat. Dat was toch ook mijn bedoeling geweest nietwaar?" Antwoordde hij op een rustige geduldige toon. Nog steeds met een fijne glimlach op zijn knappe hoofd. Saronse grijnsde bij haar volgende aanval. "Ik had wel dood kunnen zijn!! Ik heb een zwak hart ja!!!" Saronse keek haar onderzoekend aan. "Jij? Een zwak hartje? Volgens mij heb jij één van de sterkste harten in de hele wereld. Zo'n pittige altijd happy merrie heeft geen twijfel mogelijk een ijzeren sterke hart. Hoe klein je ook mag zijn. Gaf Saronse haar een spontane compliment. Hij knipoogde vriendelijk naar haar. Misschien knipoogde hij teveel. Het komt eigenlijk omdat hij een vervelende zandkorreltje in zijn oog had gekregen. En dat stoorde hem verschrikkelijk. Saronse keek verbaast op toen hij Multi hoorde schateren van het lachen. Hij keek haar verbaast aan. Tjee, wat kon die lachen zeg! "Nee hoor grapje! Ik heb helemaal geen zwak hart." Saronse bleef rustig en keek haar met een aangename blik. "Goh, je had me wel goed te pakken hoor." Zei Saronse sarcastisch. Maar aardig sarcastisch. "En ik kan ook best tegen een geintje!" Saronse glimlachte. Plots zag hij een vage beeld. Multi haar karakter zag er sterk uit als die van... Minty. Saronse keek Multi onderzoekend aan. Hij kreeg een steek in zijn hard. Hij wiste meteen de gedachten weg. Hij dook rustig naar het gras en at tevreden. Hij werd weer rustig.

Aan Saronse's reactie was te merken dat hij niet in Multi's grap was getrapt. Maar Multi was ook niet serieus genoeg voor zulk soort dingen. Ze vond het zelf dan heel grappig, waardoor altijd wel een heel klein glimlachje door haar serieuze masker heen scheen. "Goh, je had me wel goed te pakken hoor." Zei Saronse op een droge sarcastische manier. Maar wel een leuke manier, niet zo'n manier hoe die arrogante badeenden sarcasme gebruikten. Maar dat was ook wel logisch want Saronse was helemaal geen badass. "En ik reageer inderdaad snel. Maar als je iets anders als zonnebloem had gezegd was ik waarschijnlijke wel iets minder snel geweest. Want bij een zonnebloem vlucht ik voor mijn leven. " Kwam Multi terug op Saronse's eerste reactie. Als Multi moest kiezen tussen naar een moordlustige badass toe gaan of naar een zonnebloem zou Multi toch wel heel hard gaan twijfelen. Badassen waren súper eng, maar zonnebloemen waren toch ook wel angstaanjagend eng. Ineens kwam er een vreemde blik op Saronse's gezicht te staan. Hij bekeek Multi met een beetje een geschrokken blik. Geschrokken was misschien ook wel niet helemaal het goede woord. Ontdaan was misschien eerder het juiste woord. Alsof hij ervoor wilde zorgen dat de gedachte die hem deze blik had gegeven weg ging dook Saronse naar het gras en begon te eten. Een beetje verbaasd keek Multi de gevlekte hengst aan. "Wat is er?" Vroeg ze ook op dezelfde verbaasde toon.

Saronse keek glimlachend naar Multicolour. Wat een fijne merrie! Hij hield wel van vrolijke jonge paardjes. "En ik reageer inderdaad snel. Maar als je iets anders als zonnebloem had gezegd was ik waarschijnlijke wel iets minder snel geweest. Want bij een zonnebloem vlucht ik voor mijn leven." Saronse grijnsde om haar antwoord. "Is dat zo? Dus je hebt eerder bang van die grote zonnebloemen dan die bloeddorstige duistere reuze monsters die nooit iets goed van plan zijn? " Saronse glimlachte op een serieuze manier. Saronse zijn stem klonk nu lekker droog en serieus. Dat paste bij zijn vraag.

Uiteindelijk werd het weer rustig. En Saronse kreeg jammer genoeg weer de kans om aan zijn afschuwelijke verleden te denken. Hij speelde lusteloos met het gras en besefte echter niet dat hij nu ook Multicolour had goedgezinde gedrag aan het verpesten was. Hij zat vast in zijn gedachten.
Een klein wit geval galoppeerde actief tussen de volwassen paarden door. En haalde wat streken uit. Ze gaf de wijze oude hengst Barodes. Die nogal veel kon zeuren een flinke klap met haar achter hoef en rende er vandoor. En plukte haastig enkele manen uit de staart. Ja, het pluizige veulen zorgde voor veel kattenkwaad.
'Saronse! Dat schimmelbeest is weer bezig! Kijk nou wat ze met mijn mooie staart heeft gedaan! Helemaal kaal gevreten!!' Klaagde één van de merries. 'Ja bij mij ook!' riepen nog andere paarden tegelijk. 'Mij heeft ze een klop verkocht!' Zeurde Barodes. 'Die verdiend een goed pak slaag!' Vulde Barodes er nog grommend nog aan toen. Iedereen omsingelde Saronse en overviel hem met klachten. "één voor één graag!" riep Saronse tot orde. 'We moeten hier echt iets aan doen Saronse! Kleine Minty zorgt echt heel wat voor problemen.' Vroeg toen één van de paarden kalm. Saronse dacht diep na. Natuurlijk moesten ze iets verzinnen. Maar Minty kon er niet aan doen. Ze had echt nood aan aandacht en deed er alles aan. Ook al is het niet zo'n fijn aandacht. Saronse slaakte een diepe zucht. "Ik zal haar hierop aanspreken. Probeer haar te negeren. Jullie weten dat ze het niet slecht bedoelt." Enkele paarden mopperden. Maar ze gehoorzaamde hun leider braaf. Iedereen verspreide zich weer en ging zo zijn eigen gang. Saronse keek zoekend om zich heen. Afvragend waar dat hyper monstertje was. Saronse begon zoekend te stappen. Hij vroeg aan enkele paarden of ze Minty gezien hadden. Een merrie vertelde dat het veulentje bij haar moeder was. Mishoe, een zwarte merrie, met overdreven lange benen en een hoofd dat verschrikkelijk smal was. Ze werd vanwege haar rare uiterlijk uit de kudde geschopt. Maar ze hadden nog verschrikkelijke dingen met haar gedaan. Je kan het je niet gewoon voorstellen. Hoe dan ook. Saronse vond Mishoe en de kleine Minty die achter haar moeder verstopt was. De merrie stond eenzaam te grazen. Ze hief verbaast haar raar uitziende hoofd op en was opgelucht dat het haar leider was. Ze vertrouwde Saronse. Ze glimlachte zachtjes. 'Saronse, waar heb ik je bezoek aan te danken?' Vroeg ze met een zachte stem. Hij liep rustig op haar af. Saronse zijn ogen gleden naar het hoofdje dat naar hem zat te gluren. Ze keek zeer ondeugend. Saronse glimlachte zachtjes. "Ik heb gehoord dat mijn wildebras weer eens in actie was gekomen. Oudjes pesten, staarten plukken, veulens pesten enzovoort." Mishoe trok haar wenkbrauw op en keek boos naar haar dochtertje. 'Minty! Hoe vaak heb ik je het nou wel niet moeten zeggen!! Stop toch met andere pijn te doen liefje. Straks krijg je nog pak slaag. Of willen je vriendjes niet meer met je spelen.' Minty keek naar de grond. Saronse zijn rustige ogen werden op haar gericht. Mishoe zuchtte vermoeid. Ze had moeite met de opvoeding van dit actieve veulen. Het was haar eerste. En ze was eigenlijk veel te jong. "Mishoe, het word eens tijd dat je meer met andere paarden gaat optrekken en wat gaan ontspannen. Je ziet er echt uitgeput uit." Mishoe keek ongemakkelijk. 'Ik weet het niet... En Minty dan?' Ze keek naar haar witte veulen. Dat weer eens afgeleid was. "Ik zal wel op haar passen." Hij knipoogde naar Mishoe. Mishoe twijfelde maar besloot dan toch maar te luisteren. Ze knikt en volgde Saronse. Minty volgde tegen haar zin mee.
Minty was elke dag zo een paar uur onder de hoede van de leider. Zodat Mishoe ook wat kon ontspannen en een band kon opbouwen met de kudde. Saronse had niet altijd tijd. Aangezien hij ook voor de kudde moest zorgen, jonge paarden trainen en vergaderen. Maar op vrije tijden hield hij Minty onder zijn hoede. Hij trok er vaak met haar op uit en leerde haar leerzame en wijze dingen. En hij vertelde haar spannende verhalen. Hij was dol op het actieve veulen dat zot van hem was.
Saronse knipperde met zijn ogen toen hij de verbaasde stem hoorde van Multicolour. Zijn ogen gleden eventjes over Multicolour en besefte dat hij een lange tijd had zitten staren. Hij slikte zijn verdriet weg en dwong zichzelf te glimlachen. "Niets Multi, ik moest gewoon eventjes over iemand nadenken die zo'n beetje hetzelfde karakter heeft als jij." Saronse glimlachte zachtjes. En dook uiteindelijk naar het gras en begon zich goed te doen aan het sappige jonge groeisel.

." Saronse grijnsde om haar antwoord. "Is dat zo? Dus je hebt eerder bang van die grote zonnebloemen dan die bloeddorstige duistere reuze monsters die nooit iets goed van plan zijn? " Vroeg Saronse op een serieuze manier. Multi merkte op hoe Saronse lichtelijk depressief weg zakte in zin gedachten. een redelijk lange tijd bleef hij zo in gedachten verzonden staan. Saronse leek uit zijn gedachten wakker te worden en glimlachte verdrietig naar Multi. "Niets Multi, ik moest gewoon eventjes over iemand nadenken die zo'n beetje hetzelfde karakter heeft als jij." Zijn glimlach wedstrijd ietsjes minder droevig als daarvoor. Licht verbaasd keek Multi de hengst aan. "En wie is dat dan?" Vroeg ze nieuwsgierig. Iemand met hetzelfde karakter als haar! Dat zou leuk zijn! Die zou haar dan waarschijnlijk ook volkomen kunt ben begrijpen wat ze deed omdat ze op elkaar leken. "En waar ken je die dan van?" Vroeg Multi in de hoop dat ze kookt misschien. Dat paard zelf ook zou kunnen ontmoeten. Multi was intussen de vraag van Saronse die hij voordat hij weg was gezonken in gedachten al weer vergeten. Maar om daar. U op te antwoorden zou ook wel een beetje ontoepasselijk zijn.

Oeps ik had eerst per ongeluk met Fether gereageerd