Firing wings on catching fire

Hoezo geen inspi? Inspi genoeg*kuch*

Golvend op stromen van de wind, wiegend, boven berg en dal. Krijsend, elegant zijn vleugels uitslaand. Zijn scherpe blik op het zwarte silhouet beneden zijn vleugels neer turend. Tevreden wierp ze haar hoofd de lucht in waarna ze speels achter de vogel begon te happen. Zijn blik keek haar speels maar ruw aan. Eens sloeg hij zijn vleugels uit waarna hij zijn lichaam door de lucht liet varen. Behendig sprong Okami de lucht in waarna ze speels achter het dier aan stijgerde. Zodra haar benen de grond reikten draaide ze behendig een schijnbeweging om de bosuil in verwarring te brengen. Haar hoofd wierp ze behendig de lucht in waarna ze zo snel mogelijk tegen de vogel racete.Haar benen vervoerden haar over het landschap heen. Zuchtig wierp ze haar blik naar haar benen waarna ze wat ruste bij de treurwilg. De vogel boven haar krijste tevreden van voldoening waarna hij op haar schouder ging zitten maar al zo snel terug opvloog. Vermoeid draaide Okami zich op richting het oosten waar een schim haar netvlies bevlekte. Okami kneep haar ogen tot spleetjes waarna ze vermoeid op de grond ging liggen wachten.

[& Soulspirit]

Haar neus voerde haar langs de stromende rivier die zachtjes over de steentjes kibbelde, hier een daar wat druppels op haar benen achter liet en haar neus opfriste terwijl ze op de geur van een ander wezen af ging.
De merrie voelde de kiezels onder haar hoeven, het vreemde krassende geluid- irritant was het.
SoulSpirit was rustig, anders dan normaal. Sinds ze haar verloren zusje weer had gevonden(het klonk zo vreemd) en al een paar vrienden had gemaakt was ze zo hyper geworden.
Ze werd nu al een paar uur gevolgd door een kleine, groene kolibrie. Met zijn kleine, vlugge slagen was het simpel om de merrie bij te houden.
Twee blauwe rondjes met witte randen in zijn kassen staarden naar de grond waar ze over heen zou gaan lopen.
Stapte voor stapje bewoog ze voort tot de geur van een ander paard diep in haar neusgaten door drong.
Haar ogen zochten het gebied af, opzoek naar het andere paard dat haar aandacht had getrokken.
SoulSpirit haar benen bewogen langzaam en sierlijk en draagden haar gewicht terwijl haar hoofd van links naar rechts bewoog.
Ze zei nog niks, liet geen woord over haar tong rollen. Zwijgend bewoog ze voort...

-Zal maar 'es reageren zeker-

De geur van aanwezigheid drong tot diep haar neusgaten door. Gevolgd met een over bekend beeld, die toch door de onbekendheid ervan haar nieuwsgierigheid trok. Het licht bruine lichaam van de merrie maakte het beeld helemaal compleet. Vriendelijk richte Okami haar hoofd naar haar borst ter begroeting waarna ze zich tot de merrie wende." En met wie heeft Okami deze keer de eer" Haar ogen glunderden van nieuwsgierigheid. Terwijl haar lichaam enige rust uitstraalde. Boven hun hoofden vloog haar trouwste vriend. Hoewel hij niet dichter durfde te komen bij aanwezigheid maakte hij toch af en toe aanstalten om met haar te spelen. Okami wende de vogel van hen af waarna hij begrijpend een boom wat verderop in vloog en zich wat bezig hield met andere levende organismen.

-Flutje, arm doet pijn-

De ogen in hun kassen vingen het beeld van een andere merrie, net als haar oren die de woorden op vingen en voor enkele tellen door lieten dringen.
Zoals gewoon liep ze één rondje om het paard, zoals ze dat ook bij elk ander paard deed dat ze niet kende.
Ze inspecteerde het dier goed, nam het in haar op. Geen gevaar, toch?
De rust en vriendelijkheid gaf haar een goed gevoel, meteen stonden haar ogen op aardig.
,,SoulSpirit" sprak ze rustig en vriendelijk uit.
SoulSpirit bleef recht voor de merrie staan en staarde met haar saffierblauwe ogen naar het paard.
Klaarblijkelijk dacht de kolibrie dat hij toestemming had gekregen om op haar achterste te gaan zitten en met zijn snaveltje in haar lichte vacht te gaan woelen.
Maar op dit moment mocht het niet baten, en dat deed het ook niet- zo simpel was het.